บทที่ 3

กริ๊งง กริ๊งง

ไม่ผิดจากที่คิดเมื่อชื่อของเพื่อนสนิทปรากฏขึ้นบนหน้าจอมือ

“มาพบฉันที่เดิม ฉันให้เวลานายไม่เกินครึ่งชั่วโมง

“จะบ้าหรือไง ฉันอยู่แอลเอจะไปหานายที่นิวยอร์กทันได้ยังไง ในครึ่งชั่วโมง”

“ฉันรู้ว่าตอนนี้นายอยู่นิวยอร์ก อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่เดิม ถ้า นายไม่มาคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดอะไรขึ้น

ลูฟมองหน้าจอมือถือที่ถูกตัดสายไปแล้ว เป็นอย่างที่คิดไว้ว่า หากแอชตันรู้เรื่องงานแต่งงานของตัวเองกับแพรวาจะต้องรีบ โทรหาเขาแน่นอน แต่ที่เกินคาดเดาคือหมอนั่นดันรู้ว่าตอนนี้เขา อยู่นิวยอร์กไม่ใช่ลอสแอนเจลิส ร่างสูงใหญ่จึงขยับลุกจากเก้าอี้ คว้ากุญแจรถซูเปอร์คาร์คู่ใจแล้วรีบออกไปพบบุคคลสำคัญที่ เป็นทั้งเพื่อนและคู่ค้าทางธุรกิจตามเวลาและสถานที่นัดหมาย

ยี่สิบห้านาทีสําหรับการขับรถมายังที่นัดหมาย ร่างสูงใหญ่ ของชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีเขียวเข้มพับแขนขึ้นเหนือข้อศอก กับกางเกงยีนส์ตัวเก่งสลัดคราบนักธุรกิจหมื่นล้านเหลือเพียง ชายหนุ่ม ในลุคสบายๆ กับแว่นตาสีดำปิดบังใบหน้า หักเลี้ยวรถ สปอร์ตคันหรูสัญลักษณ์กระทิงดุเข้าช่องจอดโดยไม่ทันสังเกตรถยนต์คันเล็กที่เปิดไฟขอทางอยู่ก่อนหน้าเพื่อถอยเข้าช่องจอด “นี่คุณไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังถอยรถจะเข้าจอดช่องนี้ ไม่มี

มารยาท” ร่างสูงเพรียว ในชุดรัดรูปสีดำอวดเน้นรูปร่างจนเห็นสัดส่วน โค้งเว้าชัดเจนลงมาจากรถคันเล็กเพื่อต่อว่าเจ้าของรถสปอร์ต

คันหรูที่จอดรถตัดหน้าเธอทั้งๆ ที่เธอมาก่อน

“ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์แล้วก้าวลงจากรถเพื่อเผชิญหน้ากับ หญิงสาวที่ทำให้ใจเต้นผิดจังหวะ ผมสีน้ำตาลเข้มบวกกับเครื่อง หน้าแบบคนเอเชียทำให้ชายหนุ่มสนใจเธอเป็นพิเศษ สัดส่วน โค้งเว้าพร้อมกับเรียวขาสวยที่โผล่พ้นชายกระโปรงที่แหวกขึ้น จากข้อเท้าจนเห็นขาอ่อน ทำให้ชายหนุ่มมัวแต่จ้องอีกฝ่ายจนไม่ ได้ยินเสียงของร่างบางที่กำลังต่อว่าเขาอยู่ในขณะนี้

“นี่คุณ ฉันกำลังพูดกับคุณอยู่นะ ได้ยินไหม ไม่มีมารยาทแล้ว ยังหูตึงอีก คนแก่ก็แบบเนี้ย

แก่!!เขานี่นะแก่ หนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของแอลเอที่สาวๆ รุม ล้อมจนต้องเรียงคิวเข้าหาและเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมที่ถูกจัด อันดับให้เป็นผู้ชายน่ากอดที่สุดในโลก แต่กลับถูกผู้หญิงคนนี้ กล่าวหาว่าเป็นคนแก่หูตึง มันน่าจับหอมแก้มเป็นการลงโทษสัก ทีสองที

“ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่ทันเห็นว่าคุณกำลังถอยรถ เข้าที่จอดรถตรงนี้อยู่
“ไม่ทันเห็นหรือตั้งใจกันแน่ รถทั้งคันนะไม่ใช่มดที่จะมองไม่ เห็นหน้าตาก็ดีขับรถก็หรู แต่นิสัย ใช้ไม่ได้ นี่แหละเค้าถึงว่าเงิน ซื้อจิตสำนึกดีๆ ไม่ได้

พูดจบร่างบางก็สะบัดตัวกลับขึ้นรถแล้วขับวนออกไปทิ้งไว้ เพียงกลิ่นหอมจางๆ ให้ชายหนุ่มได้สูดหายใจเข้าไปจนเต็มปอด ก่อนจะเดินเข้าไปพบคนที่นัดหมายเอาไว้ในสถานบันเทิงแห่งนี้

“พืช ใจเย็นๆ เราวนรถหาที่จอดใหม่ก็ได้อย่าลงไปพูดให้เสีย เวลาเลย” มิเกลเอ่ยกับเพื่อนรักเมื่อพืชญากลับเข้ามาในรถ

“ตาบอดหรือเปล่าไม่รู้ดันบอกว่ามองไม่เห็นรถทั้งคัน คนอะไร หน้าตาก็ดีแต่ไม่มีมารยาท

“เอาน่าๆ เดี๋ยวงานกร่อยนะขากลับให้คาลสันขับก็แล้วกัน”

วารีก้าเอ่ยขึ้นบ้างเมื่อเห็นพืชญายังคงโมโหชายหนุ่มคนนั้นแล้ว

ขบวนหาที่จอดรถด้วยความโมโหจนเธอต้องเกร็งตัวไปทั้งร่าง

กว่าจะหาที่จอดรถได้ก็กินเวลาไปกว่ายี่สิบนาทีเพราะสถาน บันเทิงแห่งนี้มักเต็มไปด้วยผู้คนเข้ามาใช้บริการกันอย่างหนา แน่น แค่นั้นไม่พอกว่าจะเบียดฝูงชนเข้าไปในร้านได้ก็ทำเอา แต่ละคนเหงื่อตกไปตามๆ กัน จนไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่เลือก ร้านนี้

“คนเยอะไม่ใช่เล่นนะเนี้ย” มิเกลเอ่ยขึ้นเมื่อทุกคนนั่งลงบน เก้าอี้โซฟาด้านในสุดของร้าน

“คนเยอะสิดี จะได้สนุกส่งเครื่องดื่มแล้วออกไปเต้นกันเถอะ” พืชญาบอกกับทุกคนก่อนที่คาลสันจะรับหน้าที่เดินไปสั่งเครื่องดื่มแล้วกลับมายื่นให้กับทุกคน