ตอนที่ 7 หลิ่งหลิวนี

ตอนที่ 7 หซึ่งหลิวนี

หซึ่งหลิวนี เป็นชื่อที่เพราะมาก

ฟางหยิวมองดูภาพถ่ายของหซึ่งหลิวนี เธอรู้สึกว่าเธอ คนนั้นสวยมาก

หลังจากดูประวัติส่วนตัวของหซึ่งหลิวนี ฟางหยิวรู้สึกว่า ตัวเธอนั้นสู้เธอคนนั้นไม่ได้เลย

เธอดูสวยมาก หุ่นก็ดี ครอบครัวก็มีฐานะดี มีการศึกษา เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก สิ่งที่ดีที่สุดคือเธอเป็นทนาย หญิงอันดับหนึ่งของประเทศ มีค่าตอบแทนในแต่ละคดี อยู่ที่ขั้นต่ำสิบล้าน

เมื่อเทียบกับหซึ่งหลิวนีแล้ว ฟางหยิวเป็นอะไรก็ไม่รู้

เธอ….ไม่มีอะไรสู้เธอคนนั้นได้เลย

หลังจากไม่ได้ทานอะไรมาสองวัน ฟางหยิวได้ส่ง ข้อความออกไปหลายครั้ง : คืนนี้ ประธานเหยนจะมา ไหม?

ข้อความนี้ถูกส่งไปที่ฉินช่ง
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ฉินช่งตอบกลับ : ช่วงนี้ประธานเหยนยุ่งมาก คงจะไม่ได้ไปหา

คําตอบที่ได้รับ ไม่ได้ทำให้ผิดหวังมากนัก มันกลับเป็น ไปตามที่เธอคิด

เพราะไม่มีอะไรทำ เธอเดินเข้าไปบริษัทเหยนอย่างไม่รู้ ตัว

ผ่านไปมาหลายครั้ง

มีสองครั้งที่ฟางหยิวเห็นหซึ่งหลิวนีและเหยนเฉิน.

ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ หญิงสาวสวมชุดลวดสีน้ำเงินเข้ม

ตอนที่พวกเขาทั้งสองยืนอยู่ด้วยกัน มันเหมาะสมกัน มากๆ สามารถเรียกได้ว่าเป็นกิ่งทองใบหยกได้เลย

เธอตามหาเหยนเฉินมาห้าปี ในที่สุดก็หาเขาเจอ ในช่วง เวลาเกือบปีที่พวกเขามีความสัมพันธ์แบบลับๆกัน มันก็ ควรจะพอได้แล้ว

ทุกวันนี้เขามีคู่หมั้นแล้ว เธอก็ไม่ควรอยู่ตรงนี้ต่อไป
เธอนี่มันบ้าจริงๆ บ้าจนยอมไปเป็นคู่นอนของคนอื่น แต่ คงไม่บ้าจนยอมไปเป็นเมียน้อยของคนอื่นหรอก

แต่เธอก็อยากจะพยายามอีกนิดนึง เพราะเธออยากอยู่ กับเขา

จนกระทั่ง ซึ่งหลิวนีมาหาเธอ เธอเพิ่งเข้าใจว่าตัวเองนั้น มีไม่มีความสำคัญต่อเหยนเฉินเลย

ตอนที่หซึ่งหลิวนีผู้งดงามปรากฏตัวอยู่หน้าบ้านพัก เธอ ยังดูทีวีอยู่ในห้อง

เมื่อเผชิญหน้ากับการมาของหซึ่งหลิวนี ฟางหยิวไม่รู้ว่า ต้องทำยังไงดี

เมื่อเปรียบเทียบความภาคภูมิใจและความมั่นใจของ หซึ่งหลิวนีผู้ที่มีอิทธิพลแล้ว ฟางหยิวก็เหมือนหญิงสาวใน หมู่บ้านธรรมดาๆ คำพูดของเธอไม่ชัดเจน พฤติกรรมของ เธอก็ดูเงอะงะ

สายตาที่ดูเย็นชาของหซึ่งหลิวนีมองสำรวจไปที่ฟางห ยิว รอยยิ้มของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโสและ การดูถูก

หซึ่งหลิวนีไม่มีทางมาพูดคุยกับหญิงสาวแบบฟางหยิวแน่นอน
เธอเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง ไม่มีเวลามากพอที่จะไป สร้างปัญหาให้เธอ

หลังจากเข้ามาในบ้าน เธอให้เงินก้อนหนึ่งกับฟางหยิว ในขณะเดียวกันก็วางปากกาบันทึกเสียงไว้

ฟางหยิวไม่ได้แตะต้องเงิน ความสนใจของเธอจึงไปอยู่ ปากกาบันทึกเสียงอันนั้น

มือของเธอสั่นคลอนอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะเปิดเครื่อง บันทึกเสียงฟัง เธอได้จินตนาการถึงเนื้อหาแล้ว

แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นบทสนทนานะหว่างหซึ่งหลิวนีและ

เหยนเฉิน

หซึ่งหลิวนีถามเหยนเฉิน “ผู้หญิงคนนั้น คุณจะจัดการ ยังไง? นี่พวกเราก็หมั้นกันแล้วนะ หรือว่าคุณคิดที่จะเลี้ยง เธอต่อไป?”

ใจของฟางหยิวเต้นแรงมาก ในหัวของเธอก็ดูว่างเปล่า

คำถามของหซึ่งหลิวนี ไม่ว่าเหยนเฉินจะตอบยังไง ฟาง หยิวก็รู้สึกแย่มากๆ

เหยนเฉินไม่มีทางพูดว่าจะเลี้ยงคู่นอนอย่างเธอต่อหน้าคู่หมั้นของเขา

ฟางหยิวฟังอย่างตั้งใจ ฟังเสียงของชายผู้นั้นที่เป็นดั่ง จักรพรรดิ

เลี้ยงเธอ? ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ฉันก็แค่ให้เงิน

มากกว่านั้นหน่อย ไม่ถือเลี้ยงว่าเลี้ยงหรอก” ในปากกาบันทึกเสียงมีแค่สองประโยค ไม่มีมากกว่านั้น

แล้ว

เธอคิดว่าเธอจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นคู่นอนของเขา เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ….

อากาศในวันค่ำคืนนี้หนาวมาก หนาวเข้าไปจนถึงใน จิตใจ

กายก็หนาว ใจก็เศร้า

วันที่สอง เธอไม่รู้ว่าเธอควรไปจากบ้านพักหลังนี้ยังไงดี

ประโยคสองประโยคจากปากกาบันทึกเสียงมันทำให้ เธอนั่งอยู่บนพื้นทั้งคืน
จนกระทั้งเช้า เธอดูยุ่งเหยิงและไม่มีชีวิตชีวา

เมื่อเพื่อนร่วมงานเห็นเธอดูไม่มีชีวิตชีวา จึงพูดถึงเรื่อง นัดบอดอีกครั้ง

ฟางหยิวคิดอยู่พักหนึ่ง เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่สามารถอยู่ กับเหยนเฉินได้ เธอจึงพยักหน้าตอบตกลง

คืนวันนั้น เธอเจอกับชายคนหนึ่งชื่อว่าคืเย่ ฟางหยิวรู้ว่า ชายคนนี้เป็นอาจารย์สอนอยู่ในมหาวิทยาลัย

ภาพลักษณ์ของคืเย่นั้นดูดีมาก เขาเทคแคร์ฟางหยิว ตอนที่ทานข้าวและตอนที่ดูหนังได้ดีมาก แต่เพราะคน ที่มาทานข้าวและดูภาพยนตร์ด้วย ไม่ใช่คนคนนั้น ฟางห ยิวจึงดูเฉยชามาก

ตอนทีส่งฟางหยิวกลับบ้าน ฟางหยิวกลัวว่าจะสร้าง ปัญหา เธอเลยให้คืเย่จอดให้เธอลงห่างจากบ้านพักไกล หน่อย ระยะทางอีกสองกิโลเมตรเธอจะเดินกลับไปเอง

เมื่อเย่เห็นฟางหยิวพยายามรักษาระยะห่างระหว่าง พวกเขา เขาก็รู้สึกเสียใจมาก

ฟางหยิวไม่รู้ว่า ใครเป็นคนไปบอกเพื่อนร่วมงานของ เธอ ให้เธอมานัดบอดกับเขา ซึ่งเขาเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง

คืเย่สังเกตเธอมาพักหนึ่งแล้ว รักแรกพบ คำคำนี้มัน กำลังเป็นความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นตอนนี้

ฟางหยิวไม่ใช่คนที่ดูเซอร์ไพร์ในตอนแรก แต่เมื่อยิ่ง มองเธอก็ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความใส่ใจในระยะ ยาว เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงผู้หญิงที่ดูสงบคนนี้

เขาชอบเธอ แต่ดูเหมือนว่าฟางหยิวจะไม่ได้สนใจเขา เลย

คืเย่กำมือแน่น เขาคิดจะเปลี่ยนวิถีในการทำความรู้จัก กับฟางหยิว

“หยิว ผมเรียกคุณแบบนี้ได้ไหมครับ?”

ฟางหยิวได้สติขึ้นมา เธอชะงักไป ก่อนที่จะยิ้มอย่าง อ่อนโยนและพยักหน้า

วันนี้เธอดูไม่มีสติเลย ไม่รู้ว่าเธอจะไปเป็นตัวตลกให้ใคร มองหรือเปล่า

คืเย่ตกใจมาก ก่อนที่เขาจะแสดงออกมาอย่างจริงจัง “หยิว ผมคิดว่าผมหลงรักคุณเข้าเสียแล้ว ไม่ว่าการที่เราพบกันในวันนี้ คุณจะรู้สึกยังไงกับผม ผมหวังว่าคุณจะให้ โอกาสผมในการจับคุณ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ผมจะไปส่งคุณ ทํางานนะ ได้ไหมครับ?

หญิงสาวที่ยังดูไม่มีสติ เธอค่อยๆเบิกตากว้างขึ้น ใน ดวงตากลมลึกของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ