ตอนที่ 14 ตกเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์ของ ประชาชน

ในความเป็นจริงเรื่องแบบนี้จะว่าเป็นเรื่องใหญ่ก็ไม่ ใหญ่จะว่าเป็นเรื่องเล็กก็ไม่เล็ก ตอนนี้มีเจ้าหน้าที่

หรือผู้นำคนใหนติดธุระไม่ได้รับเชิญมางานเลี้ยง พูดจาอย่างไม่ดี แม้แต่นายกเทศมนตรีตรีภพเองก็เกรง ว่า จะไม่ได้ขาวสะอาด

เพียงแค่คิดว่าคนที่ถูกทำร้ายเป็นลูกสาวของตัวเอง ตรีภพก็เจ็บใจจนแทบจะทนไม่ไหว

เขามองดูร่างกายอันบอบบางของลูกสาว ทนไม่ไหว จึงกุมมือของจรีภรณ์ ถามอย่างห่วงใย

“เป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บตรงใหนมั้ย ให้ผมพาไป

ตรวจดูที่โรงพยาบาลหน่อยมั้ย?”

เดิมทีชนุตต์ยังรู้สึกซาบซึ้งใจตรีภพเป็นอย่างมากแต่ พอมองเขากุมมือของจรีภรณ์ก็ดึงขึ้นมาทันที

ดูนายกเทศมนตรีตรีภพแล้วแสยะยิ้ม”ขอบคุณความ ห่วงใยของท่านนายกเทศมนตรี เพียงแต่ชายหญิงถูก กีดกัน ยังไงโปรดนายกเทศมันตรีปล่อยมือครับ!”

ตรีภพมองเห็นความดูถูกเหยียดหยามในสายตาของ ชนุตต์ ก็ยิ้มหัวเราะแบบอึดอัด รู้ว่าเขาเข้าใจความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับจรีภรณ์ผิด แต่เขาก็ไม่กล้าอธิบายให้ชัดเจนกลัวลูกสาวจะตกล เพียงแค่พูดกับ

ชนุตต์แค่ประโยคเดียว “ถ้าครั้งหน้ามีเรื่องอะไรก็มา หาผมได้ ผมจะช่วยคุณอย่างเต็มที่แน่นอน!”

ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี นี่เป็นโอกาสของความก้าวหน้าอย่าง ไม่ต้องสงสัย แต่ว่าชนุตต์กลับตอบแค่อึมคำเดียว แล้ว ก็กอดจรีภรณ์ออกมาจากโรงแรม

เดิมทีตรีภพยังอยากที่จะคุยกับลูกสาวให้นานกว่านี้ เพราะมันยากที่จะมีโอกาศที่จรีภรณ์ยอมสนใจเขา แต่ จะว่ามาตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเล็กคิดน้อย

ดูเหมือนว่าเมื่อกี้หนุ่มคนนั้นจะพูดเหมือนกับว่าจรีภ รณ์เป็นผู้หญิงของเขา หรือว่าจรีภรณ์จะมีแฟนอีกแล้ว? แต่ว่าเมื่อกี้ก็เห็นชนุตต์จะเป็นห่วงเธอมาก ในใจของเขา ก็เบิกบานขึ้น ความห่วงใยแบบนั้นไม่ใช่ว่าจะทำไปแบบ เรื่อยเปื่อย อย่างน้อยก็กล้าที่จะไปหาเรื่องผู้กำกับธนัท เฒ่าลามกคนนั้นเพื่อลูกสาวของเขา!

คิดถึงจุดนี้ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นมาอีกแล้ว ดูเหมือน ว่าคงต้องให้เฒ่าหัวงูนั่นลิมรสของการลงโทษสักหน่อย แล้ว

ตรีภพหันกลับมามองจิรภาส ปรากฏว่าตั้งแต่ต้น จนจบเขาไม่เคยช่วยลูกสาวพูดเลยสักคำ ที่ผ่านมา ทั้งหมดล้วนแต่ดูอยู่เฉยๆ

ตรีภพอารมณ์เสียนิดหน่อย เมื่อคิดถึงลูกสาวตนเองที่ต้องมาเป็นแบบนี้เพราะแม่ของเขาก็รู้สึกว่าอาหารมื้อ นี้ไม่จำเป็นต้องกินแล้ว จะหาข้ออ้างบอกว่ายังมีธุระที่ ต้องรีบไปทําก็รีบจากไป

ตลอดทางจิรภาสทำหน้ามืดๆตลอด ดูก็รู้ว่าตอนนี้เขา โกรธถึงสุดขีดแล้ว โดยเฉพาะตอนที่เห็นเสื้อผ้าของ จรีภรณ์ถูกฉีกจนขาด เขาแทบอยากจะเตะเฒ่าหัวงู

นั่นไปสวรรค์เลย

แต่พอมาคิดดูอีกทีไม่นึกว่าชนุตต์คนนั้นจะพูดว่าจรีภ รณ์เป็นผู้หญิงของเขา! ยิ่งไปกว่านั้นคือ คิดไม่ถึงว่าจรี ภรณ์จะไม่มีข้อโต้แย้งแต่อย่างใด!

“เลว ดอกทองจริงๆ”จิรภาสทนไม่ไหวค่าขึ้นมา

ปณัยมองดูอยู่ข้างข้าง ก็ไม่กล้าพูดมาก แต่ว่าในใจ ของเขาก็แอบนินทาอยู่ ท่านไม่ใช่ว่าหย่ากับคุณผู้หญิง ไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะอยู่กับใครก็ไม่เห็นจะ เกี่ยวกับคุณเลยสักนิด!

แต่ว่าประโยคเหล่านี้เขาไม่กล้าที่จะพูดออกมาจาก

ปาก

“แกว่าพวกหญิงชายสองคนนั้นเหมือนหมาหน้าไม่ อายมั้ย เมื่ออยู่ต่อหน้าฉันก็แทบจะทนไม่ไหว”จิรภาส กัดฟันแล้วมองไปที่ปณัย!

“ท่านประธานท่านและคุณผู้หญิงหย่ากันแล้ว” ปณัยที่อยู่ด้านข้างเตือนอย่างระมัดระวัง

“หย่าแล้วจะทำไม หย่าแล้วออกไปหาผู้ชายคนอื่น ได้งั้นหรอ?” จิรภาสตะคอกใส่ปณัย แต่ว่าพอคิดขึ้น มาแล้วรอยแดงบนคอของจรีภรณ์ในตอนนั้นจู่ๆเขาก็ หัวเราะออกมา “แกไปหาเรื่องผู้กำกับธนัทคนนั้นซะ แล้วพาลูกชายของเขาออกมาเล่นๆวะบ้าง”

“ครับ” ปณัยมองใบหน้าอันเจ้าเล่ห์ของจิรภาส ในใจก็ คิดว่าจะไปทำให้ผู้กำกับธนัทหวาดกลัวแทน

ถ้าหากเขารู้ว่าเป็นเพราะตัวเองที่พฤติกกรรมที่ไม่ เหมาะสม เลยทำให้อนาคตของลูกชายตนเองพังไปแ เขาอาจจะโกรธเป็นลมก็ได้

หลังจากที่ชนุตต์กอดจรีภรณ์ออกมา ก็ตรงไปที่โรง พยาบาล

“งั้นก็ได้ ผมให้คุณลาหยุดสักสองสามวัน คุณไปพัก ผ่อนให้ดีๆ” ชนุตต์มองจรีภรณ์อย่างอบอุ่น!

แต่พอเห็นรอยแดงที่คอของจรีภรณ์ ดวงตาของ ชนุตต์ก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที “แหม่ ไอ้แก่ลามกนั่นรน หาที่ตายจริง ๆ ” จรีภรณ์ก้มหน้าไม่กล้าตอบ

ที่จริงเธอก็ไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่ถูกดึงจนเสื้อขาด เท่านั้น ส่วนรอยแดงที่คอ

ผู้กำกับธนัทไม่ได้เป็นคนทำ แต่ว่าเธอก็ละอายที่จะอธิบายให้กับชนุตต์ฟัง!

เมษาหันกลับมามองที่จรีภรณ์อย่างมีเล่ห์นัย ที่มาที่ ไปของคุณชายใหญ่เขารู้ดี ครั้งนี้เขาโดนสั่งมาหนึ่งก็ คือช่วยคุณชายใหญ่เอาโปรเกรมนี้ไว้ สองก็คือช่วย คุณชายใหญ่จัดการศัตรู

ในขณะที่คุณชายใหญ่ออกไปรับโทรศัพท์นั้น มีเรื่อง บางอย่างที่เขาไม่เห็น ดังนั้นจึงเข้าใจผิดไป แต่เมษา อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด · รอยจูบบนคอของจรีภรณ์มี มาตั้งนานแล้ว แต่รอยช้ำนี้ไม่ใช่เป็นของคุณชายใหญ่ อย่างแน่นอน

คิดถึงจุดนี้ เขาก็จ้องมองไปที่จรีภรณ์อีกครั้ง

จรีภรณ์ในตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่า เธอถูกเมษาหมายหัว ไว้ว่าเป็นหญิงหวังสบาย

หลังจากที่ส่งจรีภรณ์กลับไปเรียบร้อยแล้ว ชนุตต์ ก็เปลี่ยนจากสภาพที่ปกติ หน้าตาเคร่งขรึมน่ากลัว “เปลี่ยนกลยุทธ์นิดหน่อยฉันต้องกลับไปหาเรื่องผู้กำกับ ธนัท”

เมษามองดูอารมณ์ที่เงียบขรึมของชนุตต์ อดไม่ได้จึง พูดว่า “คุณชายใหญ่ รอยแดงบนคอของจรีภรณ์นั้นผู้กำ กับธนัทไม่ได้เป็นคนทำ

“อะไรนะ?” ชนุตต์ส่งสายตาไปที่เมษา เห็นได้ชัด ว่าข้อมูลนี้ทำเขาตื่นเต้นไม่น้อยทำให้เขาคาดไม่ถึงจริงๆ อีกสักพักเขาจึงพูดอย่างโหดร้าย”งั้นก็ปล่อยเขา ไปไม่ได้

“คุณชายใหญ่ เพราะผู้หญิงตัวคนเดียวไปก่อเรื่อง กับธนัทผู้กำกับการก่อสร้างเมืองคนนั้น เรื่องนี้มันคงไม่ ค่อยดีนะ” เมษามองดูชนุตต์อย่างระมัดระวัง