บทที่ 7

“ติดต่อต้นขั้วเช็คด่วนเลย เผื่อเจ้านี่มันจะไปขโมย ใครเขา มา”

“ได้ค่ะนายน้อย” แล้วเธอก็กรอกข้อมูลในคอมพิวเตอร์เพื่อหา ต้นสังกัดของต้นขั้วใบนี้ แล้วเธอก็พบว่าเป็นต้นขั้วของบริษัท ยักษ์ใหญ่บริษัทค้าเหล้าชื่อดัง เธอก็โทรติดต่อไปด้วยทันที

“สวัสดีค่ะ ดิฉันพรประภา โทรมาจากธนาคารซันนี่ นะค่ะ ดิฉัน มีความสงสัย และอยากจะขอตรวจเช็คหมายเลขxxxxxx ที่ออก จากทางบริษัทค่ะ”

ทางด้านปลายสายเมื่อได้ยินหมายเลขเช็คแล้วก็รีบกรอก ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ แล้วปรากฏข้อมูลที่เธอไม่สามารถเข้าดู ได้ เธอจึงติดต่อไปที่ผู้จัดการสาขาทันที จนในที่สุดสายก็ถูกโอน เข้ามาหา ยมทูตกาตน์ในลำดับสุดท้าย

“สวัสดีครับ ผมพงพัฒน์ ประธานกรรมการบริษัท Alen Ranner ในเครือภาคเหนือครับ ได้ยินว่าทางคุณต้องการตรวจ สอบเช็คหมายเลขXXXXXXของทางเราหรอครับ”

“…ใช.. ใช่ค่ะ ทางเราเกิดความสงสัยผู้ที่มาขึ้นเงินจากทาง คุณ เพราะสถานะทางการเงินของเขา ไม่น่าจะเป็นไปได้เลยที่จะ ทําเงินได้มากมายขนาดนี้ ทางเราจึงอยากให้คุณระบุได้ไหมค่ะ ว่าได้ให้เช็คไว้กับใครค่ะ”
“อย่างนั้นหรือครับผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาชื่ออะไร เอาแบบนี้ก็ แล้วกันครับ ผมจะส่งคนของผมไปที่นั้นเพื่อตรวจสอบก็แล้วกัน พูดจบยมทูตกานต์ก็วางสาย และติดต่อให้กิ่ง ให้รีบไปตรวจสอบ อย่างเร่งด่วน เพราะเช็คใบนั้นมันเช็คที่เขาได้ให้ไว้กับผู้แทนเทพ แห่งความตาย

ทางด้านนท์ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เขาได้รับเช็คมาอย่างถูก ต้อง ทางด้านของนายน้อยปอก็เอาแต่จะให้เขาเข้าคุกให้ได้ และทางด้านของฝนเองก็เป็นห่วงอยู่กลัวว่าพี่รหัสเธอจะหลงผิด ไปขโมย ใครเขามาจริงๆ แต่ในจริงใจลึกก็ยังเชื่อพี่รหัสอย่างสุด หัวใจ ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดต่างๆนาๆ

5 นาทีต่อมา ยมทูตกิ่งได้เดินเข้ามาพร้อมยมทูตอีกสองคน ด้านหลัง แล้วกิ่งก็พูดขึ้นต่อ

“สวัสดีค่ะท่าน ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรค่ะ” เธอพูดแล้วโค้ง

ตัวให้กับนที

นทีก็ยืนขึ้นแล้วโค้งกลับเล็กน้อยให้กับเหล่ายมทูต พร้อมกับ กล่าวต่อเพื่อเริ่มสนทนา แต่ก็มีเสียงของนายน้อยปอดังขึ้นมา จากด้านหลังก่อน

“ทางธนาคารแค่สงสัยว่า เจ้าเหลือขอนี่จะเป็นหัวขโมย เราจึง จับเขาไว้ก่อนเพื่อจะให้ทางคุณดำเนินคดีได้อย่างถูกต้อง”

หากเจ้าเหลือขอหรอ นี่มันตัวแทนเทพเลยนะ แล้วถาม ตัวแทนเทพเป็นคนเหลือขอแล้วพวกเราละจะเป็นอะไร กิ่งคิดใน ใจก่อนจะเอยถาม “ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ” เธอถามพร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ผมชื่อ พรชัย เป็นลูกของคุณพ่อสมยศ กรรมการบริหาร ธนาคารแห่งนี้เชียวนะครับ ว่าแต่จะให้เรียกตำรวจมาเลยไหม ครับ จะได้จับเจ้างั่งเข้าคุกไปเลย”

ทางด้านกึ่งก็ไม่อยากจะว่าอะไรต่อ เธอเพียงแค่ยื่นมือไปแตะ ที่หูที่ใส่หูฟังบลูทูธอยู่พร้อมกับกล่าว “ค่ะ ค่ะ ค่ะ” เธอพูดอยู่แค่ นั้น จนนายร้อยปอเห็นการกระทำของเธอก็ยิ่งได้ใจยิ่งขึ้นไปอีก ก่อนที่กิ่งจะหันกับมาพูดกับนทีอีกครั้ง

“ต้องขออภัยท่านผู้แทนด้วยนะเจ้าค่ะที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ดิฉันจะรีบจัดการปัญหาให้เรียบร้อยค่ะ … เธอนะรีบขึ้นเงินให้ ท่านเร็วเข้า” เธอกล่าวขอโทษนที และหันไปพูดกับพนักงานสาว ตอ

“ค่ะ ฉันจะรีบดำเนินการค่ะ”

“อะไรกันเนี่ย ทงท่านอะไรกัน มันก็แค่ยาจกนะครับ คุณจําคน ผิดหรือป่าว” นายน้อยปอพูดออกมาอย่างงงงวย

“เห้อ ถ้านายจะไม่ให้เกียรติฉันขนาดนี้ ฉันไปใช้บริการที่อื่น ก็ได้นะ เอ้ารีบขึ้นเงินแล้วปิดบัญชีของผมเลยนะครับ ผมต้องการ เงินสดตอนนี้” เขาพูดกับพนักงานก่อนจะหันไปพูดกับยมทูตกิ่ง

“ยังไงคุณกิ่งก็ช่วยผมโยกย้ายเงินด้วยนะครับ ผมไม่ได้นำ กระเป๋ามาด้วยเลยสักใบ”

“ได้ค่ะท่านผู้แทน … รีบดำเนินการด้วยสาวน้อย”
“เออคือ…” เธอไม่กล้าที่จะดำเนินการใดๆ ต่อ ตามปกติเธอ ต้องเรียกผู้จัดการแล้ว และด้วยเงินจำนวนเป็น100ล้าน มันก็ ต้องใช้เวลาในการจัดเตรียม

“จะเท่าไหร่กัน กะอีแค่ 100 ล้าน เธอนะรีบไปเตรียมมาเลย เอาของคนอื่นมาก่อนก็ได้ แล้วก็ขึ้นบัญชีดำของเจ้าสั่งนี้ไว้ไม่ให้ มาทำธุรกรรมของธนาคารเราอีก

เมื่อนายน้อยปอเป็นคนพูดเธอก็ไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบแล้ว เธอ โล่งในส่วนหนึ่ง แล้วก็รีบไปเตรียมเงินตามที่ได้รับสั่ง

น้ำฝนที่เงียบไปนานก็ไม่พอใจเช่นเดียวกัน เธอคิดในใจว่า หรือว่าเธอควรปิดบัญชีด้วยเลยดีไหม เธอเพียงแค่คิดอยู่เพียง ในใจเท่านั้น แต่มันคงเป็นไปได้ยากมันต้องขึ้นอยู่กับคุณพ่อของ เธออีกทีว่าจะเปลี่ยนไปใช้บริการของเจ้าอื่นไหม

เวลาไหลผ่านไปราวๆ 30 นาที นทีก็ได้รับเงินจนครบตาม จํานวน 100 ล้านบาทกับอีก 3000 บาทเศษ เมื่อเขาได้รับเงิน แล้ว ก็เดินออกไปโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรออกมาเลยสักคำ แต่ก็มี เหล่ายมทูตเดินตามมาจากด้านหลัง รวมถึงน้ำฝนก็ตามนที่มา ด้วย

นที่เลือกที่จะเดินไปธนาคารอีกเจ้าหนึ่งซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ธนาคารโกเด้น และเมื่อพนักงานรักษาความปลอดภัยเห็นนที่ที่มี ผู้ติดตาม ก็รีบเปิดประตูให้ทนี้ในทันที แล้วนทีก็เดินไปกดบัตร คิว ตู้กดอัตโนมัต

นทีก็นั่งรอที่เก้าอี้รับรองปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือเหล่าๆยมทูตชุดที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับถือกระเป๋าเงินหลายใบ และไม่ นานนักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนกับพนักงานธนาคาร ทั่วไป แต่แตกต่างกันนิดหน่อยเพื่อบ่งบอกฐานะเดินเข้ามาทาง นที ก่อนเธอจะพูดว่า

“สวัสดีค่ะ ฉันวาสนาคะ เป็นผู้จัดการธนาคารสาขานี้ค่ะ ยังไง ขอเชิญคุณท่าน ในห้องรับรองทางนี้เลยค่ะ”

เธอไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่านที่เป็นบุคคลสำหรับขนาดไหน ไม่งั้นคงไม่มีบอดี้การ์ดยืนอยู่ด้านหลังพร้อมกับกระเป๋าอีกหลาย

“อ่อ….ครับ” เขาตอบกลับแบบงงๆ แล้วทั้งหมดก็เดินไปทางห้องรับรอง