บทที่4 ปลื้มใจ
วันต่อมา
มุกตื่นแต่เช้าจัดเตรียมทำอาหารเช้าให้น้องชายและตนเอง เหมือนเช่นเคย แต่วันนี้พิเศษกว่าทุกวันนอกจากจะทำข้าวไข่ เจียวแล้ว เธอยังตั้งใจเตรียมอีกเมนูหนึ่งให้ภพเจ้านายหนุ่มคน ใหม่ด้วย โดยเธอเลือกทำเมนูง่ายๆ คือข้าวผัดแหนมใส่ไข่ พร้อมน้ำซุปรสชาติกลมกล่อม มันอาจจะเป็นแค่เมนูธรรมดาๆ ทั่วไป แต่สำหรับเธอกับน้องชายนั้นถือว่าเป็นเมนูพิเศษและ อร่อยมาก และเธอหวังว่าเจ้านายหนุ่มจะชอบเหมือนกัน
“มาแล้วจ้า” มุกยกจานข้าวไข่เจียววางลงตรงหน้าน้องชาย
“น่ากินจังครับ”
“น่ากิน ก็กินเยอะๆ นะจะได้โตเร็วๆ
“ครับ” มิครับ พร้อมกับลงมือตักอาหารเข้าปากด้วยความ เอร็ดอร่อย
ระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องกำลังนั่งทานข้าวไข่เจียวคนละจาน อย่างเอร็ดอร่อย มิคก็เหลือบไปมองกล่องใส่อาหารที่มุกนำมา วางลงบนโต๊ะด้วยความสงสัย
“นั่นกล่องข้าวเที่ยงพี่เหรอครับ”
“เปล่าจ๊ะ พี่ทำไปให้เพื่อนที่ทำงานน่ะ” มุกพูดพลางยิ้มมุมปาก
“ข้าวผัดแหนม ใช่ไหมครับ” “ใช่จ้ะ ถ้ามิคอยากกินเดี๋ยวตอนเย็นที่จะทำให้กินเอาไหม
“ไม่ครับ มิคอยากกินอย่างอื่นบ้าง
“เบื่อแล้วเหรอ”
“เปล่าครับ มิคแค่อยากเปลี่ยนบ้าง
“ได้สิ พี่จะทำอย่างอื่นให้กินก็แล้วกัน”
“ครับ ดีจังเลย พี่ไปทำงานแค่วันเดียวก็มีเพื่อนแล้ว
“เป็นธรรมดาอยู่แล้วล่ะจ้ะ แต่จะเจอเพื่อนที่ดีหรือจริงใจจริงๆ นั้น ก็ต้องดูกันไปยาวๆ มิคก็เหมือนกันนะจะคบเพื่อนก็ต้องดูให้ ดี จะได้ไม่พากันเหลวไหลเข้าใจไหม
“ครับพี่” มิคส่งยิ้มให้พี่สาว
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จทั้งสองคนพี่น้องก็พากันไปยืนรอรถ อยู่ตรงป้ายรถเมล์ ในทุกๆ วันมุกกับมิคจะขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน เพราะโรงเรียนกับที่ทำงานไปทาง เดียวกันแต่โรงเรียนจะถึงก่อนถัดไปก็เป็นบริษัทใหม่ที่เธอเพิ่งไป ทํางาน สองคนพี่น้องยืนรอรถผ่านไปประมาณห้านาที แต่ก็ไม่มี วี่แววว่ารถจะมา จนอยู่ๆ ก็มีรถเบนซ์คันสีดำมันเงามาจอดเทียบ ข้างฟุตบาตตรงหน้าคนทั้งคู่พร้อมกับลดกระจกลง
“จะไปทำงานใช่ไหม” เสียงทุ้มนุ่มลึกเอ่ยขึ้นทันทีที่กระจกถูก ลดลงเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม
“คุณภพ!” มุกตกใจเบิกตากว้าง
“ใช่ ผมเอง ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย
“มุกไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี้ค่ะ”
“พอดีผมผ่านมานะ เห็นคุณก็เลยจอด ขึ้นมาส
“จะดีเหรอคะ พอดีน้องชายมุกจะต้องไปโรงเรียนค่ะ
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ฉันจะไปส่งเอง ถ้าช้ากว่านี้อาจจะสายได้ นะ” ภพมองหน้าสองพี่น้องสลับกันไปมา
“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” มุกส่งยิ้มให้ภพด้วยความดีใจ มุกเลือกที่จะนั่งข้างหน้าเคียงข้างชายหนุ่มมัดจึงเดินไปนั่งตรงเบาะทางด้านหลัง ระหว่างทางที่รถแล่นไป ข้างหน้ามุกก็หันไปลอบมองใบหน้าเจ้านายหนุ่มอยู่เป็นระยะ ด้วยความปลื้มปริ่มในใจ เพราะไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้นั่งรถ กับชายหนุ่มแบบนี้ส่วนมิคที่นั่งอยู่ข้างหลังก็กำลังกวาดสายตา มองสำรวจไปทั่วภายในรถด้วยความตื่นเต้น
เวลาผ่านไปไม่กี่นาทีรถคันหรูก็แล่นไปจอดหน้าโรงเรียนแห่ง หนึ่ง มิคจึงลงจากรถไม่ลืมที่จะไหว้ขอบคุณภาพที่มาส่งและ โบกมือให้พี่สาวด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า
“น้องคุณเรียนอยู่ชั้นอะไรเหรอ” ภพเอ่ยทำลายความเงียบ พลางขับรถแล่นออกไป
“ชัน ม.3 ค่ะ”
“คุณมีน้องชายแค่คนเดียวเองเหรอ มีพี่น้องอีกไหม
“ไม่มีค่ะ มุกกับมิคมีกันแค่สองคนมานานแล้ว” มุกเอ่ยตอบ ด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
“หมายความว่ายังไง “ภพขมวดคิ้วเข้าหากัน
“มุกกับน้องเป็นเด็กกำพร้าค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่เสียไปด้วย อุบัติเหตุรถคว่ำเมื่อสิบกว่าปีก่อน เราสองคนก็เลยโตมาในบ้าน เด็กกําพร้าค่ะ”
“ผมเสียใจด้วยนะ
“ขอบคุณค่ะ” มุกยิ้มรับ
ไม่นานรถคันหรูก็แล่นเข้าไปจอดตรงลานจอดรถใต้ตึกของ บริษัท ก่อนที่มุกจะเปิดประตูออกจากรถเธอก็สังเกตเห็นภพเอื้อม มือไปหยิบกล้องถ่ายภาพราคาแพงตรงเบาะหลังคล้องคอลงไป ด้วย
“ขอบคุณมากนะคะ ที่ใจดีรับมุกติดรถมาด้วย” มุกรีบเดินอ้อม รถเข้าไปหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม
“ไม่เป็นไร” พูดจบก็หมุนตัวจะเดินเข้าไปในตึก
“คุณภพ เดี๋ยวก่อนค่ะ” มุกรีบเอ่ยเรียกชายหนุ่มเอาไว้
“มีอะไร” ภพหันไปมองใบหน้าเนียนด้วยความขุ่นเคืองเล็ก น้อยเพราะเขาดูออกว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังคิดอะไรกับเขาอยู่
“นี่ค่ะ ข้าวผัดแหนม มุกตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะคะ “ มือบาง
ยื่นถุงผ้าใส่กล่องข้าวไปตรงหน้าชายหนุ่ม
“ขอบใจ” ภพรับมาถือไว้อย่างเสียไม่ได้
“ทานให้อร่อยนะคะ หวังว่าคุณจะชอบ” มุกส่งยิ้มหวานไปให้เจ้านายหนุ่ม
“อืม ผมขอตัวนะ” พูดจบภพก็เดินหายเข้าไปข้างในตึกทันที
มุกยืนมองแผ่นหลังกว้างกำยำหายลับตาไปด้วยรอยยิ้มเปื้อน หน้ารู้สึกปลาบปลื้มภายในหัวใจเธอชอบเจ้านายเข้าแล้ว ยิ่ง ชายหนุ่มเป็นกันเองกับเธอ เธอก็ยิ่งปลื้มในตัวชายหนุ่มมากขึ้น
ภพหิ้วถุงผ้าไปวางลงบนโต๊ะทำงานนั่งลงกล่องข้าวผัด แหนมออกมา พร้อมกับถุงน้ำซุปร้อนๆ ภพนั่งมองอยู่อย่างนั้นสัก ครูก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบถ้วยใบเล็กแกะเทน้ำซุปใส่ลงไป ระหว่าง นั้นก็นึกถึงหน้ามุกไปด้วยแล้วส่ายหน้าเบาๆ ให้กับหญิงสาว เขา ดูออกว่าเธอพยายามจะเข้าหาเขาไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงทั่วไปที่ เคยเจอมา
กลิ่นน้ำซุปร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมชวนชิมให้ลิ้มลองรสชาติจนชาย หนุ่มอดใจไม่ไหวรีบแกะเปิดฝากล่องข้าวผัดออก พอฝากล่อง เปิดออกกลิ่นของข้าวผัดแหนมก็โชยตีขึ้นจมูกชายหนุ่มทันที ภพ ไม่รอช้าตักข้าวผัดแหนมเข้าปากแล้วตามด้วยน้ำซุปลิ้มรสชาติ ด้วยความเอร็ดอร่อย
“ไม่น่าเชื่อว่าข้าวผัดหน้าตาธรรมดาทั่วไปจะอร่อยได้ถึง ขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ” ภพพูดพลางเคี้ยวข้าวเต็มปาก
ณ แผนกบัญชีทันทีที่ทิพเห็นมุกเดินเข้ามาในแผนกก็รีบเดิน ปรี่เข้าไปหาเธอทันควัน
“มุกเธอทำให้อะไรให้คุณภพเขาทานเหรอ ขอฉันดูหน่อยสิ” ทิพก้มลงมองมือมุกแต่กลับว่างเปล่า มีแต่กระเป๋าสะพายข้างใบ เล็กๆ เท่านั้น
“ข้าวผัดแหนมกับน้ำซุปจะ
“เหรอ แล้วไหนล่ะ” ทิพขมวดคิ้วเข้าหากัน
“เอาให้คุณภพเขาไปแล้วล่ะ
“คุณภพมาแล้วเหรอ”
“จ้ะ พอดีคุณภพเขารับมุกติดรถมาด้วยน่ะ มุกก็เลยเอาให้เขา ตรงลานจอดรถเลย”
“จริงเหรอ มุกเธอนี้มันโชคดีจังเลย น่าอิจฉาจัง
“มันก็แค่บังเอิญนะ ถ้าเป็นคนอื่นคุณภพก็คงจะช่วยเหลือ
เหมือนกัน”
“นั่นสิ คุณภพเขาคงไม่มามองคนระดับพวกเราหรอก อย่าง เขามันต้องระดับไฮโซตารานางแบบอะไรพวกนั้นแหละ มันถึงจะ เหมาะอย่างพวกเราคงจะได้แต่ฝันกลางวัน ไปทำงานกันเถอะ”
มุกพาตนเองไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานของตนเองด้วย ใบหน้าเลื่อนลงเล็กน้อย เมื่อคิดตามคำพูดของทิพกับท่าทางของภพที่เฉยเมยต่อเธอ แต่จะให้ทำยังไง ได้ก็เธอชอบชายหนุ่มไปแล้ว
เวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงบ่ายหลังจากที่มุกทานมื้อเที่ยงเสร็จ เธอก็หาเวลาปลีกตัวจากแผนกบัญชีตรงไปยังสตูดิโอถ่ายทำ โฆษณาที่ภพกำลังทำงานอยู่ ร่างสาวบอบบางยืนแอบมองชาย หนุ่มอยู่ทางด้านหลังทีมงานตรงมุมหนึ่งของห้องไม่ยอมละ สายตาจากใบหน้าอันหล่อเหลาที่ยืนรัวชัตเตอร์ถ่ายซินดี้ภาพ นางแบบสาวสวยตรงหน้าด้วยความคล่องแคล่ว
“ผู้ชายอะไร ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็หล่อไปหมด ” มุกนึกคิดอยู่
ในใจ
มุกยืนแอบมองชายหนุ่มอยู่อย่างนั้นสักพัก จนเห็นชายหนุ่ม เดินออกไปทางประตูเธอจึงรีบเดินตามร่างหน้าออกไปติดๆ
“คุณภาพค่ะ”
“เธออีกแล้วเหรอ” ภพหันไปตามเสียงด้วยความหงุดหงิด มุก แอบตกใจเล็กน้อยที่ชายหนุ่มเรียกเธอด้วยสรรพนามที่เปลี่ยน ไป
“คือ มุกจะถามว่าข้าวผัดแหนมพอจะอร่อยถูกปากของคุณ ไหมคะ”
“ก็อร่อยดี แต่คราวหลังไม่ต้อง เธอคงจะเข้าใจ
“ค่ะ” ก้มหน้ารับ ด้วยความผิดหวัง
“ภพยา” ซินดี้เดินเข้าไปควงแขนบดเบียดหน้าอกอวบโต เข้าหาชายหนุ่มแนบแน่น
“มีอะไรหรือเปล่าซินดี้”
“คุณจะไปไหนเหรอคะ”
“ผมจะไปเข้าห้องน้ำน่ะ ขอตัวนะ” พรีบผละออกจากหญิง
สาวแล้วเดินออกไปทันที
มุกยืนมองแผ่นหลังของเจ้านายหนุ่มกับนางแบบสาวสลับกัน ไปมาแล้วเดินตรงไปยังแผนกบัญชีช้าๆ
“มุกมาพอดีเลย พี่บุษมีงานให้ทำวางอยู่บนโต๊ะนะ” ทิพเอ่ย ขึ้นทันทีที่เห็นหญิงสาวเดินกลับเข้ามา
” มุกรับคำพลางไปนั่งลงที่โต๊ะ
“ว่าแต่คุณภพเขาชอบข้าวผัดที่มุกทำให้ไหม” ทิพถามด้วย
ความอยากรู้
“คุณภพเขาบอกว่าอร่อยดี” มุกส่งยิ้มให้ทิพ
“เหรอ งั้นเธอต่อไปเธอคงจะได้ทำให้เขาทานบ่อยๆ สินะ”
“ไม่แล้วล่ะ “ มุกส่ายหน้า
“ทําไมล่ะ เขาชอบไม่ใช่เหรอ”
“คุณภพเขาบอกว่าไม่ต้องทำแล้ว
“งั้นเหรอ” ทิพเอ่ยแค่นั้นก็พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเวลาเลิกงานระหว่างที่มุกเดินจะออกไป ทางประตูชั้นหนึ่ง ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ภพกำลังเดินควงซินดี้ ที่มาถ่ายโฆษณาเมื่อตอนกลางวันเดินผ่านประตูออกไปพอดี
“มุกจ๊ะ”
” มุกยืนนิ่งมองชายหญิงสองคนเดินไปจนลับตาด้วย ความห่อเหี่ยวใจไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“มุก!” พิศเรียกหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง
“ค่ะ” มุกหันไปตามเสียงด้วยความตกใจ
“เป็นอะไร มองหาอะไรเหรอ” พิศหันมองไปรอบๆ บริเวณ “เปล่าค่ะ” รีบปฏิเสธทันควัน
“เอานี่ กล่องข้าวของเธอ พี่ล้างให้สะอาดแล้ว” พิศยื่นถุงผ้า ไปให้หญิงสาว
“ขอบใจจ้ะ” มุกรับไปถือเอาไว้พลางนึกถึงใบหน้าของภพ “คุณภพเขาฝากมาบอกกว่า อย่าพยายามมายุ่งยามกับเขาให้มาก เขาต้องการความเป็นส่วนตัว มุกคงเข้าใจนะ พี่ไปล่ะ”
“พี่พิศ เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ”
“มีอะไรเหรอ”
“คุณซินดี้เขาเป็นแฟนคุณภพหรือเปล่าจ๊ะ”
“ไม่รู้สิ เรื่องของเจ้านายจะอยากรู้ไปทำไม “ พิศส่ายหน้าแล้ว เดินจากไป
มุกได้ยินอย่างนั้นก็ก้มลงมองถุงผ้าในมือด้วยใบหน้าสิ้นหวัง ในเมื่อชายหนุ่มเอ่ยปากออกมาขนาดนี้แล้ว เธอคงทำได้แค่แอบ มองเขาอยู่ห่างๆ สินะ ไม่แน่ชายหนุ่มอาจจะมีคนรักอยู่แล้วถึงไม่ อยากให้เธอเข้าใกล้ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นใครสักคนก็ได้ แต่ ดูจากท่าทีของซินดี้แล้วน่าจะชอบชายหนุ่มน่าดู หรืออาจเป็นผู้ หญิงคนอื่นแต่ยังไม่เปิดตัวก็ได้ เมื่อคิดถึงความน่าจะเป็นมาถึง ตรงนี้มุกได้แต่ถอนหายใจเบาๆ เท่านั้น
ภพแล่นรถออกไปจากบริษัทเพื่อไปส่งซินดี้เพื่อนสนิทตั้งแต่ สมัยเรียนถึงหน้าบ้าน ทันทีที่รถจอดสนิทอยู่ตรงหน้าบ้านเธอก็ อิดออดไม่ยอมลงจากรถ แต่กลับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ชายหนุ่ม พร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างคล้องคอแกร่งเอาไว้
“ซินดี้จะทําอะไร” ภพใช้มือหนาจับแขนเรียวออกจากคอตนเอง
“ภพก็รู้ว่าซินดี้คิดยังไงกับภพ
“คุณก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
“ทำไมคะ ยัยน้ำมันมีอะไรดีนักหนา ภพถึงไม่ตัดใจจากมันสัก
“เข้าบ้านเถอะซินดี้”
“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มฟอดหนึ่ง แล้วรีบลงจากรถทันที
เมื่อชายหนุ่มถูกจู่โจมโดยไม่ทันได้ตั้งตัวจากหญิงสาวที่ขึ้นชื่อ ว่าเป็นเพื่อนสนิทก็ได้แค่นั่งส่ายหน้าเบาๆ อย่างไม่สบอารมณ์ เท่านั้น ชายหนุ่มไม่อยากจะคิดเลยถ้าเกิดหญิงสาวที่เขานัด หมายทานข้าวเย็นนี้มาเห็นภาพเมื่อเข้าคงจะหนีไม่พ้นที่จะ เข้าใจผิดในตัวเขาอย่างแน่นอน
พรีบเล่นรถไปยังร้านอาหารที่นัดหญิงสาวรุ่นน้องที่อยู่ในใจ ของเขามาโดยตลอดหลายปีด้วยความรวดเร็ว ภพนั่งรอเธอใน ร้านไม่นานนักเธอก็เดินเข้ามาปารกฏตัวต่อหน้าพร้อมกับส่งรอย ยิ้มอันสดใสมาให้เขา
“สวัสดีค่ะ รอนานไหมคะ” ร่างบางนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มรุ่น
“ไม่เลย แต่ต่อจะให้นานกว่านี้พี่ก็เต็มใจรอ
“พี่ภพอะ” น้ำมองค้อนชายหนุ่ม
“อยากจะทานอะไรเป็นพิเศษไหม พี่จะสั่งให้
“อะไรก็ได้ค่ะ ทานได้หมดแหละ
“ครับ” รับ พร้อมกับหันสั่งอาหารกับพนักงานทันที
ระหว่างที่ทานอาหารกันไปทั้งสองคนก็ชวนกันคุยถึงเรื่องการ ถ่ายภาพซึ่งเป็นสิ่งที่ทั้งคู่ชอบเป็นชีวิตจิตใจเพราะเรียนจบคณะ เดียวกันแต่คนละรุ่น แต่ถึงจะอยู่กันคนละรุ่นแต่ทั้งสองคนมักจะ ออกไปทำกิจกรรมถ่ายภาพด้วยกันอยู่เสมอจึงสนิทสนมกัน ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบจนถึงตอนนี้
“อาทิตย์หน้าพี่กับเพื่อนๆ จะออกทิปถ่ายภาพกันน้ำไปด้วย กันไหม”
“น้ำไม่ว่างค่ะ น่าเสียดายจัง”
“ไม่เป็นไร ไว้ว่างเมื่อไหร่เราค่อยไปกันสองคนก็ได้”
“ค่ะ” น้ำยิ้มรับแก้มปริ
“พี่ยังรออยู่รู้ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“พี่ภพอย่าพูดแบบนี้สิคะ น้ำไม่สบายใจเลย”
“พี่ไม่ดีตรงไหนเหรอ ถึงไม่ยอมเปิดใจให้พี่สักที” ภพ ตัดพ้อเสียงอ่อน
“เพราะตัวเองค่ะ พี่ก็รู้ว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้ เป็นพี่ ชายที่แสนดีแบบนี้ตลอดไปนะคะ” ยื่นมือบางไปกุมมือหนาเอา
ไว้
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงพี่ก็จะรอ” มือหนาพลิกขึ้นจับกุมมือบางเอาไว้
แทน
ณ บ้านเช่าหลังเล็กใจกลางเมืองทันทีที่มุกกลับถึงบ้านเธอก็ รีบทำมื้อเย็นให้ตนเองกับน้องชายทาน ระหว่างที่กำลังนั่งทาน ข้าวกันสองคนพี่น้องโทรศัพท์มือถือของเธอก็สั่นขึ้นพอเห็นว่า เป็นรุ่นพี่โทรมาเธอก็รีบกดรับสายทันที
“ฮัลโหลค่ะ พี่ปราง” กรอกเสียง ใส่ปลายสาย
“มุกได้งานทำหรือยังจ๊ะ”
“ได้แล้วค่ะ”
“ที่ไหนเอ่ย”
“บริษัท พีพีเคสตูดิโอ ทำแผนกบัญชีค่ะ”
“นั่นมันบริษัทเพื่อนพี่นี่นา”
“พี่ปรางหมายถึงคุณภพเหรอคะ” มุกแอบตกใจเล็กน้อย
“จะ ภาพเขาเป็นเพื่อนที่ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วล่ะ โลกกลมจัง
เลย”
“นั่นสิคะ โลกกลมจนไม่น่าเชื่อ
“มุกวางใจได้นะ ทำงานกับภพไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัว เหมือนที่มุกเคยเจอมาแน่นอน
“ค่ะ พี่ปราง” พูดพลางนึกถึงหน้าเจ้านายหนุ่มที่ควงนางแบบ
สาวผ่านหน้าไปเมื่อตอนเลิกงาน
“เดี๋ยวพี่จะต้องบอกภพเขาหน่อยแล้วล่ะ ว่าเราสองคนรู้จักกัน ภพเขาจะได้รับรู้เอาไว้ เผื่อว่ามีปัญหาอะไร
“ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่ปราง
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ตั้งใจทำงานล่ะ แค่นี้ก่อนนะ”
“ค่ะ” เธอไม่คิดเลยว่ารุ่นพี่จะรู้จักกับเจ้านายหนุ่มที่เธอ ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอด้วย แต่มันก็ไม่แปลกหรอกเพราะปราง กับภพมีฐานะที่ร่ำรวยเหมือนกันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะรู้จักกัน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ