บทที่ 51 การลักพาตัว

กระโปรงยาวรัดรูปสีดำ ข้างหน้านูนออกไปข้าง หลังผายออกมา แสดงให้เห็นสัดส่วนร่างกายที่สมบูรณ์ แบบของเธอ

ใบหน้าที่สวยงาม รูปร่างสุดเซ็กซี่พร้อมกับความ สง่าสูงส่ง ทำให้อู่ฉินเวยมองจนเหม่อ ผู้หญิงคนนี้ เป็น เทพธิดาที่เขาใฝ่ฝันมานาน ซ่งชิงเหยิน

แต่ว่า เขาได้ยินอะไร?

เสียงที่อ่อนโยนและมีความสุขของซ่งชิงเหย็นพู

ดกับใคร?

ในขณะนี้ เสียงของเฉินจิ้นดังขึ้น “สวย”

หลังจากได้รับคำตอบที่ชื่นชมบนใบหน้าของซ่ง ชิงเหย็นก็ยิ้มสดใสออกมา

ทันใดนั้น หัวใจของอู๋ฉินเวยก็เต็มไปด้วยคำถาม เทพธิดาอย่างซ่งชิงเหย็น มีความสัมพันธ์ที่ดีกับ คนอย่างเฉินจิ้นได้อย่างไร?

มีข่าวลือกันว่าความสัมพันธ์ระหว่างเฉินจิ้นและ ซึ่งชิงเหย็นไม่ต่างอะไรจากคนแปลกหน้าไม่ใช่เหรอ? แต่ตอนนี้ เป็นคนแปลกหน้ากันที่ไหนกันเล่า

เป็นคู่หนุ่มสาวที่รักใคร่กันเหลือเกิน
เมื่อกี้เขาพึ่งล้อเลียนเฉินจินว่า ชอบเขา ในพริบตาซ่งชิงเหย็นก็ปรากฏตัวต่อหน้าเฉิน

จิ้นด้วยใบหน้าที่มีความสุข

ความเป็นจริง ตบเขาอย่างรุนแรง

เขาคิดไม่ออก

คนอย่างเฉินจิ้น เมื่อก่อนแมลงที่เขาเหยียบย่ำ และฉีกหน้าใต้ฝ่าเท้าของเขา เขาไม่เจ็บใจอย่างไรละ?

เขาคิดไม่ออก

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉา

ถอยหน่อย คุณขวางทางแล้ว”

ในเวลานี้ เสียงของเฉินจิ้นเข้ามาในหูของอู่ฉินเว

ยอีกครั้ง

ในเวลานี้เขายืนตรงกลางอยู่ระหว่างเฉินจิ้นและ

ซึ่งซึ่งเย็น

อู่ฉินเวยจะหลีกทาง

จากนั้นเขาก็คิดได้ทันที ทำไมตนเองถึงต้องหลีก ทางด้วยละ?

แมลงเน่าๆอย่างเฉินจิ้น มาสั่งเขาได้ตั้งแต่เมื่อ

ไหร่

อู่ฉินเวยหยุดร่างกายของเขาทันทีและยืนนิ่งโดย

ไม่ขยับ

จากนั้นเขาก็มองไปที่เฉินจิ้นด้วยสายตาเยาะเย้ยและเย็นชา

ผมจะไม่หลีกทาง ดูซิว่าคุณจะทำอะไรผมได้?

” หมาดีไม่ขวางทาง!”

เฉินจิ้นกล่าวอย่างเย็นชาอีกครั้ง

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซ่งชิงเหย็นก็อดไม่ได้ที่ จะหัวเราะออกมา

อู่ฉินเย็นรู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชาไปหมด

เฉินจิ้นกำลังยั่วโมโหเขาชัดๆ

” เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงมาสองสามปี ก็ ลืมนามสกุลของตนเองแล้วเหรอ?คุณกล้าดีอย่างนี้ ไม่ กลัวว่าจะโดนฆ่าฟันเวลาเดินบนถนนเหรอ..”

อู่ฉินเวยมองไปที่เฉินจิ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

ในคำพูด เต็มไปด้วยคำขู่

ครั้งที่แล้วเฉินจิ้นทำให้เขาขุ่นเคือง เขาจึงจ้างคน

ไปทุบตีเขาอย่างรุนแรง

“หนวกหู!”

ทุกอย่างไม่เกินสาม ความอดทนของเฉินจิ้นที่มี ต่อเขาก็หมดลงอย่างเห็นได้ชัด

เขาสะบัดนิ้วของเขา จากนั้นอู๋ฉินเวยก็รู้สึกว่าหัว เข่าของเขาได้รับผลกระทบบางอย่างจากนั้นร่างกาย เอียงและคุกเข่าลงไปทันที

การคุกเข่าของเขา ดึงดูดสายตาหลายคนจากห้างสรรพสินค้าทันที

อู่ฉินเวยหน้าและหูแดงทันที

เกิดอะไรขึ้น?

เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเขาถึงคุกเข่าลง อีกอย่างคือคุกเข่าเข้าหาเฉินจิ้นอีก

เป็นแบบนี้ได้ยังไง!

อู่ฉินเวยต้องการจะลุกขึ้นทันที

แต่แล้ว ในตอนนี้เฉินจิ้นได้เดินไปข้างๆเขาแล้ว และกระซิบ “ผมบอกแล้วว่าหมาที่ดีไม่ขวางทาง ในเมื่อ คุณไม่ใช่สุนัขที่ดีถ้า คุณต้องยืนขวางทางงั้นก็ขวางให้ เต็มที่เลย!”

ในขณะที่พูดเขาตบไหล่ของอู่ฉินเวยอีกครั้ง

จากนั้นอู่ฉินเวยก็รู้สึกว่าขาของเขาชาเหมือนไม่มี ความรู้สึก

เขาอยากจะยืนขึ้น แต่ขาและเท้าลุกไม่ได้เลย

“เกิดอะไรขึ้น?”

ในตอนนี้ อูฉินเวยรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน ขาทั้งคู่ก็ไม่ตอบ สนองใดๆ แม้กระทั่งขาทั้งสองข้างไม่มีความรู้สึกอะไร

เลย

“สนุกกับการเป็นหมาขวางทางเถอะ!”
เฉินจินพูดอย่างเย็นชา จากนันออมเขาไปและ เดินไปหาซ่งชิงเหย็น

“เฉินจิ้น คุณทำอะไรกับผม”

อู่ชิงเหย็นตะโกน

รู้สึกถึงความอยากรู้อยากเห็น การดูถูก ความเห็น อกเห็นใจและการจ้องมองอื่นๆของผู้คนรอบข้าง อู่ฉิน เห็นอยากจะขุดรูมดเข้าไป

อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นไม่ได้สนใจเขาอีกเลย

คนที่รักศักดิ์ศรีอย่างอู๋ฉินเวย ต้องทำให้เขา อับอายต่อหน้าสาธารณะ จึงจะทำให้เขาจำ

ทำให้อู่ฉินเวยอับอาย นี่คือความปรารถนา เจ้าของเดิมซึ่งมีอยู่ในความทรงจำของเฉินจิ้น

หลังจากที่เฉินจินรู้สึกได้ แน่นอนว่าเขาตัดสินใจ

ที่จะตอบสนองความปรารถนาของเจ้าของเดิม

“คุณทำได้อย่างไร?”

สายตาที่ซ่งชิงเหยืนมองเฉินจิ้น เต็มไปด้วยความ สงสัย

เฉินจินยิ้มเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มลึกลับ แต่

ไม่ได้อธิบายอย่างละเอียด

หลังจากที่เขาสามารถหาสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงร่าง กายของซ่งชิงเหย็นได้ ซ่งชิงเหย็นก็เริ่มฝึกฝนและเธอก็ จะเข้าใจเอง
ตอนนี้ ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรมาก

“ทั้งๆที่มาซื้อเสื้อผ้าให้คุณ แต่ซื้อไปซื้อมา กลับ เลือกให้ฉันหมด”

ซึ่งชิงเหย็นไม่ได้ถามคำถามใดๆอีก ในความดีใจ สายตาที่มองไปที่เฉินจิ้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

เฉินจิ้นอยากจะบ่นสักคำ ในที่สุดคุณก็นึกขึ้นได้ แล้วเหรอ แต่ก็ยังพูดว่า “ไม่เป็นไร ซื้อให้คุณก่อนแล้ว ค่อยซื้อให้ผม มันก็เหมือนกัน”

อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นเป็นเทพแห่งปีศาจ เป็น เทพปีศาจทั่วฟ้าและจักรวาล เคยผ่านและเจออะไรมา มากมาย แต่เขาคิดไม่ถึงว่า เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ท่าทีที่รู้สึก ผิดบนใบหน้าของซ่งชิงเหย็นก็หายไปทันที

จากนั้นพาเขาตรงไปที่บริเวณเสื้อผ้าสตรี จากนั้น ก็เริ่มทริปช้อปปิ้งเป็นเวลาหลายชั่วโมง จนถึงสุดท้าย ซึ่งชิงเหย็นก็ซื้อเสื้อผ้าสองสามชุดพร้อมกระเป๋าใบ ใหญ่และกระเป๋าใบเล็กก่อนที่จะซื้อเสื้อผ้าอีกสองสาม ชิ้นให้เฉินจิ้น

หลังจากเดินห้างสรรพสินค้าเสร็จ ซ่งชิงเหย็นก็ พาเฉินจิ้นไปกินข้าวด้วยกัน จากนั้นแยกทางกับเฉินจิน และไปที่บริษัท

เช้าวันนี้ ซ่งชิงหยานมองว่าเป็นการออกเดทครั้งแรกกับเฉินจิน

รู้สึก ไม่เลว!

ส่วนเฉินจิ้น แอบสาบานลึกๆว่า ชีวิตนี้จะไม่ไปซื้อ ของกับผู้หญิงคนไหนในห้างสรรพสินค้าอีก

ช่วงบ่ายของวันนั้น เฉินจิ้นไปที่มหาวิทยาลัย เจียงโจวเพื่อฝึกฝนตามแผน

แต่ครั้งนี้ เฉินจิ้นไม่ได้ฝึกทั้งคืน

“แต่เมื่อจะถึงอาหารเย็น เขาก็ตื่นขึ้นจากการ ฝึกฝน

เพราะซ่งเจี้ยนหยวนได้เชิญเขาและซ่งชึ่งเหยี นกลับไปทานอาหารเย็นในคืนนี้

หลังจากที่เฉินจิ้นออกมาจากมหาวิทยาลัยเจียง โจว เขาไม่ได้ไปที่บ้านพ่อตาแม่ยายโดยตรง แต่ไปที่ บริษัทของซ่งชิงเหย็นก่อน เพื่อเตรียมตัวกลับไปพร้อม กับเธอ

ก่อนหน้านี้ที่ซ่งชิงเห็นได้รับบาดเจ็บ ไม่ได้บอก ให้กับซ่งเจี๊ยนหยวนและฉินเฝิ้งเจียว ซึ่งทำให้ขาดการ ติดต่อกับซ่งซึงเย็นเป็นเวลาสองวัน

เหตุผลที่ซ่งซึงเย็นได้รับบาดเจ็บนั้น เกี่ยวข้อง กับเฉินจิ้นโดยตรง

สิ่งนี้ทำให้เฉินจิ้นรู้สึกผิดเล็กน้อย

มิฉะนั้นเขาจะไม่ใช้เวลาอันมีค่าในการฝึกฝนของ เขาไปเดินห้างกับซ่งซึ่งเหย็นหรอก
ซึ่งชิงเหย็นซึ่งได้นัดกันกับเฉินจิ้นไว้แล้ว คาดว่า ใกล้จะถึงเวลาแล้ว เธอจึงวางงานในมือลงและออกจาก บริษัท

เตรียมรวมตัวกับเฉินจิ้น

ในเวลานี้ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว

อย่างไรก็ตาม ซ่งชิงเหยินคิดไม่ถึงว่า เธอเพิ่งลง มาจากตึกชั้นบนและเดินไปที่ข้างถนนในรถตู้ข้างๆเธอ ทันใดนั้นก็มีชายที่แข็งแกร่งในชุดดำสองคนก็โผล่ออก

มา

พุงไปหาเธอทันที

ซึ่งชิงเหย็นที่เคยถูกลักพาตัวไปแล้วครั้งหนึ่ง ดึงสติกลับมาทันทีหลังจากชะงักไปสักพัก หันหลังและ

วิ่งหนีไป

อย่างไรก็ตาม ยังไงซ่งซึ่งเหย็นก็เป็นแค่ผู้หญิง วิ่งได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ถูกจับโดยชายที่แข็งแกร่งใน

ชุดดำ

“พวกคุณคือใคร?”

ซึ่งชิงเหย็นตะโกน

แต่ชายร่างท้วมในชุดดำ ไม่ได้ตอบเธอเลย หลัง จากจับตัวซ่งชิงเหยินได้แล้ว ทั้งสองก็จับซ่งชิงเหย็นกลับไปที่รถตู้ทันที

กระบวนการทั้งหมด เกิดขึ้นในชั่วพริบตาเท่านั้น ซึ่งชิงเหย็นถูกควบคุมไว้โดยที่เธอไม่ทันได้

ร้องขอความช่วยเหลือ

” พี่เทียน จับตัวได้แล้ว เราจะส่งไปให้คุณตอนนี้ เลยไหม?”

หลังจากขึ้นรถแล้วชายร่างท้วมในชุดดำก็หยิบ โทรศัพท์มือถือออกมาและโทรออกทันที “แน่นอนว่า ต้องถูกส่งมาให้ผม หนึ่งในสี่สาวงามในเจียงโจวเลยนะ ผู้หญิงแบบนี้ แค่คิดก็น่าตื่นเต้นแล้ว” หลังจากได้ยิน รายงานจากชายในชุดดำ พี่เทียนในโทรศัพท์ก็พูดด้วย รอยยิ้มที่หื่นกระหาย

” แล้วอู่ฉินเวยจะทำยังไงดีละ?เขาเป็นผู้ สนับสนุนเรามาตลอด คราวนี้เขาจ่ายแพงขนาดนั้น..

ชายชุดดำยังไม่ทันพูดจบ เสียงที่โกรธเกรี้ยวก็ดัง มาจากโทรศัพท์ “เป้าจือ คำพูดกมันไม่มีผลแล้วเหรอ? อ๋ ฉินเวยเราทำให้เขาขุ่นเคืองไม่ได้ แต่ซ่งชึงเหย็นเป็น เมียคนแล้ว กูเล่นเสร็จค่อยส่งไปให้เขา เขาไม่รู้หรอก!”

“ฮ่าๆ พี่เทียน งั้นถ้าพี่เล่นเสร็จ คุณสามารถให้ รางวัลกับพวกผม ให้พวกผมได้ลิ้มรสเทพธิดานี้ได้ไหม? คนที่ชื่อเป้าจื่อในชุดสีดำหัวเราะคึกคัก

“ไม่มีปัญหา ส่งมาให้ผมก่อน ผมเล่นเสร็จค่อยว่า

กัน”
ครับผม!”

เป้าจื่อวางสายโทรศัพท์ลงจากนั้นมองไปที่สาว งามที่อยู่ข้างๆที่กำลังดิ้นรนพร้อมกับใบหน้าที่หวาดกลัว

รู้สึกตื่นเต้นในใจ

น่าเสียดายที่เขายังไม่กล้าทำอะไร ต้องรอดูว่าพี่ เทียนกินเนื้อเสร็จจะยอมแบ่งน้ำซุปให้พวกเขาดื่มไหม

ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น คิดยิ่งอดใจไม่ไหม

” ทำไมยังไม่ไปอีก”

เป้าจื่อพบว่า ตั้งแต่ที่พวกเขาพาซ่งชิงเหย็นขึ้ นมาในรถรถตู้ รถของพวกเขาก็จอดอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

“เป้าจ่อ. พี่เป้าจื่อ… ไม่ ไม่ใช่ว่าผมไม่ออกรถ.. แต่รถขยับไม่ได้ ดูเหมือนว่าจะมีใครมาขวางไว้ที่ข้าง

หน้า…

คนขับตอบอย่างสั่นๆทันที

เป้าจื่อมองลงไปที่กระจกหน้าทันที

จึงพบว่ามีคนปรากฏตัวที่หน้ารถตู้จริงๆ

ใช้มือข้างหนึ่งปิด เครื่องยนต์ของรถตู้เบาๆ

ส่วนรถตู้ของพวกเขา เหยียบคันเร่งจนดังก้อง

แต่รถกลับไม่ยอมเดินหน้า!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ