บทที่2.ต่อ

เรือใบไม้เลือก ธันเดอร์ ม้าหนุ่มฝีเท้าดี ม้าคู่ใจที่เธอขี่มันไป ทุกที่ในฟาร์มและมันก็เป็นม้าแข่งที่เคยได้รับรางวัลมานักต่อนัก เช่นเดียวกับเจ้าไทเกอร์ แต่พอพ่อทอมของเธอเสียชีวิตเจ้ามาทั้ง สองก็ไม่เคยได้ลงสนามแข่งกับใครอีก แต่วันนี้ล่ะเจ้าธันเดอร์กับ เจ้าไทเกอร์จะได้ลงสนามแข่งประลองฝีเท้ากันอีกครั้ง…

เรือใบไม้โหนตัวขึ้นไปนั่งบนหลังเจ้าธันเดอร์ แล้วพามันวิ่ง เหยาะๆ เข้าไปในสนามฝึกขี่ม้าที่โรมิโอกำลังพูดคุยกับเจ้าไท เกอร์อยู่ สีหน้าชายหนุ่มดูยุ่งยากไม่น้อยส่วนเจ้าไทเกอร์ก็ทำท่า เชิดๆ หยิ่งๆ

“ถ้าแกชนะฉันจะให้รางวัลแกด้วยแครอทสิบลังไปเลย หญ้า นุ่มๆ หวานๆ อีก สนใจมั้ย

ชายหนุ่มบอกอย่างใจเจ้าม้าหนุ่มที่เล่นตัวอยู่นานและทำ เก๊กมาดนิ่งเพื่อให้ชายหนุ่มสุดหล่อตรงหน้ายื่นข้อเสนอดีๆ ให้ มัน และในที่สุดเขาก็มีข้อเสนอที่แสนจะถูกใจมันนัก

ๆๆๆ เจ้าไทเกอร์ร้องอย่างดีใจยอมรับข้อเสนอของเขาอย่าง ง่ายดาย มันไม่ได้เห็นแก่กินนะ แต่บังเอิญว่าที่ชายหนุ่มเสนอมา คือของโปรดของมันทั้งนั้น…..

เรือใบไม้ยิ้มๆ ทำเป็นไม่ได้ยินที่โรมิโอคุยกับเจ้าไทเกอร์และ ในใจนั้นแอบนึกขันม้าหนุ่มเจ้าเล่ห์ เธอฝึกมันมากับมือและที่ ฟาร์มยังอยู่ได้เพราะเธอเป็นคนฝึกม้ามือหนึ่งระดับประเทศเชียวละ แต่เธอไม่เคยบอกหรือป่าวประกาศให้ใครรู้ เพราะหากใครที่ ต้องการให้เธอฝึกม้าให้ก็จะมาหาเธอที่ฟาร์มหรือไม่ก็เชิญไปที่ ฟาร์มของตน ซึ่งความสามารถเหล่านี้เธอได้รับถ่ายทอดมาจาก พ่อทอมทั้งสิ้น พ่อทอมของเธอนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นมือหนึ่งเป็นบรม ครูของการฝึกม้าแข่งเลยทีเดียว แต่สิ่งที่พ่อแม่ของเธอไม่รู้อีก อย่างก็คือเธอชอบขี่ม้าผาดโผนและแอบไปแข่งขี่ม้าผาดโผนกับ เพื่อนสมาชิกในกลุ่มบ่อยๆ

“พร้อมรียังคุณ”

“พร้อมแล้ว แต่เดี๋ยวฉันไปคุยกับเด็กๆ แป๊บนึง

โรมิโอบอกพลางเดินไปหาหลานๆ เรือใบไม้มองตามแล้วหัน ไปมองเจ้าไทเกอร์ หญิงสาวลงจากหลังเจ้าธันเดอร์ แล้วเดินมา หาเจ้าไทเกอร์

“ไม่ต้องวิ่งเร็วกว่าธันเดอร์นะจ๊ะไทเกอร์สุดหล่อของแม่.. ถ้า ธันเดอร์ ชนะแม่จะหาเมียให้ไทเกอร์แถมแครอทอีกยี่สิบลังหญ้า แสนอร่อยอีกเป็นต้นๆ เลย..

เรือใบไม้ทําท่าโอเคตกลงกับมันแล้วเดินไปขึ้นหลังเจ้า ธันเดอร์และพามันไปหยุดที่จุดสตาร์ท ไม่นานโรมิโอก็กลับมา ขึ้นหลังเจ้าไทเกอร์แล้วพามันมาหยุดที่จุดสตาร์ทเช่นกัน…

“กติกาก็มีง่ายๆ ขี่รอบสนามสามรอบ ใครถึงเส้นชัยก่อนชนะ” เรือใบไม้ชี้ไปที่เก่งกับพรรคพวกยืนโบกธงสีสวยไปมา อยู่ที่จุด ซึ่งเป็นเส้นชัย

“ตามนั้น” โรมิโอขานรับ หญิงสาวหันกลับไปมองยังเส้นชัยยิ้มๆ แล้วทั้งสองก็รอสัญญาณจากลุงก้านซึ่งทำหน้าที่ผู้ให้ สัญญาณการแข่งขันครั้งนี้

“คุณหนูพร้อมนะครับ”

“คุณโรมละครับ”

“ยิ่งกว่าพร้อม..

โรมิโอบอกอย่างมั่นใจแล้วปรายตามองเธอน้อยๆ เรือใบไม้ เชิดหน้าขึ้นแล้วหันไปยิ้มบางๆ ให้เขาก่อนจะหันไปสนใจเส้น ทางข้างหน้า ลุงก้าน ให้สัญญาณเตรียมตัวด้วยการชูธงขึ้นเหนือ ศีรษะก่อนจะสะบัดลงแรงๆ ม้าหนุ่มทั้งคู่ก็โผนทะยานไปข้างหน้า อย่างรวดเร็วพร้อมทั้งเสียงเชียร์ก็ดังอื้อ

ม้าหนุ่มทั้งสองพุ่งโผนทะยานไปข้างหน้าอย่างเร็วราวพายุ ผู้ ที่อยู่บนหลังของพวกมันต่างจดจ้องไปยังเส้นชัยด้วยความมุ่งมั่น เรือใบไม้ปรายตามองคนที่ควบม้าอยู่ในระยะเดียวกันกับตน แล้วยิ้มน้อยๆ เมื่อมาถึงการวิ่งรอบสุดท้าย เธอผิวปากเบาๆ ที่ เป็นสัญญาณลับเฉพาะของเธอกับเจ้าม้าทั้งหลายในฟาร์ม เจ้า ธันเดอร์ยังคงวิ่งด้วยฝีเท้าสม่ำเสมอ ในขณะที่โรมิโอควบขับเจ้า ไทเกอร์ไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร่งให้เร็วขึ้นๆ

โรมิโอยิ้มย่องในใจว่าตนจะต้องชนะการแข่งขันในครั้งนี้ แน่นอนเพราะเขาเห็นว่าเจ้าธันเดอร์ของเรือใบไม้เหมือนจะวิ่ง แผ่วลงไป เสียงเชียร์ยังคงดังกระหึ่ม คนงานในฟาร์มก็ยังส่ง เสียงแชร์เจ้าของฟาร์มอย่างส่งกำลังใจเต็มที่ รอยยิ้มกว้างที่ระบายเต็มดวงหน้าหล่อเหลานั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจใน ชัยชนะ แต่โรมิโอก็หุบเล็กน้อยและเจ้าธันเดอร์

“บัดซบกระตุ้นให้เจ้าไทเกอร์เจ้าม้าหนุ่มยึดวิ่ง

ๆๆ คุณหนูชนะ”

“เย้อาใบไม้ชนะ” เสียงเชียร์หญิงสาวกระหึ่มทั้งสนาม โรมิ โอหน้าตึงควบม้ามาข้างๆ กำชัยชนะ

ยินดีด้วย เธอชนะ”

“เหมือนไม่เต็มใจเลยแต่ขอบคุณ” เรือใบไม้ยิ้มๆ “เต็มใจอะไรทำให้เธอคิดฉันไม่เต็มใจแสดงความยินดี กับเธอ

“ไม่… สีหน้าคุณดูไม่ค่อยจริงใจ”

หญิงสาวไหวไหล่เบาอย่างค่อยแยแส ท่าทางแบบนี้ของ เป็นสิ่งไม่ผู้หญิงคนทำกับเขา ท่าทางไม่ด้วยเธอแทบไม่มีอะไรจะต่อกรกับเขาเลย แต่เรือฉลาดที่จับอ่อนเขาได้มันมาต่อรองงัดกับเขาความมั่นใจว่าอย่างไรเสียเขาไม่อาจจะปฏิเสธได้ เรือใบไม้ผู้หญิงที่เฉลียวฉลาดมากกว่าที่เขาคิดไว้

“หึ.. คนชนะจะพูดอะไรก็ได้ เหมือนพาลโรมิโอกระชากเสียง ตอบแล้วลงจากหลังเจ้าไทเกอร์ เจ้าม้าหนุ่มผงกหัวให้เขาเหมือน มันบอกเขาว่าขอโทษที่ทำให้แพ้

“แกเก่งมาก ฉันก็จะให้รางวัลแกเหมือนเดิมนั่นล่ะ” เขาปลอบ

ใจมันซึ่งเจ้าม้าตัวเก่งก็ร้องขานรับ

“ยินดีด้วยนะใบไม้

“ยินดีด้วยค่าอาใบไม้” เด็กๆ วิ่งเข้ามาหาต่างก็ส่งเสียงแสดง ความยินดีกับคุณอาใบไม้คนเก่ง

“อาใบไม้นี่เป็นเนื้อคู่ของอาโรมแน่ๆ เลยนะครับ”

น้องป้องดึงชายเสื้อให้อาโรมของตนก้มมาหาแล้วกระซิบ บอกเบาๆ โรมิโอทำหน้าไม่ถูกหันขวับไปมองเรือใบไม้แล้วหัน มามองหน้าหลานรักอย่างหมั่นไส้ในความแก่แดดของเด็กชาย

“รู้มากนะเรา เจ้าหมูอ้วน” โรมิโอจี้เอวหลานรักเบาๆ เด็กชาย หัวเราะร่วนชอบอกชอบใจ…