บทที่7 การวางแผนอย่างตั้งใจ

เช้าวันที่สอง ณ เป่ยเฉิงกรุ๊ป

ห้องทํางานของประธานกรรมการ

“คุณเจียง ขอบคุณอย่างมากที่คุณยอมเข้าร่วมเปียเฉิงกรุ๊ป ของพวกเรา เชื่อว่าหลังจากที่มีคุณแล้ว เป่ยเฉิงกรุ๊ปสามารถเป็น บริษัทชั้นนําของหัวเซียอย่างแน่นอน”

หูปั๋วเสวพูดเอาใจเจียงเยวที่อยู่ข้างหน้า บนใบหน้านั้นเต็มไป

ด้วยความประจบ

เจียงเยวพยักหน้าเบาๆ แล้วโยนสัญญาไปยังหน้านิ้วเสว และพูดด้วยเสียงเบาว่า”สัญญานี้ผมยังไม่เห็น เพราะผมไม่อยาก เป็นประธานกรรมการของเป่ยเฉิงกรุ๊ป แต่คุณสามารถจ้างผม เป็นประธานของเป่ยเฉิงกรุ๊ปได้”

“ได้เลยครับ”หูฟั่วเสวค้างไปสักพักแล้วตกลงทันที สำหรับเขา นี่เป็นเรื่องดีสุดๆ

หูปั๊วเสวรู้ว่าเจียงเยว่ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นตำแหน่งอะไร ในหัวเซี่ย เขาไม่สามารถรับรู้ได้

เมื่อวัน เขาให้หุ้นส่วนไปโดยไม่ลังเล เป็นเพราะจะเพิ่มบุคคล ที่สามารถปกป้องเป่ยเฉิงกรุ๊ปได้

ไม่ว่าเจียงเยว่จะอยู่ในเป่ยเฉิงกรุ๊ปด้วยตำแหน่งไหน ก็สามารถนําพาผลประโยชน์ให้กับบริษัทได้ไม่น้อย

“แต่ คุณเจียงบริษัทของเรามีประธานท่านหนึ่งแล้ว ถ้าเลื่อน ตำแหน่งเขาตอนนี้ จะมีคนไม่พอใจหลายคนแน่เลย ดังนั้น เรา ใช้ระบบประธานสองท่าน พวกคุณมีอำนาจเท่าเทียมกัน คุณคิด ว่าอย่างไร”

หูนิ้วเสวไม่ไล่ประธานปัจจุบันออกหรอก สิ่งที่เขาทำให้กับ บริษัทเป็นเหตที่ทำให้หูวเสวไม่สามารถทำอย่างนี้กับเขาได้

“ไม่มีปัญหา ตอนนี้เรามาคุยเรื่องของเฉินกันเถอะ”

“เรื่องนี้ผมจําไว้เสมอ ตอนนี้เตรียมตำแหน่งรองหัวหน้าแผนก ขายไว้ให้กับเฉิน ถ้ารู้สึกว่าไป

สามารถให้ตำแหน่งหัวหน้าแผนกกับเธอได้ คุณคิดว่าอย่างไร “หูปั๊วเสวพูดพร้อมกับสำรวจสีหน้าของเจียงเยว่

หัวหน้าแผนก

เหล่ารู้สึกไม่ค่อยดี จึงไอ้เบาๆ สะกิดให้เขาเสนอตำแหน่งที่ สูงกว่านี้

“งั้น………เสาวเป็นคนที่ฉลาด เขารีบพูดต่อว่า “คุณเจียง คุณคิดว่าให้ตำแหน่งอะไรถึงเหมาะกับเธอ”

เจียงเยว่ยิ้มพร้อมกับเปิดอ่านเรซูเม่ของเฉินแล้วพูดว่า

“ให้เธอเริ่มจากตำแหน่งที่ต่ำก่อน ตั้งแต่ที่เธอเรียนจบ เธอยังไม่มีผลงานที่ดีเด่นเลย”
“เรซูเม่ของเธออย่างกับกระดาษขาว อีกอย่างจุดด้อยเยอะ เกินไป ถ้าพูดออกไป ใครกล้ารับ

“ถ้าให้เธอเป็นหัวหน้าแผนกเลย ไม่มีคนยอมหรอก ตอนนี้คุณ ไปวางแผนเรียกเธอมาสัมภาษณ์”

“มีสองตำแหน่งให้เธอเลือก หนึ่งคือพนักงานขาย สองคือผู้ ช่วยประธาน เตรียมสัญญาสองฉบับ

“ตำแหน่งผู้ช่วยประธาน เงินเดือนปีละห้าแสน สัญญาห้าปี ถ้า เป็นพนักงานขาย ภายในสองปีต้องทํายอดให้ได้แปดสิบล้านถึง ลาออกได้”

“ถ้าทำไม่ได้ ทั้งชีวิตห้ามลาออกจากเปียเฉิงกรุ๊ป ถ้าผิดสัญญา ต้องชนใช้ห้าสิบล้าน

“นี่……..นี่มัดคนไว้นี่นา”

หูวเสวอีก ตอนแรกเขาคิดว่าเฉินที่เป็นผู้หญิงที่เจียงเยวจะ ปกป้องดูแล แต่ดูท่าตอนนี้แล้ว เขาสองคนต้องผิดใจกันมากแน่

เลย

สองปีทํายอดแปดสิบล้าน ใครจะไปทำได้

พนักงานขายที่โดดเด่นที่สุดของแต่ละอาชีพในเมืองซู ยอด ขายในเวลาสองปียังทำได้เพียงแค่สามสิบล้าน

นี่คิดจะฆ่าเฉินยี่ชัดๆ

ใจร้ายเกินไปหรือเปล่า
“ไม่ต้องถามเยอะขนาดนี้ ไปทำหน้าที่ของตนให้ดี หลังเตรียม พร้อมแล้ว เอาสัญญาตำแหน่งพนักงานขายมาให้ผม

เจียงเยวปล่อยสายตาที่เย็นชาออกมา ทำหูนิ้วเสวตกใจจนตัว

สั่น รีบเดินออกจากห้องทํางานประธานกรรมการ ทั้งๆที่เขาเป็นประธานกรรมการ แต่อยู่หน้าประธานยังไม่กล้า

เงยหน้าขึ้นมาเลย แค่คิดก็อาย แต่เขาคือผู้ปกป้องของเราเลยนะ

เพื่อการพัฒนาของบริษัท

ต้องอดทนไว้

“ลูกพี่ พี่หมายความว่าไงอ่ะ เรากลับมาเพื่อชนใช้ไม่ได้เพื่อ มาทําร้ายเธอนะ”

เหล่าอู่ก็เป็นคนซื่อตรง ตบโต๊ะแล้วพูดกับเจียงเยว่เช่นนี้

เจียงเยวมองเพื่อนคนนี้ที่เคยร่วมตายมาด้วยกัน กั้นหัวเราะ ไม่ได้ “เหล่าอู่ นายมาดูเรซูเม่ของเฉิน ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ไม่นับ ห้าปีที่ผ่านมานี้ เพียงแค่ข้อหาชกต่อยกันก็ห้าครั้งแล้ว ถึงแม้แค่ โดนตักเตือน แต่ก็เป็นจุดด้อยของเธอ”

“อีกอย่าง ยังอารมณ์แปรปวน เคยเป็นโรคซึมเศร้า เกือบ กระโดดตึกอีก ในสายตาคนอื่น เธอเป็นเพียงแค่คนไม่เต็มคน หนึ่ง ถ้าไม่ใช่พวกเรา นายคิดว่าเป่ยเฉิงกรุ๊ปกล้ารับผู้หญิงอย่าง เฉินเข้าทำงานหรือไง”

“ในเรซูเม่ของเธอมีเพียงจุดด้อย ไม่มีจุดเด่นใดๆเลย ถ้า ปล่อยเธอไว้ในสังคม วิธีดำรงชีพของเธอถูกจำกัดไว้อย่างมากผมไม่อยากให้เธอกลายเป็นคนแบบนั้น ผมอยากฝึกฝน ให้เธอ เป็นนักธุรกิจที่โดดเด่นที่สุดในหัวเซี่ย นี่คือหนึ่งในวิธีที่ผมจะ ชดใช้เธอ นายเข้าใจไหม

“ถึงแม้อนาคตข้างหน้าพวกเราไม่ได้คบกัน แต่ผมหวังว่าเธอ สามารถเป็นผู้นำในตลาดการค้า ไม่ใช่คนที่ถูกคนอื่นตำหนิน ตำหนินั้น ถึงเธอจะไม่ให้อภัยผมก็ไม่เป็นไร แต่เธอเป็นแม่ของเห มิงเหมิง ผมอยากให้เธอมีชีวิตที่ดี

เหล่าอู่มองเจียงเยวที่ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้นแล้วพยักหน้าเบาๆ “ลูกพี่ ผมเข้าใจแล้ววางแผนยาวไกลอย่างตั้งใจจริงๆ

“ไม่ถึงขั้นตั้งใจจนลำบากหรอกเฉียงเยว่นอนบนเก้าอี้ของเจ้า นาย มองแสงอาทิตย์สดใสที่อยู่นอกหน้าต่าง พูดอย่างนิ่งๆ ว่า เพราะว่าเมื่อก่อนผมทำลายความฝันนักของเธอ ตอนนี้ผม อยากให้เธอได้เป็นตำนานของนักธุรกิจ ทำยอดแปดสิบล้าน ภายในสองปีเยอะหรอ นี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้น”

ถนนเจียน อ

มีหมีตัวหนึ่งที่น่ารักกำลังแจกใบปลิวไปมาอยู่บนถนน เพราะ เธอแต่งตัวน่ารัก จึงแจกได้เร็วมาก

ไม่ถึงสองชั่วโมง ก็แจกใบปลิวพันใบจนหมด

แต่อากาศที่ร้อนจัด ทำให้เธอเปียกเหงื่อไปทั้งตัว ขณะที่ถอด หมวกออก หน้าแดงไปหมด
“นี่ ค่าแรง มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา ยื่นเงินสองร้อยให้เป็นที่ นั่งอยู่ริมถนน

“ขอบคุณนะ พี่ เฉินรับเงินด้วยสองมือ ยิ้มแล้วพยักหน้า

“พรุ่งนี้มาอีกนะ พอพูดจบหญิงคนนั้นก็หันหลังแล้วเดินจากไป

เก็บเงินสองร้อยที่หามาอย่างลำบากไว้ในกระเป๋า เฉินดื่มน้ำ แล้วมองไปยังตึกสูงที่อยู่ไม่ไกล

ในตานั้นมีความอิจฉาและความฝ่ายฝันอยู่ เธออยากไป ทํางานที่อาคารสํานักงานแบบนั้นมากเลย

แต่ไม่มีบริษัทไหนกล้ารับเธอ เธอทำได้เพียงแค่หางานที่ บริษัทเล็กๆไม่ก็งานที่ทำบนถนนแบบนี้

ทั้งชีวิตนี้จะต้องเป็นแบบนี้ตลอดหรือ

“ติงๆ มีข้อความเข้า

พอเปิดมาดู เป็นเงินสามพันที่โอนเข้ามาจากแผนกบัญชีของ บริษัทสื่อมวลชนฮุยหวง ใบหน้าที่เฉยชาของเธอ เริ่มมีรอยยิ้มที่ รู้สึกเซอร์ไพรส์ขึ้นมา

เธอคิดว่าเงินเดือนนี้จะไม่ได้คืนแล้วสักอีก คิดไม่ถึงว่าจางซิน จะโอนมาดีๆแบบนี้

มันเป็นไปได้ไง

ความโชคดีจะมา ห้ามก็ห้ามไม่อยู่

ในไม่นาน โทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกที เป็นพนักงานแผนกบุคคลของเปยเฉิงกรุ๊ป

“สวัสดี คุณเฉินหรือเปล่า เรซูเม่ที่คุณส่งมา พวกเราเห็นแล้ว ทางบริษัทรู้สึกถูกใจมาก เรามีสองตำแหน่งมาให้คุณเลือก หนึ่ง คือพนักงานขาย สองคือผู้ช่วยประธาน เตรียมมาสัมภาษณ์นะ”

ผู้……ผู้ช่วยประธาน

ตำแหน่งนี้ทำเฉินตาสว่างขึ้นมาทันที เธออยากทำตำแหน่งนี้ มานาน ทํางานร่วมกับประธานสามารถเรียนรู้ได้หลายอย่าง เธอ จึงตกลงทันที ได้เลย ฉันจะไปสัมภาษณ์ตอนนี้เลย ขอบคุณค่ะ”