ถูกทิ้ง NC25

“ผมกับเควิลเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมครับต้นครับ พอ มหาลัยต่างคนต่างแยกย้ายกระทั่งทำงานบังเอิญว่าผม เก่งมาก เควิลเลยเรียกผมมาทำงานด้วยเลยดูใจกันมา จนถึงทุกวันนี้ อยู่ด้วยกันจนแทบจะแต่งกันเองอยู่แล้ว มัน ขาดผมไม่ได้”

“แกพูดยังกะฉันไปติดแก ทั้งที่ความจริงเป็นแกที่ขาด ฉันไม่ได้ นี่ขนาดพักร้อนแทนที่จะไปที่อื่นก็มาขลุกอยู่กับ ฉัน” เควิลพูดเสียงเรียบๆ

“เพราะมัวทำงานกับแกฉันเลยไม่มีเพื่อนที่อื่นน่ะสิ อีก อย่างเป็นโชคดีของฉันที่อยู่กับแกเลยได้เจอคุณนาชาคน สวยทีนี”

สายตาคมของเควิลมองหน้าเพื่อนอย่างเอือมระอา นา ชาเพียงแต่ฟังแล้วยิ้มเป็นเพราะว่าเควิลอยู่ที่นี่ทำให้หญิง สาววันนี้ดูเงียบขรึมนัก ผู้เป็นน้าเห็นกิริยาที่เปลี่ยนไป ของหลานสาวจึงแซวขำๆ ออกมา

“นาชาไปปฏิบัติธรรมกลับมานี่นิ่งสงบจนน้าคิดว่าจะ กลายเป็นแม่ชีจริงๆ ซะแล้ว”

“คุณนาชานี่น่าสนใจกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะครับ ปกติไม่ ค่อยเห็นสาวๆ สวยๆ สมัยนี้เข้าวัดเลยสักคน” เก่งเอ่ยขึ้น พลางมองหญิงสาวด้วยความชื่นชม นาชาเพียงแต่อมยิ้มบางๆ เท่านั้น

“ตอนนาชาบอกน้าก็ตกใจค่ะ” น้ามดพูดขึ้น

“กลัวว่านางจะไปบวชชีจริงๆ ”

“นั่นสิครับถ้าบวชจริงๆ โลกนี้คงหดหู่ลงมาก”

“คุณเก่งก็พูดเกินไปค่ะ” นาชาตอบเบาๆ เขาทําให้เธอ หัวเราะเสียงใสออกมาจนได้

“ไม่เกินไปครับ คุณนาชาคือความสดใสของโลกใบนี้ จริงๆ โอ๊ะ โอ๊ย” ก่อนที่เก่งจะพูดต่อเขาต้องร้องเสียงหลง ออกมาด้วยความเจ็บปวด

“แกเตะขาฉันทําไม” เขาหันขวับไปยังต้นตอของเรื่อง

ทันที

“พูดมากรำคาญ” คนตัวโตที่นั่งสงบนิ่งอยู่นานดูเหมือน จะอดรนทนไม่ไหวขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“รำคาญก็รีบกินรีบไปไกลๆ เลย” เก่งไม่ยอมแพ้ ก่อนที่ เขาจะหันไปพูดจาป้อล้อเอาอกเอาใจนาชาต่อ

“พี่เควิลครับนาวาอยากไปเที่ยวครับ” จู่ๆ นาวาเด็กน้อยก็เอ่ยขึ้น นาชาจึงหันไปเอ็ดน้องชายเบาๆ

“ไม่กวนคุณเควิลนะนาวา พรุ่งนี้ไปโรงเรียนการบ้าน เสร็จหมดหรือยัง”

“เสร็จแล้วครับพี่เควิลสอนหมดแล้ว” นาวาตอบพลางยิ้ม

แป้น

“แบ๊ ไปกวนคุณเควิลสอนการบ้านอีก”

“พี่เควิลอาสาช่วยครับนาวาไม่ได้กวน”

“คราวหลังไม่กวนแล้วนะพี่สอนเอง”

นาชายีหัวน้องชายเบาๆ อย่างเอ็นดู เด็กชายตัวน้อย พยักหน้ารับแล้วหันไปถามเควิลอีกครั้ง

“ไปได้ไหมครับพี่เควิล”

“ได้สิครับ” เควิลกลับพูดแบบนั้นออกมา นาชายังไม่ ค่อยกล้าคุยกับเขามากนักจึงเงียบเสียงลง

“เย้…พี่เควิลใจดีที่สุดเลย” นาวายิ้มหัวเราะร่าเริงแล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อ ในขณะที่เควิลดูจะเอ็นดูเด็กชายเป็นพิเศษ

บทสนทนาระหว่างเควิลและนาชาดูเหมือนจะเป็นการ ส่งผ่านจากคนรอบข้างเสียมากกว่า พวกเขาไม่พูดคุยกัน ตรงๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว

น้าเอ็มมี่มองอาการของคนทั้งคู่พลางรู้สึกตงิดหัวใจ อย่างประหลาด พวกเขาดูไม่เหมือนคนเพิ่งจะเคยรู้จักกัน เป็นครั้งแรกด้วยสายตาของผู้ที่ผ่านโลกมามากทำให้น้า เอ็มมี่ยิ้มอยู่ในใจ

ความหวังที่จะได้นาชาเป็นลูกสะใภ้นั้นดูเหมือนจะไม่ ไกลจากที่คิดแล้วล่ะ

หนึ่งเดือนผ่านไป

นาชาขัดเขินกับสายตาที่จับจ้องของคนรอบข้างอย่าง ช่วยไม่ได้ เมื่อพวกเขามองมายังพวกเธอทั้งสามคนด้วย สายตาชื่นชมปนอิจฉา

ผู้ชายร่างสูงด้านข้างก็ดูจะมีส่วนคล้ายนาวาอยู่หลาย ส่วนจึงทำให้นาชารู้ดีว่าพวกเขาคงคิดว่าเธอเป็นและเค วิลเป็นพ่อแม่ของนาวาเป็นแน่

นาชายิ่งอ้าปากค้างเมื่อเควิลอุ้มนาวาให้ขี่คอตนเอง พวกเขาสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก
เขาติดใจที่นี่กระทั่งขออยู่ยาว น้าเอ็มมี่ขอแบ่งที่ดินบาง ส่วนในบริเวณบ้านสวนของเธอสร้างห้องพักหรูหราเล็กๆ ไว้ให้เควิล

นาชาไม่ขัดข้องพื้นที่บ้านของเธอค่อนข้างกว้างนาชา บอกน้าเอ็มมี่ว่าไม่คิดเงินเพราะหนี้สินค่ารักษาแม่ของเธอ มีเป็นล้าน จะโอนส่วนนั้นให้น้าเอ็มมี่เพื่อเป็นการใช้หนี้

น้าเอ็มมี่ตกลงยินยอมแต่จนป่านนี้หญิงสาวก็ไม่เห็นว่า น้าเอ็มมี่จะขอให้เธอโอนที่บริเวณนั้นเป็นชื่อของน้าเอ็มมี่ สักที น้าเอ็มมี่ดีต่อเธอมากจนนาชาไม่รู้จะพูดยังไงได้อีก แล้ว