บทที่ 5

ฉันทำดีกว่าพ่อเป็นร้อยเท่า

แสงอาทิตย์ด้านนอกที่เจิดจ้ากำลังผ่อนแสงลง ความมืด เริ่มปกคลุม ไม่มีใครเห็นตอนที่มนต์จันทร์เดินมาทางนี้ เสียด้วยสิ หญิงสาวรู้สึกหมดหวังและเริ่มกลัว

“อย่าค่ะ อย่าทำอะไรมนต์” เสียงของเธอแผ่วเบา มือที่ กำลังขัดขืนเขาข่วนตามร่างกายของเปรมมนัสจนเป็น รอย แต่เขาก็ใช้มือใหญ่จับมือของเธอเอาไว้จนหมด พลางรวบไปไว้บนเหนือศีรษะ

น้ำตาของมนต์จันทร์ไหลริน ปากขยับร้องห้ามในสิ่งที่ ชายหนุ่มกำลังทำ แต่เขาก็ไม่นำพาเสียงร้องของเธอ

เปรมมนัสเอง เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นพ่อของเขา พาผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่เข้ามาอยู่ในบ้าน

‘ทำไม พ่อถึงอดกับคำว่าสิเน่หาไม่ได้ และผู้หญิงเหล่า

นี้ พวกหล่อนไม่มีความคิดที่ดีกว่านี้อีกหรือ’ คำถามที่วน เวียนอยู่ในหัวของเขา

“มนต์จันทร์ วันนี้ฉันจะพิสูจน์ให้เธอได้รู้ว่า การนอนหรือ ว่า การเอากับคนหนุ่ม มันดีกว่านอนกับคนแก่เป็นร้อยเท่า พันเท่า
กางเกงในตัวจิ๋วของเธอถูกเขาดึงจนขาดวิ่น สองขาของ เธอถูกง้างออก โดยมีร่างกำยำของเปรมมนัสแทรกอยู่ ตรงกลาง

“ไม่…” เธอส่ายหน้า ใบหน้าแดงเถือก ตกใจกับการกระ ทำห่ามหั่นของเปรมมนัส

“ยะ อย่า… อุบ… ปากของเธอถูกปิดอีกครั้ง แกนบุรุษ ที่หลุดออกมาจากกางเกงของเขา ถูกเจ้าของงัดออกมา ผงาดด้านนอก กำลังหาที่มุดเข้าไปหลบซ่อนในโพรงทึบ ลึกลับ และตรงนั้นที่เขาต้องการพิชิต ก็คือถ้ำน้อย ๆ ของ มนต์จันทร์

“มาบริการฉันอีกคนก็แล้วกันคุณมนต์จันทร์ แล้วฉันจะ จ่ายให้หนักกว่า งามกว่าคุณพ่ออย่างแน่นอน”

มนต์จันทรเกร็งขาของตัวเองเบียดชิดเพื่อปกป้อง แต่ก็ สู้แรงของเปรมมนัสไม่ได้ แท่งกำยำแข็งขืนถูกเจ้าของนำ มันเข้ามาแทรกกลางล่าตัวของเธอ และกระแทกเข้าไป อย่างแรง

“โอ้ย… เจ็บ อื้อ… เอามันออกไป” มนต์จันทร์ดิ้นพล่าน เหมือนปลาที่ถูกทุบหัว เธอยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย เธอ ยังบริสุทธิ์ และเปรมมนัสกำลังทำให้เธอเจ็บปวดแทบ ขาดใจ ร่างกายของหญิงสาวเหมือนถูกจับแหกและแยก ออกเป็นสองส่วน
เปรมมนัสตกใจมาก ช่องทางรักที่คับแคบของเธอกำลัง บีบรัดเขาจนเขาอึดอัด มนต์จันทร์คือสาวบริสุทธิ์ สิ่งที่ เปรมมนัสได้รู้

แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว เขาต้องเดินหน้า มัน หยุดไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เขา ดื่มเข้าไปในขณะที่ท้องว่างด้วย และกลิ่นกายหอม ๆ กับ ร่างกายที่เย้ายวนของเธอทำให้เขาไม่อาจหยุดยั้ง

มนต์จันทร์เจ็บจนน้ำตาไหลลงมาพราก ๆ เธอเสียท่าเขา เสียแล้ว มันรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ติด และไม่เคยคิดว่า การมาอยู่ที่นี่มันจะร้ายแรงยิ่งกว่าการอยู่ที่บ้าน

มนต์จันทร์ส่ายสะโพกหนี แต่เปรมมนัสไม่สนใจแล้ว เขาตกอยู่ภายใต้หัวใจที่ปรารถนาในตัวเธอ และร่างกาย ของเขาต้องการหญิงสาว อีกอย่างมันมาถึงขั้นนี้แล้ว เกม รักเกมนี้มันต้องจบที่ความสุขสมใจ

ชายหนุ่มไม่สนปฏิกิริยาที่ต่อต้าน จากที่ผลักไส แปร เปลี่ยนเป็นใช้สองมือขยุ้มผมของเขา แล้วลากเล็บเป็น ทางยาวไปตามเนื้อตัวของเปรมมนัส ช่องทางน้อย ๆ บีบ อัดตัวใหญ่ของชายหนุ่มจนแทบจะให้แหลกคาร่อง

“โอ้ว…” เสียงร้องคำรามสุขใจกับรสกามาที่ได้รับจากเธอ
หญิงสาวได้ร่างเริ่มร่วมไม้ร่วมมือกับเขา ไม่ว่าจะร้อง บอกว่าเจ็บปวดหรือว่าสุขสม เปรมมนัสก็ไม่สน เขาไม่สน อะไรอีกแล้ว เกมหรรษานี้ต้องดำเนินต่อไป เขากระดก สะโพกขึ้น แล้วกดกระแทกครั้งเดียวมิดด้าม

“อ้า โอ้… โอ๊ย…” ริมฝีปากบางร้องรํา ๆ ด้วยความเจ็บ ปวดแกมความเสียวซ่านรัญจวนใหม่ ๆ ที่ได้รับ ร่างของ มนต์จันทร์สั่นระริก ๆ น้ำตานองหน้า เปรมมนัสก้มลง จูบริมฝีปากที่ร้องครางด้วยความเจ็บเพื่อปลุกปลอบ ใจ ปลายลิ้นร้อน ๆ ของเขาพันเกี่ยวและดูดดุนดึงความ สนใจ

ท่อนล่างของเขายังคงแช่นิ่งเพื่อให้หญิงสาวคุ้นเคย ความคิดในหัวของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ตามประสบการณ์ที่ ผ่านมา ผู้หญิงคนนี้ยังคงบริสุทธิ์ มนต์จันทร์ต้องเป็นของ เขาเพียงคนเดียว

เสียงเนื้อหนังมนุษย์กระทบกันดังลั่นไปทั้งเรือนกระจก ผสานกับเสียงร้องที่บ่งบอกว่าทั้งคู่เจอความสุขรส ประหลาดที่ทำให้หัวใจเต้นระรัว ร่างเล็ก ๆ แอ่นร่างตาม ร่างหนาใหญ่อย่างเป็นจังหวะสนุก ก่อนที่สวรรค์หรรษา จะบรรเลงต่อจนจบเกม โดยที่ชายหนุ่มได้ฉีดส่งลาวาสี ขาวขุ่นเข้าไปในร่องสาวจนเต็มล้น

มนต์จันทร์นั่งกอดเข่าซุกหน้าลงไปร้องไห้สะอึกสะอื้น อยู่ที่ใต้ฝักบัวในห้องนอนของเธอ ตอนนี้มันเหมือนฟ้า ถล่มแผ่นดินทลาย ปัญหาทุกอย่างกำลังถาโถมเข้ามาที่
เธอเพียงคนเดียว

มนต์จันทร์รู้สึกเสียใจมาก เธอไม่คิดเลยว่า การมาอยู่ที่ บ้านของคุณลุงพงศักดิ์นั้น จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยน ไป เปรมมนัสไม่น่าจะท่ากับเธอแบบนี้เลย

หญิงสาวได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ใต้ฝักบัว ให้สายน้ำ ช่าระความหม่นหมอง ความเสียใจให้หมดไป มนต์จันทร์ ร้องไห้จนหมดน้ำตา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็ว และไม่มี ทางแก้ไขให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ความเจ็บปวดตรง ส่วนกลางทำให้เธอรู้ว่า เธอเป็นของเปรมมนัส มันสมใจ เขาแล้ว

สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจมาก เพราะเธอคิดว่าเปรมมนัส เขา ไม่ได้ตั้งใจมีอะไรกับเธอ เขาคงเมามาก อีกอย่างคงทํา ไปเพราะความสะใจของเขาเองล้วน ๆ ตอนที่เขาเสร็จกิจ แล้ว เขาก็พาตัวออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่เปรมมนัสไม่ สนใจไยดีเธอด้วยซ้ำ

มนต์จันทร์เหมือนถูกเขาตบหน้า และตอกย้ำให้มีแต่ ความเศร้าเสียใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก… เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น

“คุณมนต์คะ พี่ผ่องเองค่ะ คุณผู้ชายให้ผ่องมาตามคุณ มนต์ไปกินข้าวค่ะ”
มนต์จันทร์รีบกระเด้งตัวขึ้น แล้วส่งเสียงตอบออกไป

“ค่ะ ผ่อง บอกคุณลุงนะคะ มนต์ขออาบน้ำก่อนค่ะ แล้ว มนต์จะรีบลงไป

“ได้ค่ะ แต่อย่าช้านะคะคุณมนต์ เพราะว่าเวลากิน อาหารเย็นของที่นี่ คือหนึ่งทุ่มตรงค่ะ”

“จ้ะ” หญิงสาวตอบรับในทันที

มนต์จันทร์รีบอาบน้ำ และแต่งตัว ตอนที่แต่งหน้าเธอใช้ แป้งพัฟมาตบใบหน้าเพื่อปกปิดร่องรอยของการร้องไห้ ที่หนักหนาสาหัส ก่อนจะลงไป เธอสำรวจใบหน้าของตัว เองอีกครั้ง

ขณะที่เดินลงไปนั้น หัวใจของเธอเต้นตุบ ๆ ตลอดเวลา เธอไม่อยากเห็น และไม่อยากเจอเปรมมนัสอีกเลย ถ้า เจอเขา เธอจะทำหน้าตาอย่างไร ในหัวของมนต์จันทร์ก็ คิดอะไรไม่ออก