บทที่48 คืนนี้คุณก็นอนที่นี่เถอะ

เมื่อลูกยาหวนหยางค่อยๆเข้าสู่ร่างกาย ร่างกาย ของซ่งชึงเหย็นก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว

ร่างกายก็เริ่มมีชีวิตชีวา เหมือนกับหน่ออ่อนที่ แตกหน่อออกมายังไงอย่างนั้น ค่อยๆเริ่มเติบโตขึ้น หลังจากนั้นไม่กี่นาที ซ่งชึ่งเหย็น ก็ค่อยๆลืมตา ขึ้นแล้ว

มองเห็น ใบหน้าที่ชัดเจน แววตาคู่นั้นที่ลึกซึ้ง อย่างไม่อาจเปรียบเทียบได้

“เฉินจิ้น..ซึ่งชึงเหย็นเปล่งเสียงออกมาเบาๆ “ฉันตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ? ทำไมยังเจอคุณอีกละ ? หรือว่า ? ”

พูดแล้ว ส่งถึงเย็นตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ก่อนหน้าที่เธอจะหมดสติไป เธอก็ได้ยินเสียงปืน

แล้ว

หรือว่าเฉินจิ้นก็ ?

“ยัยบ๊อง วางใจเถอะ คุณยังไม่ตาย ฉันก็ยังมีชีวิต ดีอยู่” เฉินจิ้นพูดพร้อมยิ้ม

“ฉันยังไม่ตาย ? ” ถึงตอนนี้ ซ่งซึงเหย็นก็ยังคง รู้สึกเหลือเชื่ออยู่
“แน่นอนว่า ถ้าผมไม่อยากให้คุณตาย พญายมก็ พาคุณไม่ได้ ! “เฉินจิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ใน คำพูดนั้น กลับเผยคำพูดเชิงเผด็จการออกมา !

ในเวลานี้ ซึ่งชึงเหย็นกัดริมฝีปากเบาๆ ไม่พูดไม่ จาอะไร มองไปที่แววตาที่สวยงามของเฉินจิ้น ถึงขั้นกับ

ไม่อยากจะกะพริบตาเลย

หลังจากนั้น ซึ่งซึ่งเหย็นรวบรวมความกล้าทำสิ่ง ที่เป็นประวัติศาสตร์ออกมาแล้ว

เธอลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา โอบที่เอว ของเฉินจิ้นไว้โอบกอดเฉินจิ้นอย่างแนบชิด

สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเฉินจิ้น ในเวลานี้ ซ่ง ซึ่งเห็นอบอุ่นใจอย่างมาก

“เฉินจิ้น ขอบคุณนะ ! “ซ่งซึงเย็นเปิดปากพูด เบาๆออกมา

ทันใดนั้น เธอก็เหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นได้ ก็รีบเงย หน้ามองเฉินจิ้นทันที “เฉินจิ้น เรายังไม่ได้หย่าร้างกัน ใช่ไหม?”

เฉินจิ้นเห็นท่าทางในตอนนั้นของซ่งชิงเหย็น อด ไม่ได้ที่จะรู้สึกขำเล็กน้อย

นี้ก็เป็นเหมือนกับที่เขาคิดไว้ ภรรยาคนสวยของ ท่านประธานที่เย็นชาและหยิ่งยโสไง

เขาก็พยักหน้าทันที พูดว่า : “ไม่หย่าแล้ว ! ” ได้ยินคำตอบที่ชัดเจนอย่างนี้ ซงซึ่งเห็นถึงได้รู้สึกโล่งอกแล้ว

หลังจากนั้น เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ใบหน้าของซ่ง ซึ่งเหย็น ก็เกิดความเขลอายจนเป็นสีแดงก่ำแล้ว

หลังจากนั้นก็ค่อยๆปล่อยแขนที่โอบกอดเฉินจิ้น ไว้ กลับมาเก็บไว้ที่เดิม

นี้ ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอ เริ่มเข้าหาเฉินจิ้นก่อ นขนาดนี้ สัมผัสที่แนบชิดสนิทสนมกันขนาดนี้

หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ซึงซึงเหย็นกรู้ สึกเขิลอายเล็กน้อย

เมื่อกี้เฉินจิ้นก็ใจเต้นเหมือนกัน ถึงอย่างไร รูปร่าง ของซ่งชึงเหย็น มีทรวดทรงอกเอว ที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์

แบบ ถูกโอบกอดด้วยรูปร่างที่บอบบางเช่นนี้ จากที่เขา ควบคุมอารมณ์ได้ ในใจก็ค่อยๆเต้นเป็นระลอกๆขึ้นมา

แล้ว

“คุณเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา พักผ่อนก่อนเถอะ !”

เฉินจิ้นเปล่งเสียงพูดออกมา

แล้วเตรียมที่จะเดินออกไป เขาเตรียมที่จะไปยัง มหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพื่อทำการฝึกฝนต่อไป

ซึ่งซึ่งเหย็นกลับว่าไม่รู้เลย เพียงแค่คิดว่าเฉินจิ้น จะกลับไปนอนที่ห้องของเขาเองเท่านั้น

ถึงอย่างไร ในตอนนี้ ก็เป็นเวลาหัวรุ่ง ฟ้ายังไม่

สว่าง
ซึ่งซึ่งเหย็นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เห็นเฉินจิ้นกำลังจะ ออกไปแล้ว ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา “เฉินจิ้น คืนนี้คุณ นอนที่นี่เถอะ ! ”

เมื่อได้ยินแล้ว เฉินจิ้นที่เดิมที่กำลังจะออกไป ก็ หันหลังกลับมา มองไปที่ซ่งซึงเหย็น มุมปากเผยรอยยิ้ม ออกมาเบาๆ “คุณแน่ใจไหม ? ”

ซึ่งซึ่งเหย็นตกตะลึงไปแว่บหนึ่ง

ไม่กล้าที่จะหันไปมองตาของเฉินจิ้น ทอดสายตา มองไปที่เตียงของตัวเอง หลังจากนั้น ก็ขยับไปอีกฝั่ง ไปนั่งอีกฝั่งของเตียง เหลือพื้นที่ว่างๆให้กับเฉินจิ้น

“คุณขึ้นมาเถอะ ! ” ซ่งซึงเย็นรู้สึกว่าหน้าของ ตัวเอง ค่อนข้างที่จะร้อนผ่าวแล้ว

ตั้งแต่เธอโดนหวางเจ๋อ เหอเซ่าลักพาตัวไป แล้ว เฉินจิ้นพยายามช่วยเธอออกมา ความรู้สึกที่เธอมีต่อเฉิน จิ้น ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว

แต่ว่า หลังจากที่พูดจบ ซ่งซึงเหย็นก็พูดเพิ่มเติม ขึ้นอีก : “แต่ว่า คุณนอนได้แค่ฝั่งนี้ ห้ามข้ามเส้นแบ่งเขต นี้มา ให้ ให้เวลาฉันอีกหน่อยนะ ..”

ยิ่งพูด เสียงก็ยิ่งเบาลง

สีหน้าก็ร้อนผ่าว

เฉินจิ้นคิดดูแล้ว ผู้หญิงของตัวเองแท้ๆ ถึงตอนนี้ ก็ไม่เคยนอนด้วยกัน มันหมายความว่าอย่างไรกัน ?

ตั้งแต่ที่ช่วยให้เธอมีชีวิตอีกครั้ง ทุกคืนที่ทำการฝึกฝน ไม่เคยได้นอนหลับเลยจริงๆ แม้ว่าในตอนที่ ฝึกฝนจะฟื้นบำรุงพลังขึ้นมาเองได้ ไม่ได้นอนก็ไม่ เป็นไร แต่ถ้าได้นอนสักหน่อย ก็จะสบายอกสบายใจ เหมือนกัน

เฉินจิ้นก็ไม่ได้ลังเลอะไรอีก หลังจากที่ล้างหน้า บ้วนปากแล้ว ก็ขึ้นเตียงเลย

บนเตียงอันกว้างใหญ่ของซ่งซึ่งเหย็น นุ่มสบาย มาก แล้วก็ยังตลบอบอวลไปด้วยกลิ่มหอมอ่อนๆ เฉินจิ้น ชอบกลิ่นแบบนี้มากๆ

และซ่งซึ่งเหย็นที่นอนอยู่อีกฝั่ง ก็หลับตาปี่ทันที แสร้งทำท่าทางว่านอนหลับแล้ว

ในความจริงแล้ว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างไม่ หยุดหย่อน นำมาซึ่งภาพที่งดงามและทำให้จิตใจเบิก บาน

รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ในตอนนี้ก็เผยอาการที่ตื่น เต้นจนไม่เป็นธรรมชาติออกมา

ในสมอง มีความคิดเกิดขึ้นมาอย่างมากมาย ตื่น เต้นอย่างมาก

เฉินจิ้น เขาก็น่าจะเชื่อฟังแหละ คงไม่ข้ามเส้น แบ่งเขตนั้นมาหรอกมั้ง ?

ถ้าหากเขาข้ามเส้นมาแล้วจะทำยังไงละ?

แม้ว่าจะแต่งงานมาแล้วสามปี แต่นี้ก็เป็นครั้งแรก ที่นอนเตียงเดียวกัน เป็นผู้ชาย เขาจะอดทนไหวหรือเปล่า ?

ถ้าเขาลวนลามฉันแล้วจะทำยังไง ต้องขัดขืน ไหม? ฉันยังไม่พร้อมเลย !

เมื่อซ่งซึงเหย็นยิ่งคิด ก็ยิ่งตื่นเต้น

อารมณ์ซับซ้อนอย่างมาก

ทั้งกังวล และก็ดูเหมือนว่าจะมีความคาดหวังไม่ น้อย !

แต่ทว่า ซึ่งซึ่งเย็นตื่นเต้นมานานมากแล้ว กลับ ไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวอะไรเลย

แต่กลับได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาและสม่ำเสมอ

เธอแอบลืมตาขึ้น มองไปยังผู้ชายที่อยู่ข้างกาย ซึ่งเต็มไปด้วยลมหายใจนั้น

ถึงได้พบว่า เฉินจิ้นหลับไปแล้ว ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อ

ไหร่

ซึ่งชึงเย็นตะลึงงัน

ฉันเป็นคนที่มีรูปร่างที่น่าประทับใจและมีลักษณะ ที่สวยโดดเด่น ภรรยาที่เปิดเผยบริสุทธิ์และยึดมั่นใน ความเป็นธรรมของเขา นอนอยู่ข้างๆเขา แต่เมื่อเขาขึ้น มานอนบนเตียง เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ต้องพูดถึง เรื่องเซ็กส์เลย แม้แต่ความรู้สึกถึงตัณหายังไม่มีเลย

ใบหน้าของซ่งซึงเหย็นยิ่งร้อนผ่าวขึ้น แต่ครั้งนี้ กลับกลายเป็นว่าเธอโกรธ
เฉินจิ้นคนนี้แม้แต่สัตว์ยังไม่เท่าหมอนี่เลย

ฮี

คราวหลังก็อย่าคิดฉันแตะต้องตัวฉันอีก!

แน่นอนว่าเฉินจิ้นไม่รู้ตัว ว่าก่อนที่ซ่งชีนเหย็นจะ หลับไป ในหัวของเธอ มีความคิดที่ออกมามากมาย

ถ้าเขารู้ เขาต้องถอนหายใจอีกครั้ง ผู้หญิงน่ารำ

คาญจริงๆ

และเฉินจิ้น ไม่มีความต้องการทางเพศและ

ตัณหาเลยเหรอ?

น่าขำชะมัด

หลายร้อยปีในจักรวาลที่เต็มไปด้วยดวงดาว เฉิน จิ้นฟันผู้หญิงมาแล้วอย่างนับไม่ถ้วน

หลังจากที่เขาเข้านอน เขาก็นอนหลับอย่าง เงียบๆ

นอกจากความปรารถนาที่จะงีบหลับและพักผ่อน แล้วยังมีเหตุผลอื่นที่สำคัญกว่านั้น

ร่างกายที่บริสุทธิ์ของส่งถึงเหย็น จะมาแตกหัก ตอนนี้ไม่ได้!

ในเมื่อเฉินจิ้นรับปากแล้วว่าจะไม่หย่ากับซ่งซึ่ง เหย็น ถ้าอย่างนั้น ซ่งชึ่งเหย็นจึงเป็นภรรยาโดยชอบ ธรรมของเขา

แล้วผู้หญิงที่เป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจจะเป็นแค่คนธรรมดาได้อย่างไร ถ้าอย่างนั้น หนึ่งร้อยปีต่อมา หนึ่ง พันปีต่อมา เฉินจิ้นยังคงมีตัวตนอยู่ในจักรวาล ในขณะที่ ซึ่งซึ่งเห็นได้กลายเป็นโครงกระดูกที่งดงามจนกลาย เป็นเถ้าธุลีดินไปแล้ว

ดังนั้น ก่อนที่ซึ่งซึ่งเหย็นกำลังจะประสบความ สำเร็จในการฝึกฝน ต้องรับประกันว่าต้องบริสุทธิ์ หยวน หยินจะได้ไม่เสียหาย!

เฉินจิ้นต้องหาวิธี เปลี่ยนสังขารของเธอ ทำให้ เธอสามารถฝึกฝนได้ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น เธอจึงจะมี คุณสมบัติพอเหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงของเขา

หลังจากเข้านอน คืนนี้ ซ่งซึงเหย็นนอนหลับ อย่างสบายใจเป็นพิเศษ

วันต่อมา หลังจากที่ซ่งซึงเย็นตื่นขึ้นมา ตามัวๆ เป็นเหมือนเมื่อก่อน ยืดแขนบิดขี้เกียจ การเคลื่อนไหว ร่างกายโดยไม่ได้ตั้งใจของเธอนี้ ทำให้ร่างอวบอันของ เธอโดดเด่นยิ่งขึ้น

แต่ ขณะที่เธอกำลังบิดขี้เกียจ ซงซึ่งเห็นดึงมือ กลับทันที

เพราะ อยู่ๆเธอก็คิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อคืนเฉินจิ้นก็ นอนอยู่บนเตียงนี้

ซึ่งชึงเย็นรีบหันหน้าไปมองอีกด้าน แต่ในขณะ นี้ ไม่เงาร่างของเขาอยู่แล้ว

ไม่รู้ว่าเฉินจิ้นลุกขึ้นออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ตอนนี้ เฉินจิ้นไปอยู่ที่ตระกูลหวาง !

ถ้าจะพูดให้ถูกต้องคือ ตอนนี้กลุ่มบุคคลที่ เกี่ยวข้องกับเฉินจิ้น อยู่ในที่ตะกูลหวาง

ปีศาจลามกเม่ยอวูซิน ตอนนี้ตระกูลเหอเป็นเจ้า นายเหอเจ้าสาม หมอเพทซูนโก๋อาน คิงคอง หมัดเหล็ก ทั้งหมดมารวมตัวกันที่ตระกูลหวาง

หวางเม่ยอวูมองไปที่ผู้คน โดยเฉพาะเฉินจิ้น กัด ริมฝีปากสีแดงของเธอ และพูดด้วยความกังวลว่า: “ข่าว ที่ส่งมาเมื่อเช้านี้ เจิ้งตงหยาง บุกเข้าไปในดินแดนปร มารจารย์ที่ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง ตอนตี 4 ของเช้าวัน นี้ ! ”

เดิมที หากปราศจากความช่วยเหลือจากพลัง หยวนหยินของหวางเม่ยอว ทุกคนคิดว่าแม้ว่าเจิ้งตง หยางจะเป็นอัจฉริยะ แต่เขาก็ไม่สามารถบุกเข้าสู่ดิน แดนปรมาจารย์ได้ในเวลาอันสั้น

ทุกคนประเมินค่าพรสวรรค์ของเจิ้นตงหยางสูง เกินไป แต่ทว่า พวกเขาคิดไม่ถึงว่า พรสวรรค์ของเจิ้งตง หยาง มันน่ากลัวกว่าที่พวกเขาคิดด้วยซ้ำ

อายุเพียง 28 ปีก็เข้าสู่ดินแดนของปรมาจารย์ได้

ทำลายสถิติเดิมใน 2 ทศวรรษที่ผ่านมา

ต้องรู้ว่า ในโลกศิลปะการต่อสู้หวาเสี้ย คนที่ มีอายุ 30 ปีขึ้นไป สามารถเข้าสู่ดินแดนปรมาจารย์ได้ อาจกล่าวได้ว่าล้ำค่าและหาได้ยากมาก!
และเจิ้งตงหยางก็ทำได้แล้ว!

“ตอนหกโมงเช้าวันนี้มีข่าวจากตระกูลเจิ้งในเมือง หลวงหลังจากเดือนมกราคมเจิ้งตงหยางจะลงใต้ไป เจียงเป่ยและจะสู้รบกับคุณ เขาจะฟันคุณด้วยดาบอย่าง แน่นอน!” หวางเม่ยอวมองเฉินจิ้นและพูดด้วยความ กังวล

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ