ตอนที่ 1 จมดิ่งในทะเล

โลกของฉันพังทลาย ชีวิตที่เกิดใหม่ คุณก็ยังคงเป็น ภรรยาหนึ่งเดียวของผม-คณพศ

เดือนมิถุนายนของเมืองธิตกล เพราะติดทะเลอากาศ จึงไม่ได้ร้อนมากเท่าที่คิด

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ทำให้ผู้คนยังคงมีความ กลัดกลุ้มไม่น้อย ลมทะเลที่พัดผ่านก็ไม่ได้มีความหนาว เย็นแต่อย่างใดเลย

ยามเย็นนารานั่งอยู่บนระเบียงชั้นสองของห้อง หนังสือ ลูบท้องไปมาเบาๆ

ลูกรัก อีก20วัน ลูกก็จะได้ออกมาสู่โลกภายนอกแล้ว แม่จะมอบความรักให้ลูกอย่างหมดหัวใจเลย

ในชีวิตเธอ อาจมีเพียงลูกน้อยคนนี้ที่เป็นความอบอุ่น หนึ่งเดียวที่เธอมีบนโลกใบนี้ เธอหลับตาแล้วค่อยๆ ปล่อยความคิดล่องลอยไป

“ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ…” โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือได้ดัง ขึ้น เธอค่อยๆลืมตาขึ้น มองไปที่โทรศัพท์

แล้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็น คลิปวีดีโอที่ส่งจาก “พิมมี่”

พี่สาวคนนี้อีกแล้ว ไม่ใช่ข้อความก็เป็นคลิปวีดีโอ เธอชินไปแล้วล่ะ

เธอค่อยๆพยุงท้อง แล้วเปิดคลิปวีดีโอ

ในคลิปเป็นชายหญิงโป๊เปลือยคู่หนึ่งกอดกันอยู่บน เตียง จุมพิตกันอย่างดูดดื่ม แล้วกลิ้งไปมา……

“พศ เบาหน่อยสิ” เสียงออดอ้อนเขินอายของฝ่าย

หญิง

ความยาวคลิปประมาณ3นาที ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยง กันอย่างดุเดือด

ในคลิปนอกจากเสียงร้องของฝ่ายหญิงที่ร้องออกมา เป็นพักๆแล้ว ก็มีเพียงเสียงลมหายใจของฝ่ายชาย

วีดีโอนี้ได้บอกนาราว่าสามีของเธอกับพี่สาวของเธอ กำลังทำกิจกรรมบนเตียง เหอะๆๆ เธอหัวเราะพร้อม น้ำตาที่ไหลรินลงมา

เธอค่อยๆหันกลับ สองมือพยุงท้องที่กลมโตไว้อย่าง เบาๆ ตัวเธอสั่นไปทั้งตัว ไม่มีเรี่ยวแรง พอกำลังจะก้าว เดินก็สะดุดพรมหนาบนพื้นฟาดล้มลมไปอย่างแรง เจ็บ ท้องอย่างทรมาน เจ็บจนจะหายใจไม่ออก เธออยากลุก ขึ้น แต่น้ำตาที่ไหลรินกลับทำให้ดวงตาพร่ามัวไปหมด

เธออดทนกับความเจ็บปวดแล้วลุกขึ้นอีกครั้ง กลับรู้สึกขาร้อนวูบ ความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดกับหัวใจที่ โรยรา ทำให้เธอไม่ทันได้ส่งเสียงร้องก็หมดสติลงไป

ประตูห้องนอนได้เปิดออก คนใช้เห็นร่างผู้หญิงบน พื้น แล้วร้องลั่นเสียงดัง “คุณนายสาม คุณนายสามเป็น อะไรไปครับ”

ความรู้สึกสุดท้ายของนาราคือได้ยินเสียงลุงบีมคน ดูแลบ้านได้ตะโกนเสียงดังว่า “คุณนายสามจะคลอด แล้ว รีบโทรหาคุณชายเร็วเข้า”

จากนั้นเสียงรถพยาบาลดังขึ้นข้างหูของนาราอย่าง ไม่ขาดสาย

เธอลืมตาอีกครั้ง แวดล้อมที่เต็มไปด้วยสีขาวได้บอก กับเธอว่า ตอนนี้เธอกำลังอยู่ที่โรงพยาบาล

ลูก?

เธอค่อยๆหันตัวแล้วอยากลุกขึ้นนึ่ง แต่เห็นพยาบาล กำลังหยอดน้ำเกลือให้อยู่

พยาบาลเห็นเธอตื่นแล้วยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณนายสาม คุณตื่นแล้ว”

นาราอ้าปากอยากพูด แต่รู้สึกว่าคอแห้งไม่มีเสียง
พยาบาลรีบเทน้ำที่อยู่บนหัวเตียง ป้อนให้เธอดื่ม “คุณนายสามอยากพูดอะไรคะ”

“ลูกฉัน… คอของนาราเหมือนอัดเต็มไปด้วยสำลี

“…..” พยาบาลสกัดคำพูดอีกครั้ง แล้วช่วยนาราใส่ สายนํ้าเกลือเรียบร้อย

พยาบาลกำลังหันหลังจะเดินออกจากห้องคนไข้ นารารีบคว้าแขนของเธอไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ว่า “ลูกฉันล่ะ อุ้มลูกมาให้ฉันสิ”

“คุณนายสามคะ…เด็ก…เด็กเสียแล้วค่ะ”พยาบาลก้ม หน้าลง

“คุณพูดว่าอะไรนะ” นาราได้ยินพยาบาลพูดแล้ว เหมือนเอาน้ำเย็นราดตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ขอโทษค่ะคุณนายสาม เด็กคลอดก่อนกำหนดแล้ว ขาดอ๊อกซิเจน ทำให้เด็กออกมาก็ไม่หายใจแล้วค่ะ” เวลานี้พยาบาลก็ร้องไห้ออกมา

นาราจับแขนพยาบาลไว้อย่างแน่น “ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ทางตาย เขาดิ้นอยู่ในท้องฉันอย่างสนุกสนานทุก วัน เขาจะตายได้ยังไง รีบไปอุ้มเขามาให้ฉันสิ”

นาราดึงเข็มสายน้ำเกลือออกอย่างแรง ไม่ทันได้ใส่ รองเท้าก็วิ่งออกไป
พยาบาลเห็นเลือดที่หยดจากมือเธอหยดแล้วหยดเล่า รีบคว้าเธอไว้ “คุณนายสาม เด็กเสียแล้วจริงๆค่ะ คุณ รีบนอนลงเร็ว เลือดคุณไหลแล้ว”

“หลบไป”

นาราใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักพยาบาลออก วิ่งออกไป ห้องทารกอย่างโซซัดโซเซ เห็นหมอเดินออกมา

แล้วรีบคว้าหมอไว้ “ลูกฉันล่ะหมอ ลูกฉันอยู่ไหน”

คุณหมอเห็นนารา อึ้งไปสักพัก “ขอโทษด้วยค่ะ คุณนายสาม ตอนนั้นคุณเป็นลมหมดสติลงไป เด็กขาด อ๊อกซิเจนช่วยไว้ไม่ทันค่ะ ตอนนี้คุณเพิ่งคลอดลูกได้ไม่ ถึงอาทิตย์ ควรพักผ่อนเยอะๆนะคะ ส่วนลูกมีอีกได้นะ คะ”

นาราฟังหมอพูดจบ ค่อยไปปล่อยมือลง เด็กขาดอ๊อก ซิเจนช่วยไว้ไม่ทัน

ลูก ขนาดลูกยังทิ้งแม่ไปเลยเหรอ

แม่ขอโทษลูก แม่ไม่ควรเป็นลม น้ำตาไหลอาบแก้มที่ ซีดเซียวของเธอ

“คุณนายสาม คุณนายสาม ทำไมไม่ใส่รองเท้าล่ะ ครับ เดี๋ยวไม่สบายได้นะครับ” ลุงบีมผู้จัดการบ้านรีบ นำรองเท้ามาสวมให้เธอ
เขาเพิ่งกลับไปได้เพียงครู่เดียว คุณนายสามก็ตื่น แล้ว เขารีบโทรหาคุณชาย

ในขณะที่ลุงบีมกำลังโทรศัพทร์ เธอเดินไปที่บันได แล้วเดินลงไป

เธอยืนเสาต้นใหญ่หน้าโรงพยาบาลแล้วมองขึ้นฟ้า ลูกรัก ลูกรอแม่อยู่บนฟ้าใช่มั้ย แม่ไปอยู่เป็นเพื่อนลูก นะ

เวลานี้ “เอี๊ยด” รถคันนึงได้จอดหน้าโรงพยาบาล คณพศรีบลงจากรถโดยไม่ทันได้ปิดประตู แล้วรีบวิ่ง ตรงไปที่ลิฟต์

นาราเดินออกมาจากข้างเสา ค่อยๆเดินไปที่รถ ขึ้นไป นั่งที่นั่งคนขับแล้วปิดประตู เห็นกุญแจที่เสียบอยู่ เธอ ยิ้ม ยิ้มอย่างหมดหวัง

เธอค่อยๆสตาร์ทรถ กลับรถออกจากโรงพยาบาลไป

คณพศเดินออกจากลิฟต์แล้วตรงเข้าคนไข้ เห็นเพียง เตียงคนไข้ที่ว่างเปล่า เธอหายไปไหนแล้ว

เวลานี้ ลุงบีมรีบวิ่งเข้าไปอย่างลุกลี้ลุกลน “คุณชาย คุณนายสามหายไปแล้ว”

“หายไปแล้ว ไหนเมื่อก็บอกว่าฟื้นแล้วไม่ใช่เหรอ” คณพศรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง ตายิ่งกระตุกแรงกว่าอีก
เขาเดินไปที่ระเบียงอย่างวุ่นวายใจ เห็นรถที่ตัวเอง เพิ่งขับมากำลังถูกขับออกจากโรงพยาบาล เขาตก ตะลึงเหมือนจะหยุดหายใจในทันทีทันใด

“นารา” เขาแย่งกุญแจจากมือลุงบีม แล้วโดดจาก ระเบียงชั้นสามลงไป เหล่าพยาบาลชั้นสองเห็นสไปเด อร์แมนโดดผ่านไป ต่างพากันตกตะลึงกันหมด

รถที่ขับซิ่งบนท้องถนนของนารา ข้างหลังมีรถตาม มาอย่างติดๆ ในใจคณพศร้อนเหมือนกำลังถูกแผดเผา เห็นรถคันข้างหน้ายิ่งขับยิ่งเร็ว หัวเขาเหมือนจะระเบิด เต็มที

เขาลดกระจกลงตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง “นารา รีบจอดรถ มันอันตราย คุณฟังผมพูดก่อน” ถึงแม้ว่า เสียงของเขาจะตะโกนดังลั่นเพียงใด นาราก็ไม่ได้ยิน อะไรเลย

รถได้ขับขึ้นทางด่วน ออกจากเมืองเมืองธิตกล มุ่งไป ยังสะพานสูงที่อยู่ใกล้ทะเล

เวลานี้อกคณพศอกจะแตกสลาย เขาอยากแซงรถ เธอ อยากขวางเธอไว้ แต่รถเธอขับเร็วจนน่าตกใจ ถึง แม้จะขับแซงไปขวางไว้ได้ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มี การบาดเจ็บเกิดขึ้น

เขาทำได้เพียงคอยตะโกน “ที่รัก ขอร้องล่ะ หยุดรถเถอะ”
นาราไม่ได้ยินเสียงตะโกนข้างหลังเลย เธอเห็นเพียง แค่ลูกของเธอรอเธออยู่บนฟ้า

รถของเธอขับผ่านเส้นขอบฟ้าแล้วมุ่งขึ้นทางด่วนเลย

เห็นฉากกั้นบนสะพานแล้ว เธอหัวเราะ แบบนี้อาจจะดี ที่สุดก็เป็นได้ เธอได้อยู่กับลูกพร้อมหน้ากันแล้ว โลกนี้ ช่างโหดร้ายเหลือเกิน เธออยากหนีไปให้พ้น

ฉากกั้นยิ่งใกล้เธอเข้ามาทุกที รถดุจธนู อยู่กลาง สะพาน เธอค่อยๆหลับตาลง ยิ้มที่มุมปากอย่างสวย หวาน แล้วพุ่งตรงไปข้างหน้า…….