บทที่2 ความแค้นล้นฟ้า
“ย่า เป็นอะไรหรอ”
เหมิงเหมิงตกใจ จึงหลบในอ้อมกอดของโจวรั่วหยิน แล้วมอง เจียงเยวด้วยสีหน้าระแวง
“ผม……ผมแค่อยากมาดูเหมิงเหมิง”เจียงเยวตอบด้วยเสียง สั้นๆ
“ดูอะไร นานมีสิทธิ์อะไรมาดู ฉันจะบอกให้ เหมิงเหมิงไม่มี
ความสัมพันธ์ใดๆกับนายทั้งสิ้น
“นายออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไปให้พ้น
โจวรั่วหยินกอดเหมิงเหมิงไว้แน่นๆแล้วตะโกนบอกคนรอบๆ ว่า “มีคนลักพาตัวเด็กๆ”
“ย่า ย่าอย่าตะโกนสิ
เหมิงเหมิงตกใจจนฟุบตัวลงร้องไห้ในอ้อมกอดโจวรั่วหยิน เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้องไห้ พอเห็นเจียงเยวมีท่าทีที่ทำตัวไม่ ถูก เธอก็อยากร้องไห้เหลือเกิน
ในเวลาสั้นๆ สายตาของคนทั้งตลาดหันมาจ้องเจียงเยวกับ เหล่าอู่ไว้
“ลูกพี่ เรารีบไปกันเถอะ”
เหล่าอู่ดึงแขนเจียงเยว่ไว้ สีหน้าเปลี่ยนไป “เรื่องลูกสาว เรา รีบไม่ได้ ตอนนี้ควรไปจากที่นี่ก่อน”
ถึงแม้เจียงเยวไม่อยากจากไป แต่ก็ถูกเหล่าบังคับลากไป อยู่ดี
เขาหันหลังทุกก้าวที่เดิน ในสายตาเต็มไปด้วยความไม่อยาก
จากไป
หลังจากที่เขาจากไปไม่นาน ผู้หญิงที่สวมเสื้อไหมพรมสีแดง สีหน้าเหนื่อยล้า ในมือคีบบุหรี่ไว้ เดินตามเสียงมา
พอเห็นเหมิงเหมิงที่ร้องไห้หนักในอ้อมกอดโจวรั่วหยิน ใบหน้าเธอจึงเริ่มมีสีหน้าเป็นห่วงขึ้นมา จึงถามว่า” แม่ เกิดอะไร ขึ้น”
โจวรั่วหยืนเขย่าหัวอย่างรุนแรง และไม่กล่าวอะไรเลย
แต่สายตาของเฉินหันไปมองทางที่เจียงเยวจากไป
พอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น บุหรี่ที่อยู่ในมือร่วงลงพื้นทันที บน ใบหน้าก็ปรากฏสีหน้าที่อึ้ง
แต่ไม่นาน ความอึ้งนั้นก็กลางเป็นความแค้นที่ล้นฟ้า อารมณ์ ของเธอระเบิดออกมาทันที เธอกัดฟันแล้วตะโกนออกมาอย่าง โมโหว่า
“ไอ้เลว หยุดเดี๋ยวนี้”
“ลูกสาว” โจวรั่วหยินเห็นว่าเป็นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้
จึงรีบเดินเข้าไปกอดเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอไปตามเจียงเยว่ “แม่ปล่อยหนู หนูจะฆ่าคนเลวคนนั้น ทำไมต้องทำกับหนูแบบ
เงินดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของโจวรั่วหยิน พร้อมกับตะโกน ด้วยสีหน้าที่น่ากลัว ทำคนรอบๆตกใจจนเดินถอยไป
หลังจากนั้นสักพัก รอจนมองไม่เห็นเจียงเยว่แล้ว เธอถึงล้มลง ในอ้อมกอดของโจวรั่วหยินอย่างกับคนขวัญหาย
ในดวงตาของเธอไม่มีแสงเลย เหมือนกับคนตาย ทันใดนั้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา เธอร้องไห้หนักอย่างเจ็บปวดใจ
ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่ทำลายอนาคตของเธอ ทำลายทุกอย่าง ของเธอ
ทำให้เธอที่มีพรสวรรค์ด้านการเต้น ได้กลายเป็นคนบ้าที่
ใครๆก็ดูถูก ทําให้เธอที่โดดเด่นหลายๆด้าน ตกต่ำเป็นคนไร้ค่าที่ทำได้แค่
ใช้ชีวิตอย่างระแวงในบริษัทเล็กๆ
“แม่ แม่อย่าร้องไห้เลย หนูกลัวเหมิงเหมิงเดินมายืนอยู่ที่หน้า เฉินร้องไห้พร้อมกับพูดเช่นนี้
“ลูกสาวของแม่ๆ”
เฉินยี่ที่จิตใจเฉยชา พอได้ยินเสียงลูกสาว ในตาเริ่มมีแสงประกายปรากฏขึ้นมา
“เหมิงเหมิงๆ หนูสัญญากับแม่ได้ไหม อย่าจากแม่ไปได้ไหม ทั้งชีวิตนี้อย่าไปจากแม่เลยนะ”
หลังจากที่เดินออกมาจากตลาดที่มีผู้คนมากมาย เสียงร้องไห้ ของเหมิงเหมิงดังก้องอยู่ในสมองของเจียงเยวอยู่ตลอด
แต่สิ่งที่ทำให้ใจเขาสงบไม่ได้คือเสียงตะโกนอย่างปวดใจ
ของเฉินต่างหาก
ทำให้เขารู้สึกถึงความแค้นล้นฟ้าของเธอ ความรู้สึกผิดในใจ ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
เหล่าเก็บกวาดคลินิกเสร็จ แล้วหันมามองหน้าเจียงเยวด้วย สีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ลูกพี่ พี่โกรธผมที่ห้ามพี่เผชิญหน้ากับเฉินไหม
เจียงเยวดูดบุหรี่อย่างเงียบๆ แล้วเขย่าหัวเบาๆ
“ถ้าผมอยากเจอเธอ นายห้ามฉันไม่อยู่หรอก”
“ผมแค่ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ”
พอเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของลูกพี่ เหล่าอู่ถอนหายใจออกอย่าง
แรง
“ลูกพี่ สำหรับเฉิน เหมิงเหมิงคือทุกอย่างของเธอ ตอนนี้อยู่ๆ พี่ก็กลับมา เธอต้องคิดว่าพี่จะมาแย่งเหมิงเหมิงจากเธอไปแน่ เลย อีกอย่าง เธอเสียทุกอย่างไปเพราะพี่ ชีวิตของเธอก็พลิกหน้ามือเป็นหลังมือไปเลย เธอจึงเกลียดจนเข้าไส้ เรื่องบางเรื่องก็ โทษเธอไม่ได้ “
“อืม ผมรู้”
เจียงเยว่จุดบุหรี่หนึ่งมวน “ความแค้นที่มีมาหลายปี ไม่ใช่สิ่งที่ ลบล้างได้ง่ายๆอย่างแน่นอน”
“ลูกพี่ ถ้าพี่อยากให้เฉินให้อภัยพี่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน
มันต้องใช้เวลา”
“พี่เป็นพ่อของเหมิงเหมิง เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เปลี่ยนแปลง ไม่ได้หรอก”
“อีกอย่าง เฉินจิตใจดีงามแต่เกิด แต่แค่แค้นพี่ลึกเกิน
“ผมเชื่อว่า ถ้าพี่ตั้งใจ สามารถลบความแค้นในใจของเฉิน ได้อย่างแน่นอน”
เจียงเยวพยักหน้าเบาๆ ไม่ได้ตอบสิ่งที่เหล่าพูดมา แต่หันไป มองท้องฟ้าที่อยู่นอกหน้าต่างแล้วคิดอะไรบางอย่าง
นวันที่ส เยนวน สอง
เฉินมารับเหมิงเหมิงที่โรงเรียนประถมซันไชน์ด้วยร่างกายที่ เหนื่อยล้า
“อะไรนะ เหมิงเหมิงไปแล้ว”
พอเฉินได้ยินสิ่งที่ครูพูดก็ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ทันที หายใจถี่ๆแล้วถามว่า
“คนที่รับเหมิงเหมิงไปเป็นผู้ชายใช่ไหม
“ฉัน…….ฉันไม่รู้
ครูพูดอย่างร้อนรนว่า “เหมิงเหมิงบอกว่าเห็นเธออยู่ด้านนอก แล้ว ตอนนั้นผู้ปกครองเยอะมาก ฉันเลยไม่ได้สังเกต แล้วปล่อย เหมิงเหมิงออกไปเลย เด็กคนนี้เป็นเด็กดี ไม่เคยไม่โกหกฉันนี่ บา”
“นี่เธอเป็นครูภาษาอะไร
เฉินตะโกนใส่ครูด้วยความโมโห แล้วหันหลังจากไป
ตอนนี้ในสมองเธอเต็มไปด้วยภาพที่เห็นจากด้านหลังใน ตลาด หัวใจเหมือนจะทะลุออกมา ร่างกายของเธอเย็นไปทั้งตัว และเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
คนเลวคนนั้นกลับมาเพราะจะมาแย่งเหมิงเหมิงจากฉันใช่ไหม
“ไอ้คนเลว ที่นายไม่เพียงแต่ทำร้ายฉัน แล้วยังจะมาแย่งเหมิง เหมิงไปอีก”
เฉินยี่หยุดอยู่ที่เดิม มองท้องถนนที่มีแต่รถไปมา เริ่มมีน้ำตา มากองอยู่ที่ขอบตา เธอกำหมัดไว้แล้วพูดด้วยตัวที่สั่นอยู่ว่า
“เจียงเยว่ ไอ้คนเลว เหม็งเหมิงคือทุกอย่างของฉัน ถ้านายก ล้าแย่งเธอไปจากฉัน ฉันฆ่านายแน่
ขณะนี้
เหมิงเหมิงที่แบกกระเป๋าเล็กๆยืนอยู่ข้างถนน
ในมือของเธอมีถุงพราสติกที่ใหญ่มากๆ ตาโตของเธอกำลัง จ้องขวดน้ำ ในมือของคู่รักคู่หนึ่งอยู่
ยืนจ้องอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลย เหมือนคนที่หิวมานานกำลังต้อง อาหารที่อร่อยอยู่
“เด็กน้อย หนูอยากได้ขวดใช่ไหม” ผู้หญิงคนนั้นสังเกตถึงเห
มึงเหมิงจึงถามเช่นนี้
เหมิงเหมิงไม่ได้พูดอะไร แต่หัวเล็กๆนั้นพยักหน้าอย่างกับไก่
ที่กินข้าว
“นี่ ให้หนู”
คู่รักคู่นี้ต่างมองหน้ากัน รีบเดินมายังหน้าเหมิงเหมิงแล้วนำ ขวดใส่ถุงอย่างเบาๆ
“ขอบคุณค่ะ”เหมิงเหมิงพูดอย่างเสียงเล็กเสียงน้อย
แล้วก้มขอบคุณทั้งสองคนร้อยแปดสิบองศาอย่างน่ารักและ
จริงใจมาก
“มีมารยาทจังเลย”
ผู้หญิงใช้มือรูดหัวเหมิงเหมิง แล้วหยิบเงินห้าสิบออกมาจาก กระเป๋ายื่นให้เหมิงเหมิง
“พี่ก็ไม่รู้ว่าหนูเก็บขวดเพราะอะไร แต่พี่เห็นว่าหนูสวยเลย อยากจะให้ยั่งเปาเล็กๆ หนูรับไว้สิ”
“แม่หนูไม่ให้รับเงินจากคนอื่น หนูขอแค่ขวดก็พอ”
เหมิงเหมิงจับถุงขึ้นมาแล้ววิ่งหายไปอย่างกับลม พอเห็นเช่นนี้ คู่รักคู่นี้ต่างมองหน้ากัน ในตามีแต่ความตะลึง จนมองไม่เห็นเหมิงเหมิงแล้ว เขาสองคนถึงจากไป
กลางคืนทุ่มกว่า เหมิงเหมิงที่ตัวเล็กๆ กำลังแบกขวดถุงใหญ่ๆ เดินไปทางโรงเก็บขยะ
ถึงแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอนึกถึงเดี่ยวสามารถใช้ขวดเหล่านี้ แลกเงินได้
ในใจก็มีความสุขเหลือเกิน แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้อีก
แล้ว
แต่เนื่องจากหมดแรง เธอจึงล้มทับรถที่จอดอยู่ข้างทาง ขวดในถุงหลุดออกมาจากถุง ร่วงบนรถบีเอ็มทั้งหมด
“นี่เด็กบ้านใคร”
ชายแก่คนหนึ่งที่หนักร้อยกว่ากิโลเดินออกมาจากรถทันที
“ขอโทษค่ะลุง หนูไม่ได้ตั้งใจ
เหมิงเหมิงตกใจจนหน้าซีด รีบก้มตัวลงขอโทษ
แล้วหยิบเหรียญออกมาจากกระเป๋ากำหนึ่งทันที “ลุงคะ หนู ชดใช้เงินให้”
ถึงแม้รถจะไม่มีรอยใดๆเลย แต่พอเห็นเหรียญกนี้ ชายคนนี้โมโหขึ้นมาแล้วตบหน้าเหมิงเหมิงไปที่หนึ่งอย่างแรงทันที และ ตะโกนอย่างโมโหง่า
“เธอรู้ไหมว่ารถขันนี้แพงขนาดไหน โทรให้พ่อแม่เธอมาเดี๋ยว นี้นะ ถ้าไม่ชดใช้ให้ฉันห้าหมื่น ฉันก็จะส่งเธอไปสถานีตำรวจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ