บทที่ 5 การหมั้น

เกิดเรื่อง

เกิดเรื่องอะไรกัน

ที่ผ่านมา เธอเป็นส่วนเกินในครอบครัวมาโดยตลอด

ทำไมตอนนี้ถึงคิดว่าจะโทรหาเธอ

มทิตาไม่ได้สนใจ ตอบแบบใจลอยว่า “อ๋อ”

เธอทําท่าจะวางสาย

แต่เสียงของพนิตาก็ดังขึ้นอีกครั้ง และด้วยความโกรธ เล็กน้อยว่า“มทิตา พ่อเส้นเลือดแตกในสมองเข้าโรง พยาบาลแล้ว แกยังคุณเลือดเย็นขนาดนี้เลยหรอ”

พูดจบ

พนิตาวางสายโทรศัพท์

เส้นเลือดแตกในสมองมทิตากำโทรศัพท์อยู่ในมือ และหยุดนิ่งอยู่ที่เดิม

แต่ยังไง เขาก็เป็นพ่อของเธอ

เธอตื่นตระหนก

ณัฐนั่งอยู่ในรถ เห็นสีหน้าของเธอบางทีแดง บางทีหน้า ซีด และอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า “คุณเป็นไรไหม

เสียงของเขาเบามาก เหมือนสายน้ำที่ไหลช้าๆ

“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร” เธอเหมือนรู้ตัวทีหลัง ไม่ ตอบสนอง

“ขึ้นรถเถอะ” ณัฐเอื้อมมือไปหาเธอ อยากให้เธอขึ้นรถ ผูกปมมือเห็นได้ชัดมาก เอื้อมมืออยู่ในอากาศ หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที แต่ก็ไม่ได้ตอบสนอง ณัฐขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สาวน้อยคนนี้ กล้าหาญมาก
อยู่เมืองเจียงหนาน ทุกคนถือสิ่งที่เขาให้เป็นประทานมา

ให้

มีแต่เธอ ไม่ได้สนใจ

“มทิตา……เสียงของเขาเบาลง และเรียกเธออีกครั้ง เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ค่อยพอใจแล้ว

“ฮะ……”เธอตกใจ และเสริมว่า “คุณลุง ฉันต้องกลับไป ก่อน มีเรื่องเกิดขึ้นที่บ้าน

พอพูดจบ แล้วก็รีบวิ่งจากไป

เหลือเพียงหลังเดียว ทำให้ณัฐเหล่โดยไม่ได้ตั้งใจ

ในรถ พ่อบ้านอินทัชมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขา เด็กหญิงเล็กน้อย ปฏิเสธคุณณัฐไปแล้ว

แต่คุณณัฐไม่ได้โกรธ

ตั้งแต่ขาของเขาได้รับบาดเจ็บมา อารมณ์ของเขาก็ รุนแรงขึ้นและหงุดหงิดมากขึ้น แต่เมื่ออยู่กับมทิตา เขาก็ ผิดปกติ
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้คาดคิดไม่ได้จริงๆ

“อินทัช ไปค้นหาว่าใครเป็นสุดหล่อของเธอ”คำสั่งเย็น ชามาจากข้างหลัง เหมือนซาตาน ที่ทำให้คนรู้สึกหนาว เข็น

“ครับ คุณชาย”

ไม่รู้ทำไม ณัฐอยากรู้ว่าใครเป็นสุดหล่อของมทิตา

จะหล่อกว่าเขาอีกหรอ

รวยกว่าเขาอีกหรอ

มีฐานะและอำนาจกว่าเขาอีกหรอ

ตระกูลเปรมปรีดิ

มทิตารีบกลับถึงบ้าน

แต่เพิ่งเข้าบ้าน เห็นพ่อ แม่ พี่สาวคุยกันแล้วหัวเราะ

“พนิตา แกโกหกฉัน”มทิตากำมือเล็ก ๆ ของเธอไว้โกรธมากจนหายใจไม่ออกด้วยแก้มแดง

“ถ้าไม่โกหกแก แกคงจะลืมแล้วว่าเธอยังมีครอบครัวละ สิ” พ่อป้องปราบพูดอย่างรุนแรง ไม่ได้มีความเมตตาสัก อย่าง

หลังจากทีมทตาเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็ยืนกรานที่ จะพักที่มหาวิทยาลัยและไม่กลับบ้าน

“สําหรับฉัน บ้านหลังนี้ มีหรือไม่มีต่างกันยังไง”มทิตา ปล่อยหมัดออก ใบหน้ามีรอยยิ้มเบาๆ แล้วเดินไปที่โซฟา ว่างเปล่า

“แก…พ่อป้องปราบโกรธมสก แต่พูดไม่ออกสักคำ หลังจากที่เขาและแม่หย่าร้างกัน ในบ้านหลังนี้ก็ไม่มีที่ ยืนอยู่ของเธออีก

“ฉัน ทําไมหรอ”มทิตาหยิบแอปเปิลในตะกร้าผลไม้ ปอก แอปเปิลอย่างช้าๆ

“มทิตา แกกล้าพูดกับพ่อเธอแบบนี้ ฉันว่าแกคงจะไม่ อยากอยู่แล้วแหละ”แม่เลี้ยงดุเหอตลก

เธอมีหน้ายังไงถึงจะพูดแบบนี้ออกมาได้

หลายปีก่อน เมื่อแม่ของเธอยังไม่ได้คลอดเธอ เขาก็ได้ ล่อลวงพ่อของเธอให้มีความสัมพันธ์กับเขา แถมยังคลอด พนิตาออกมาด้วย

แต่ต่อมา แม่ของเธอคลอดเธอออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรและก็ฉันไปก่อนนะ”เรื่องในอดีตรำลึก ไม่ได้ มทิตาไม่ได้คิดมาก ลุกขึ้นและหันหลังจากไป

พ่อป้องปราบและแม่เลี้ยงลุกขึ้นมาทันที คว้าเธอไว้ และ ปิดเธอเข้าไปในห้องนอน

พวกเขาบอกว่า“ได้มั่นให้แกไว้แล้ว คืนนี้จะตรวจสอบ”