ตอนที่ 8

“โอเค…ถ้าอย่างนั้นวันเสาร์นี้เตยไปหาเบญนะ เบญจะ รอ อยากกินอะไรเดี๋ยวเบญทำให้กิน แต่ตอนนี้เรารีบไป กันดีกว่า ถึงเวลาเรียนแล้ว”

เบญญารีบชวนสาวห้าวเพื่อนสนิทไปตึกคณะท่ามกลาง แสงแดดยามเช้าและนักศึกษาที่เดินขวักไขว่ไปมาในวัน เปิดเรียนวันแรก และเมื่อถึงวันอาทิตย์สุดสัปดาห์เตยก็ ไปหาเบญญาที่ไร่ชาตามที่นัดกันไว้ เมื่อเตยไปถึงขณะ นั้นเบญญากำลังเก็บกวาดเช็ดถูเฟอร์นิเจอร์ในบ้านหลัง ใหญ่ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทมาเยี่ยมเยือนหญิงสาวก็รีบวาง ไม้ขนไก่ในมือทันทีและรีบเดินไปหาเตยที่ขับรถเก๋งเข้า มาจอดหน้าบ้านก่อนลงจากรถ เตยอยู่ในชุดเสื้อยืดกาง เกงยีนส์ดูทะมัดทะแมงตามแบบสาวห้าว แม้จะชอบทำตัว เป็นทอมบอยแต่เบญญารู้ดีว่าเพื่อนสนิทของหล่อนไม่ใช่ คนเกกมะเหรกเกเร โดยพื้นฐานทางบ้านของเตยเป็นลูก ของคนมีฐานะแต่เพื่อนสนิทของหล่อนไม่เคยอวดร่ำอวด รวย และเมื่อเห็นเบญญาเดินออกมาก็ทักขึ้นว่า

“เบญ…ทำอะไรอยู่น่ะ”

“เบญเก็บกวาดบ้านให้อาเผ่าเสร็จพอดี”

“เหรอ…นี่เตยไม่ได้มารบกวนเวลางานของเบญใช่ไหม”
“ไม่หรอก เบญเสร็จจากงานบ้านแล้วก็อ่านหนังสือ”

“อ้าว…แล้วไม่ต้องไปช่วยคนงานเก็บชาในไร่หรอกเห

รอ”

“อาเผ่าให้เบญทำงานบ้าน ไม่ต้องลงไปทํางานในไร่ บอกว่าให้ขยันเรียน ทำงานบ้านน่ะดีแล้วเพราะส่วนใหญ่ คนงานเป็นพวกผู้ชายทั้งนั้น”

“อาเผ่าของเบญนี่น่ารักจังเลยนะ หล่อและใจดีมาก ด้วย”

“เข้ามาในบ้านก่อนเถอะเตย เดี๋ยวเบญเอาน้ำลอยดอก มะลิให้นะ”

เบญญาบชักชวนแต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปใน บ้านก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีรถอีกคันแล่นเข้ามาจอดใกล้ กับรถของเตยก่อนที่หญิงสาวร่างระหงในชุดกระโปรงผ้า ลูกไม้สีสันสดใสเปิดประตูและก้าวลงมา เมื่อเห็นว่าเป็น ใครเบญญาก็รีบยกมือไหว้และทักทายว่า

“สวัสดีค่ะคุณของขวัญ…มาหาอาเผ่าเหรอคะ?”

“ใช่จ้ะ…คุณเผ่าอยู่ไหมจ๊ะ”
ของขวัญ สาวสวยวัยยี่สิบสี่ซึ่งชอบแวะเวียนเข้ามาหา เจ้าของไร่อยู่เป็นประจำ เป็นสาวสังคมแต่งกายเรียบหรู แบบผู้ดี ขณะนั้นที่สาวสวยหน้าใสผมหยักศกยืนคุยกับ เบญญาก็อยู่ในสายตาของเตยที่จ้องมองไม่วางตา และ ดูเหมือนว่าของขวัญก็มองมาทางเพื่อนของเบญญาเช่น กัน มองนานจนเตยต้องรีบยกมือไหว้และเป็นฝ่ายทักทาย ก่อนว่า

“หวัดดีฮะ…เตยเป็นเพื่อนของเบญฮะ วันนี้แวะมาหาเบญ เพราะอยากมาคุยด้วยแก้เหงาน่ะฮะ”

“อ่า…จ้ะ…พี่ชื่อของขวัญนะ เรียกพี่ขวัญก็ได้ ว่าแต่เบญ เห็นคุณเผ่าหรือเปล่าจ๊ะ”

หล่อนหันไปถามเบญญาที่ตอบกลับมาว่า

“อาเผ่าอยู่ในไร่ค่ะ เบญเห็นลงไปตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมา ที่บ้าน”

“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตามไปดูเขาในไร่ก็แล้วกันนะจ๊ะ วันนี้ กะว่าจะมากินมื้อเที่ยงกับคุณเผ่าที่นี่”