ตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา

จรีภรณ์มองตาค้างตรงจุดที่เขาเอามือกุมไว้ด้วย ความเข้าใจเลยทันที

เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้น้ำร้อนลวกใส่หว่างขาของเขา จรีภรณ์พูดขอโทษด้วยความกล้าๆกลัวๆ

ส่วนชนุตต์เองก็จ้องมองจรีภรณ์ด้วยความโกรธเป็น ฟืนเป็นไฟจนเหงื่อออกและพูดออกมาด้วยความโมโห ว่า“รีบๆโทรหาโรงพยาบาลสิ เธออยากเห็นฉันเจ็บจน ตายหรือไง”

จรีภรณ์ก็มีสติขึ้นมาทันทีและรีบโทรหาโรง พยาบาล

ผู้คนในบริษัทเห็นชนุตต์ถูกหามออกมาจากห้อง ทำงานพร้อมกับสายตาที่มองจรีภรณ์ด้วยความ เคลือบแคลงใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังที่ แพทย์พูดถึงอาการบาดเจ็บตรงนั้นก็รู้สึกสำนึกผิดและ กระวนกระวายใจ

จรีภรณ์กัดปากตัวเองและวิ่งตามไปช่วยที่รถ พยาบาล

เมื่อชนุตต์ออกมาจากห้องพยาบาล เธอก็รีบวิ่งไป ถามว่า“ท่านชนุตต์ ท่านไม่เป็นไรอะไรใช่ไหมคะ”

“เธอพูดอะไรของเธอ”ชนุตต์จ้องมองจรีภรณ์ด้วยตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา

จรีภรณ์มองตาค้างตรงจุดที่เขาเอามือกุมไว้ด้วย ความเข้าใจเลยทันที

เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้น้ำร้อนลวกใส่หว่างขาของเขา จรีภรณ์พูดขอโทษด้วยความกล้าๆกลัวๆ

ส่วนชนุตต์เองก็จ้องมองจรีภรณ์ด้วยความโกรธเป็น ฟืนเป็นไฟจนเหงื่อออกและพูดออกมาด้วยความโมโห ว่า“รีบๆโทรหาโรงพยาบาลสิ เธออยากเห็นฉันเจ็บจน ตายหรือไง”

จรีภรณ์ก็มีสติขึ้นมาทันทีและรีบโทรหาโรง พยาบาล

ผู้คนในบริษัทเห็นชนุตต์ถูกหามออกมาจากห้อง ทำงานพร้อมกับสายตาที่มองจรีภรณ์ด้วยความ เคลือบแคลงใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังที่ แพทย์พูดถึงอาการบาดเจ็บตรงนั้นก็รู้สึกสำนึกผิดและ กระวนกระวายใจ

จรีภรณ์กัดปากตัวเองและวิ่งตามไปช่วยที่รถ พยาบาล

เมื่อชนุตต์ออกมาจากห้องพยาบาล เธอก็รีบวิ่งไป ถามว่า“ท่านชนุตต์ ท่านไม่เป็นไรอะไรใช่ไหมคะ”

“เธอพูดอะไรของเธอ”ชนุตต์จ้องมองจรีภรณ์ด้วย
ความโมโหและหน้าแสดงออกคล้ายกับว่าไปกินของ ผิดสำแดงมา

กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาลเป็นสิ่งที่น่า กวนใจมากที่สุด โดยเฉพาะตอนนี้นอนอยู่บนเตียงโรง พยาบาล หากนี้เป็นตอนปกติ เขาไม่รู้จะไปนอนกับผู้ หญิงคนไหนมานานแล้ว

เขาคิดว่าพระเจ้าจะต้องลงโทษเขาแน่ๆ เขาต้อง ซวยไปตั้ง8ชาติถึงจะได้พบเจอจรีภรณ์

จรีภรณ์นั่งอยู่ข้างๆดูแลชนุตต์เป็นอย่างดีด้วยความ รู้สึกผิดที่ตนมี “ถ้าท่านรู้สึกเจ็บมากๆ ฉันจะไปหา ถุงเย็นมาประคบให้นะคะ ”

แค่เพียงคำพูดนั้นออกมา ใบหน้าของชนุตต์ก็มืดลง ทันทีและอดไม่ได้ที่จะตะวาดใส่ว่า“นี่เธอไม่ได้เอาสมอง มาด้วยหรอ อาการแบบนี้มันใช้กับประคบเย็นได้หรอ เธออยากจะให้ฉันทรุดลงหรืออยากจะเห็นฉันอยู่ใน สภาพที่ขี้เยี่ยวไม่ได้ ”

พูดเสร็จแล้วก็ใช้แรงดันจรีภรณ์ออกไป

เขาแทบอดไม่ได้ที่จะเปิดหัวผู้หญิงคนนี้ดูว่ามีอะไร อยู่ข้างในบ้าง ทำไมหลังจากที่พบเจอเธอแล้วเขารู้สึก ว่าโชคร้ายตลอดเวลา

จรีภรณ์ยังรู้สึกเก้อที่จะถามว่าไอ้ตรงนั้นเป็น

อย่างไรบ้างจมูกสูงราวกับมีดแกะสลักอันสวยงามและปากที่เล็กๆ ค่อยๆอ้าขึ้นเล็กน้อยทำให้แทบอดไม่ได้ที่จะกัดสักคำ หนึ่ง

แม้ว่าเขาจะพบเจอผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่เขาก็ ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่มีความงามอันน่าประทับใจ ขนาดนี้มาก่อนเลย เป็นผู้ หญิงที่สวยอย่างธรรมชาติ สวยโดยไม่ต้องแต่งหน้าหรือใช้เครื่องสำอางใดๆ

ชนุตต์มองเธอด้วยความตะลึงพร้อมกับใจลอยไป ด้วย

โดยเฉพาะตอนที่เห็นปากอันมีเสน่ห์ของเธอนั้น เขา ก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนร่างของเขาแข็งไปหมด บาดแผล ตรงนั้นที่เพิ่งพันไปก็แยกออกทันที

ชนุตต์ถูกรายล้อมไปด้วยอาการปวดฉีกขาดทันที

“อ่า เออะ” ชนุตต์กุมมือที่ส่วนล่างและนอนคว่ำหน้า ลงแบบไม่มีแรงอยู่บนเตียง เป็นเพราะความเจ็บปวด ริมฝีปากของชนุตต์ก็เริ่มขาว เขากำลังจ้องจรีภรณ์ด้วย ความอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

นี่แหละหน่าที่เรียกว่า “ผู้หญิงเป็นเหตุ”เขาจะต้องมี ความเกลียดชังกับผู้หญิงคนนี้ทั้งชีวิต พ่อของเขาส่งผู้ หญิงคนนี้มาเพื่อทรมานเขา รอให้เขาหายดี เขาจะผูก ผู้หญิงคนนี้ไว้กับเตียงและทรมานเธอ ทุกๆท่าจะต้อง ทำซ้ำแล้วซ้ำอีก เอาให้เธอลุกออกจากเตียงไม่ได้สัก ประมาณหนึ่งเดือน
ชนุตต์กำลังคิดคำด่าอยู่ในหัวพร้อมกับคิดละลาบ ละล่วงร่างกายของจริภรณ์

จรีภรณ์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความผิดปกติของชนุตต์ เธอจึงเงยหน้ามองใบหน้าอันซีดขาวของเขาที่อยู่บน เตียง เธอจึงพูดด้วยความตกใจว่า “ท่านชนุตต์คะ ท่าน เป็นอะไรคะ “จรีภรณ์ถามด้วยความกังวลใจ ดวงตาอัน ไร้เดียงสาทำให้ชนุตต์เป็นบ้ามากขึ้น

“เธอมัวทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบเรียกหมออีก”

“ค่ะ ค่ะ” จริภรณ์ตอบกลับอย่างไม่รู้ตัว แต่สายตา ก็จ้องไปที่เขาอย่างจดจ่อ ชนุตต์เห็นว่าจรีภรณ์มองตัว เขาเองอย่างจดจ่อไม่ละสายตา ก็รู้สึกอย่างจะฉีกขาด เธอออก เขากัดเหงือกพูดว่า “ไม่ต้องมองแล้ว นังผู้ หญิงบ้า เธออยากเห็นฉันปวดตายหรือไงเล่า”

พอได้ยินเสียงด่าทอของชนุตต์ จรีภรณ์ก็รู้สึกตัว ทันทีและวิ่งหน้าแดงออกไปข้างนอก

หลังจากที่คุณหมอณัฏฐ์ตรวจชนุตต์อย่างละเอียด แล้ว ก็หันไปพูดกับชนุตต์อย่างลับๆว่า“ท่านชนุตต์ครับ หวังว่าท่านคงต้องควบคุมมันได้ต่อไปอีกสักนิดนะครับ แม้ว่ามันจะมีพลังกำลังวังชามาก แต่ตอนนี้มันยังคึงเจ็บ อยู่ ท่านต่อรอสักหน่อยนะครับ ” พอพูดเสร็จก็มองจรี ภรณ์ด้วยความงงงวยและคลุมเครือ

นายชนุตต์ผู้นี้เป็นเสาหลักของตระกูลธนะปรีดา ถ้าเขามีเรื่องอะไร ตามนิสัยอันรุนแรงของปู่เขา กุลเกรงว่าขีดความสามารถทางการแพทย์ของตัวเองใกล้ จะสิ้นสุดเสียแล้ว

ปัจจุบันโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัท เอส.แอลกรุ๊ปจำกัดและยังเป็นอีกหนึ่งอุตสาหกรรมของ ตระกูลธนะปรีดากุลอีกด้วย

ท่านปู่ของชนุตต์เป็นคนที่มีบุคลิกภาพที่ดี แข็งแรง สายตาเฉียบแหลมราวกับจะฉีกเนื้อคน โดยเฉพาะ อย่างยิ่งทุกๆครั้งที่เผชิญหน้ากับเขาเหมือนกับเผชิญ หน้ากับกษัตริย์ ความเย็นที่ลึกลงไปเข้าไปในไขกระดูก ทําให้ตัวเขาสั่น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มือที่สั่นเทาของเขาก็จะปาดเหงื่อที่ ไหลออกมาบนหน้าผาก และดูท่าเขามีความจำเป็นที่ จะโทรไปหาปู่เขา แต่รสนิยมของเขาซับซ้อนเหลือเกิน ผู้หญิงที่ไร้ความสนุกอย่างนี้ เขายังลงมือเอาได้

ตอนนี้ชนุตต์ไม่รู้เลยว่าคุณหมอณัฏฐ์จะมีความคิด ของตัวเองอยู่ในใจแล้ว

เขารู้เพียงว่า การได้รับที่ยิ่งใหญ่ของเขาในวันนี้ก็ คือการได้พบผู้หญิงที่งดงามคนนี้

การค้นพบครั้งนี้ทำให้ชนุตต์ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ เขาจะปล่อยกระต่ายน้อยสีขาวที่อยู่ข้างกายเขาไปได้ อย่างไรเล่า

อ๊าย ไม่รู้เลยว่าจรีภรณ์จะเป็นอย่างไรถ้าใส่กระโปรงและแต่งตัวดีๆ หรือว่างานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ให้เธอ ไปงานเลี้ยงกับฉัน แล้วก็ถือโอกาสมอมเหล้าให้เธอ เมาและมันก็จะเกิดเรื่องราวที่ดีบางอย่าง พอคิดถึง เรื่องนี้ ชนุตต์ก็รู้สึกตื่นเต้นข้างในขึ้นมาทันที

“พรุ่งนี้ไปร่วมงานเลี้ยงกับฉัน” ชนุตต์พูดกับจรีภรณ์ ขึ้นมาทันที

“ไม่ได้ค่ะท่าน ฉัน…ฉันไม่ไปค่ะ งานแบบนี้ท่านไปหา คุณแขไปกับท่านดีกว่านะคะ” จริภรณ์พอได้ยินเธอ ก็ไม่ยินยอมที่จะไป เพราะทุกครั้งที่ชนุตต์ไปเข้าร่วม งานเลี้ยง งานเต้นรำแบบนี้ เขามักจะชวนผู้หญิงคนอื่น ที่สวยและมีชื่อเสียงไป ถ้าไปกับจรีภรณ์ก็คงขายขี้หน้า แต่แล้วทำไมจู่ๆวันนี้ถึงมาชวนเธอไป

“ก็ได้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเธอก็ไม่ต้องมาทำงาน แล้ว”ชนุตต์คุกคามแบบตีหน้าตาย

พอชนุตต์พูดจบ จรีภรณ์ก็ก้มหัวลงทันที

ตั้งแต่แรกเริ่ม ชนุตต์ก็รู้ถึงจุดอ่อนของเธอแล้ว อยู่ กับเธอมาเป็นเวลานาน เธอดูเหมือนจะขาดแคลนเงิน ทองอย่างมาก แค่เสื้อผ้าดีๆสักตัวก็ไม่ซื้อ แต่กลับใส่ เสื้อชุดทำงานตลอด

สิ่งนี้ทำให้ชนุตต์รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ ชนุตต์กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ