บทที่ 13 ฉันจะมีความรักแล้ว
ตอนค่ำเฉินนั่งอยู่ในห้องรับแขก ให้คำปรึกษาวิชาเรียนกับเห มิงเหมิง แม้ว่าเธอจะหาวเป็นระยะ ใบหน้าอ่อนเพลีย แต่ก็ยังคง สอนเสริมวิชาเรียนให้เหมิงเหมิงต่อไป
“คุณแม่ จริงๆ แล้วโจทย์พวกนี้หนูล้วนทำได้”
เหมิงเหมิงพลันเงยหน้ามองไปที่เฉินแล้วเอ่ยขึ้น “งั้นลูกทําไมยังต้องทำผิด” เฉินชะงักแล้ว
“ทุกครั้งที่หนูสอบได้ไม่ดี คุณแม่จะสอนเสริมให้หนู”
“นานมากแล้วที่หนูไม่มีเวลานั่งเขียนการบ้านด้วยกันกับคุณ แม่แบบนี้ หนูอยากให้คุณแม่อยู่เป็นเพื่อนหนูบ่อยๆ ”
ได้ยินคำพูดนี้ ในใจเฉินรู้สึกไม่ดีอย่างมาก
ใช่สิ เพื่อที่จะหาเงิน
เพิกเฉยต่อเหมิงเหมิงมานานมากแล้ว
เฉินยี่โอบเหมิงเหมิงเข้ามาในอ้อมอก พูดขึ้น
“เหมิงเหมิง แม่สัญญากับลูก ต่อไปทุกอาทิตย์จะหาเวลามา เล่นเป็นเพื่อนลูก ไม่ว่าแม่จะยุ่งแค่ไหน”
“ขอบคุณคุณแม่” เหมิงเหมิงจึงกอดเฉินไว้ “คุณแม่ หนู สัญญากับคุณแม่ ครั้งนี้เหมิงเหมิงจะสอบร้อยคะแนน ให้ได้แน่นอน”
“งั้นแม่ก็รอดูอยู่นะ” เฉินลูบหัวเหมิงเหมิงอย่างอ่อนโยนรัก
ใคร่
“ลาลาลา ลาลาลา…”
ในเวลานี้ อ้ายเยวฮัมเพลง ดั่งเช่นสาวน้อยเบิกบาน กระโดด โลดเต้นเข้าไปในบ้านพัก
ฉากที่แปลกประหลาดนี้ ดึงดูดสายตาของเฉินและเหมิงเห
ไม่รอให้ทั้งสองได้ถาม อ้ายเยามือทั้งสองถูคาง ใบหน้าเต็ม ไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม พูดขึ้น “ฉันจะมีความรักแล้ว
“ลาลาลา ลาลาลา ฉันจะมีความรักแล้ว” ทางหนึ่งฮัมเพลง ทางหนึ่งเดินขึ้นไปบนชั้นสอง
“แหะๆๆ ”
เหมิงเหมิงมองเห็นฉากนี้ ก็หัวเราะปากกว้าง สายตาจับจ้อง ไปที่ร่างของอ้ายเยว่ตลอดเวลา
ตอนเดินไปถึงมุมบันได อ้ายเยวพลันหมุนตัวมา สองมือชี้ไปที่ เหมิงเหมิง หัวเราะคิกคักกล่าว
“เหมิงเหมิงน้ากำลังจะมีความรักแล้ว”
“แหะๆๆ ” เหมิงเหมิงยังคงหัวเราะเซอๆ ต่อ
“มีความรัก!! ”
“ฉันจะมีความรักแล้วนะ”
อ้ายเยวทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งถอยหลัง ทำให้เหมิงเหมิงหัว เราะเซ่อๆ ต่อไป
วันที่สอง โรงเรียนประถมซันไชน์
“เหม็งเหมิง ลูกไปเข้าเรียนก่อน แม่ไปบริษัทตอกบัตร แล้วจะ กลับมาเข้าร่วมประชุมผู้ปกครองกับลูก”
“ได้เลย” เหมิงเหมิงพยักหน้า สะพายกระเป๋าหนังสือเข้าไปใน โรงเรียน
วันนี้โรงเรียนจะจัดงานประชุดผู้ปกครอง อีกทั้งงานประชุมผู้ ปกครองครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน
ครั้งก่อนล้วนจัดเสร็จสิ้นในห้องเรียน
แต่วันนี้ต้องการให้ผู้ปกครองพาเด็กๆ ไปนั่งที่สนามกีฬาจัด งานประชุมผู้ปกครองนี้ให้แล้วเสร็จที่นั่น
เพราะว่ามีคนใหญ่คนโตบริจาคเงินสิบล้านท่านหนึ่งขึ้นเวที เพื่อกล่าวพูดคุย เป็นครูใหญ่ที่เชิญมาอย่างไม่ง่ายดายนัก
ผู้ปกครองทุกท่านต่างรอคอยการปรากฏตัวของคนใหญ่คน
โตนอย่างยิ่ง
เหมิงเหมิงเพิ่งจะกลับมาถึงห้องเรียน ก็ถูกเด็กชายไม่กี่คนขวางเอาไว้ที่ทางเดิน
“รีบวิ่งเร็ว ลูกสาวของผู้หญิงไม่ดีมาแล้ว ลูกสาวของผู้หญิงไม่ มาแล้ว”
“เฉินเหมิง แม่ของเธอสูบบุหรี่ อย่างกับนางจิ้งจอก จะต้อง
ทำงานที่สถานบันเทิงกลางคืนแน่” “แม่ของฉันบอกแล้ว ไม่ให้พวกเราเล่นกับเธอ เธอเป็นลูกสาว
ของผู้หญิงไม่ดี เล่นด้วยกันกับเธอ จะกลายเป็นเด็กไม่ดี”
ได้ยินคำพูดเหล่านี้ กำปั้นน้อยๆ ของเฉินเหมิงกำแน่นขึ้นมา ตะโกนใส่เพื่อนร่วมชั้นทั้งกลุ่มว่า :
“แม่ของฉันไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดี”
“ลูกสาวของนางจิ้งจอกโกรธแล้ว รีบวิ่งเร็ว” เด็กชายร่างท้วมคนหนึ่งร้องขึ้นเสียงดัง พวกเด็กๆ ถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามองเห็นสัตว์
ประหลาด
เหมิงเหมิงในเวลานี้ก็เหมือนกับเทพเจ้าแห่งโรคระบาด อย่างไรอย่างนั้น ทำให้พวกเด็กๆ โดยรอบหลบไปอยู่ห่างๆ
ฉากนี้ทำให้ขอบตาของเหมิงเหมิงแดง กำปั้นเล็กๆ กำแน่น ยิ่งขึ้น ก้าวไปทางห้องเรียนทีละก้าว
“ได้ยินแล้วหรือยัง แม่ของเฉินเหมิงดื่มเหล้าสูบบุหรี่ เป็นนาง จิ้งจอกที่ทำงานในสถานบันเทิงกลางคืน ล่อลวงผู้ชายโดยเฉพาะ”
“ได้ยินมาแล้ว แม่ของฉันไม่ให้เล่นกับเฉินเหมิง” “ต่อไปพวกเราไม่เล่นกับเธอแล้ว รีบไป รีบไป
เสียงวิจารณ์โดยรอบดังเข้ามา ราวกับเป็นมีดเล่มหนึ่งที่แทง เข้ามากลางใจของเธออย่างโหดร้าย
อยากจะไปอธิบายอะไร แต่ว่ามองเห็นเพื่อนร่วมชั้นที่หลบออก
ไปไกลแล้ว
ในลำคอของเธอราวกับมีก้างปลาทิ่มแทง แม้เพียงครึ่งคำ พูดไม่ออก
กลับไปยังห้องเรียนเพียงลำพัง หมอบอยู่บนโต๊ะ ร้องไห้เสีย ใจเงียบๆ
รถโรลส์รอยซ์แฟนทอมคันหนึ่งเคลื่อนช้าๆ เข้ามาในโรงเรียน
ประถมซันไชน์ ครูใหญ่หวางไม่เทาน้ำทีมต้อนรับด้วยตนเอง
เมื่อหลังจากอ้ายเยวลงรถพร้อมกับเจียงเยว่ ก็มีเสียงดังขึ้น ข้างหูราวกับเสียงฟ้าผ่า
สิ่งนี้ทำให้ทั้งตัวของเธอขนลุก เข้าไปในโรงเรียนภายใต้การ จับจ้องของผู้คนนับไม่ถ้วน
ความรู้สึกประเภทนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าทั่วร่างแผ่รัศมีออกมา เช่นนั้น
ตั้งแต่เล็กเติบโตขึ้นมาในชนบท หลังจากมาถึงเมืองซู ได้รับสายตาเย็นชาจากคนนับไม่ถ้วน
ตอนนี้ติดตามเฉียงเยวแค่พริบตาเดียวก็กลายเป็นจุดสนใจ แล้ว
ชีวิตนี้เธอจะไม่มีทางลืมความรู้สึกนี้ ทั้งยังค่อยๆ ชอบความ
รู้สึกแบบนี้แล้ว ในห้องทำงาน มีคนทำหน้าที่ในชาเสิร์ฟน้ำให้เจียงเยวและ อ้ายเยวสองคนโดยเฉพาะ
ขอเพียงเธอต้องการอะไร สั่งไปคำเดียว ก็จะมีคนไปทำให้
“อีกสักครู่ คุณอยากขึ้นไปบนเวทีพร้อมผมพูดสักสองสาม ประโยคไหม? ”
เจียงเยวพลันหันมาทางอ้ายเยวแล้วถามขึ้น
“มองออกว่าคุณค่อนข้างชอบสภาพแวดล้อมแบบนี้ คิดว่า คงจะมีคำพูดมากมาย อยากจะพูดกับพวกเด็กๆ ใช่ไหม? ”
“ฉัน…ฉันทำได้หรือ? ”
อ้ายเยว่กลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้น คิดถึงว่าสามารถติดตามเข้า ร่วมด้วยกันกับเจียงเยวต่อหน้าครูและนักเรียนทั้งโรงเรียน อีก ทั้งยังได้กล่าวพูดคุยต่อหน้าสาธารณชน
ตื่นเต้นจนขนลุกขึ้นมา
“ถ้าคุณเจียงไม่รังเกียจ แน่นอนว่าฉันยินดีขึ้นเวทีไปกับคุณอยู่ แล้ว นี่ถือเป็นเกียรติของฉัน”
“อืม” เจียงเยวมองที่อ้ายเยวแล้วยิ้มเล็กน้อย ก้มหน้าดื่มชา เงียบๆ ไม่ได้พูดคุยต่อ
ครึ่งชั่วโมงถัดมา งานประชุมผู้ปกครองเริ่มขึ้น นักเรียนกลุ่ม
หนึ่งและผู้ปกครองหลั่งไหลกันย้ายม้านั่งเล็กไปที่สนามกีฬา มีเพียงแค่เหมิงเหมิงที่เหมือนกับคนแปลกแยก โดดเดี่ยว
ลำพัง ย้ายม้านั่งเล็กเดินไปถึงภายในฝูงชน
“เหมิงเหมิง คุณแม่เธอไม่มาหรือ? ” สวีเจียหี้ยมาถึงด้านหน้า ของเหมิงเหมิงแล้วถามขึ้น
“คุณแม่บอกว่าอีกสักพักจะมา”
เหมิงเหมิงเงยหน้ามองสวีเจียหุ้ยตอบกลับ
“ก็ดี”
สวีเจียยส่ายหน้าเบาๆ ในสายตาเต็มไปด้วยความจนใจและ
ไม่พอใจ
เมื่อวานเธอบอกกับเฉินแล้วแท้ๆ
ผลสุดท้ายวันนี้เฉินยี่ยังคงไม่มาร่วมงานประชุมผู้ปกครองของ เหมิงเหมิง
ไม่แปลกที่ผู้ปกครองจำนวนมากต่างก็มีความเห็นที่ไม่ค่อยดี ต่อเฉิน นี่มันก็มีสาเหตุ
หลังเห็นคุณครูจากไปแล้ว เหมิงเหมิงย้ายม้านั่งเล็กมาถึงที่ ประตูโรงเรียน นั่งยองบนพื้นรอให้คุณแม่มาถึง
เวลาค่อยๆ ผ่านไป เฉินยี่ยังคงมาไม่ถึง
นี่ทำให้เหมิงเหมิงยิ่งน้อยใจมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงคำ พูดเมื่อครู่ที่เพื่อนร่วมชั้นเหล่านั้นพูด
ยิ่งทำให้เธอน้อยใจจนดวงตาแดงก่ำ
คุณแม่ของเธอนั้นสูบบุหรี่จริง
แต่ในใจของเธอ
คุณแม่ไม่ใช่คนไม่ดี เป็นคุณแม่ที่ดีที่สุดในโลก “เหมิงเหมิง” เฉินหอบหายใจเหนื่อยมาถึงตรงหน้าของเหมิง เหมิง ย่อตัวลงนั่งยองๆ “ขอโทษลูกรัก แม่มาสายแล้ว
“คุณแม่” เหมิงเหมิงตรงเข้ากอดต้นคอของเฉินไว้น้อยใจ จนร้องไห้ออกมาเสียงดัง
อยู่ๆ พลันร้องไห้อย่างกะทันหัน ทำให้ในใจของเฉินที่มีเสียง แตกร้าวขึ้นเสียงหนึ่ง ถามขึ้นอย่างปวดใจยิ่ง “ลูกรัก ไม่ร้องแล้ว ขอโทษ แม่มาสายแล้ว”
“คุณแม่ ไม่สูบบุหรี่แล้วดีไหม”
เหมิงเหมิงด้านหนึ่งร้องไห้เสียงดัง ด้านหนึ่งพูดกับเฉิน
กึก!
คำพูดนี้ทำให้เป็นที่เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันใด มือทั้งสอง ข้างของเธอจับแขนของเหมิงเหมิงไว้ “เหมิงเหมิง บอกแม่มา เป็นอะไรไป? ”
บนใบหน้ารูปไข่ราวกับตุ๊กตานั้นของเหมิงเหมิงเต็มไปด้วย คราบน้ำตา สะอึกสะอื้นตอบ “พวกเด็กๆ ต่างพูดว่าคุณแม่ดื่ม เหล้าสูบบุหรี่ เป็นแม่ที่ไม่ดี พวกเขาต่างไม่เล่นกับหนูแล้ว คุณแม่ ต่อไปไม่สูบบุหรี่แล้วดีไหม หนูอยากมีแม่ที่ดี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ