ตอนที่ 6 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ชนต ค่อยๆได้เข้ามาพร้อมกับสายตาอันเหยียด หยาม สายตาอันเยือกเย็นทั้งข้างเหมือนกับเหยี่ยวที่ กำลังจ้องทิตยาอยู่

จริภรณ์มองเขาด้วยสายตาที่แสนเจ็บปวด เธอเองก็ คิดไม่ถึงว่าชนุตต์จะออกมาช่วยเธอ ความรู้สึกในหัวใจ ราวกับมีความร้อน ไหลออกมา

จริงๆแล้ว ชนุตต์รออยู่นานแต่จรีภรณ์ไม่กลับมา เท่านั้นเอง เขากำลังส่งเสียงในใจอย่างพึมพำ

พอเขายืนขึ้นมาเพื่อหาจรีภรณ์ก็พบว่ามีผู้คนยืนมุง

และความรู้สึกบอกเขาว่าจรีภรณ์กำลังแย่

ดังนั้นเขาจึงรีบๆวิ่งมาและเขาก็ได้ยินทิตยาถากถาง จรีภรณ์แบบนั้น

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเขาเห็นสายตาอันดื้อรั้นของ จรีภรณ์ ในใจของเขารู้สึกเหมือนโดนคมมีดทิ่มแทง หัวใจที่เจ็บปวดทำให้ เขาหายใจไม่ออก

“ขอโทษผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้” ชนุตต์เงยหน้าขึ้น พร้อมพูดกับทิตยาอย่างเสียงแข็งโดยไม่ต้องสงสัย

ทิตยาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธอกลัวจนต้องไปหลบอยู่หลังชญาภาไม่กล้าออกมา

ชญาภายืนพินิจพิเคราะห์และมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ จรีภรณ์ โดยความขี้ขลาด

“ท่านชนุตต์จะเสียงดังมากไปแล้วนะครับ”

ตอนที่ รู้สึกอึดอัดใจ เสียงของจิรภาสก็ดังขึ้น

การปรากฏตัวของเขา ทำให้ชญาภาเหมือนมีคน เข้ามาช่วยเหลือและรู้สึกว่าได้กระโจนเข้ามาในอ้อม กอดของเขาอย่างน่า สงสาร

จิรภาสมองชนุตต์ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ เมื่อ สายตาของเขากวาดไปมองจรีภรณ์ที่อยู่ในอ้อมกอด ของชนุตต์ สายตาที่ขุ่นเคืองก็ เริ่มปรากฏมาอย่างเล็ก น้อยและความโกรธเดือดดาลก็เริ่มเปล่งประกายออก มา

รัศมีออร่าของเขาหยุดยั้งทุกๆคน ทำให้ทุกคน ประหลาดใจและใจหาย

จรีภรณ์ยืนงงอยู่ในจุดที่เธอไม่เคยนึกถึง ตอนนี้ ผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวดเข้ากระดูกดำได้มาปรากฏตัว อยู่ที่นี่ เอาเข้าจริงแล้ว เมื่อเธอมองไปที่ชญาภา เธอ เองก็น่าจะคิดได้ว่าจริภาสก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย

ตอนนี้เธอค้ดเพียงว่า เธออยากจะหนี หนีไปให้ไกล แต่มือของชนุตต์กลับจับที่ไหล่ของเธอจนเธอขยับตัวไม่ได้

ชนุตต์ยังคิดอีกว่าจรีภรณ์ขี้กลัวและเมื่อได้ดูแล หัวใจของเขาก็รู้สึกมั่นคงมากขึ้นและมองไปที่จริภาส ด้วยสายตาที่เหยียดหยาม พร้อมกับว่าพูดว่า : “คุณจิร ภาสปกป้องดีจริงๆเลยนะ แต่ผมไม่คิดว่าทุกคนในห้อง นี้จะไม่มีตาดู”

“แล้วท่าชนุตต์ล่ะครับเริ่มออกมาปกป้องตั้งแต่เมื่อ ไหร่ รสนิยมก็แปลกๆ” จิรภาสมองที่ชนุตต์อย่างเย้ย หยัน

ชนุตต์ฟังที่จิรภาสพูดไม่รู้เรื่อง เขาคิดแต่เรื่องอย่าง ว่าและเขาก็พูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรว่า “ผู้หญิง ของผม เป็นเรื่อง ธรรมดาที่ผมจะต้องปกป้อง แต่คุณ เองควรจะดูแลผู้หญิงของคุณ”

จิรภาสไม่พูดอะไร สายตาจ้องมาที่จรีภรณ์อย่าง โกรธเคือง โดยเฉพาะตอนที่มองเห็นมือของชนุตต์อยู่ บนเอวของจรีภรณ์ และ เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าไปที่ ตรงหน้าของจรีภรณ์ “ขอให้คุณ ขอโทษว่าที่คู่หมั้นของ ผมด้วย”

จรีภรณ์มองจิรภาสอย่างเย็นชาเหมือนกับตอนที่ ถูกไล่ออกจากบ้านพร้อมกับถอยหลังไปหนึ่งก้าว และ ชนุตต์ก็ขวางอยู่ตรงหน้า จรีภรณ์ทันที ทั้งคู่เผชิญหน้า มองตากัน เปลวไฟในดวงตาก็ลุกโชนซ่านกระเซ็น

บรรยากาศทั้งงานเลี้ยงนนี้ก็เงียบลงทันที
ตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากัน ตาต่อตาฟันต่อฟันนั้น ก็มีคนๆหนึ่งถือแก้วไวน์ผ่านมา

“ฉันบอกเลยนะว่าฉันเป็นคนเชิญพวกคุณทั้งสอง จะพูดหรือจะทำอะไรไว้หน้าคุณตาณบ้าง

พูดจบ เขาก็หยิบแก้วไวน์ยื่นให้แล้วก็ผ่านไป

ตอนแรกก็รอที่จะเห็นผู้คนครึกครื้นนและมีการปรับ ความเข้าใจกันแต่ทั้งหมดกลับแตกแยกกัน

ชนุตต์พูดนิ่งว่า : “คุณจิรภาส วันนี้คนเยอะ วันหลัง จะไปเยี่ยมเพื่อขอคำแนะนำนะ ”

“ได้เลย ตอนไหนก็มาได้ ” จิรภาสยิ้มแต่ตาก็ยัง ชำเลืองมองจรีภรณ์

ในตอนเย็น ชนุตต์เรียกคนขับรถให้พาจรีภรณ์กลับ

ระหวว่างทาง ชนุตต์ก็พูดหาจรีภรณ์ไม่หยุด

แต่จรีภรณ์เองก็ไม่ได้สนใจอะไรเขา เธอนั่งรถ อย่างนิ่งๆ เธอยังไม่หายตกใจกับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอรู้ว่าวันนี้พบเจอจิรภาส เธออยาจะฆ่าเขาแต่เธอก็ ทำไม่ได้

ตอนที่จะลงจากรถ ชนุตต์ดึงมือของจรีภรณ์แล้ว พูดว่า “จรีภรณ์ คุณสวยมาก” ชนุตต์หายใจเข้าพร้อมกับจ้องไปที่จรีภรณ์

“จรีภรณ์ คืนนี้อย่าไปไหนนะ”

“จรีภรณ์ คุณหอมมาก” ชนุตต์พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะ หันเข้าไปใกล้ๆ

จรีภรณ์หันกลับมาและพบว่าชนุตต์เข้ามาใกล้ตัว เองอย่างต่อเนื่องและก็โกรธขึ้นมาทันที เธอเองนั้นเรื่อง สําหรับวันนี้ก็กระทบ ต่ออารมณ์มากเกินพอแล้ว ยังมา เจอเรื่องอีตาแก่ที่เปลี่ยนความคิดและคิดไม่ถึงว่าจะ เป็นไอบ้ากามมาลวนลามตัวเธออีก : “คุณ ให้ฉันลงจาก รถเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะแจ้งความ ”

“จรีภรณ์ อย่าเอะอะไปหน่า”

จิรภาสนั่งอยู่ในรถ สายตาของเขาจ้องเข้าไปที่คนที่ อยู่ในรถ

พอดูจากด้านนนอก เขาทั้งคู่ก็ดูเหมือนกำลังจู๋จี๋กัน อยู่ ซึ่งมันทำให้เขาอึดอัด

ในใจของเขาก็คิดถึงและห่วงใยจรีภรณ์ ตามหาเธอ แต่ว่าเธอกลับมีชีวิตที่ดี หลังจากเลิกรากันไปก็ไปอยู่กับ ผู้ชายที่ดีและดูแล ได้ดี มันก็ได้อยู่ที่จะหาคนเข้ามาอยู่ ในชีวิต แต่ไม่ใช่หาคนที่สำมะเลเทเมาแบบนี้ จริงๆแล้ว เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอกำลังเล่นกับ ไฟ

จรีภรณ์ เธอไร้ความรู้สึกจริงๆด้วย
จิรภาสมองดูอยู่ตอนนั้นก็รู้สึกทุกข์ทรมานใจ เขา กลัวจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วไปพาเธอออกมาและ เมื่อสตาร์ทรถ รถก็ออก จากตรงนี้อย่างรวดเร็ว