บทที่ 5 หน้าอกใหญ่และซุกซน

หลังจากที่วายุได้รับคำสั่งก็ได้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป และใน เวลานี้เขาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆ บนเฮลิคอปเตอร์ เลย

จากนั้นเขาก็ส่งคำสั่งของลูกพี่ไปให้พี่น้องทุกคน : “พี่น้องทุก คนฟังให้ดี คืนนี้ ดำเนินภารกิจปฏิบัติการล่าปีศาจ

พวกเขาแทบจะพากันลุกฮือขึ้นมา

“คืนนี้เป็นคืนเข้าห้องหอของลูกพี่นะ นี่มันยังไงกัน

“ลูกพี่ลูกเล่นเยอะจริง ๆ จะข่มขู่คุณผู้หญิงเหรอ?”

“ฮ่า ๆ ๆ ……ถ้าให้ผมพูดนะให้ลูกพี่ปลดล็อกร้อยแปด กระบวนท่า จะต้องทำให้ผู้หญิงยอมสยบอย่างแน่นอน ยังต้อง เปลืองแรงขนาดนี้ทำไม?”

“พอเถอะน่า ลูกพี่ต้องการใช้เสน่ห์ทำให้คุณผู้หญิงยอมจำนน ผู้หญิงนะถ้าหัวใจยอมจำนน ปากก็จะจำนนไปด้วย ฮ่า ๆ ๆ ..….….…..

ค่าพูดแย่ ๆ พวกนี้ดังออกมาจากหูฟังของวายุ ถูกขยายดัง เป็นสองเท่าเมื่ออยู่ในเฮลิคอปเตอร์ที่ปิดสนิท มีนาโมโหจน กัดฟันกรอด นี่ก็คือทหารของณภัทร ในปากของแต่ละคนเต็มไป ด้วยคําพูดแย่ ๆ เหมือนพวกอันธพาลอย่างเต็มเปี่ยม

วายุกำลังจะสตาร์ทเฮลิคอปเตอร์แต่กลับพบมีสิ่งที่คุ้นเคยอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเขา หูฟังขนาดจิ๋วที่อยู่ในหูของเขาถูกเธอดึง ออก

“อย่าขยับ! ไม่งั้นละก็ฉันจะทำให้สมองของนายไหลออกมา ทันที”

“คุณผู้หญิง?”

มีนายิ้มระรื่นจ้องมองเขา “เมื่อกี้คุยกันสนุกปากมากเลยนี่?”

“ฮ่า ๆ …….คุณผู้หญิง พวกเราแค่ล้อเล่นกันน่ะครับ”

เธอเหนี่ยวไก: “ฉันไม่มีเวลาจะมาล้อเล่นกกับนาย รีบพาฉัน ไปจากที่นี่!

วายมองไปที่กล้องโดยสัญชาตญาณ แต่กับพบว่าแหล่งจ่าย ไฟของกล้องได้ถูกตัดไปแล้ว สมกับที่เป็นผู้หญิงที่ท่านนายพล เลือกจริง ๆ เฉลียวฉลาด

“คุณผู้หญิง อย่าพึ่งใจร้อนไปครับ ผมจะเอาเครื่องขึ้นตอนนี้แหละ”

ที่ด้านหน้าของเขามีปุ่มกดอยู่สองปุ่ม สีแดงเป็นปุ่มสตาร์ท สีน้ำเงินคือปุ่มเตือนภัย เขากำลังจะยื่นมือไปกดปุ่มสีน้ำเงิน แต่ กลับถูกเธอจับนิ้วชี้เอาไว้ เสียงกร๊อบดังขึ้น นิ้วชี้ของเขาถูกหัก เจ็บจนมุมปากของเขากระตุก

“หึ! ดูเหมือนว่านายจะไม่ค่อยซื่อสัตย์สักเท่าไหร่ ฉันคงทำได้ เพียงส่งนายไปพบพญายมแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวครับ คุณผู้หญิงผมเป็นเพื่อนและผู้ช่วยที่ดีที่สุดของท่าน นายพลเชียวนะครับ คุณผู้หญิงออมมือให้ผมหน่อยนะครับ เขาไม่ได้กลัวตายหรอก แต่ว่าถูกคุณผู้หญิงของตัวเองฆ่าตาย

มันไม่คุ้มมากเลยจริง ๆ

มีนาเหมือนจะคิดทบทวนอย่างจริงจัง เธอยิ้มขึ้นมาอย่าแปลก ๆ “ได้ยินมาว่าภายใต้บังคับบัญชาของณภัทรมีเจ็ดสิบสอง อินทรีย์อยู่ เป็นพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน ความสัมพันธ์ ลึกซึ้ง”

วายุพยักหน้าอย่างสุนัขรับใช้

“ความสัมพันธ์ลึกซึ้ง? อืม แบบนี้ก็ง่ายแล้ว

ผ่านไปสักพัก วายุถูกมัดห้อยเอาไว้ที่ด้านนอกของ เฮลิคอปเตอร์ ที่แบกรับน้ำหนักของเขาเอาไว้มีเพียงเข็มขัดหนัง เส้นหนึ่ง และที่ด้านล่างของเขาสวมเพียงแค่กางเกงในรัดรูป เพียงตัวเดียว แถมยังเป็นลายการ์ตูน

เขาพลันอยากจะตบบ้องหูของตัวเองขึ้นมา ทำไมวันนี้เขาต้อง สวมกางเกงในลายการ์ตูนด้วย นี่ถ้าเกิดลอยขึ้นไปบนอากาศ จะ ต้องเป็นจุดเด่นแน่ แล้วเขาจะมีหน้าอยู่ที่ค่ายต่อไปได้ยังไง? เดี๋ยวนะ……….สิ่งที่เขาควรจะเป็นห่วงก็คือความปลอดภัย ของชีวิตตัวเอง

มีนามองดูการตั้งค่าของเฮลิคอปเตอร์อยู่สักพัก แล้วลองขับดู สองสามครั้ง เฮลิคอปเตอร์สูญเสียความสมดุล แต่ไม่นานเธอก็ หาความรู้สึกนั้นเจอ และออกเดินทางอย่างราบรื่น
วายุถูกต้องเอาไว้ด้านนอกกลับแล้ว เกือบจะถูกฟาดลง ไปบนต้นไม้ใหญ่ ทำให้ร่างกายส่วนล่างพิการ เขาตะโกนอย่างหวาดผวาพี่สะใภ้เมตตาด้วย ผมยังเคยแตะต้อง หญิงเลยนะ

อ๊ากกก……..สะใภ้ขับเป็นหรือเปล่าเนี่ย” เขาได้คำตอบทำให้สิ้นมาทันที “ขอโทษพึ่งขับครั้งน่ะ

วายุหรือไง

ในเวลาเฮลิคอปเตอร์หลายได้ขับมาไปหู“ฉันให้ดี ถ้าอยากให้พรรคพวกของอะไรรีบเปิดฉันซะ”

เฮลิคอปเตอร์เหล่ายังคงลอยอยู่อากาศ

มีนาหัวเราะอย่างเย็นชา เปิดประตู

วางเข็มขัดลง

“ว๊ากกกกก!พี่สะใภ้ไว้ชีวิตด้วย

มีนาระรื่น ไม่นานรู้สึกค่อยปลอดภัยขึ้นมา ราวกับ ดวงตาของ

มองหญิงสาวที่ยิ้มแป้นดอกไม้แย้มบานบนหน้าจอ ณ ภัทรยิ้มเบา อืม เป็นของฉัน
ธนา ซึ่งเป็นผู้ช่วยผู้บังคับบัญชากองทหารที่ยืนอยู่ข้างกาย ของเขาสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าเฮือกใหญ่ นับว่าเขาดูออกแล้ว คนประเภทเดียวกันมักจะอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนนี้เป็นคนที่โหด เหี้ยมอำมหิตเหมือนกัน

เขากวาดสายตามองผู้หญิงที่อยู่บนหน้าจออย่างรวดเร็ว แอบ พูดอยู่ในใจอย่างลับ ๆ ว่าข่าวลือที่ว่าลูกสาวตระกูลอัครโภคิน อ่อนโยนอ่อนหวานนั้น มันมั่วชัด ๆ

“แค่ก ๆ ๆ ……ท่านนายพลครับ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ชีวิตของ วายุคงต้องรักษาเอาไว้ไม่ได้แน่

“ตายไปก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ทำให้ฉันขายหน้า

ฟังเสียงร้องโหยหวนอย่างกับหมาถูกน้ำร้อนลวกนั้น ดู กางเกงในลายการ์ตูนที่โดดเด่นสะดุดตานั่น ตอนนั้นเขาเลือก เขาได้ยังไงกันนะ?

ผู้ช่วยธนากล่าวเตือน: “หมอนั่นเป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ เชียวนะครับ ถ้าไม่มีเขาก็จะถอดรหัสไม่ได้”

ณภัทรลุกขึ้นเดินออกไปด้านนอก และพูดใส่หูฟัง: “เปิดทาง

ให้คุณผู้หญิง!!

มีนาเป็นคนฉลาด เธอน่าจะเข้าใจดี เธอขับเฮลิคอปเตอร์ที่มี สัญลักษณ์ของกองทัพแอริคขับไปได้ไม่ไกลนักหรอก ถ้าหาก ออกจากแนวป้องกันของกองทัพแอริค กลับจะกลายเป็นเป้า หมายโจมตีของศัตรู ดังนั้นจุดหมายเดียวของเธอก็คือสนามบิน นั่นเอง
เขาขึ้นไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์พิเศษ ในดวงตาเต็มไปด้วยรอย ของการเฝ้ารอ จิ้งจอกน้อย พบกันที่สนามบิน

ในเวลานี้ทหารเหล่านั้นต่างก็ได้รับคำสั่งแล้ว และเปิดทางให้ อย่างรวดเร็ว

มีนาขับเฮลิคอปเตอร์ขึ้น ๆ ลง ๆ ตรงไปที่สนามบิน

ข้างหน้าก็จะถึงสนามบินแล้ว แต่การเอาเฮลิคอปเตอร์ลงเป็น

เรื่องที่ต้องใช้เทคนิค มือใหม่เอี่ยมอ่องอย่างเธอทำไม่ได้หรอก เธอดึงเอาวายุที่ตกใจแทบตายขึ้นมา: “หาที่ที่ปลอดภัยเอา

เครื่องลง!”

วายุน้ำมูกน้ำตาไหลไม่หยุด ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

มีนายิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “คิดไม่ถึงว่าในกองทัพของ ภัทรจะมีคนปอดแหกอย่างนายอยู่ด้วย นายเป็นพี่น้องของเขาได้ ยังไงเนี่ย?”

“อย่าดูถูกท่านแม่ทัพนะ เรื่องที่ผมถนัดไม่ใช่การสู้รบหรอก” ลงจอดอย่างปลอดภัย มีนามัดเขาเอาไว้บน เบาะ และตบหัวของเขาเบา ๆ : “น้องชาย ไว้พบกันใหม่!!

ในตอนที่เธอปิดประตูห้องโดยสารก็ได้กวาดสายตาไปมอง กางเกงในลายการ์ตูนของเขา เธอยิ้มกล่าว: “นายน่ารักมากเลย ล่ะ”

มุมปากของวายุกระตุกเล็กน้อย เขายอมที่จะไม่พบอีกเลยดีกว่า!

มีนาเดินเข้าไปในสนามบิน แต่เธอก็ได้พบกับความผิดปกติ ทันที เธอแวบเข้าไปในห้องน้ำหญิง เมื่อปรากฏตัวอีกครั้งก็ได้ เปลี่ยนไปแล้ว แต่งหน้าจัด ผมม้วนเป็นลอน กระโปรงสั้นคอเสื้อ สวยฉูดฉาดเป็นเป็นพิเศษ แถมยังสวมแว่นตาด่าที่แทบจะปิด ครึ่งหนึ่งของใบหน้าที่เล็กเท่าฝ่ามือเอาไว้

ในเวลานี้ณภัทรกำลังนั่งอยู่ในห้องดูกล้องวงจรปิดของสนาม บินอย่างเงียบ ๆ ดวงตาทั้งสองข้างจ้องเขม็งไปที่หน้าจอ รอยยิ้ม ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาเล็กน้อย ต่อให้เธอกลายเป็นขี้เถ้า เขาก็จําเธอได้

เสียงของผู้ช่วยธนาดังออกมาจากหูฟังของเขา “ท่านนายพล ครับ พวกเราจับตัวคุณผู้หญิงได้แล้ว จะรีบพาตัวไปหาท่านนาย พลตอนนี้เลย”

“ปล่อยเธอไป!”

ผู้ช่วยธนาตะลึงงัน เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม? เข้าหันกลับไปปัดผม ยาว ๆ ของหญิงสาวขึ้น ถึงพบว่าตัวเองได้จับผิดตัว

ผู้หญิงคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ไม่เกี่ยวกับฉันนะ มี ผู้หญิงคนหนึ่งให้เงินฉันก้อนหนึ่ง แล้วเปลี่ยนชุดกับฉัน”

ตอนนี้มีนาได้มาถึงประตูขึ้นเครื่องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพื่อ หลอกสายตาผู้คน เธอจงใจเข้าหาชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง ใน สายตาของคนภายนอก ก็เหมือนคู่รักคู่หนึ่ง
“คุณชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ?”

ชายคนนั้นมองเธอแทบน้ำลายสอ จนลืมตอบคำถาม

ในเวลานี้น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกได้ดังลอยมาจากด้านหลัง ของเธอ “หน้าอกใหญ่……ซุกซน!”