บทที่ 9

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส ในเวลาแปดโมง นาทีตื่นขึ้นมาบน เตียงอย่างสบายใจ เขาหันไปที่โทรศัพท์ทันใดนั้นเอง สีหน้าของ เขาก็เปลี่ยนไป

“ไม่นะ .. ของขวัญของฉัน” ใช่แล้วของขวัญของเขาปลิวไปกับ สายลมแล้ว เพราะผู้คนในกลุ่มส่งของขวัญกันตั้งแต่เวลาตีห้า แต่เขากลับไม่ได้ยินเสียงเลย มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าเสียจริงๆ

“ทำใจแปปหนึ่ง” นทีพูดกับตัวเอง พร้อมกับลุกไปล้างหน้า แปรงฟันอาบน้ำ และในวันนี้ในแผนเดิมของเขาตั้งใจที่จะไปซื้อ รถยนต์สักคันหนึ่ง และหาที่อยู่ใหม่ ช้อปปิ้งซื้อข้าวซื้อของ เสื้อผ้า น้ำหอม ของใช้ครบเซ็ทแบบใหม่

นที่ใช้เวลาแต่งตัวไม่นานก็ 9 โมงเช้า เขาเดินทางโดยการ เดินเท้า และขึ้นรถเมล์อีกเช่นเคย เขานั่งนึกถึงจุดเริ่มต้นในการ เปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองที่ป้ายรถเมล์อยู่พักใหญ่ เขาคิดว่า เขาไม่ต้องทำอะไรก็สามารถอยู่ได้อย่างไม่ขัดสนเรื่องเงินไปอีก ทั้งชาติ

เขาคิดมาตลอดทั้งคืน ถ้าเขาฝากเงินที่ได้มาเพียง 50 ล้าน บาท ในรูปแบบของการฝากประจำ เขาจะได้รับผลตอบแทนที่ 3 เปอร์เซ็นต่อปี ตีเป็นเงินจำนวน 1.5 ล้านบาทต่อปี หักภาษีอีก 7 เปอร์เซ็นจะเหลือที่ 1.395 ล้านบาท ถ้าตีเป็นเดือน มีเงินใช้ถึง เดือนละ 1 แสนเศษ
ซึ่งมันก็เพียงพอต่อการใช้ชีวิตของเขาแล้ว ที่เหลือก็แค่อยู่ เฉยๆ ทําอะไรก็ได้ในสิ่งที่อยากจะทำ เรียนก็เรียนให้มันจบไป จบเอกเลยดีไหม นคือสิ่งที่เขากำลังคิด แล้วเขาก็ขึ้นรถเมล์ไป

“ไปดูรถบ้านๆสักคันดีกว่า” เขาเลือกที่จะไปดูรถที่ศูนย์โต เยต้า รถยี่ห้อบ้านๆที่ครองตลาดไทยมานับสิบๆปี ใช้เวลาอีกไม่ นาน ในตอนนี้รถเมล์ก็ได้มาจอดที่ศูนย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

พนักงานขายหลายคนเห็นนที่เดินลงมาจากรถเมล์จึงไม่ค่อย สนใจอะไรมากนั้น พวกเขาให้นที่เดินดูรถเอง โดยที่ไม่มีค่า แนะนำอะไรเลยแม้แต่คำเดียว จนในที่สุดนทีก็สนใจรถคันหนึ่งที่ ออกมาใหม่ล่าสุด โตเยต้า ยาลีฟ จึงจะหันไปถามพนักงาน

“สวัสดีครับ .. คือผมสนใจรถคันนี้มีใครพอแนะนำได้บ้างไหม ครับ” เขาหันไปถามกับกลุ่มพนักงานขายที่จับกลุ่มอยู่ด้วยกัน นั่งเมาส์มอยกันอยู่ แต่กลับไม่มีใครสนใจเขาเลย นอกจากผู้ หญิงคนหนึ่ง

“ค่า มาแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะคุณลูกค้า” ผู้หญิงคนหนึ่ง ตะโกนออกมา พร้อมกับวิ่งไปหยิบแฟ้มเอกสาร เหตุที่เธอต้อง หยิบเป็นเพราะว่าเธอทำงานวันนี้เป็นวันแรก ข้อมูลต่างๆ ยังแน่น พอที่จะแนะนําจากปากเปล่าได้

“แกๆ ดูยัยแอ้มสิ ไม่หัดสังเกตลูกค้าเลย เอาแต่วิ่งไปแนะนำ คนนั้นคนนี้ที คนที่ลงจากรถเมล์อย่างคนนั้นจะไปมีปัญญาซื้อ ได้สักครึ่งคันไม่เหอะ” พนักงานสาวที่นั่งเมาส์เอยปากออกมา

“ใช่ๆยัยส้มพูดถูก เสียเวลาบ่าวๆ พวกเรานั่งดูอยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวยัยแอ้มมันก็คงเหนื่อยเอง แล้วเราค่อยสอนมันเอา มันจะได้ จำไว้เป็นบทเรียนซะบ้าง” พนักงานเพศที่สามอีกคนกล่าว

เมื่อนที่ได้ยินดังนั้นจากเดิมจะซื้อเพียง รุ่นยาล์ฟ ในราคา 599,990 บาท เขาตัดสินใจที่เปลี่ยนเป็นรุ่นแคมรี่ ตัวท็อปที่ แพงที่สุดในทันที

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า แอ้มยินดีให้บริการค่ะ” พนักงานแอ้มเอย กล่าว

“สวัสดีครับ ช่วยแนะนำรุ่นแคมที่ดีที่สุดให้กับผมหน่อยได้ ไหม” เขาเอ่ยท่ามกลางเสียงหัวเราะของพนักงานขาย ในกลุ่มนั้น

“ได้ค่ะคุณลูกค้า รุ่นนี้เรามีทั้งหมดให้เลือก 3 สี ….สมรรถนะ…..99 ลูกค้าสงสัย หรือ อยากได้ข้อมูลส่วนไหน เพิ่มเติมบอกแอ้มได้ค่ะ” แอ้มเธอพยายามทำหน้าที่ของตัวเอง ให้ดีที่สุด เธอคิดเพียงว่าถึงจะไม่ได้ลูกค้าก็ตามที แต่เธอกลับคิด ซะว่ามันเป็นการฝึกพูดในการขาย ต่อไปก็จะพูดแบบไม่ติดขัด เหมือนอย่างที่เป็น ในตอนนี้

“วันนี้มีสีไหนที่สามารถออกรถได้เลยบ้างครับ นทีถามต่อ

“ขออนุญาตเช็คข้อมูลสักครู่นะคะคุณลูกค้า ……. ตอนนี้มีสีดำ เพียงคันเดียวค่ะคุณลูกค้า หลังจากชำระค่าใช้จ่าย และทำ เอกสารเสร็จ ลูกค้าสามารถไปดูการทดสอบรถก่อนออกศูนย์ได้ เลยค่ะ”

“โอเค งั้นไปเอาสัญญามาเลยนะครับ ผมขอคุยโทรศัพท์สัก ครู่หนึ่ง”
“อะไรนะคะ….เออ..ได้ค่ะคุณลูกค้า โปรดรอสักครู่ เชิญนั่งที เก้าอี้รับรองตรงนั้นก่อนค่ะ” เธอไปที่โต๊ะรับรองข้างๆกับโต๊ะที่ พนักงานเมาส์มอยนั่งอยู่

เขาเดินมานั่ง พร้อมกับเสียงเมาส์ต่อว่า “คงมานั่งตากแอร์ เฉยๆแหละ หรือไม่ก็คงมาสมัครเป็นรูปภ.ล่ะมั้ง ฮ่าๆ” นทีที่ได้ยิน ก็เริ่มทนไม่ไหว เขาจึงหยิบมือถือของเขาขึ้นมาแล้วกดไปหา เบอร์โทรหนึ่งในนามบัตร ในระหว่างรอสายก็มีเสียงดังมาอีกว่า “ดูมือถือนั้นสิ คงแค่ 4 พันกว่าบาทฉันว่าคงจะจริงอย่างแกว่า ฮ่าๆ”

นที่ทำเป็นไม่สนใจ แต่สิ่งที่เขาทำคือ การเปิดลำโพงเพื่อพูด เมื่อปลายรับสายก็เอ่ยขึ้นมาทันทีว่า คุย

“สวัสดีค่ะคุณท่าน ไม่ทราบว่ามีอะไรให้วาสนารับใช้คะ

ต้องย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ 15 ชั่วโมงก่อน หลังจากวาสนาได้ รับการฝากเงินของนที่แล้วเสร็จไปครึ่งชั่วโมง โทรศัพท์สายหนึ่ง โทรมากล่าวขอบคุณเธอ และให้โบนัสล่วงหน้ากับเธอนับล้าน บาท เหตุเกิดจากความชอบที่ทำให้ธนาคารมีเงินหมุนเวียนนับ 2 หมื่นล้านบาท

ในตอนแรกเธอก็งงๆอยู่ ในวันนี้เธอทำยอดฝากได้มากขนาด นั้นซะที่ไหน จนปลายสายอธิบายให้เธอฟัง จนเธอเข้าใจ และ ตกใจในเวลาเดียวกัน นี่ฉันโชคดีอะไรขนาดนี้

สุดท้ายปลายสายได้แนะนำตัวเองว่า เขาคือวิวัฒน์ วัฒนาวงค์ กรรมการบริหารสูงสุดของธนาคารแห่งนี้ และเขาก็กับเธอว่าต้องดูแลน ให้เป็นอย่างดี อย่าให้มีข้อผิดพลาด ในตอนนั้นเอง ความรู้สึกดีใจก็ผันเปลี่ยนมาเป็นสิ่งที่เรียกว่า กดดัน

ถ้าเธอทําอะไรผิดไปล่ะ ถ้าเธอพูดจาไม่เข้าหูเขาล่ะ หรืออะไร ต่างๆอีกมากมาย ทำให้เธอต้องทําการบ้านอย่างหนักที่จะศึกษา ในตัวของนที เบอร์โทรที่ใช้ในการสมัครใช้เบอร์อะไร ข้อมูล เรื่องหุ้น การแนะนำอสังหาริมทรัพย์อะไรอีกมากมาย

จนมาถึงปัจจุบัน ในขณะที่เธอทำงานของเธออยู่ปกติ เสียงมือ ถือเธอก็ดังขึ้น ใช่แล้วมันคือเบอร์ของนทีนั้นเอง มือของเธอเริ่มที่ จะสั่นอีกครั้ง ความคิดมากมายพานปรากฏ หัวใจที่เริ่มเต้นไม่ เป็นจังหวะ ก่อนที่เธอตัดสินใจกดรับพร้อมกับกล่าวออกมา

“สวัสดีค่ะคุณท่าน ไม่ทราบว่ามีอะไรให้วาสนารับใช้คะ”