ตอนที่ 8 ถ้าเธออยาก ฉันทำได้เพียงหาวิธีอื่นมาเติม เต็มเธอ

ตอนที่ 8 ถ้าเธออยาก ฉันทำได้เพียงหาวิธีอื่นมาเติม เต็มเธอ

หึ แค่วันเดียวก็ทนไม่ไหวซะแล้ว ถึงกับนั่งเหม่ออยู่ที่ นั่น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาดำคล้ำเหมือนก้นหม้อ

“รีบไปเรียกเธอมารับใช้

“ครับ คุณชาย”

ลุงบีมเดินมาถึงชายหาด “คุณนายสามครับ คุณชาย ให้มาเรียกไปรีบใช้ที่ห้องหนังสือครับ”

ต๊ะ รับใช้อีกแล้วเหรอ ก็ไหนไม่ให้เข้าไปไง เมื่อวาน

ไปดูแลเขาเกือบถูกบีบคอตายแน่ะ

“ลุงบีม ก็ไหนคุณชายไม่ให้ฉันไปดูแลไม่ใช่หรือ”

“อันนี้ คุณนายครับ คุณชายอารมณ์ไม่ดี อย่าทำให้ เขาโกรธเลยนะครับ ถึงแม้ว่าคุณนายเพิ่งแต่งงานเข้า มา แต่คุณชายก็ไม่ได้ว่าอะไร” ลุงบีมมองไปที่ใบหน้าที่ มีดวงตาสีฟ้าเข้มของนารา ใบหน้าสวยใส ดูไม่เหมือน คนมีเลศนัยเลย

“ได้ค่ะ” นารายืนขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องชั้นสอง ของบ้าน เธอเคาะประตูเบาๆ
“เข้ามา”

นาราผลักประตูออก เห็นชายหนุ่มกำลังตรวจเอกสาร บนโต๊ะ

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ นั่งพิงอยู่บนเก้าอี้ ท่าทางที่ดูดี มีเสน่ห์ ถ้าไม่เย็นชาไปหน่อยคงจะเป็นที่หลงใหลของ ผู้คนไม่น้อย

“คุณชาย คุณเรียกฉันมามีอะไรมั้ยคะ” เธอมองชาย หนุ่มที่เฉยชาไร้ความรู้สึกตรงหน้าซึ่งห่างกันสามเมตร ไม่กล้าเข้าใกล้

ในใจเธอยังคงกลัวท่าทางที่เขาบีบคอเธอ เธอ เข้าใจได้ว่า คนที่นั่งบนวีลแชร์เป็นเวลานานอารมณ์คง ฉุนเฉียวเป็นธรรมนา

“ไปนั่งที่ชายหาดทำอะไร แต่งงานมานี่อารมณ์ไม่ดี หรือไง” เขาเงยหน้าพร้อมดวงตาอันแหลมคมจ้องมองที่ นารา เหมือนจะมองทะลุใจเธอให้ได้

นาราส่ายหัว “เปล่าค่ะ ฉันไม่มีอะไรทำก็เลยไปเดิน เล่นที่ชายหาด คุณชายสามคะ คุณหางานให้ฉันทำได้ นะคะ ฉันทำเป็นทุกอย่าง แบบนี้สามารถฆ่าเวลาไปได้ บ้าง”

เขามองนาราด้วยดวงตาอันเยือกเย็น “เธอไม่ต้อง เสแสร้งแล้ว เป็นถึงคุณหนูจะอยากทำอะไรเล่า ไม่ใช่ อยากออกจากที่นี่หรือไง หรือว่าวิษณุส์ให้เธอมาคอยสอดแนมฉัน”

เขาหมุนล้อวีลแชร์มาอยู่ตรงหน้าเธอทันที นาราสะดุ้ง ตกใจ

รีบก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว เธอกลัวเขาจะบีบคอเธอ อีก นัยย์ตาดำดุจหลุมดำที่เหมือนจะดูดกลืนเธอได้ทุก เมื่อ

“ถึงเธออยากจะทอะไรก็อย่าหวังจะได้ตามที่หวัง จากวินาทีที่เธอแต่งงานเข้ามาเธอก็คือเมียของฉัน คณพศ ถึงจะตายก็ต้องตายบนเกาะนี้ ถ้าอยากอยู่กับ นายวิษณุส์ก็คงต้องรอชาติหน้า”

เขาจ้องเขม็งที่ที่ใบหน้าอันเล็กเรียวของเธอ ใบหน้า นี้ดูสวยงามน่าหลงใหล พิษข้างในร้ายกว่างูพิษเสียอีก เขาแสร้งยิ้ม “อ้อ ยังมีอีกเรื่องยังไม่ได้บอกเธอ เพราะ ขาฉันพิการไม่สามารถทำพิธีแต่งงานกับเธอได้ ก็คง ต้องขอให้เธอเป็นเป็นหม้ายไปก่อนแล้วกัน”

สีหน้าของเขาทำให้เธอรู้สึกกลัว คำดูถูกออกปากจาก ปากเขาแทบนับไม่ถ้วน “ถ้าเธอเหงา ฉันอาจจะหาวิธีอื่น มาเติมเต็มเธอก็ได้นะ แต่ในชีวิตนี้ตัวเธอรวมถึงความ คิดของเธอก็ไม่มีทางได้ออกจากที่นี่เด็ดขาด ฉะนั้นต่อ ไม่ต้องทำท่าทางน่าสงสารอีก ที่นี่ไม่มีใครเห็นใจเธอ หรอก”

นาราจ้องมองชายหนุ่มที่อารมณ์เปลี่ยนไปมาอย่าง งงงวย คำพูดที่ดูน่าอึดอัดใจ ทำให้เธอเดียวหน้าแดงเดี่ยวหน้าซีด

ในใจเธอรู้สึกเวทนาเขาขึ้นมา อะไรทำให้เขาคับแค้น ใจได้ขนาดนี้ หรือว่าไม่ใช่เรื่องแย่งพี่พิมมี่กับพี่ชายเขา เหรอ

ในเมื่อตอนนี้แย่งพี่พิมมี่มาได้แล้ว เขาควรดีใจไม่ใช่ เหรอ “คุณชายคะ ฉัน ฉันไม่ได้ไม่มีความสุขเลยนะคะ ฉันยินดีที่จะดูแลคุณ ในเมื่อฉันแต่งงานกับคุณแล้วก็จะ ไม่ติดต่อกับคนอื่นอีก” เพื่อพ่อแล้ว เธอจะไม่ทำให้ตา แปลกประหลาดนี่โมโหเด็ดขาด

คณพศมองไปดวงตากลมโตของเธอ เหมือนรู้ดีทุก อย่าง กำลังอ้าปากสิ่งที่จะพูดแล้วก็ต้องกลืนมันลงไป

“เธออยากดูแลฉันงั้นรี” เขาเข็นวีลแชร์เปิดบานเลื่อน กระจก “เธอล้างทำความสะอาดในนี้ ห้องนอนก็ด้วย ทําความสะอาดให้เรียบร้อย

เขาหันมองนาราแล้วแฝงด้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย ดูซิว่า จะทนได้สักกี่น้ำ

คุณหนูอย่างเธอ เขาสังเกตเห็นตั้งแต่แรกแล้ว เธอใช้ ชีวิตอยู่บนความสะดวกสบาย อยากได้อะไรก็ได้ มือยัง ไม่เคยแตะสิ่งสกปรกเลยแม้แต่น้อย

เขาให้เธอทําความสะอาดห้องน้ำและห้องนอน ดูซิว่า จะเป็นยังไง
นารายิ้มแล้วพยักหน้า “ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไปทำตอนนี้ เลยค่ะ”

พูดจบเธอก็เดินไปยังห้องอาบน้ำ หยิบผ้าเริ่มทำความ สะอาด

สิบนาทีผ่านไป เขาค่อยๆหมุนล้อวีลแชร์ไปดูที่ห้อง อาบน้ำ เธอก้มหน้าก้มตาใช้ผ้าเช็ดทําความสะอาด อ่างล้างหน้า เธอสวมชุดกระโปรงเสมอเข่า

ขาขาวเรียวของเธอยื่นชิดกันอยู่ในนั้น แล้วบรรเลง ตามท่าทางทำความสะอาดของเธอ กระโปรงพริ้วไปมา บั้นท้ายก็ส่ายสะบัดอยู่ใต้ผ้ากระโปรง

คณพศถึงกับยื่นอึ้ง สักพักรู้สึกตัว บ้าเอ๊ย เขารีบเข็น วีลแชร์หันกลับออกไป นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่มือเธอไป โดนของลับของเขา ในท้องก็รู้สึกโหวงๆขึ้นมาทันที บ้า ไปแล้ว นี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย

ถึงขั้นอยากมีอะไรกับเธอ หลายปีมานี้เขาไม่เคย คิดถึงเรื่องผู้หญิงเลย ถึงแม้ว่าเธอเป็นเมียของเขา แต่ เขาไม่ลืมเด็ดขาดว่าที่เขาให้เธอแต่งงานเข้ามาเพื่อจะ แก้แค้นวิษณุส์ เขาจะทำให้เขาลำบากที่สุด ทำให้วิษณุ ส์ทุกข์ทรมานที่สุด

นี่เพิ่งเริ่มต้น อีกไม่กี่วัน ผู้ชายคนนั้นคงจะมาต่อรองที่ เกาะนี้แน่ๆ ความสนุกรออยู่ข้างหน้าแล้ว

เขารีบเข็นวีลแชร์ออกจากห้องหนังสือ แล้วกดโทรศัพท์

เพียงสักพักรถสีดำคันหนึ่งค่อยๆจอดที่หน้าบ้าน ผู้ชายที่สวมแวนดำเดินลงจากรถแล้วเดินตรงไปยังห้อง รับแขก

“คณพศ ได้ข่าวว่าเมื่อวานแต่งงานไม่ใช่เหรอ ทำไม เจ้าสาวยังไม่ให้พวกเราดูบ้างเลยก็เอาไปซ่อนไว้ซะละ ” ชายหนุ่มเดินไปนั่งที่โซฟา

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเขามองไปยังชาย หนุ่มบนวีลแชร์ มือข้างหนึ่งตบพนักพิงโซฟาเบาๆ “จะ รีบเรียกฉันมาทำอะไรเล่า หรือว่างานแต่งไม่ราบรื่น หรือไง หือ”

คณพศมองหน้าชายหนุ่มที่ทำหน้าเหมือนกับปีศาจ เขาอยากวิ่งไปฉีกหน้าเขาทิ้งซะ

“ไปปู่ชิงคลับเดี๋ยวนี้” ชายหนุ่มเข็นวีลแชร์ออกนอก บ้านไป”

ชายหนุ่มบนโซฟารีบเดินตามไป “นี่ๆ คณพศ อย่าง น้อยก็ให้ฉันได้เห็นเจ้าสาวสักครั้งสิ พวกตรัญยังไม่ได้ ไปกันเลย”

แต่วีลแชร์ก็เลื่อนไปยังรถโดยไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ คณพศยืนขึ้นจากวีลแชร์ เปิดประตูแล้วขึ้นรถ

” ชายหนุ่มด้านหลังรีบมองไปข้างหลังแน่ใจแล้วว่าไม่มีคน แล้วรีบขึ้นรถฝั่งที่นั่งคนขับ สตาร์ทรถ

“ทำไมแกต้องขึ้นรถเอง ถ้าคนไม่หวังดีเห็นเข้า…… เขาหันมองชายหน้าดำคล้ำเครียดของชายหนุ่มแล้ว หยุดสิ่งที่จะพูด

รถขับออกจากชายหาด เหลือไว้เพียงวีลแชร์ที่โดด เดี่ยว ถูกลมพัดเซไปเซมา

บนบ้านชั้นสอง นาราล้างห้องอาบน้ำเสร็จแล้วยืนขึ้น เช็ดมือ

มองดูผลงานของตัวเองเป็นที่น่าพอใจ เธอยิ้มแล้วยิ้ม อีก งานพวกนี้เธอทำมาตั้งแต่เด็ก ไม่ยากเกินเธอหรอก

สิ่งที่เข้าตาก็คือผ้าม่านสีน้ำเงิน กับผ้าห่มสีเดียวกัน จัดวางอย่างเป็นระเบียบอยู่บนเตียง เตียงใหม่มาก กิน พื้นที่ห้องเกือบครึ่งห้องเลยทีเดียว