แคว้นใน

ผู่จื่อทรงกำลังตรวจดูฎีกากองโตบนโต๊ะช้าๆอย่างระมัดระวัง เมื่อตรวจถึงฎีกาอันสุดท้ายเขาขยับตัวบิดกายเพื่อผ่อนคลาย ความเมื่อยล้า แล้วหยิบรายงานที่วางอยู่ข้างกายขึ้นมาอ่าน

“การจัดเตรียมงานเลี้ยงเป็นไปด้วยดีเราก็เบาใจ งานนี้สำคัญ มากผู้แทนพระองค์แคว้นเหลียงปีนี้คือในอ๋อง เป็นบุคคลที่ สำคัญยิ่งเราจะให้พลาดไม่ได้” ฝ่าบาทเงยหน้ากล่าวกับอันกงกง เมื่ออ่านรายงานเรื่องการจัดงานเลี้ยงเสร็จ

“ด้วยพระบารมี ทุกสิ่งย่อมผ่านไปด้วยดีพะย่ะค่ะ” ตงกงกง กล่าวอย่างนอบน้อม

“ฝ่าบาทฟางกุ้ยเหรินขอเข้าเฝ้าพะย่ะค่ะ” กงกงผู้ถวายรับใช้ ใกล้ชิดอีกคนเข้ามาขออนุญาตนำฟางกุ้ยเหงินเข้ามา

ผู่จื่อหรงพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต

ร่างบอบบางในอาภรณ์งดงามสีเขียวอ่อนสวมเครื่องประดับ เต็มยศของสนมข้นหนึ่งเดินอ้อนแอ้นเข้ามายอบกายทำความ เคารพอยู่เบื้องหน้าพระพักต์

“เจ้ามีสิ่งใดถึงมาหาข้าดึกดื่นเช่นนี้” เขากล่าวเรียบๆ

“หม่อมชั้นเห็นว่าฝ่าบาททรงงานไม่ได้พักผ่อน จึงนำน้ำแกง บำรุงมาถวายเพคะ” ฟางกุ้ยเหรินกล่าวพร้อมขยับตัวเข้าใกล้ นิ้ว มือเรียวนวดลงไปบนช่วงไหล่ของฟูจื่อทรงช้าๆ
ฝ่าบาทรู้สึกผ่อนคลายร่างกายที่ตึงแน่นไปกับฝ่ามือนุ่มนิ่มของ

พระสนม

“อืม ขอบใจเจ้า”

สนมชั้นหนึ่งฟางกุ้ยเหรินเป็นบุตรสาวเสนาบดีคนสำคัญ คือ เป็นสนมคนโปรดของฮ่องเต้มีความสามารถด้านการดีดพิณ ร้อง เล่นหมากล้อม และเฉลียวฉลาดกว่าใคร อีกทั้งยังมี ใบหน้าที่งดงามหาผู้ใดเทียบเท่า จึงเปรียบเป็นคู่สวรรค์สร้าง ของฮ่องเต้แคว้นซินจนประชาชนร่ำลือไปทั่ว

ผู้คนต่างคิดว่า ฟางกุ้ยเหรินจะได้รับการแต่งตั้งเป็นฮองเฮาซึ่ง ตอนนี้ตำแหน่งนั้นยังว่างเปล่าอยู่ในเร็ววัน

“ฝ่าบาทลองเสวยน้ำแกงบำรุงนะเพคะ น้ำแกงนี้สามารถขับ ไล่ความเมื่อยล้าได้เป็นอย่างดี หม่อมชั้นต้มน้ำแกงนี้ด้วยตัวเอง เลยนะเพคะ”

ฟางกุ้ยเหรินสั่งนางกำนัลให้ยกถ้วยน้ำแกงเข้ามาถวาย ตงกงกงรับถ้วยน้ำแกงมาจากนางกำนัลเข้ามาถวายฝ่าบาท ฝูจื่อหรงจิบน้ำแกงจนหมดถ้วย รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา ทันตา

“เจ้ากลับไปรอเราที่ตำหนัก”

ฟางกุ้ยเหรินตาลุกวาวด้วยความดีใจ ยอบกายถวายความ เคารพแล้วรีบรุดกลับไปที่ตำหนักอย่างว่องไว
“พวกเจ้าเตรียมพระสนมให้พร้อม ฝ่าบาทจะเสด็จคืนนี้” กงกง ขั้นสองเร่งไปยังตำหนักของฟางกุ้ยเหรินเพื่อตระเตรียมความ พร้อมล่วงหน้า

หลังจากสะสางราชกิจจนมั่นใจว่าไม่มีอันใดผิดพลาด จื่อทรง ก็ตรงมายังตําหนักของฟางกุ้ยเหรินทันที

บรรดานางกำนัลต่างทยอยออกมาด้านนอกเมื่อฝ่าบาทมาถึง ฟางกุ้ยเหรินสวมเสื้อคลุมตัวบางนั่งรออยู่บนเตียงขนาดใหญ่

กลางห้องที่โอบล้อมด้วยผ้าสีขาวบางรอบเตียง

นางลงมายอบกายถวายความเคารพใบหน้างดงามถูกแต่ม แต้มสวยสด ปากแดงสดด้วยซาดแย้มยิ้มชวนเชิญ

นางปลดอาภรณ์ให้ฮ่องเต้แผ่วเบาเมื่อเขากางแขนออก ร่างกายแข็งแกร่งด้วยมัดกล้ามทำให้ฟางกุ้ยเหรินหลงไหล

ฝ่าบาทดึงเสื้อคลุมออกจากร่างบางอุ้มฟางกุ้ยเหรินขึ้นบน เตียง แยกขานางออกแล้วกดมังกรยักษ์เข้าช่องแคบทันที ไม่มี การเล้าโลม ไม่มีตรัสคำว่ารักหวานฉ่า ทุกสิ่งเพียงเพื่อปลด ปล่อยอารมณ์ดิบเฉกเช่นบุรุษทั่วไปเพียงเท่านั้น

ในใจพลันนึกถึงร่างเปลือยงดงามภายใต้สายน้ำในคืนนั้น สตรีของผู้อื่นที่เขาได้แนบชิดถึงจะเพียงแค่ครั้งเดียวแต่ก็ สามารถตราตรึงจิตใจให้ใฝ่หาจวบจนกระทั่งบัดนี้

ฝูจื่อหรงกระแทกร่างจนมิดลำมังกรหลายครั้ง ยิ่งใจวนเวียน ถึงสตรีผู้นั้นร่างกายก็ยิ่งต้องการปลดปล่อยแรงปรารถนา
ฟางกุ้ยเหรินนอนแนบร่างอยู่บนอกเมื่อฝ่าบาทเสร็จสิ้น พระ สนมลูบไล้มัดกล้ามแน่นอย่างพึงใจถึงจะมีสนมมากมายในวัง หลวงแห่งนี้แต่นางก็เป็นหนึ่งเหนือกว่าผู้ใด

ฝ่าบาทเป็นของนาง หากผู้ใดคิดจะมาแย่งฝ่าบาทไปจากนาง อย่าหวังว่าจะได้อยู่ดี ฟางกุ้ยเหรินใช้อกอวบถูไถอกแน่นและอ้าขาขยับกายให้ส่วน

สยิวตรงแก่นสัมผัสกับมังกรยักษ์ของฝ่าบาทตั้งใจจะปลุกมันขึ้น

มาอีกครั้ง

ฟูจื่อหลงยันกายลุกขึ้นขยับร่างห่างจากพระสนม

“เราเหนื่อยแล้วแต่งกายให้เรา เราจะกลับตำหนัก”

“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมชั้นขออภัยหากทำให้ขุ่นเคือง ขอ พระองค์พำนักที่นี่ให้หม่อมชั้นคอยปรนนิบัตินะเพคะ”

“เราจะกลับตำหนัก” เสียงเข้มของเขาทำให้ฟางกุ้ยเหรินทำ

ตามคำสั่งโดยไม่อิดออดอีกต่อไป

เมื่อมาถึงตำหนัก สู่จื่อทรงไล่ขันที่ออกจากห้องแล้วเดินไป หยิบเจ้าตุ๊กตาหมีพูดได้ขึ้นมาดู เขากดเข้าที่กลางลำตัวของมัน

“เจ้าเว่ยเธอยอดมาก เจ้าเว่ยเธอยอดมาก” เสียงของเจ้า ตุ๊กตาประหลาดทำให้ฝูจื่อทรงจิตใจสงบลง

หลังจากคืนนั้นเขาก็ไม่ได้พบนางอีกเลยในวันนั้นเมื่อตื่นขึ้นมา ในตอนเช้าชายหญิงคู่นั้นได้ออกจากสำนักคุนหลุนไปตั้งแต่ฟ้า ยังไม่ทันสว่าง
แม้จะพยายามถามท่านเจ้าสํานักแต่เพราะกฏที่ไม่เปิดเผย ฐานะที่แท้จริงของศิษย์ในสำนักอันเข้มงวด จึงทำให้เขาไม่อาจรู้ ได้ว่านางคือผู้ใด

ตอนนี้เขาเห็นหญิงงามข้างกายเป็นตัวแทนของสตรีผู้นั้นไป แล้ว มีแต่เจ้าสิ่งนี้ที่ทำให้จิตใจว้าวุ่นของเขาสงบลงได้ เจ้าของ มันจะรู้บ้างหรือไม่ว่านางได้ทำสิ่งใดกับจิตใจเขาบ้าง

หากเขาได้พบกับนางอีกครั้ง เขาจะสามารถปล่อยสตรีที่เป็นของชายอื่นไปได้หรือไม่