ตอนที่ 250 ของขวัญที่ดีที่สุด (ตอนจบ)

ตื่นขึ้นมา นีรชาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง ภัสกรณ์และปาลนั่งเงียบๆอยู่ที่ด้านข้างเป็นเพื่อน

เธอ

พอเห็นนีรชาฟื้นขึ้นมา เขาดีใจจนไม่สามารถ บรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ จูบลงไปเบาๆที่ริมฝีปาก ของเธอ”น้ำ! ที่รักของผม ในที่สุดคุณก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว”

นีรชารู้สึกมึนงง”ภัสกรณ์คะ ฉันเป็นลมล้มไปใน งานแต่งงานใช่ไหมคะ ที่นี่คือโรงพยาบาลใช่ไหมคะ ฉัน เป็นโรคอะไรเหรอคะ”

ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขเพิ่งจะเริ่มขึ้น เธอไม่ อยากป่วยเป็นโรคร้าย

ปาลกระโดดขึ้นมา และนัวเนียที่แขนของนีรชา ดวงอันเปล่งประกายและยิ้มออกมาด้วยความตื่น เต้น”คุณแม่ครับ! คุณพ่อบอกผมว่า คุณแม่กำลังจะมี น้องสาวให้กับผมแล้ว มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมครับ”

น้องสาวงั้นเหรอ นีรชาเงยหน้ามองภัสกรณ์

ภัสกรณ์พยักหน้าตอบรับ แววตาที่ยิ้มแย้มออก มา”น้ำ เธอไม่ได้ป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไร เธอแค่กำลัง ตั้งท้อง พวกเรากำลังจะมีลูกอีกคนแล้วนะ”

นี่มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม? นีรชาตกใจจนร้องออกมา

ทำไมเธอไม่เคยรู้สึกตัวเลย ประจำเดือนก็ไม่มาส องอาทิตย์แล้ว มีอาการเพลียอยู่บ่อยๆ ที่แท้เธอก็กำลัง ตั้งท้องนี้เอง เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริงๆ

“คุณแม่ครับ คุณแม่มีน้องสาวให้ผมแล้ว แล้วก็มี น้องชายให้ผมอีกคนด้วย ดีไหมครับ”ปาลเริ่มจิตนาการ ถึงเรื่องราวในอนาคตที่สวยงาม”ผมจะพาน้องชายเล่นส เก็ตน้ำแข็ง และก็จะสอนน้องสาววาดรูป พอถึงฤดูหนาว ผมก็จะพาน้องชายและน้องสาวเล่นสงครามหิมะด้วย กัน”

นีรชาลูบรอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าหนูปาล ตอบ ไปด้วยรอยยิ้ม”ได้สิจ๊ะ”

ภัสกรณ์ตีเบาๆลงไปที่หัวของปาล “เจ้าเด็กน้อย มีลูกสองคนในเวลาเดียวกัน แม่ของหนูก็เหนื่อยตาย เลยสิ ค่อยๆมีละคนจะดีกว่า มีน้องสาวก่อน อีกสองปี ค่อยมีน้องชาย”

นีรชาจ้องเขม่นไปที่ภัสกรณ์ “คุณฝันไปเถอะ”

ที่นีรชาเป็นลมลงไปคงเป็นเพราะว่า เธอตั้งท้อ งอ่อนๆ และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือเธอเตรียมตัวเข้าพิธี แต่งงานจนเหนื่อยเกินไป ตรวจที่โรงพยาบาลจนถึงตอน บ่าย เมื่อคุณหมอพบว่าไม่มีความผิดปกติอะไร จึงให้ กลับบ้านได้

พอกลับถึงบ้าน รับประทานอาหารสำหรับคนท้อง และเล่านิทานให้ปาลฟัง ก็ยังไม่ถึงสี่ทุ่ม ภัสกรณ์ก็รีบเร่งให้นีรชาเข้านอนพักผ่อน “คนท้องต้องนอนตั้งแต่หัวค่ำ นี่เป็นวิธีที่ควรเริ่มต้นทำ และยีนของฉันก็เป็นยีนที่ดี มากๆ ห้ามทำให้สิ้นเปลืองเด็ดขาด ”

นีรชาเกลือกตามองไปที่เขา แต่ก็ยอมทำตามและ เดินขึ้นไปนอนแต่โดยดี

ภัสกรณ์เอาคางของเขาคลำที่หน้าผากของเธอ อย่างนุ่มนวล”ยัยโง่เอ๋ย ในที่สุดเธอก็เป็นของฉันแล้ว นี่ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ”

นีรชาได้ยินประโยคโง่ๆ ก็ยิ้มออกมาแบบเบาๆ เธอยื่นศอกออกไปกระแทกที่แขนของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ไม่ทันได้ตั้งตัว จึงร้องออกมา”โอ้ย! เจ็บ เธอนี่มันนางมารร้ายจริงๆเลยนะ จะทำร้ายสามีแท้ๆของ ตัวเองได้ลงเหรอ”

นีรชาหัวเราะออกมา”รู้จักเจ็บสะบ้างก็ดีแล้วจะได้ รู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป”

ภัสกรณ์จึงสัมผัสได้ว่านีรชาแค่ล้อเล่น หันตัว กลับไปกอดนีรชา ริมฝีปากของเขากอดเธออย่างร้อน แรงโดยไม่ให้เธอตั้งตัว

“น้ำ….เธอคือของขวัญที่สวรรค์ส่งมาให้กับฉัน! ผมรักคุณนะ!”

“ฉันก็รักคุณค่ะ!”

ความรู้สึกที่ลุ่มลึก ในค่ำคืนที่แสนหวาน