ตอนที่5อยู่ด้วยการเกาะแข้งขาผู้ชาย

ตอนที่5อยู่ด้วยการเกาะแข้งขาผู้ชาย

“อื้มใช่ฉันพึ่งผู้ชายแล้วยังไงล่ะ?”เกสรยืดอกยอมรับ เรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายไม่แม้แต่ปิดบัง

พลอยไม่คิดว่าเธอจะยอมรับด้วยปากตนเองเลยหัวเราะ เยาะออกมา:”เธอยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ?เพราะในวงการ

บันเทิงมีคนแบบเธอถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้”

“ใช่หรอ?”เกสรตอบแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ว่า “แต่ว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าคุณพลอยเกาะผู้ชายล่ะเกาะจน ได้ดีกว่าฉันอีกยังมีหน้ามาว่าคนอื่นอีก”

ใบหน้าของพลอยเผยแววกังวลและว่าเกสรด้วยความ โกรธ“เธอพูดบ้าอะไร

เกสรยักไหล่พูดออกไปด้วยท่าทีใสซื่อ”ฉันไม่ได้พู ดมั่วซั่ว!ฉันยังรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเขาแก่กว่าฉันแค่ปี เดียวเองบ้านเขารวยมากแถมฉันยังสนิทกับเขาซะด้วย a!”

“เธอ….”หลังที่โดนเปิดเผยพลอยไม่รู้จะตอบโต้ยังไงได้ แต่มองเกสรด้วยสายตาโกรธแค้น
ผู้คนรอบๆมองพลอยด้วยสายตาสมเพศมากกว่าเดิม

“ฮ่าฮ่าฮ่าแค่ล้อเล่นเองคุณพลอยจะเป็นคนแบบนั้นได้ ยังไง!”เกสรยิ้มออกมาในสถานการณ์อันอึดอัดเอามือไป วางที่พลอยเบาๆ “คุณพลอยอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”

พูดเสร็จก็เดินหันหลังจากไปทิ้งไว้แต่พลอยที่โกรธเคือง

ไม่เป็นไรไม่ว่าเกสรจะล้อเล่นหรือไม่ทีมงานในกองก็ คิดไปแล้วว่าเธอเกาะผู้ชายกิน!เธอต้องซ้อมเข้าฉากไป หลายรอบมากทั้งๆที่เป็นซีนเดินเท่านั้น

เกสรสนใจบทละครสมัยใหม่นี้ตั้งแต่แรกอีกทั้งไม่ต้อง ดูแลคุณเยอรมันใช้เวลาท่องบทให้คล่องได้เต็มที่ไม่นาน ก็สามารถตีบทตัวละครได้

ผิดกลับพลอยซึ่งอาจเป็นเพราะคำพูดพวกนั้นเข้าบทกับ เกสรไม่ได้สักทีต้องคัทตลอดผู้กำกับโกรธจนถึงกับโยน หมวกทิ้งและด่าเธอ

พลอยขอโทษขอโพยแต่สายตาที่โกรธแค้นยังมองไปยัง เกสรไม่หยุดอยากจะฉีกเนื้อคนชั่วของเกสรให้เป็นชิ้นๆ แต่เกสรกลับคุยกับเธอด้วยความยิ้มแย้มเหมือนมองไม่ เห็น
หลังจบฉากเกสรไปเข้าห้องน้ำในเวลาเบรค

หลังจากล้างมือและกำลังจะเป่ามือให้แห้งมือถือที่พกอยู่ ก็ดังขึ้น

พบว่าเป็นเบอร์ของโรงพยาบาลเกสรไม่ทันได้เป่ามือให้ แห้งรีบรับโทรศัพท์พูดจาตะกุกตะกัก“คุณคุณหมอน้อง ชายฉันอาการทรุดใช่หรือป่าวใช่ไหม”

“ไม่ใช่คุณเกสรอย่าตะหนกไปน้องชายคุณโอเค”หมอ ปลอบเกสร”ตอนบ่ายคุณมีเวลาไหม?น้องชายคุณฟื้น แล้วคุณมาหาเขาที่โรงพยาบาลสิ

ฟื้นแล้ว?

สองปีนี้ไม่รู้ว่าเกสรทรมาณแค่ไหนทั้งหวังทั้งขอพรแต่ ก็ต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าคิดแต่จะส่งไปรักษาที่ต่าง ประเทศคิดไม่ถึงว่าจะฟื้นขึ้นมาแบบนี้

ข่าวที่ได้รับมันน่าประหลาดใจมากจนเธอนิ่งไปสักพักถึง จะตอบกลับไป

สุดท้ายก็เป็นคุณหมอที่เรียกสติเธอเกสรผู้ที่ถูกเรียกสติ รีบวิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับพูดว่า “ตอนนี้แหละฉันว่าง นี่กำลังออกไปโรงพยาบาล!ไปตอนนี้แหละ!”
เกสรคิดแต่เรื่องน้องชายฟื้นไม่ได้สังเกตเห็นสายตา ผู้คนที่มองตามหลังเธอมาเธอรีบจนไม่ได้ระวังทำให้ท้อง ไปชนกับขอบโต๊ะ

ทันใดนั้นเธอก็เจ็บปวดไปทั่วท้อง

เกสรมองกลับหลังไปก็ไม่เจอใครเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร วิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับมือที่กุมท้องพอขึ้นรถตู้ไปก็ รีบสั่งให้คนขับรถขับไปที่โรงพยาบาล

ตอนที่ชนก็รู้สึกเจ็บเกสรขึ้นรถมาหายใจเต็มปอดรู้สึก ว่าที่เก้าอี้เปียกๆก้มลงดูถึงจะรู้ว่ากระโปรงสีม่วงมีจุดเข้มๆ อยู่ไม่น้อย

คนขับรถได้กลิ่นคาวเลือดจนต้องถาม”คุณเกสรไม่ ทราบว่าคุณเป็นวันนั้นของเดือนใช่ไหมครับ?”

“ไม่มีอะไรคุณขับรถไปเถอะ”เกสรก็คิดว่าประจำเดือน คงมาก่อนกําหนดเลยเอาเสื้อกันหนาวที่เบาะหลังสวมทับ แต่ว่าอาการเจ็บที่ท้องก็ทำให้เธอไม่สบายตัวมาก

พอรถตู้ถึงโรงพยาบาลเกสรก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

หลังจากที่เธออยู่กับเยอรมันเธอมีเงินในมือไม่น้อย จัดการหาหมอรักษาที่ดีที่สุดให้แม้กระทั่งห้องพักฟื้นก็ เป็นห้องพิเศษในหนึ่งวันจะมีพยาบาลผลัดมาดูแลสามกะ

ครั้งนี้ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่ดีเหมือนบ้านคนที่เคยนอน ติดเตียงมาตลอดตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง

ชายหนุ่มที่สวมชุดคนไข้ผมทรงครูว์คัตรูปหน้าที่ดูแล้ว อ่อนวัยเหมือนอายุสิบแปดสิบเก้าดวงตาที่ดูสับสนดู เหมือนจะคิดว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

“ชะชนา….”เกสรเดินเข้าใกล้ห้องผู้ป่วยทีละก้าวเธอ มองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงย่อมจะมีความรู้สึก เหลือเชื่อเกิดขึ้นกลัวกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่วินาทีต่อไป เขาก็จะหายไปแล้ว

“ใครเรียกผม?”ตอนที่ชนาคนที่ถูกเรียนหันหน้าไปเจอ กับเกสรแววดาเป็นประกายจากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมื ความสุขพูดออกไปอย่างดีใจ:”พี่สาวพี่มาแล้วหรอ?”

เขาพยายามลงจากเตียงแต่เพราะเขานอนบนเตียงนาน แน่นอนขาของเขาต้องอ่อนแรงขยับไม่ได้