บทที่ 2

“เพอร์เดียมเหลือใช้หรือไงยะ ไม่รีบใช้มันก็ไม่ขึ้นราหรอกนะ” มิเกลมองหน้าพืชญาที่ยิ้มร่าก้มหน้าก้มตาค้นหาแหล่งท่องเที่ยว ยามค่ำคืนในมือถือ

“เปล่าซะหน่อย เธอก็รู้ว่าฉันแทบจะไม่ได้สนเพอร์เดียมด้วย แต่พวกเขาจัดตารางบินให้ฉันเอง และตอนนี้ฉันแค่อยาก เที่ยวอยากจะกรี๊ดดังๆ ให้สุดเสียงฉันเหนื่อยและฉันก็เครียดมาก มิเกล ถ้าเธอไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะฉันไปเองก็ได้

ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพืชญาไม่ได้สนเพอร์เดียมที่แอร์โฮสเตสทุก คนอยากจะได้กันหนักหนา ในเมื่อเธอเคยใช้ชีวิตอยู่กับพืชญา มาตั้งแต่เริ่มต้นเข้าทำงานกับสายการบิน โฮเมอร์ พืชญาไม่ใช่ผู้ หญิงที่บ้าตามพวกเครื่องสำอางและแฟชั่นที่แห่ซื้อมาเก็บไว้โดย ไม่จำเป็นจนต้องทำงานเก็บเพอร์เดียมจ่ายหนี้จนหัวโต ความ จริงเธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรก็มีเงินเหลือกินเหลือใช้ไปจนตาย โดยไม่ต้องทำงานเพราะกิจการmk [hkoของเธอคือไร่องุ่นขนาด ใหญ่ที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับหนึ่งของอเมริกาไม่ต้องพูดถึงผลผลิต แปรรูป แค่ไวน์ขวดเดียวก็มีกินมีใช้ไปทั้งปี

“โอ๋ๆๆ…อย่าเพิ่งงอนสิจ๊ะไปด้วยอยู่แล้ว แต่ไปกันสองคนจะ ไปสนุกอะไรต้องไปกันหลายๆ คนใช่ไหม”

“ชวนใครละ ลูน่าก็มีธุระ วารีก้าก็ติดบินด่วนส่วนศาลสันไม่ ต้องพูดถึง ถ้าวารีก้าไม่มารายนั้นไม่มีทางมาแน่ติดเมียซะขนาดนั้น ไม่งั้นฉันจะบินมาหาเธอคนเดียวทำไมถ้าพวกนั้นว่าง

มิเกลยิ้มไม่ตอบรับหรือปฏิเสธปล่อยให้พืชญาค้นหาแหล่ง ท่องเที่ยวคืนนี้ให้พอใจระหว่างทางที่เดินทางไปยังเพนเฮาส์ของ เธอที่คืนนี้มันจะกลายเป็นเพนเฮาส์ของทุกคน พืชญามัวแต่กดๆ ก้มๆ อยู่กับหน้าจอมือถือจนไม่รู้ว่าตอนนี้รถคันเล็กได้เดินทางมา ถึงที่พักเรียบร้อยแล้ว แต่เธอก็ยังหาสถานที่ที่จะออกไปคลาย เครียดคืนนี้ไม่ได้สักทีจึงยังก้มหน้าก้มตาจ้องมือถือแล้วเดินตาม การจับจูงของมิเกลไปจนถึงประตู

“นี่ยัยพืช เงยหน้าขึ้นมาดูรอบข้างบ้างได้ไหมฉันจึงเธอลงจาก รถมาจนถึงประตูห้องแล้วนะ”

“คนนะไม่ใช่หมาถึงจะจูงลงจากรถมิเกล”

“อ้าวเหรอ แต่ฉันรู้สึกเหมือนเดินจูงหมายังไงไม่รู้” นี่หาก ไม่ใช่เพื่อนรักที่รู้ใจคงมีวางมวยกันบ้างละ “ฮ่าๆๆ งอนอีกแล้ว อย่าเพิ่งงอนเข้าไปข้างในได้แล้ว”

ปัง!

ทันทีที่พืชญาเดินผ่านประตูเข้าไปในห้องเสียงพลุกระดาษ หลากสีก็ดังขึ้นเรียกเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจของพืชญาให้ดัง ลั่นห้องก่อนจะวิ่งเข้าไปสวมกอดเพื่อนรักอีกสามคนที่ยืนรอ ต้อนรับด้วยความดีใจ

“มาได้ยังไง ไหนบอกฉันว่าไม่ว่างทุกคนวางแผนแกล้งฉันใช่ ไหม” พีชญาต่อว่าแต่ละคนด้วยน้ำเสียงไม่จริงจัง
“ก็นิดหน่อย ที่จริงฉันว่าจะชวนกัปตันมาร์ตินมาด้วยนะแต่ กลัวเธอจะด่าฉันเปิงเลยไม่ชวนมา” ลูน่าเอ่ยล้อพืชญาจนได้รับ สีหน้าเลี่ยนๆ เป็นการตอบแทน

“อย่าชวนมาเชียวนะถือว่าช่วยให้ฉันได้พักผ่อน พีชญาบอ กลูน่าที่หวังดีคิดอยากจะจับคู่ให้เธอกับกัปตันสุดหล่อถึงแม้บาง ครั้งเธอก็แอบคิดว่าสักวันอาจจะใจอ่อนยอมคบกับเขาแต่ตอนนี้ เธอยังไม่พร้อมจะรับศึกหนักจากเหล่านางฟ้าไปมากกว่านี้ “ว่า แต่คืนนี้เราไปที่นี่กันไหม”

“นี่เธอจะไปคืนนี้จริงๆ หรือพืช

“จริงสิมิเกล หรือว่าคืนนี้เธอมีนัดกับปีเตอร์ ไม่ต้องห่วงพวก เราไปกันสี่คนก็ได้”

“บ้า ฉันจะทิ้งพวกเธอได้ยังไงฉันต้องไปด้วยอยู่แล้วนานๆ ได้

ออกไปเที่ยวพร้อมกันสักที”

“งั้นฉันอาสาขับรถเอง” คาลสันเอ่ยอาสาในฐานะที่เป็นผู้ชาย เพียงคนเดียวในกลุ่ม

“ไม่ต้อง คืนนี้พีชญาคนนี้จะดูแลทุกคนเอง”