ตอนที่5อยู่ด้วยการเกาะแข้งขาผู้ชาย

“อื้มใช่ฉันพึ่งผู้ชายแล้วยังไงล่ะ?”เกสรยืดอกยอมรับ เรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายไม่แม้แต่ปิดบัง

พลอยไม่คิดว่าเธอจะยอมรับด้วยปากตนเองเลย หัวเราะเยาะออกมา:”เธอยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ?เพราะ ในวงการบันเทิงมีคนแบบเธอถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้”

“ใช่หรอ?”เกสรตอบแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ย หยันว่า:”แต่ว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าคุณพลอยเกาะผู้ชายล่ะ เกาะจนได้ดีกว่าฉันอีกยังมีหน้ามาว่าคนอื่นอีก”

ใบหน้าของพลอยเผยแววกังวลและว่าเกสรด้วยความ โกรธ“เธอพูดบ้าอะไร

เกสรยักไหล่พูดออกไปด้วยท่าทีใสซื่อ“ฉันไม่ได้พู ดมั่วซั่ว!ฉันยังรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเขาแก่กว่าฉันแค่ปี เดียวเองบ้านเขารวยมากแถมฉันยังสนิทกับเขาซะด้วย

“เธอ….หลังที่โดนเปิดเผยพลอยไม่รู้จะตอบโต้ยังไง ได้แต่มองเกสรด้วยสายตาโกรธแค้น

ผู้คนรอบๆมองพลอยด้วยสายตาสมเพศมากกว่าเดิม

“ฮ่าฮ่าฮ่าแค่ล้อเล่นเองคุณพลอยจะเป็นคนแบบนั้นได้ ยังไง!”เกสรยิ้มออกมาในสถานการณ์อันอึดอัดเอามือ ไปวางที่พลอยเบาๆ”คุณพลอยอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”

พูดเสร็จก็เดินหันหลังจากไปทิ้งไว้แต่พลอยที่โกรธ เคือง

ไม่เป็นไรไม่ว่าเกสรจะล้อเล่นหรือไม่ทีมงานในกองก็ คิดไปแล้วว่าเธอเกาะผู้ชายกิน!เธอต้องซ้อมเข้าฉากไป หลายรอบมากทั้งๆที่เป็นซีนเดินเท่านั้น

เกสรสนใจบทละครสมัยใหม่นี้ตั้งแต่แรกอีกทั้งไม่ ต้องดูแลคุณเยอรมันใช้เวลาท่องบทให้คล่องได้เต็มที่ ไม่นานก็สามารถตีบทตัวละครได้

ผิดกลับพลอยซึ่งอาจเป็นเพราะคำพูดพวกนั้นเข้าบท กับเกสรไม่ได้สักทีต้องคัทตลอดผู้กำกับโกรธจนถึงกับ โยนหมวกทิ้งและด่าเธอ

พลอยขอโทษขอโพยแต่สายตาที่โกรธแค้นยังมอง ไปยังเกสรไม่หยุดอยากจะฉีกเนื้อคนชั่วของเกสร ให้เป็นชิ้นๆแต่เกสรกลับคุยกับเธอด้วยความยิ้มแย้ม เหมือนมองไม่เห็น

หลังจบฉากเกสรไปเข้าห้องน้ำในเวลาเบรค

หลังจากล้างมือและกำลังจะเป่ามือให้แห้งมือถือที่พก อยู่ก็ดังขึ้น

พบว่าเป็นเบอร์ของโรงพยาบาลเกสรไม่ทันได้เป่ามือ ให้แห้งรีบรับโทรศัพท์พูดจาตะกุกตะกัก“คุณคุณหมอน้องชายฉันอาการทรุดใช่หรือป่าวใช่ไหม”

“ไม่ใช่คุณเกสรอย่าตะหนกไปน้องชายคุณโอเค”หมอ ปลอบเกสร ตอนบ่ายคุณมีเวลาไหม?น้องชายคุณฟื้น แล้วคุณมาหาเขาที่โรงพยาบาลสิ”

ฟื้นแล้ว?

สองปีนี้ไม่รู้ว่าเกสรทรมาณแค่ไหนทั้งหวังทั้งขอพร แต่ก็ต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าคิดแต่จะส่งไปรักษาที่ ต่างประเทศคิดไม่ถึงว่าจะฟื้นขึ้นมาแบบนี้

ข่าวที่ได้รับมันน่าประหลาดใจมากจนเธอนิ่งไปสักพัก ถึงจะตอบกลับไป

สุดท้ายก็เป็นคุณหมอที่เรียกสติเธอเกสรผู้ที่ถูกเรียก สติรีบวิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับพูดว่า”ตอนนี้แหละ ฉันว่างนี่กำลังออกไปโรงพยาบาล!ไปตอนนี้แหละ!”

เกสรคิดแต่เรื่องน้องชายฟื้นไม่ได้สังเกตเห็นสายตา ผู้คนที่มองตามหลังเธอมาเธอรีบจนไม่ได้ระวังทำให้ ท้องไปชนกับขอบโต๊ะ

ทันใดนั้นเธอก็เจ็บปวดไปทั่วท้อง

เกสรมองกลับหลังไปก็ไม่เจอใครเธอก็ไม่ได้ใส่ใจ อะไรวิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับมือที่กุมท้องพอขึ้นรถ ตู้ไปก็รีบสั่งให้คนขับรถขับไปที่โรงพยาบาล
ตอนที่ชนก็รู้สึกเจ็บเกสรขึ้นรถมาหายใจเต็มปอดรู้สึก ว่าที่เก้าอี้เปียกๆก้มลงดูถึงจะรู้ว่ากระโปรงสีม่วงมีจุด เข้มๆอยู่ไม่น้อย

คนขับรถได้กลิ่นคาวเลือดจนต้องถาม“คุณเกสรไม่ ทราบว่าคุณเป็นวันนั้นของเดือนใช่ไหมครับ?”

“ไม่มีอะไรคุณขับรถไปเถอะ”เกสรก็คิดว่าประจำ เดือนคงมาก่อนกำหนดเลยเอาเสื้อกันหนาวที่เบาะหลัง สวมทับแต่ว่าอาการเจ็บที่ท้องก็ทำให้เธอไม่สบายตัว มาก

พอรถตู้ถึงโรงพยาบาลเกสรก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

หลังจากที่เธออยู่กับเยอรมันเธอมีเงินในมือไม่น้อย จัดการหาหมอรักษาที่ดีที่สุดให้แม้กระทั่งห้องพักฟื้นก็ เป็นห้องพิเศษในหนึ่งวันจะมีพยาบาลผลัดมาดูแลสาม กะ

ครั้งนี้ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่ดีเหมือนบ้านคนที่เคยนอน ติดเตียงมาตลอดตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง

ชายหนุ่มที่สวมชุดคนไข้ผมทรงครูว์คัตรูปหน้าที่ดู แล้วอ่อนวัยเหมือนอายุสิบแปดสิบเก้าดวงตาที่ดูสับสนดู เหมือนจะคิดว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

“ชะชนา…”เกสรเดินเข้าใกล้ห้องผู้ป่วยทีละก้าวเธอ มองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงย่อมจะมีความรู้สึก เหลือเชื่อเกิดขึ้นกลัวกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่วินาทีต่อไปเขาก็จะหายไปแล้ว

“ใครเรียกผม?”ตอนที่ชนาคนที่ถูกเรียนหันหน้าไป เจอกับเกสรแววตาเป็นประกายจากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยน เป็นมีความสุขพูดออกไปอย่างดีใจ:”พี่สาวพี่มาแล้ว หรอ?”

เขาพยายามลงจากเตียงแต่เพราะเขานอนบนเตียง นานแน่นอนขาของเขาต้องอ่อนแรงขยับไม่ได้