ตอนที่ 1 ความสัมพันธ์ของเรา

เป้ยฉ่ายเวยเพิ่งจะล้างจานเสร็จ จึงเดินไปที่ห้องรับแขกหยิบ กระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดมือ พลางรับสายเพื่อนรัก

“เวยเวย ฉันกำลังจะกลับแล้วนะ! คดีหย่าร้างของฉันศาล ตัดสินแล้ว!” เสียงของหนานจึงดังเข้ามาอย่างมีความสุข

แต่ว่าเป้ยฉ่ายเวยกลับอึ้งในนาทีนั้นแทน เธอไม่รู้จะตอบไป อย่างไรดี

หนานถึงพูดต่อไปอีกว่า “เวยเวย เธอพูดถูก คนเรามีสิทธิ์ที่จะ ไขว่คว้าความสุข ความรักของฉันคือ เจ๋อหยาง ฉันจะไม่มีวันทิ้ง เขาไปอีก!!”

เป้ยฉ่ายเวย ‘อึม’ ส่งเสียงตอบครั้งหนึ่ง เธอเพิ่งรู้ตัวว่าแม้แต่

เสียงอึมแค่คําเดียวยังแทบพูดไม่ออก

“ฉันจะจัดการเรื่องทางนี้ให้เร็วที่สุด อย่างช้าสุด ประมาณ 1 อาทิตย์ฉันก็กลับไปได้แล้ว เวยเวย แล้วเจอกัน นะ!” หนานฉิงพูดจบก็วางสายไป แต่เป้ยฉ่ายเวยได้แต่ยืนถือ โทรศัพท์อยู่แบบนั้น หูของเธอได้ยินเพียงเสียงตูดที่วางสายไป แล้ว

ร่างอันผอมบางร่างหนึ่งเดินออกมาจากห้องนอน เห็นเบี้ยจ่า ยเวยถือโทรศัพท์ยืนแน่นิ่ง จึงถามขึ้นว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า ครับ?”
เป้ยจ่ายเวยหันหน้าไป

เจ๋อหยางคงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาสวมชุดคลุมนอนสีน้ำเงิน เข้มอยู่ กำลังเช็ดผมอันเปียกปอนด้วยผ้าขนหนู ชุดคลุมจึงเผย ขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นหน้าอก รูปร่างสูงใหญ่ของเขา ดึงดูด สายตาอย่างมาก

“ไม่มีอะไรคะ” เป้ยฉ่ายเวยเก็บมือถือลงกระเป๋า พลางกล่าว

ว่า “หนานจึงบอกว่าเธอจะกลับมาแล้วคะ

ขณะที่เธอก้มตัวลงวางโทรศัพท์ เบี้ยจ่ายเวยมองไปทางเจ๋อ หยาง เธอเห็นเจ๋อหยางชะงักการเช็ดผมเพราะคำพูดประโยคนี้ ของเธอ สีหน้าของเขาไร้อารมณ์เหมือนเคย

“อืม” ท่าทีของเจ๋อหยางเรียบเฉยราวกับไม่เกี่ยวข้องอะไร กับเขา เขาเช็ดผมไปพลางเอ่ยว่า “ผมเตรียมน้ำไว้ให้คุณแล้ว ครับ คุณรีบไปอาบเถอะ”

เป้ยฉ่ายเวยทําจมูกฟุดฟิด เขาก้มหัวไปพลางส่งเสียง

หลังจากจัดห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว เป้ยฉ่ายเวยกลับไปที่ ห้อง หยิบชุดนอนแล้วเข้าห้องน้ำไป เธอนั่งกอดเข่าแช่น้ำอยู่ใน อ่าง ได้แต่งงๆทำอะไรไม่ถูกอยู่ราว 1 ชั่วโมง จนกระทั่งน้ำเริ่ม เย็น จึงหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดตัว

ขณะที่เธอออกมาจากห้องน้ำ ในห้องนอนปิดไฟแล้ว มีเพียง โคมไฟเล็กๆที่โต๊ะข้างเตียงยังคงสว่างอยู่ แสงไฟสีเหลืองนวล

2-3วันก่อนหน้านี้เจ๋อหยางมัวแต่ยุ่งอยู่กับคดีใหญ่อยู่ 2 คดีจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลย กว่าจะเสร็จงานได้เล่นเอาแทบแย่ ตอนนี้เขามีเวลาพักผ่อน ช่วงนี้จึงเข้านอนเร็ว

เป้ยฉายเวยเดินเข้าห้องไปอย่างเบาเสียง เปิดผ้าห่มออก ค่อยๆซุกตัวลง ในเตียง เมื่อร่างสัมผัสเตียงแล้ว มือใหญ่ๆมือ หนึ่งก็ยื่นเข้ามา เขาถึงร่างของเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด น้ำเสียง เอื่อยๆ แสดงถึงความง่วง “นอนเถอะครับ

เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้พูดแม้แต่คำเดียว ซุกอยู่ในอ้อมกอดของ เขาอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั้นไม่นาน จังหวะของลมหายใจกระทบเข้ากับศีรษะ ของเธอด้านบน เธอเบนศีรษะออกพลางเงยหน้ามอง ตั้งแต่คาง ของเจ๋อหยางไปจนถึงสันจมูก แล้วมองดูใบหน้าอันหล่อเหลา ของเขานั้น ดูไปดูมาชักเริ่มสงสัย

เธอใช้ปลายนิ้วลูบไล้ริมฝีปากของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ในใจ รู้สึกสับสน

เป็นเวลา 4 ปี เธอใกล้ชิดกับเขามา 4 ปีแล้ว เป็นเพื่อนเขามา 4 ปี และนอนกับเขามา 4 ปีแล้ว

ความสัมพันธ์ของทั้งสอง ไม่ใช่แค่แฟนธรรมดา แต่เป็นยิ่ง กว่านั้น

ฉู่เจ๋อหยางไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาในที่ สาธารณะ และเธอก็กลัวว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะถูกเปิด เผย
ที่จริง ฉู่เจ๋อหยางเป็นแฟนเก่าของหนานจิงมาก่อน………

เรื่องทั้งหมดนี้ ควรจะจบลงอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อหนานจิงก ลับมาหรือไม่?

เธอรู้สึกสับสนและไม่ค่อยสบายใจ

เช้าวันต่อมา เป้ยฉ่ายเวยตื่นแต่เช้าเพื่อมาเตรียมอาหารเช้า หลังจากปลุกเจ๋อหยางแล้ว ก็เริ่มเก็บข้าวของของตัวเองที่อยู่ ในอพาร์ทเม้นต์แห่งนั้น เสื้อผ้าเอย เครื่องสําอางเอย ผ้าขนหนู แปรงสีฟัน หรือแม้กระทั่งเส้นผมที่ร่วงบนพื้น

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยลากกระเป๋าเดินทางออกมา เจ๋อหยางแสดง ท่าทางไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เขาขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า “ทำ อะไรน่ะ ทำไมดูเหมือนว่าคุณกำลังจะย้ายออกไปจากบ้านผม อย่างนั้นแหละ?”

“เปล่าคะ……” เป้ยฉ่ายเวยยังคงเอาของยัดใส่กระเป๋าเดิน ทาง พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด

“คุณก็รู้นี่คะว่าตอนนี้เป็นฤดูกาลท่องเที่ยว ร้านขายของของ ฉันตั้งอยู่ในทำเลที่ดีเยี่ยม บางครั้งช่วงจัดโปรโมชั่นจะยุ่งมาก กลับมาทุกวันอาจไม่สะดวก ฉันจะไปพักอยู่ทางโน้นสักระยะ ถ้า เสร็จงานแล้วจะรีบกลับมาคะ ไม่นานหรอกคะ”