ตอนที่ 3

“เบญ…เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรเหรอคะอาเผ่า…”

เบญญาไม่ทันถามจบประโยคร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามา ถึงตัวหล่อน เขาหยุดตรงหน้าเด็กสาวที่ยืนชะงักนิ่งเพราะ เผ่าเพชรยืนอยู่ใกล้มาก ใกล้จนหล่อนรับรู้ถึงลมหายใจ ของเขาเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาหนุ่มใหญ่โน้ม ลงมาหาก่อนแขนทรงพลังทั้งสองจะโอบไปด้านหลังของ หล่อน เบญญารู้สึกว่ามือของเผ่าเพชรยุกยิกอยู่ด้านหลัง ตรงท้ายทอยสักครู่เล็ก ๆ แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นทำเอา หัวใจของหล่อนไหวหวั่น เพราะมันเหมือนหล่อนกำลัง อยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่รอมร่อ และทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ผู้ปกครองของหล่อนก็จะรู้สึกอย่างนี้ มันทำให้เบญญา เกิดอาการปั่นป่วนขึ้นมาข้างใน ร้อนรุ่มในกายแปลก ๆ เลือดสาวสูบฉีดพล่านแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะ หล่อนจะให้เขารู้ไม่ได้ว่ามันน่าตื่นเต้นขนาดไหน เผ่า เพชรทำให้หัวใจของหล่อนเต้นระริกทุกครั้ง ก็ทั้งที่เขา อายุขนาดนี้ สี่สิบกว่า ๆ สำหรับผู้ชายแล้วก็ยังเป็นวัย ฉกรรจ์ แม้อายุของเขาห่างจากหล่อนเกือบสองรอบแต่ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเผ่าเพชรเป็นผู้ชายที่ดูดีมาก หล่อน เห็นเขาตั้งแต่อายุเพิ่งสิบสาม เวลานั้นที่ตาบุญพาหล่อน มาฝากฝังไว้ที่นี่ ให้เป็นเด็กในปกครองของเขา เบญญา รู้สึกถูกชะตาและชอบแอบมองคุณอาผู้ปกครองอยู่บ่อยๆ ทั้งที่อายุเพิ่งย่างเข้าวัยรุ่น น่าแปลกที่หล่อนไม่นึกจะมอง หนุ่ม ๆ ในไร่ชาทั้งที่มีมากมายหลายคน คนที่หล่อนจ้องมองจนไม่อยากละสายตาไป ไหนคือเผ่าเพชรเท่านั้น สักครู่เขาก็ดึงมือกลับแต่ยังยืน อยู่ตรงหน้าและใกล้มากจนได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอบอวล อ่อนๆ

“อาจัดโบว์ให้น่ะ มันเบี้ยว คงดูน่าตลกถ้าเธอไปมหาลัย”

“ขอบคุณอาเผ่าค่ะ แต่จริง ๆ แล้วเบญอยากปล่อยผม สยายมากกว่า เห็นเพื่อนคนอื่นเขาปล่อยผมตอนวันไป รายงานตัวอ่ะค่ะ เลยคิดว่าแบบนั้นยังดูดีกว่าเยอะ แบบนี้ มันดูเด็กๆ ยังไงไม่รู้”

“แต่งตัวให้เรียบร้อยน่ะดีแล้วนี่ เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยปี หนึ่งอย่าเพิ่งทำตัวให้เป็นที่สนใจของคนอื่น เดี๋ยวอาจารย์ จะว่าเราแก่แดดแก่ลม”

“อาเผ่าคะ”

“หืมม์? มีอะไรหรือ?”