ตอนที่ 461ความผิดปกติ

“ประเทศหนานเยวและประเทศเป่ยหมิงจะสู้กัน? “หลินขึ้นเขียน พูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจประเทศเป่ยหมิงและหนานเขาอาจจะมี ปัญหาตรงชายแดนเล็กน้อยแต่ไม่เคยมีปัญหาใหญ่อะไรเมื่อ ตอน โม่จื่อเฟิงเป็นแม่ทัพได้ลงนามยุติสงครามขอเพียงไม่จื่อเพิ่ง ยังดำรงตำแหน่งอยู่ประเทศเป่ยหมิงไม่กล้าเคลื่อนไหวแน่เว้น

ชายหนุ่มเห็นหน้านางครุ่นคิดเช่นนั้นจึงอธิบายต่อว่า “จะไม่รู้ กันได้อย่างไร เมื่อก่อนประเทศหนานเขามีเทพแห่งการสังหาร อยู่ไม่ใช่เพียงประเทศเป่ยหมิงแม้แต่แคว้นหมันก็ยังไม่กล้า เข้าไปยุ่งแต่ว่าเจ้ารู้หรือไม่ว่าเทพแห่งการสังหารกลับตายแล้ว ข่าวลือกันว่าถูกคนของประเทศเป่ยหมิงฆ่าดังนั้นทั้งสองประเทศ คราวนี้คงได้ก่อสงครามอย่างแน่นอน”

“เทพแห่งการสังหารที่เจ้าพูดถึงใช่…โมจ่อเฟิงหรือไม่?”หลิน ซีนเยียนหน้าซีดจนถึงตอนนี้เมื่อพูดถึงสามคำนี้ที่ไรในใจของ นางก็เจ็บปวดขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มพูดขึ้นว่า “ใช่เหมือนเสวียนอ๋องจะมีชื่อเรียกเช่นนี้ นะคนที่มีอำนาจของประเทศหนานเยว่ไม่มีแล้วสงครามครั้งนี้ ไม่รู้ใครจะชนะใครจะแพ้แต่ก็ช่างเถอะขอแค่ไม่ส่งผลกระทบต่อ แคว้นหมันของเราก็พอมันไม่ง่ายเลยที่สงครามระหว่างภายใน จะหยุดเพิ่งแต่งตั้งจักรพรรดิได้ไม่กี่วันหากกระทบถึงแคว้นหมันคนที่ลำบากก็ไม่พ้นชาวบ้านธรรมดาเช่นพวกข้าหรอก”

หลินซีนเยียนตอบรับแล้วเดินไปยันบ้านที่ช่างตีเหล็กให้ ระหว่างนางกำลังคิดเรื่องเรื่องที่เกิดขึ้นทำไมนางรู้สึกว่ามีความ ผิดปกติทำไมเรื่องเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นพร้อมกัน

“เสี่ยวหลงพวกเจ้าที่อยู่ประเทศหนานเยวและประเทศเป่ยหมิง ต่างมีคนของเจ้าอยู่ทำไมถึงไม่มีข่าวเรื่องนี้ส่งมา?” หลินขึ้นเขียน หันกลับไปถามเสี่ยวหลงที่เดินตามอยู่ด้านหลัง

เสี่ยวหลงสีหน้าดูไม่ดีจริงด้วยคนของนายท่านมีอยู่ทั่วใต้ หล้าพูดตามหลักเหตุผลควรมีข่าวคราวส่งกลับมาแต่ว่านายท่าน ตายแล้วข่าวคราวนั้นถูกส่งไปให้ใครก็ไม่อาจทราบได้ แม่นาง ท่านไม่รู้อะไรถึงแม้ข้าจะเป็นหนึ่งในห้าของผู้บังคับบัญชาของ นายท่านแต่ว่าข้าก็ติดต่อกับคนของข้าเท่านั้นคนเข้าสามารถ ติดต่อได้ที่ร้อยกว่าคนที่อยู่แคว้นหมันหน่วยงานอื่นขาไม่มีช่อง ทางการติดต่อกับพวกเขา

สิ่งที่เสี่ยวหลงพูดหลินซีนเยียนเข้าใจได้การทำงานเช่นนี้สิ่งรู้ น้อยก็ยิ่งดีดังนั้นจึงมีการแบ่งแยก

เพียงแต่ว่าคนอย่างไม่จื่อเฟิงเช่นนั้นจะยอมให้อำนาจและสิ่ง ที่เขาสร้างมาล่มสลายตามการตายของเขาไปหรือ?

ยิ่งคิดหลินซีนเยียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หลินซ๊นเขียนและเสี่ยวหลงก็เดินมาถึงบ้านช่างอีกคนจาก ประสบการณ์ก่อนหน้าเสียวจึงหาตัวเฒ่าแก่แล้วยื่นตั๋วเงินหนึ่ง พันต่าลิงออกมาก่อน
เฒ่าแก่นั้นเมื่อเห็นตัวเงินนั้นตาก็เป็นประกายแล้วถามหลินขึ้น เยียนเสร็จลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยอมตกลง

บนโลกใบนี้ยังมีคนที่เห็นแก่ความร่ำรวยมั่งคั่งขอเพียงเห็น ราคาที่เขาควรค่าแก่การแลกหรือเปล่าเท่านั้น

เฒ่าแก่รับปากว่าจะทำให้เสร็จก่อนเที่ยงของวันพรุ่งนี้หลินซืน เขียนถึงได้พาเสียวกลับไป

ระหว่างทางก็เห็นผู้คนอพยพไปยังตัวเมืองหลวงผู้คนข้างทาง ก็ได้แต่แสดงท่าทีอิจฉาผู้คนที่อพยพไปต่างมีญาติอยู่ที่เมือง หลวงเท่านั้นถึงจะอพยพไปได้ผู้คนที่ยังอยู่ไม่ใช่ว่าอยากอยู่แต่ ไม่มีทางเลือก

หลินซีนเยียนคิดถึงผู้ลี้ภัยจากสงครามในปัจจุบันดูเหมือน สงครามไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบันคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด ก็คงเป็นชาวบ้านธรรมดาๆ พอนึกถึงสงครามที่ในอินเตอร์เน็ต เรียกกันว่า แก๊สน้ำตา นางยิ่งรู้สึกว่ามันตลกหากมีสงครามเกิด ขึ้นจริงผู้คนเหล่านั้นคงจะได้รู้ความน่ากลัวของสงครามจริงๆ

“แม่นางหลินหากทั้งสองประเทศก่อสงครามจริงแล้วพวกข้าที่ เดินทางไปแหล่งกำเนิดเก๋งจีนเล่า……..หน้าเสี่ยวหลงเต็มไป ด้วยความกังวลติดตามอยู่ข้างกายหลินขึ้นเขียนทนไม่ได้ที่จะ เอ่ยปากแหล่งกำเนิดเกิงจีนตั้งอยู่ที่ทะเลทรายระหว่างประเทศทั้ง สามภายใต้สงครามเช่นนี้ใครที่วรยุทธ์สูงและแข็งแกร่งกว่า รอดจากอันตรายนะ

หลินซีนเยียนไม่ตอบแต่กลับถามกลับว่า “เสี่ยวหลงเจ้าไม่รู้สึกว่าเรื่องมันยิ่งน่าแปลกขึ้นทุกทีหรือ? หากไม่รอเพิ่งตายจริงก็ ตายที่บ้านตระกูลทรงทำไมถึงได้มีข่าวแพร่ออกไปว่าเขาถูกคน ของประเทศเป่ยหมิงฆ่าละ?และอีกอย่างตระกูลทรงไม่ได้รับ ข่าวสารว่าจะมีสงครามระหว่างทั้งสองประเทศไม่เช่นนั้นไม่มีทาง ที่ทรงเยจะไม่ปริปากพูด เขาไม่รู้นั้นก็แปลว่ามีคนปิดข่าวที่มา ของตระกูลตรง”

เสี่ยวหลงตกใจเล็กน้อยแต่ก็ดึงสติกลับมาได้ความหมายที่ หลินซีนเยียนพูดนั้น ในขณะเดียวกันสีหน้าของเขาก็แสดงความ ตกใจออกมาจริงด้วยตระกูลหรงถึงเป็นหนึ่งในสามตระกลูใหญ่ ใครกันที่มีความสามารถที่จะปิดข่าวสารของตระกูลหรงได้กัน?”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตามแต่ที่บ้านตระกูลหรงด้านนั้นยังเป็นไป ตามแผนที่วางไว้การเดินทางไปแหล่งกำเนิดเกิงจีนครั้งนี้เห็น เพียงแต่การเคลื่อนไหวเท่านั้น หลินซีนเขียนถอนหายใจ

“แม่นางวางใจเถอะเขาได้ให้คนของเราไปที่บ้านตระกูลทรง แล้วพวกเราออกเดินทางมาสิบกว่าวันแล้วทางด้านนั้นคงเดิน ตามแผนการที่วางเอาไว้เร็วสุดหนึ่งวันสุดอีกสามวันคงมีข่าว ส่งมาเวลาใกล้เข้ามาแล้วเพื่อไม่ให้ทรงเย่เห็นความผิดปกติพวก เราต้องออกเดินทางจากบริเวณแคว้นหมันก่อนเที่ยงของวันพรุ่ง นี้”เสี่ยวหลงเดินใกล้แล้วพูดเสียงเบาที่ข้างหูหลินขึ้นเขียน

ไกลออกไปคนที่ติดตามทั้งสองมาไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน แต่ความสนิทสนมของทั้งสองมีบางอย่างผิดปกติแต่สำหรับหลิน นเขียนแล้วนางไม่ได้ใส่ใจคนเหล่านี้
หลังจากที่กลับมาแล้วทรงเย่รอคนที่ออกไปซื้อของก็กลับเข้า มาหมดแล้วภายในเต็มไปด้วยของมากมายทั้งอุปกรณ์และของ แห้ง