บทที่ 37 วิธีของสกิล
“อ้า!”
เสียงกรีดร้องดังมาจากฝูงชนในไม่ช้า
ทุกคนได้ยินสิ่งที่เฉินจิ้นพูดประโยคนั้นอย่าง ชัดเจน สายเลือดเหอเซ่าอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!
ทันใดนั้นพวกเขาก็หนีไปคนละทิศละทางอย่าง น่าสังเวช “ฉันไม่ใช่สายเลือดเดียวกับเขา”
“ฉันเป็นญาติห่างๆเท่านั้น”
เมื่อความเป็นความตายมาเผชิญหน้า คนใน ตระกูลก็ตีเส้นออกห่างเหอซิงหรุงอย่างชัดเจน
เมื่อเหอซิงหรุงเห็นสภาพฉากที่อยู่ตรงหน้าก็ถึง กับตื่นตะลึงไปชั่วขณะ
“ท่านอาจารย์ ฉันจะตอบแทนคุณด้วยทรัพย์สิน และธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเหอ ได้โปรดช่วยชีวิตฉัน ด้วย!”
เหอซิงหรุงถูกบีบด้วยสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เขาต้องการรักษาชีวิตไว้
ตราบใดที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่เหอซิงหรุงพูดออกไป ในที่สุดชายชรา เฮยซินก็ยอมตอบตกลง
ชายในชุดดำสำนักหวงฉวยกระโดดขึ้นมาในเวลานี้ เขาเขวี่ยงหมัดลงไปเพื่อพยายามให้เหอซิงหรุงร่วง ลงไปด้วยหมัดของเขา
กำปั้นของเขาถูกห่อหุ้มด้วยแรงที่กำลังจะตกลง มาพอดี
ทันใดนั้นฝ่ามือสีขาวก็ยื่นออกมาจากข้างๆ
เพื่อขัดขวางหมัดของเขา
ชายในชุดดำชกกำปั้นบนฝ่ามือ และทันใดนั้นก็มี อาการปวดอย่างกะทันหันราวกับว่ามันถูกตีด้วยหม้อ
เหล็ก
ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้อีกก็มีหมัดหนึ่งต่อยมา
บนร่างของเขา
ดูเหมือนจะมีพลังบางเบาแต่กลับทำให้เขาปลิว
ออก
ชายชุดดำคนนี้ปลิวออกไปไกลหลายเมตร จาก นั้นก็ทนต่อไม่ไหวจนกระอักเลือดออกมา
“เสี่ยวโหย่ว ไว้ชีวิตเหอซิงหรุงสักครั้ง แล้วเรามา แบ่งธุรกิจของตระกูลเหอกันอย่างเท่าเทียมดีไหม?”
ฝ่ามือขาวเกลี้ยงเกลาเป็นของชายชราเฮยซิน เนื่องจากฝีมือลึกล้ำของเขา ผิวของเขาก็ยังได้ รับการดูแลอย่างดีโดยไม่แห้งกร้านเหมือนคนทั่วไป “ทำร้ายคนของสำนักหวงฉวย แก รนหาที่ตาย!”
เขาตอบมาเพียงประโยคเดียว
จากนั้นเฉินจิ้นก็เคลื่อนตัวเร็วราวกับสายฟ้าผ่า และปรากฏขึ้นข้างกายชายชราเฮยซิน
พุ่งหมัดออกไป
ชายชราเฮยซินขมวดคิ้ว คิดว่าฉันจะกลัวแกงั้น
หรือ
ธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเหอบวกกับเงินมหาศาล นี่ก็เพียงพอต่อความเสี่ยงของเขาแล้ว
ชายชราเฮยซินคิด แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่หมัด
ทั้งยังมีพลังภายในอันทรงพลัง หมัดของเขา ทะยานเข้ามาชิด
“ปัง!”
มีเสียงดังลอยอยู่ในอากาศ
ในขณะนั้นร่างกายของชายชราเฮยซินสั่นคลอน เขาถอยหลังออกไปสามก้าวจึงจะยืนได้อย่างมั่นคง
แต่เฉินจิ้นกลับยืนอยู่กับที่อย่างเงียบสงบ ชายชราเฮยซินเบิกตาค้างไปสักพัก
มองใบหน้าเฉินจิ้นที่เหมือนกับมีน้ำแข็งคอย
ปกคลุม
ตามความคาดการณ์ของเขา พละกำลังของเฉิน จิ้นน่าจะใกล้เคียงกับคู่ต่อสู้ของเขา
เขาไม่แน่ใจในการเอาชนะเฉินจิ้น แต่เขาก็รู้สึกว่า เขาจะไม่แพ้เฉินจิ้น
นี่คือเหตุผลที่ในที่สุดเขาก็พร้อมที่จะรับความ
เสี่ยง
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเฉินจิน
นั้นเหนือกว่าเขามาก
มันน่าเหลือเชื่อ!
“ตาย!”
เฉินจิ้นพ่นคำพูดออกมาคำเดียว
ออกมาเพียงไม่กี่ก้าวก็มาอยู่ตรงหน้าชายชราเฮย
ซิน
จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มไปที่หัวใจของชายชราเฮยซิน
ด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ!
ชายชราเฮยซินรีบยกมือขึ้นมาป้องกันนิ้วเฉินจิ้น ถือโอกาสถอยหลัง
แต่ในช่วงเวลาติดต่อกันนั้น ชายชราเฮยซินรู้สึก ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมาจากหัวใจ ร่างกายทุกส่วนที่ปกปิดได้ฝึกฝนจนกลายเป็น
หนังทองแดงและกระดูกเหล็กแล้ว
แต่ในขณะที่สัมผัสกับนิ้วของเฉินจิ้น ฝ่ามือของ
เขาก็ถูกเจาะ!
ตั้งแต่ชายชราเฮยซินเริ่มมีชื่อเสียง เขาก็ไม่เคย
เจอศัตรูที่น่ากลัวอีกเลย
เขารู้สึกเสียใจเสียแล้ว
เห็นได้ชัดๆว่าเขาไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมในที่สุด เขายังต้องการที่จะหาผลประโยชน์และก่อให้เกิดศัตรูที่ น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้
ชายชราเฮยซินหมุนตัวหนีออกไปอย่างไม่ลังเล
ตอนนี้เขามีเพียงหัวเดียว หนีดีกว่า!
จะทำอะไรก็ทำไม่ได้
หนีเท่านั้นถึงจะรอดชีวิตได้
เมื่อเห็นชายชราเฮยซินวิ่งหนีไป เฉินจิ้นก็ไม่ได้ ตามไป
เขายืนอยู่ในที่เดิม นิ้วกลางและนิ้วชี้ชิดกัน
ปรากฏรูปร่างดาบ!
จากนั้นชายชราเฮยซินวิ่งอย่างสุดชีวิตผ่านดาบ เล่มนี้ไป
แสงสีเงินจากดาบเล่มนั้นก็ปรากฏออกมา พุ่งตาม ไปยังชายชราเฮยซิน
ไม่ดีแล้ว
ชายชราเฮยซินรับรู้ได้ถึงความตายที่กำลังมา
เยือน
เขาพยายามอย่างหนักที่จะหลบ
หลังจากได้รับบาดเจ็บอย่างหนักโดยการโดน เฉินจิ้นใช้นิ้วเจาะลงไปที่ฝ่ามือ และไม่อาจหลบหนีไป ไหนได้
เหมือนมือถูกเฉือนด้วยใบมีดที่คมกริบ
แผลลึกถึงกระดูก
และเลือดก็ทะลักออกมาในทันที
“อา!”
ชายชราเฮยซินร้องตะโกนตกใจ ชาไปทั้งหนังศีรษะ
เขาเกิดมาเป็นแบบนี้ได้อย่างไร
มีพลังภายภายในที่รุนแรงมหาศาล
ฆ่าคนกลางอากาศ
นี่เป็นวิธีการสกิลแล้ว หากไม่ใช่สกิลก็ไม่สามารถ
ทำได้
แม้ว่าเขาจะเป็นกึ่งสกิล เขาก็ไม่สามารถใช้วิธีนี้
ได้
หรือว่าจริงๆแล้วเฉินจิ้นจะเป็นสกิลผู้หนึ่ง?
สกิลในอายุ 20 ต้นๆ
ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยพบเจอมาก่อน!
ชายชราเฮยซินหวาดกลัว!
เขาไม่กล้าแม้กระทั่งไปหยิบมือที่ถูกตัดของตัว เอง ฝีเท้าเร็วขึ้นสามส่วน วิ่งไปทางเจียงนานอย่างบ้า
คลั่ง
พอเห็นฉากนี้ เหอซิงหรุงถึงกับตกตะลึงไปชั่วครู่
แม้แต่ชายชราเฮยซินก็ไม่สามารถต่อกลอนกับ
เฉินจิ้นได้?
วิ่งหนีไปแล้ว?
“คืนนี้ ไม่มีใครที่จะสามารถช่วยแกได้แล้ว!”
ในขณะนี้เสียงเย็นดังก้องอยู่ในหูของเขา
“เฉินจิ้น ขอร้องเถอะช่วยปล่อยตระกูลเหอ ปล่อย ฉันไปเถอะ วันข้างหน้าธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเหอเป็น ของนาย ฉันสามารถเป็นเครื่องจักรทำเงินและหุ่นเชิด ของนายได้อย่าฆ่าฉันเลย…”
เหอซิงหรุงก็เป็นคน
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย เขาสามารถ ตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ได้หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างที่คิด
เขาไม่อยากตาย
“ความผิดของแก ไม่อาจให้อภัยได้!”
เฉินจิ้นมองเหอซิงหรุงและลงมือเป็นครั้งสุดท้าย ในขณะนี้ เหอหย่วนก็รีบวิ่งเข้าไปและโค้งคำนับ ต่อหน้าเฉินจิ้นทันที
“นายท่าน เหอหย่วนคารวะนายท่าน ผมยอมรับ ท่านเป็นนาย ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ตาแก่เหอซิงหรุงเป็นคน ทำ ไม่เกี่ยวกับผม ได้โปรดปล่อยผมไปด้วยเถิด ต่อไป ผมจะรับใช้ท่านอย่างซื่อสัตย์เหมือนหมาเชื่องๆตัว หนึ่ง…
เหอหย่วนโขกหัวคารวะต่อหน้าเฉินจิ้นไม่หยุด
ชายชุดดำพวกนั้นลดมืดในมือลง
สายเลือดใกล้ชิดตระกูลเหอทุกคน ตายไปทีละ
คน
พื้นแทบทั้งหมดเปื้อนเลือดสดๆ
สร้างผลกระทบต่อเขาอย่างมหาศาล!
พอใช้สายตามองทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้า เฉิน นก็เผยรอยยิ้มโหดร้ายที่มุมปาก
“เอ่าละ ฉันฆ่าเหอซิงหรุงเสร็จ ฉันจะปล่อยแกไป และให้แกเป็นหัวหน้าตระกูลเหอดีไหม?”
หูเหอซิงหรุงได้ยินจุดจบของตัวเองในวันนี้
แต่หูของเหอหยวนกลับได้ยินเหมือนเสียงสวรรค์
“ขอบคุณนายท่าน ขอบคุณนายท่าน!”
เหอหย่วนคารวะขอบคุณเฉินจิ้น
“สัตว์นรก แกกล้าอย่างนั้นหรือ?”
เมื่อเหอซิงหรุงเห็นเหอหยวนต้องการฆ่าเขาให้ ตายก็โมโหขึ้นมาทันที
“ตาแก่ ถ้าไม่ใช่เพราะแกอยากแก้แค้น ไปยั่วยุ นายท่านก่อน เรื่องมันจะเป็นแบบนี้หรือ แกรักเหอเซ่า ลูกคนนั้นที่สุด แต่ฉันก็เป็นลูกแก แกควรเสียสละเพื่อให้ ลูกมีชีวิต สิ ความรักของพ่อมันควรจะเป็นความรักที่ยิ่ง ใหญ่!”ความรักของพ่อคือความรักที่ยิ่งใหญ่!
ประโยคนี้เป็นประโยคที่ออกมาจากปากเหอ หย่วน เต็มไปด้วยความส่อเสียด
“ดังนั้น เชิญพ่อไปตายซะ!”
เมื่อพูดเสร็จ เหอหย่วนก็กระโจนเข้าหาเหอซิงหรุ่ง
“ไอ้ลูกบ้า ไอ้สัตว์นรก!” เหอซิงหรุงกระอักเลือด
ออกมา
ตายตาไม่หลับ
ในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
“นายท่านผมฆ่ามันแล้ว ผมฆ่ามันแล้ว!”
เหอหย่วนคุกเข่าตรงหน้าเฉินจิ้นอีกครั้งด้วย ความฮึกเหิม
แม้ว่าเขาจะต้องกลายเป็นหุ่นเชิดของเฉินจิ้นก็
ตาม เขาก็มีท่าทีตื่นเต้นมาก
ตำแหน่งหัวหน้าของตระกูล
เป็นผู้คุมหางเสือและทรัพย์สมบัติหลายร้อยล้าน
อยู่จุดสูงสุดของตระกูลเหอ
เขากระหายมันเหลือเกิน
ตอนที่เหอเซ่ายังมีชีวิตอยู่ก่อนหน้านี้ ตำแหน่ง หัวหน้าตระกูลเหอไม่อาจตกเป็นของเขาได้ เขาทั้ง อิจฉาและเกลียดแค้นแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ทว่าตอนนี้ อีกเพียงไม่นาน!
“ดี แกทำได้ดีมาก แต่แกรู้อะไรไหม ฉันเกลียด อะไรที่สุดในชีวิต? ฉันเกลียดการทรยศหักหลัง แต่แก กลับทรยศพ่อ ทรยศตระกูลเหอ ไปจนถึงลงมือฆ่าพ่อ ของแกเองเพียงเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด คนแบบแก เทียบกับสัตว์เดรัจฉานยังไม่ได้เลย แกมันสมควรตาย!”
“แต่อย่างไรก็ตาม พอคิดถึงที่แกยอมเชื่อฟังฉัน ฉันให้ความสุขแกหนึ่งอย่าง!”
พูดจบ
เฉินจิ้นวางนิ้วบนศีรษะของเหอหยวน
ทันใดนั้นดวงตาของเหอหย่วนก็เบิกกว้างด้วย สายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ ไม่เต็มใจและสิ้นหวัง! ไอ้เห อสามที่กำลังยืนอยู่ที่เดิมมาตลอด ไม่ขยับตัว
พอเห็นภาพนี้แล้วก็รู้สึกหวาดกลัวเฉินจิ้นอยู่
ภายในใจ
เฉินจิ้น
พลังที่น่ากลัว
ลงมืออย่างเหี้ยมโหด
ไม่ยึดครรลองคลองธรรม
นี่คือ ปีศาจ อย่างไม่ต้องสงสัย
ในที่สุดสายตาเฉินจิ้นก็หันมาทางเขา
ไอ้เหอสามตัวสั่นไปทั้งร่าง จากนั้นจึงรีบตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง
เขาคุกเข่าข้างเดียวตรงหน้าเฉินจิ้นพร้อมพูดด้วย เสียงสั่นๆ “ไอ้เหอสาม ยินยอมรับใช้นายท่าน!”
ค่ำคืนนี้ทายาทตระกูลเหอทั้งหมดถูกทำลายล้าง! วันที่สองข่าวตระกูลเหอแพร่สะพัดออกไป ทำให้ เกิดการสั่นสะเทือนไปทั่วเจียงโจว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ