บทที่ 1 โชคร้ายสุดๆ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน? ”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?

เงินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทใน ที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “เกี่ยวอะไรกับคุณเห รอ!”

“คุณ…..เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ? ก็แค่รู้จักกันและ กันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย! “ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้ว พร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน! “เป็นจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้น มาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้หมายความว่าไงอ่ะ? คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ? ”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้าง เงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เป็นจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จาก นั้นยกกาแฟนมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟ ในมือ ของเงินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจาก ร้าน

เป็นจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอื่นๆ มองเสื้อ เชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่า ชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่สิงเย็นชา มองไปที่เป็นจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความ รู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออก มา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เงินจึงรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้าง ล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้”ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม! ”

“น่ารำคาญจะตายชักเงินจึงดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้าน

กาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เป็นจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น มา”ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง? ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม? ”

“จบแล้ว”เป็นจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไม่ได้ เงินจึงยิ่งรำคาญมากขึ้น “อะไรกัน? นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆ ให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ ……..หยุดไม่ได้นะ! ”

เงินจึงไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เป็นจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจาก รถ”วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ! ถึงได้โชคร้ายสุดๆ แบบนี้! ”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เงินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึง ผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ

หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อ “ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม
เงินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆ พร้อมสายหัว”ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณ เปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มูวี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เป็นจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูง

พัง

มู่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวด คิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเงินจึงขึ้นไปท่ามกลางสาย ฝนที่ตกหนัก