บทที่ 3 เป็นเพราะเขาชอบ

สามี ?

สองคำนี้ พูดออกมาได้ง่าย

มทิตาตกตะลึง ไม่มีการตอบอะไร

ณัฐเห็นแบบนี้ เขาก็ขดริมฝีปาก และเรื่องตลกของเขาก็ ค่อยๆ แยกย้ายกันไป “ทำไม คุณไม่ยอมรับหรอ”

แม้ว่าเขานั่งรถเข็นอยู่ก็ตาม แต่ผู้หญิงที่อยากจะ แต่งงานกับเขา นับไม่ถ้วน

..มทิตาไม่ได้พูดอะไร แค่ขมวดคิ้ว

“ข้อมูลของคุณทั้งหมด ผมได้ตรวจแล้ว”ณัฐพูดแบบ

เบาๆ

ข้อมูล?

เขาตรวจหมดแล้ว

ดูจากแบบนี้ก็แสดงว่าฐานะของณัฐไม่ธรรมดา
มทิตาเอนตัวพึ่งหัวเตียง แล้วมองไปที่เขา “คุณอยากจะ แต่งงานกับฉันมากหรอ”

“ใช่ครับ”ณัฐเหล่ตา เสียงของเขาเงียบนุ่ม

“ทำไม เธอถามอีก

“ก็อยากจะแต่งงานกับคุณ”เขาตอบมาเบาๆ นัยน์ตาลึก เต็มไปด้วยความเอื้ออาทร

เขาพูดน้อย และหวงแหนคำพูดเหมือนทอง

มทิตาไม่ได้เป็นคนโง่ ไม่เชื่อคำพูดของเขา

ฉะนั้น เธอเปลี่ยนไปคิดดู แล้วว่า“หรือว่าคุณชอบความ เชยของฉัน”

เธออยู่ที่บ้าน พี่สาวไม่ชอบเธอ พ่อแม่ไม่รัก

ทำเหมือนเป็นตัวตลก ก็เพราะว่าอยากมีที่ยืนที่บ้าน

เธอไม่เคยตั้งใจไปแต่งตัวตัวเอง

“…”ณัฐไม่มีคำตอบ
บรรยากาศเงียบสงบ

หลังจากนั้น ณัฐมองไปที่เธอ แล้วพูดข้อมูลของเธอออก

มา

“มทิตา เปรมปรีดิ อายุ 19 ปี ตอนนี้เรียนปีที่สอง วิชา เอกคือประวัติศาสตร์ ที่บ้านทั้งพ่อ แม่เลี้ยงและพี่สาวก็ เบียดเธอ บังคับให้เธอแต่งงานกับผู้ชายแก่ๆ ……

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาหยุดพูด

เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชาราวเหมือนน้ำแข็ง

สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง

เงินที่เธอใช้ในเรียน เป็นเงินที่เธอประหยัดในการใช้ ชีวิตและทํางานนอกเวลามา

แต่เธอเป็นเพราะว่าสุดหล่อ ปฏิเสธการบังคับแต่งงานที่

บ้าน

แต่ตอนนี้ สุดหล่อของเธอก็ปฏิเสธเธอไปแล้ว

แต่การบังคับแต่งงานที่บ้านก็คงเป็นไปตามเรื่อยๆ
มทิตาจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างว่างเปล่าว่า “คุณ

ต้องการอะไร”

ณัฐนั่งอยู่ ความพลังของเขาทั้งแข็งแกร่งและครอบงำ

เขาพูดสองคำนี้ออกมาเบาๆ “ชอบ”

เขาได้รับบาดเจ็บ ขาหักทั้งสองข้าง

ในความมืดมิดของชีวิต มีคนหนึ่งส่งข้อความถึงเขาเป็น เวลาสามเดือน

ไม่ว่าจะเป็นฝนตกหรือแดดออก ส่งข้อความตรงเวลาทุก

วัน

“คุณไม่รังเกียจฉันเชยหรอ”มทิตายังคงถามต่อไป

“แล้วคุณล่ะ รังเกียจผม…….การไหม” พอพูดถึงคำ สุดท้าย รอยยิ้มบนใบหน้าของ ณัฐ ค่อย ๆ จางหายไป

“แต่คุณหล่อมาก” มทิตาตอบทันที ทำให้ความคิดของ เขาถูกรบกวนไป

“อือ” เขาเม้มปาก และเห็นด้วย
“แต่ฉันเชยมาก”

“ฉันชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ชอบต่อสู้กับคนอื่น อารมณ์ ไม่ดี ชอบกัดฟันตอนนอน…..…….”

“อ่อ”

“ลุง คุณให้ปฏิกิริยากับฉันหน่อยดิ”

“ผมไม่รังเกียจ”

“ยอม”

มหิตายอมแล้ว

เธอไม่ได้โง่ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคุณ หน้าตาดี ใส่แบรนด์ ดัง ถ้าไม่แต่งงานกับเขา เธอน่าจะบ้าไปแล้ว

แทนที่จะถูกบังคับให้แต่งงานกับคนแก่ๆ นั้น แต่งงานกับ ลุงข้างหน้าดีก่วา

อย่างน้อย ความรู้สึกที่ลุงมีให้ ไม่ได้ทำให้เธอรำคาญ
เพิ่งออกจากโรงแรม มทิตาถูกนักข่าวกลุ่มหนึ่งขวางทาง

ไป

มทิตาผลักรถเข็นของณัฐ ใบหน้าและท่าทางมึนงง

เกิดอะไรขึ้น

หลังจากนั้น นักข่าวกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งมา

คําถามเพียบของนักข่าวถามมา

“คุณณัฐ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คุณเป็นใคร”

“คุณณัฐ ขอถามหน่อยค่ะว่าผู้หญิงที่อยู่กับคุณเมื่อคืน เป็นแฟนของคุณไหมคะ”

“คุณณัฐ มีข่าวลือบอกว่าคุณมีปัญหาทางเพศ เรื่องนี้ จริงไหม”

“คุณผู้หญิงสะดวกตอบไหมคะ”
มีปัญหาทางเพศหรือ

คำถามเยอะมาก แต่มทิตาได้ยินสองคำนี้เฉย ๆ

นี่ไม่ใช่การดูถูกลุงเหรอ

เธอทนไม่ไหวแล้ว เธอโกรธมากแล้วอยากจะตอบโต้ กลับ

“พวกคุณมีปัญหาทั้งสิ้น ชีวิตส่วนตัวของลุงมีความสุข าก ทำไมต้องบอกให้พวกคุณรู้ ระวังฉันจะฟ้องพวกคุณ มาก ใส่ร้าย……