บทที่ 2จบตอน

เมื่อสี่ปีก่อน

ในวันฉลองรับปริญญาโทของนาวี บิดามาดาและญาติสนิทไม่ กี่คนเดินทางไปที่ที่รีสอร์ตญาติคนหนึ่งของบิดาในจังหวัด เชียงราย และในครั้งนั้นครอบครัวของบุษกรก็ไปร่วมยินดีกับ นาวีด้วย การเลี้ยงฉลองวันแรกผ่านไปด้วยดีและวันต่อมาต่างก็ พากันเดินสายไปทำบุญในที่ต่างๆ ซึ่งผู้สูงวัยต่างก็ชื่นชอบกัน มาก ส่วนเด็กๆ ก็ติดตามไปทำบุญด้วย แต่จากการที่ไปปาร์ตี้ต่อ กับเพื่อนๆ ในเมืองทำให้ อ่อนเพลียเกินกว่าจะลุกจากที่นอน ไปกับบิดามารดาเขาจึงขออยู่บ้านซึ่งนาวีเองก็ไม่รู้ว่าบุษกรอยู่ ด้วย ชายหนุ่มจึงนัดหญิงสาวสวยคนหนึ่งมาพบที่บ้านพักซึ่งปลูก ห่างกันพอสมควรเพื่อความเป็นส่วนตัว แน่นอนว่าบรรยากาศฝน พรำๆ กับสาวสวยเซ็กซี่คงไม่มีอะไรดีไปว่าการทำกิจกรรมในร่ม อันเร่าร้อนหากไม่ติดที่ว่าเสียงประตูหน้าบ้านหลังเล็กดังขึ้นรัวๆ ทำให้เขาต้องผละจากร่างงามพรั่งพร้อมของสาวเจ้าอย่าง หงุดหงิด ร่างสูงสวมเพียงกางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวโชว์แผงอก เปล่าเปลือยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามเยี่ยงบุรุษเพศที่ทำให้ หญิงสาวมองตามเขาตาปรอยเลยทีเดียวนั้นเดินไปเปิดประตู อย่างหัวเสีย

“มีอะไร..” น้ำเสียงฟังดูหงุดหงิดของเขาทำให้ใบหน้าเรียว เล็กนั้นซีดขาวปากสั่นแววตาหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด นาวีถอน ใจกอดอกมองเด็กสาวตรงหน้านิ่งเมื่อระลึกได้ว่าเธอเป็นเสมือนน้องสาวของเขาและท่าทางของเธอดูไม่สบายนัก “เอาล่ะ มีอะไรก็ว่ามา ฝนตกแบบนี้เดินตากฝนมาทำไม

“บูมปวดหัว เห็นว่าที่บ้านของคุณป้าเหมือนมีคนอยู่บูมเลย เดินมาขอยาทานค่ะ”

เธอก้มหน้าตอบแผ่วๆ ไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาซึ่งเขาคิดว่าเจ้า หล่อนคงจะอายกับสภาพของเขานั่นเอง

“เข้ามาแล้วไปหาเอาเองในห้องคุณแม่

“ค่ะ” ร่างเล็กบางกว่าเขามากเดินเลี่ยงไปยังห้องนอนของ มารดา นาวีส่ายหน้าอย่างหงุดหงิดไม่หายและอารมณ์อยาก ต่างๆ ก็หมดไปทันที เขาเดินกลับไปบอกสาวสวยเซ็กซี่ให้กลับ ไปก่อนแม้ว่าเจ้าหล่อนดูจะไม่อยากกลับแต่เพราะเงินก้อนโตที่ ได้แทนการเสียเวลาก็ทำให้เธอกลับไปโดยดีแต่ไม่วายทิ้งโน้ต นัดหมายเพื่อไปสานต่อวิมานที่ล่มไปให้จบ

นาวีเดินมาหยุดที่ประตูห้องของมารดาก็เห็นว่าร่างเล็กยังจดๆ จ้องๆ อยู่กับกระเป๋าถือใบเล็กที่ว่างอยู่หน้ากระจกโต๊ะแต่งตัว ของมารดา เมื่อเห็นเขาก็ทำหน้าอื่นๆ เหมือนเด็กตัวเล็กๆ อยาก กินไอศกรีมแต่ไม่กล้าหยิบ

“เธอนี่มันตัวยุ่งจริงๆ คุณอาเขาไม่เคยให้เธอหยิบยากินเอง ไงนะ” ทำเสียงดุหน้าใส่คนที่ถอยร่นไปทันทีที่เขาเดินเข้ามา เปิดกระเป๋าแล้วหยิบยาแก้ไข้หวัดให้เธอหนึ่งเม็ด

“จะต้องให้ป้อนด้วยมั้ย
“มะ ไม่ต้องค่ะ บูมกินยาเองได้… แล้วบุษกรก็เดินลิ่วออกไป นาวีมองแผ่นหลังบางภายใต้ชุดนอนแบบกระโปรงผ้าฝ้ายลาย การ์ตูนเหมือนเด็กหญิงของบุษกรแล้วก็นึกสงสัยว่าเธอมีอายุเท่า ไหร่แล้ว ปกติเขาก็ไม่ค่อยได้สุงสิงกับเธอนักเพราะวัยที่ค่อนข้าง ห่างกันอีกทั้งเขาก็ไม่ชอบเด็กผู้หญิงที่ดูแล้วน่ารำคาญน่าปวดหัว ไม่เหมือนสาวๆ ที่พร้อมจะไปกับเขาได้ทุกที่ เข้ากันได้ทุกท่า อีก ทั้งส่วนใหญ่ครอบครัวของบุษกรจะอาศัยอยู่ที่อังกฤษมากกว่า เมืองไทยเพราะมารดาของเธอเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษและไปๆ มาๆ ระหว่างเมืองไทยกับอังกฤษเขาจึงไม่ค่อยได้พบหน้าบุษกร บ่อยนัก แต่มีช่วงหลังๆ มานี้ที่ได้ข่าวว่าครอบครัวของบุษกรจะ กลับมาอยู่ที่เมืองไทยเป็นการถาวรเพียงแต่ยังเคลียร์งานที่ อังกฤษยังไม่เรียบร้อย

“บ้าจริง ฝนมาตกอะไรตอนนี้นะ

ชายหนุ่มสบถเบาๆ ในลำคอเมื่อจู่ๆ ฝนก็เทกระหน่ำลงมา อย่างไม่ลืมหูลืมตา บุษกรที่กำลังจะเดินกลับบ้านพักของตนเอง จําต้องถอยหลังกลับเข้ามาในบ้านแล้วไปทรุดนั่งที่โซฟารับแขก ในขณะที่นาวีเดินไปที่บาร์เครื่องดื่มแล้วรินวิสกี้ยี่ห้อดังออกมา ดื่มเพื่อสงบสติอารมณ์ แต่ในก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดท้องฟ้าก็มืด ครึ้มจนต้องเปิดไฟในบ้านแทบทุกดวง

“หิวรึเปล่า…” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นทำให้คนที่ทำท่าเหมือนจะหลับ ” สะดุ้งหันมามองนาวตาโต

“เอ้อ.. คือ หะ หิวค่ะ”
“ที่ถามนี่คือจะบอกว่าไปหากินเองในครัวนะ คุณแม่พี่ซื้อ อาหารมาใส่ตู้เย็นไว้ตั้งแต่วันที่มาแล้วไม่รู้มีอะไรบ้าง และจะให้ ดีช่วยทำอะไรมาให้พี่กินเล่นด้วยก็ไม่เลวนะ” สั่งด้วยท่าทางราว เจ้าชายสั่งสาวใช้

“ค่ะ…” รับค่าเบาๆ แล้วลุกขึ้นเข้าครัวอย่างว่าง่าย นายกยิ้ม มุมปากอย่างพอใจก่อนจะยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่ม แม้จะเริ่มรู้สึกมึนๆ เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่คิดว่าตนจะคออ่อนเมาได้ไม่นานกลิ่น อาหารหอมกรุ่นก็ลอยมาแตะจมูกน้ำย่อยก็เริ่มทำงานขึ้นมาทัน นาวีปรายตามองคนที่ถือถาดใส่จานอะไรสักอย่างออกมา

“พอดีบูมเห็นมีแหนมเอ็นข้อไก่อยู่ในตู้เลยทอดมาให้พี่ค่ะ” เธอวางจานลายสวยไว้ตรงหน้าเขาแล้วก็จะเดินกลับเข้าไปใน ครัว แต่ทันใดนั้นเองไฟฟ้าที่สว่างไสวก็ดับพรีบตามมาด้วยเสียง สายฟ้าฟาดเปรี้ยงสนั่นหวั่นไหวไปทั้งผืนฟ้าและยังสามารถรับรู้ ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนแม้อยู่ในบ้านหลังเล็กที่มิดชิดแข็งแรง

เปรี้ยงงงง…

“กรี๊ดดดด…” บุษกรกรีดร้องด้วยความตกใจและอารมตกใจ ทำให้สะดุดข้อเท้าตัวเองร่างเล็กเสียหลักเกือบจะล้มหัวฟาดพื้น แต่สุดท้ายกลับเซถลาเข้าสู่วงแขนแกร่งของนาวีที่ลุกขึ้นคว้าร่าง เธอไว้ได้ก่อน

“โอ๋ๆ นิ่งซะคนดี ไม่ต้องตกใจนะ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ เขาพูดไปแบบนั้นซึ่งนาวีเองก็ไม่คิดว่าตนเองจะพูดอะไรที่ดูงี่เง่า แบบนั้นกับคนที่ตัวสั่นอยู่กับอกกว้างเปล่าเปลือยของตน เพราะเขาไม่ได้กลัดกระดุมเสื้อ

ร่างเล็กดูบอบบางราวแก้วใสทว่าอวบอิ่มตามวัยสาวเบียดชิด กับร่างแกร่งด้วยความตระหนกนั้นสั่นเทาด้วยความหวาดหวั่น ตกใจกับเสียงฟ้าผ่าและแสงแปลบปลาบบนท้องฟ้านั้นไม่ได้ เฉลียวใจเลยว่ามีสิ่งที่น่ากลัวกว่าอยู่ใกล้ตัว และไม่รู้เลยว่าวง แขนแกร่งของคนตัวโตที่ตนซุกซบอยู่นั้นเกี่ยวกระหวัดรัดรอบ เอวบางแน่นขึ้นและตอนนี้เธอก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนร่างกึ่งเปลือย ของเขาอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่เพิ่งลุกไปเมื่อครู่นี้

ในขณะที่สาวน้อยกำลังหวาดหวั่นกับสถานการณ์ธรรมชาติที่ เหมือนบ้าคลั่งอยู่ภายนอก คนที่กำลังถูกธรรมชาติของร่างกาย เล่นงานที่กำลังข่มอารมณ์ฝ่ายที่รบกวนจิตใจอยู่อย่างสุด กำลัง แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายบวกกับความ ต้องการที่ถูกขัดขวางเมื่อครู่ก่อนหน้านี้ รวมทั้งกลิ่นสาบสาวกรุ่น กลิ่นยั่วเย้าและบรรยากาศนำพาไปเช่นนี้นาวีจึงทำในสิ่งที่ อำนาจฝ่ายมืด บงการ โดยไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมาภาย หลัง…

บุษกรเงยหน้าขึ้นมองหน้าคนที่โอบกอดตนไว้เมื่อรู้สึกถึงวง

แขนที่กระชับขึ้นมาแต่ทันทีที่เผยอปากจะทักท้วงถึงความใกล้ชิด

ระหว่างกัน ริมฝีปากหยักสวยราวสตรีของนาวีก็ทาบลงมาปิด

กลีบปากระเรื่อตามวัยสาวไว้ก่อนจะฉวยโอกาสที่เธอมึนงงสอด

ลิ้นร้อนผ่าวเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างย่ามใจพร้อมทั้งดูดดึง

ดื่มชิมความหวานจากปากสาวอย่างไม่เกรงอกเกรงใจผู้เป็นเจ้าของ
บุษกรนิ่งงันด้วยความสับสนสมองขาวโพลนมึนงงกับรส สัมผัสที่ได้เจอครั้งแรกในชีวิตสาว ความร้อนซ่านแปลกๆ แล่น พล่านไปทั้งกายสาว ลมหายใจติดขัดเหมือนอากาศมีไม่เพียงพอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอขาดอากาศหายใจแต่อย่างใด

“พะ พีวี… จะ จะทำอะไรคะ…” ถามเหมือนละเมอแต่ก็ไม่ได้คำ ตอบนอกจากจุมพิตเร่าร้อนที่สร้างปั่นป่วนในอกสาว เนื้อตัวของ บุษกรร้อนผ่าวไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะพิษพิศวาสกันแน่ บุษกรรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว โดยเฉพาะช่องท้องน้อยที่ไหว โหวงแปลกๆ ทั้งยังรู้สึกว่าใจกลางกายสาวมันร้อนขึ้นไปด้วย อะไรบางอย่างที่เธอไม่อาจจะเข้าใจ

ในขณะที่นาวีเองไม่ได้สนใจจะตอบคำถามที่ฟังดูงี่เง่าของสาว น้อยในอ้อมแขนสักเท่าไหร่ ตอนนี้เขารู้แต่เพียงว่าต้องการเธอ ยิ่งเมื่อเขาพาเธอเข้ามาในห้องนอนของตนได้อย่างง่ายดายด้วย แล้ว มือหนาก็ปลดเปลื้องชุดนอนลายการ์ตูนน่ารัก ให้พ้นร่าง เล็กๆ อย่างรวดเร็ว นาวีแทบลืมหายใจกับความงามตรงหน้า…

ร่างเล็กบางนั้นหลอกตานักเมื่อเห็นสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ เสื้อผ้ารุ่มร่ามที่เจ้าหล่อนสวมใส่อยู่เสมอตลอดเวลาที่มาพักอยู่ที่ นี่ ทรวงอกอวบอิ่มกลมกลึงไหวสะท้านตามแรงหอบหายใจ ปลายยอดสีชมพูแดงเข้มหดเกร็งเป็นไตไหวระริกเหมือนรอคอย อะไรบางอย่าง ลาดไหล่เนียนละมุนกับเรียวแขนเสลา เอวเล็ก แบบบางที่แทบจะสามารถโอบรอบด้วยมือเพียงข้างเดียวหน้า ท้องเนียนเรียบกับสะดือน่ารักและต่ำลงไปกว่านั้นที่แม้จะมีชั้นใน บางๆ กางกั้นแต่ก็ทำให้เขาลำคอแห้งผากขึ้นมาทันที ดวงตาคมพยายามมองเลยจุดนั้นเพื่อเรียวขาเพรียวได้รูป ขาสวย สวยกว่าผู้หญิงเขาเคยควงบางเสียอีก

ยายคุณหนูขี้แย ซ่อนเสีย… นาวีมือหนาไปตามแนว โค้งเว้าร่างแบบบางอย่างหลงใหล

“อย่าปิด น้องบูมสวยเหลือเกินนาวีครางเบาๆ พลางจับ มือเล็กพยายามปิดทรวงสาวอวบอิ่มของตนจากสายตาด้วยความเอียงอายไว้

บุษกรอ่อนแรงเกินกว่าจะต้านทานแรงรั้งจากมือหนาได้ ทั้ง แข้งขาพานสั่นไร้แรงจะยืนตอนแกร่งตามด้วยกางเกงยีนเข้มเผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าที่เต็ม ไปด้วยกล้ามเนื้องดงามเยี่ยงบุรุษพึงมี สาวน้อยกลืนน้ำลาย ลงคอได้อย่างเมื่อกางเกงชั้นสีขาวสะอาดสะโพกแกร่งบุษกรตาหายใจติดขัดรู้สึกเหมือนว่ามีแรง แม้แต่จะเอาอากาศเข้าปอด เมื่อนาโน้มกายลงมา ทับร่างบางของตนไว้กรายๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้ใจ สาวสะท้านไหวใกล้ชิดเพียงแค่เส้นกางกั้น…

นาวีประทับจูบบนกลีบปากจากแรงบดขยี้ตนแล้วครั้งเล่าอย่างเร่าร้อนครั้ง มือทั้งสองข้างสำรวจทั้งสาวอย่างหลงใหล เนื้อเนียนนุ่มมือราวผิวหัวใจหนุ่มคะนองโลดลิ่วในเพลิงเสน่หาที่ลุกไหม้จนปวดร้าว ไปทั้งแก่นกายที่เหยียดขายพร้อมรบ
“พะ พี มันมะไม่ถูกต้อง อืม…

เสียงสั่นพราพยายามดึงสติของเขาและของตัวเองกลับคืนมา แต่ก็ไร้ผล ยิ่งเมื่อนิ้วแกร่งลูบไล้ที่เป็นเนื้ออิสตรีชิ้นและปาก ร้อนผ่าวดูดดื่มยอดทรวงอย่างเร่าร้อนสติที่มีอยู่น้อยนิดก็ปลิด ปลิวไปตามแรงไฟสวาทที่โหมกระหน่ำ ร่างบางบิดเร่าราวใบไม้ ต้องพายุเสียงครางแผ่วพร่าคละเคล้ากับเสียงพายุฝนที่กระหน่ำ อยู่ด้านนอก มือน้อยลูบไล้อกแกร่งที่มีขนนุ่มประปรายทั้งยัง สะกิดยอดอกสีเข้มของเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นก็ยิ่งทำให้นา รวดร้าวด้วยความปรารถนา

การตอบสนองอย่างน่ารักของเธอทำให้นาวีไม่อาจยับยั้ง ชั่งใจอะไรได้อีกต่อไป มือร้อนที่สำรวจดงดอกไม้สดและออกไป ถูกทดแทนด้วยปากและลิ้นร้ายกาจพลิกพลิ้วดื่มกินน้ำหวานจาก กายสาวที่ไหลเอ่อ ความหวานหอมของกลิ่นเนื้อสาวแรกแย้มยิ่ง ทำให้มึนเมาเกินกว่าจะคิดถึงความเหมาะสมผิดชอบชั่วดี ยิ่ง เสียงครางกระเส่าเร่าร้อนของแม่สาวน้อยร่างบางที่ดังก้องไปทั้ง ห้องก็ยั่วเย้าให้อารมณ์หนุ่มกระเจิดกระเจิง ใบหน้าหล่อเหลาละ จากใจกลางร่างสาวแล้วขยับร่างกายให้พรักพร้อมที่จะโจนจ้วง เข้าสู่แอ่งเสน่หา และทันทีที่แก่นกายใหญ่โตแทรกเข้าไปเพียง นิดแม่สาวน้อยที่สั่นเราอยู่ใต้ร่างก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ ปวดน้ำตาใสๆ เปรอะเปื้อนเต็มใบหน้าแดงก่ำ

ย.. จะเจ็บ ฮือ พีวีออกไปนะ” มือน้อยที่เคยลูบไล้กาย “โอ๊ย.. จะ แกร่งอย่างหลงใหลบัดนี้ทั้งผลักไสทุบตีเขาพัลวัน…

“ชูววว คนดีนิ่งๆ ก่อน แล้วมันจะดีขึ้นพี่สัญญา น้องบูมคนดีนิ่งก่อนนะครับ….

ปลอบเธอทั้งใบหน้าบิดเบ้ด้วยความทรมานและอึดอัดจนแทบ หายใจไม่ออกกับช่องทางคับแน่นที่โอบรัด นาวีพรมจูบไปทั้ง ใบหน้าแดงเรื่อยมายังทรวงอกอิ่มฟ้อนเป็นลูบไล้เรือนกาย อรชรสร้างความหวั่นไหวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและให้สาว เจ้าคล้อยตามอีกครั้ง และเมื่อสัมผัสได้ถึงความผ่อนคลายของ คนใต้ร่างเขาก็ขยับเรียวขาเสลามาไว้บนบ่าแกร่งก่อนจะค่อยๆ โหมสะโพกเข้าหาร่างอ่อนนุ่มอย่างร้อนแรงตามอารมณ์ที่เดือด ปะทุ ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั้งกายของหนุ่มสาว สำหรับ บุษกรที่ความเจ็บปวดจางหายไปก็กำลังดื่มกับความรู้สึกใหม่ ที่เข้ามาแทนที่

ความเสียวซ่านกระสันอยู่ในอกสาวทำให้สะโพกกลมกลึง ร่อนระรัวรับการกระแทก โรมรันจากชายหนุ่ม เพลิงเสน่าหาลุก ไหม้เผาผลาญสำนึกทุกสิ่งที่อยู่ในใจของเขาและเธอจนหมดสิ้น มีเพียงเพลงสวาทที่ร่ายร้อนเร่าโบยบินไปสู่ดินแดนฉิมพลีอัน สุขสม….