ตอนที่ 3 สาขาผู้ชายขายบริการ

เซี่ยวลั่วหยาวถูกจับได้โดยประโยคง่ายๆเช่นนี้

นอนที่ไหน? ต้องบอกว่า เธอก็ไม่รู้ว่านอนที่ไหน แต่นอนใน ห้องเพรสซิเดนท์สูทใน โรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่ง

หรือจะพูดอีกอย่างว่า เมื่อคืนฉันใช้เวลาไปกับผู้ชายแปลก

หน้า?

เซี่ยวลั่วจึงมองดูการแสดงออกของพี่สาวตนเองแล้วพูดยิ้ม เยาะ “เฮอะ ถ้าไม่มีความสามารถในการโกหก ก็อย่าไปเรียนรู้ ในการทําสิ่งไม่ดี”

“ฉัน ฉันไม่ได้ทํา เรื่องราวไม่ดี……

ก็แค่เรื่องผิดพลาดจากการเมา….. และก็เป็นเรื่องราวที่โง่เง่า……

ช่วงโตเต็มวัยในอายุสิบแปด เซียวลั่วหยาวตัดสินใจ เธอจะ เสียมันในคืนที่หลังจากเรียนจบมัธยมปลาย

เขียวถั่วยังเหลือบมองพี่สาวเธอครู่หนึ่งและพูดขึ้น “ทำไมทำ สายตาแบบนั้น แล้วทำไมตาแดง? พี่ร้องเหรอ? ใครรังแก ?”

“ไม่ ไม่มี! แบบฉันจะถูกใครรังแก!! ” ราวกับถูกตอกย้ำเชี่ยว ลั่วหยาวก็รีบกระโดดลงมา และปฏิเสธทันที

ด้วยคว ตื่นตระหนกเล็กน้อยและความมีความผิดชอบชั่วดี
เขียว ว ง กัดหายไปหนึ่งค่า “มีเพื่อนนักเรียนหญิงของเธอ โทรมาบอกว่า ขอลา แล้วก็บอกว่าพี่ไปนอนบ้านเธอ เธอคือ ใคร?”

เพื่อนนักเรียนหญิงคนไหน?

“ใคร?” เซียวลั่วหยาวนิ่งไป เธอเองก็ไม่รู้ว่าคนนั้นคือใคร!

“แปลกแล้ว พี่ไปนอนบ้านเธอ แต่พี่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร?”

เซียวลั่วหยาวกัดฟัน ให้ตายเถอะเชียวลั่วถึง เธอมีคุณสมบัติ

มากพอที่จะเป็นนักสืบ ถามเซ้าซี้เหลือเกิน เธอโง่เกินไปหรือผู้หญิงคนนี้ฉลาดมีเล่ห์เหลี่ยมกันแน่?

“เธอก็รู้ว่าเขาคือใคร ยังจะจงใจมาถามฉันอีก แบบนี้ยังจะ เรียกว่าน้องสาวฉันอีกเหรอ? ไม่ควรเลย! เป็นแบบนี้ วันหยุดฤดู ร้อนที่ใกล้เข้ามาฉันจะไม่ให้เงินเธอ! เฮอะ!”

“โอ้ย เอาเรื่องเที่ยวมาพูดเลยนะ งกจริงๆเลย!” เชี่ยวยั่วยิ่งขึ้น ปากออกมาและแสดงท่าที่ไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขียวลั่วหยาว นำเรื่องมาพูดได้ถูกต้อง พูดเรื่องเที่ยวออกมาขัดเดี่ยวทั่วถึง

เขียวลั่วหยาวหาความมั่นใจให้ตัวเอง เธอเข้าไปซ่อนในห้อง

โถง

จากนั้นก็แอบในห้องน้ำ และทุบกระจก

หายไป ชีวิตฉันไม่สวยงามแล้ว ไม่สมบูรณ์แล้ว ไม่ใช่ผู้หญิงที่
[ผู้กำกับหนุ่มของบริษัทเทียนอีกลับมาประเทศจีนอย่าง

เงียบๆ

ชายหนุ่มควรได้รับการคุ้มครองจากหนังสือพิมพ์ไหม? ไม่มี ข่าวอื่นให้พูดถึงแล้วหรือไง? จริงๆเลย กลับประเทศก็กลับ ประเทศ จบการศึกษาจากต่างประเทศ ทายาทเศรษฐี ทายาทรุ่น ที่2 ไม่มีอะไรน่าสนใจกว่านี้เลย เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ!

เขียวลั่วหยาวนั่งบนม้านั่งและสุ่มเปิดหน้าหนังสือพิมพ์อย่าง อารมณ์ร้อน

บางทีปีนี้อาจจะไม่ดี ช่วงนี้เธอมองอะไรก็ไม่ถูกใจ แม้แต่ ทุเรียนของเพื่อนบ้านเธอก็ยังรำคาญ

ทุเรียนคือหมาน้อยที่น่ารักตัวหนึ่ง มลรัฐอะแลสกา มีขนสีขาว เหมือนสุนัขจิ้งจอกภูเขาหิมะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าของเขาจึง ตั้งชื่อมั่นว่าทุเรียน

เป็นเพราะว่าคืนนั้นเกิดเรื่องราวแปลกประหลาด ช่วงนี้อารมณ์

ของเซียวลั่วหยาวจึงไม่ค่อยดี “มีอะไรน่าเบื่อเหรอ เจ้าชายแห่งบริษัทเทียนอีกลับประเทศ แล้ว นี่ไม่ใช่ข่าวที่น่าตื่นเต้นหรอกเหรอ เฉียวฟานน่ะ เขาคือ

ดวงใจของผู้หญิงตั้งมากมายเลยนะ”

หลานซ์เวยลูบหัวของเซียวลั่วหยาว เดินเข้ามาและนั่งกับเชี่ยว ลั่วหยาว

หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นและพูดต่อ “เธอรู้ไหมครอบครัวพวกเขามีเงินเท่าไหร่? โอโห มีเงินเหมือนเป็นเศษกระดาษใช้เท่าไหร่ก็ใช้ ไม่หมด!”

เขียวลั่วหยาวไม่สนใจ ยิ้มเยาะ และมองแตกต่างออกไป “ครอบครัวเขาจะมีเงินเท่าไหร่ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน เงิน ครอบครัวเขาไม่ได้ว่าจ้างอะไรฉัน เงินเยอะมากมายเป็นอันดับ สองอะไร น่ารำคาญที่สุด”

“ฉันว่าเธอนี่มันขี้อิจฉาตาร้อนซะจริงๆ

“หลาน เวย! เธอไปเที่ยวหนึ่งอาทิตย์กลับมา เธอกลายเป็น คนมีเล่ห์เหลี่ยมแล้ว ใช่ไหม?”

หลานเวยยิ้ม และไม่ได้มองหนังสือพิมพ์อีกต่อไป เขาใช้นิ้ว จิ้มหน้าผากเซียวลั่วหยาวและพูดว่า “เธอน่ะ ยังไม่ขอบคุณฉันอีก ถ้าไม่ใช่ฉันโกหกให้เธอว่าเธอนอนที่บ้านฉันนะเรื่องความรักคืน นั้นของเธอก็โดนจับได้แล้ว!”

“เออ!” เซี่ยวลั่วหยาวตาโตและอ้าปากกว้าง “เธอ เธอพูดว่า

คืนนั้น เธอเห็นคนที่ฉันอยู่ด้วยเหรอ?” หลาน เวยหรี่ตามอง “เธออย่าบอกว่าเธอลืมแล้ว….

“เออน่า เธอรีบเล่าเรื่องทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้ ฉันลืมไปแล้ว จริงๆ!

หลานเลยสูดลมหายใจเข้า “เรื่องที่เธอพาฉันกับหัวหน้าไป เปิดห้อง ก็ลืมไปแล้วเหรอ?

“เธอกับหัวหน้าเปิดห้อง !!!!!!” เขียวลั่วหยาวพูดเสียงดังอย่างตกใจ หลาน เวยจึงกระแทกเธอและรีบเอามือปิดปากเธอไว้ ใน คืนนั้นมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย? ทำไมเธอไม่รู้อะไรเลย

“เธอดื่มเฮนเนสไปสามขวด เหมือนกับจิบไวน์ เราทุกคนพูดว่า ในคืนนั้นเธอดื่มเหมือนจะเอาให้คุ้มกับเงินที่หารไป เธอร้ายกาจ

จริงๆ”

“สาม สามขวด? พระเจ้าของฉัน!” เซียวลั่วหยาวกัดนิ้วตัว เองและก้มหน้าลง

เดิมที่เธอไม่แตะต้องไวน์มาก่อน แน่นอน หลักฐานคือ พ่อของ เธอไม่มีเงินให้เธอดื่มไวน์

“หลังจากเธอเมาแล้ว เธอก็ลากเพื่อนร่วมชั้นมาและบอกว่า เธอชอบรุ่นพี่ในโรงเรียนมัธยมมากๆ พูดจนเพื่อนๆรำคาญ

“หลังจากนั้นล่ะ?”

สิ่งที่เชี่ยวลั่วหยาวมากจะรู้ก็คือต่อจากนั้น ต่อจากนั้น ทำไม เธอถึงนอนบนเตียงใหญ่ในโรงแรมนั้น! นั่นคือกุญแจสำคัญที่ เธอยังหาเหตุผลไม่ได้!

“หลังจากนั้น หลังจากนั้นเธอก็พบหนุ่มหล่อมากคนนึง ทุก คนมองจากระยะไกลคงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ขายบริการ แค่ เพียงเธอถือกระเป๋าใบเล็กๆ และตะโกนว่า “ฉันต้องการซื้อ ผู้ชายที่ขายบริการแสนสวยสุดคนนี้” แล้วเธอก็ไปหาผู้ชายคน

“เอ๊ะ! ผู้ชายขายบริการ? ไม่ใช่เปล่า?” เขียวลั่วหยาวทำท่าทางเหมือนอยากจะร้องไห้แทบตาย เป็นเวลายาวนาน ในคืนนั้น เธอดื่มจนเมา แล้วซ้อผู้ชายขายบริการ แล้วนอนด้วยกัน โอ้ยๆๆ ร่างกายที่ไร้เดียงสาช่างน่าสงสาร เป็นฉากที่น่าสงสาร เป็นเรื่อง ราวที่แย่และสกปรกที่สุดในชีวิต ผู้ชายขายบริการ

เขียวลั่วหยาวตบหัวตัวเองอย่างรุนแรง และนั่งลงไปที่ม้านั่ง

“พอแล้ว เธอหยุดตบหัวตัวเองได้แล้ว เดิมทีก็โง่อยู่แล้ว ยิ่งตบ เข้าไปอีก เธอได้ไปเรียนโรงเรียนปัญญาอ่อนแน่ เออ แล้วคืนนั้น เป็นไงบ้าง? สุดยอดเปล่า? สุดยอดแน่ๆ? ฉันมองเห็นผู้ชายคน นั้นไม่ชัด มองเห็นด้านหลัง สูงมาก แล้วก็ดูแข็งแรง ฉันถามเธอ เธอโดนเขาทําให้ประทับใจหรือเปล่า แล้วกี่ครั้งแล้ว?

“ล้างสมอง! พูดไร้สาระอะไรเนี่ย!” เซียวลั่วหยาวหน้าแดง และมองไปที่เพื่อนสนิท และอ้าปากพูด “ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย ตื่น ขึ้นมาก็เช้าแล้ว พบว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ฉันก็ตกใจแทบตาย ชายคนนั้นเขาอาบน้ำ ฉันก็มีโอกาสทองรีบหนีออกมา จะให้ฉัน ทําอย่างไร เอ้อ เธอบอกฉันว่าฉันควรทำอย่างไร ฉันทำช่วง ชีวิตที่มีค่าหายไป ฉันจะเป็นมนุษย์ต่อไปได้อย่างไร ในอนาคต ฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปไล่ตามรุ่นพี่ที่ฉันโปรดปรานล่ะ? โอ้ย”

หลาน เวยขมวดคิ้ว “ลั่วหยาว เธอให้เงินเขาไปหรือยัง? “หา?” เซียวลั่วหยาวนิ่งและทำตาโต

พวกเขาเป็นผู้ชายขายบริการ แต่เธอกลับไม่ได้จ่ายเงินให้เขา งั้นเหรอ?

“ไม่ ไม่นะ ฉันจำไม่ได้ว่าจ่ายเงินให้เขา…
หลาน เวยเช็ดเหงื่อ “งั้นเธอก็ไร้ศีลธรรมแล้ว เธอใช้เขาเป็น ความสุขในหนึ่งคืน เขาทำสิ่งนี้เพื่อหากินหาใช้ ลั่วหยาว เธอจะ เป็นหนี้อะไร ก็ได้ แต่หนีชีวิตเธอไม่เป็นได้ เธอคิตสิ คนที่เป็น ผู้ชายขายบริการมันยากเย็นมากรู้ไหม?”

ปัง!

คำพูดของหลานซีเวยเหมือนเรียกสติของเซียวลั่วหยาว

เป็นเวลานาน ที่เธอคิดว่าเธอสูญเสียฉากในชีวิตที่มีราคาแพง แต่ในที่สุดกลับเป็นเธอที่มีความผิดในฐานะผู้หญิงที่ไม่ดี

“ทำไมฉันถึงไวน์ไปเยอะขนาดนั้น!” เสี่ยวลั่วหยาวบ่นกับดิน

ฟ้าอากาศ

หลานซีเวยนิ่งไปชั่วครู่ และนึกได้ถึงคำพูดที่จะอธิบายความ ไม่รู้จักพอต่อเซี่ยวลั่วหยาว “ผู้หญิงที่ไม่ดีกับผู้ชายที่ขายบริการ ถูกคนด่ามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว”

ปิดเทอมฤดูร้อนที่แสนจะยอดเยี่ยมเป็นเวลานานถึงสองเดือน ไม่ต้องพูดถึงทั้งเซียวลั่วหยาวและหลานเลยทั้งสองต้องการหา งาน เพื่อที่จะหารายได้

ครอบครัวหลาน เวยดีกว่านิดหน่อย แต่ไม่ใช่ว่าเขียวถั่ว หยาวจะไม่เพียงแต่แม่ของเธอได้จากโลกนี้ไปแล้ว พ่อของเธอ จึงต้องขับรถบัส ทุกวันต้องรีบออกไปตั้งแต่เช้าตรู่จนถึงตึก เหนื่อยแทบแย่แต่กลับได้เงินตอบแทนไม่มากนัก

น้องสาวเธอที่อายุน้อยกว่าเธอหนึ่งปี ตอนนี้เรียนอาชีวศึกษาและกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยและค่าเล่าเรียนก็กลายเป็น ปัญหาใหญ่อีกครั้ง เขียวลั่วหยาวจึงต้องหารายได้เพิ่ม

เธอไปร้านเล็กๆมาตั้งมากมายหลายร้าย ร้านขนม ร้าน ดอกไม้ ร้านตีพิมพ์หนังสือ ซุปเปอร์มาร์เก็ต ทุกที่ไม่รับพนักงาน เพิ่ม ไม่มีวิธีอื่น เขียวลั่วหยาวจึงต้องไปที่บริษัทใหญ่ๆเพื่อสมัคร เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ แม่บ้านชั่วคราว

วันหนึ่ง เธอก็ได้รับสายจากบริษัทติดต่อเข้ามา บอกว่า ในวัน

ถัดไปให้เธอเข้าไปสมัครงาน