ตอนที่ 4 เขาคือประธานเตชิต

นัชชาเร่งรีบออกจากนิเวศน์วิลล่าอย่างทันควันและไม่ต้องพูด ถึงสัมภาระต่างๆเลยเพราะนอกจากเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่ก็ไม่ได้เอา อะไรออกมาด้วยเลย มาแต่ตัวก็ไปแต่ตัวแบบนั้นแหละ และนี่มัน ยิ่งทำให้เธอนึกถึงภาพเมื่อหนึ่งปีก่อน

ตอนที่เดินเตร็ดเตร่อยู่บนถนนเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ แต่ เธอไม่ได้บอกแม่ของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอต้องคอยเก็บอาการ เอาไว้จนคุยโทรศัพท์เสร็จ เธอนั่งอยู่ในร้าน KFC ตั้งแต่เที่ยง จนถึงตอนเย็น

แต่ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว เธอโทรศัพท์หาจินต์เพื่อนสนิทอีก คนของเธอ

ทันทีที่โทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อนัชชาก็ทรุดลงกับพื้น เธอร้องไห้ จนพูดไม่เป็นภาษาจับใจความไม่ได้เป็นประโยค ได้แต่พูด ประโยคเดิมซ้ำ ๆ “ฉันจะหย่า ฉันต้องการจะหย่า…”

หลังจากที่จินต์ถามว่าเธออยู่ไหนเพื่อจะออกไปหาในระหว่าง ทางที่มาก็คุยกับเธอตลอดจนมาถึงร้าน ก็เห็นเธอนั่งอยู่ข้างนอก คนเดียวในซอกซอยมืดๆ จินต์เจ็บปวดใจอย่างมากเขาเดินไป แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอดแน่น ” นัชชา ฉันมาแล้ว ”

สองคนไม่ได้พูดอะไรกัน นัชชาเอาแต่ร้องไห้มาตลอดทางเช็ด น้ำตาจนแห้งแล้วแห้งอีก จากนั้นจินต์ก็พาเธอมาที่คอนโดที่เป็น คอนโดทำเลดี สำหรับจินต์แล้วเรื่องครอบครัวเป็นเรื่องเล็กๆสําหรับเธอ

“ค่อยๆ พูดนะ สรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ” จินต์ยื่นน้ำร้อน ให้เธอ นัชชาเปิดใจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง จินต์ฟังเสร็จ ก็ได้แต่ถอนหายใจ “นัชชา ถ้าเรื่องที่ดวิษนอกใจเธอ ฉันไม่ แปลกใจเลย เธอเชื่อไหม ? ”

นัชชาไม่เข้าใจในคำพูดนั้นเท่าไหร่ เธอขอให้เขาพูดอีกครั้ง “ตอนนั้นที่พวกเธอแต่งงานกันมาได้ประมาณซักครึ่งปี ในวันที่ พวกเราออกไปกินข้าวด้วยกัน แล้วเธอให้ดวิบมารับ ในระหว่าง ทางที่มาส่งฉันกลับบ้าน เขาขอเบอร์โทรศัพท์ของฉันแต่ฉันไม่ได้ ให้ไปหรอกนะ ตอนนั้นฉันก็ไม่แน่ใจหรอกว่าเขาหมายความว่า ยังไงแต่รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย อีกอย่างพวกเธอสองคนแต่งงานกัน แล้ว ฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรมากกลัวว่าจะเข้าใจผิดไปเอง แต่คิดไม่ ถึงว่าเขาจะมีอะไรกับปณิตา ”

นัชชาอึ้งไปครู่หนึ่ง แสดงว่าคนเริ่มสนใจเพื่อนสนิทของเธอ มาตั้งนานแล้ว

“นัชชาเรื่องหย่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ทำให้มันจบๆลงไปเลยดี กว่า ” แม้จินต์พูดแบบแรงๆและตรงไปตรงมา แต่มันก็ถูกต้อง ตามที่เธอพูดจริงๆ “คุณจรรยาทำท่าหยิ่งยโส ใส่เธอใช่ไหม ? เพราะเขาเห็นเธอเป็นเหมือนลูกพลับที่อ่อนนุ่มไร้ซึ่งพิษสงเธอ ต้องหัดมีปากมีเสียงบ้างนะ ที่บริษัทของพ่อฉันมี ทนายความจาก เตนัทลอว์เฟิร์มพอดี เดี๋ยวฉันให้เขาไปถามให้

“ฉันต้องฟ้องหย่าดวิษใช่ไหม ? ” พูดถึงเรื่องนี้นัชชาก็ค่อนข้างหนักใจ

สิ่งสำคัญที่สุดตอนจิตใจ ยังไงซะการขึ้นศาลกับคนที่ เคยรักที่สุดยังโหดร้ายเกินไปสำหรับเคยรักกัน ไม่มากสําหรับเธอรักเขามาก

นัชชา อย่าไปหน่อยเลย แค่ก็ยอมแพ้แล้วเหรอ ? มานั่งเศร้าอยู่ตรงสัตว์นรกสองนั้นความสุขอยู่แบบนี้ใช้งั้นเหรอ สติหน่อย” จินต์ยิ่งก็โกรธ “เรื่องฉันถาม ให้เธอเอง เมื่อถึงเวลาเธอค่อยทนาย โดยตรง ฉันบอก เธอได้แค่ถ้าตอนนี้เธอยังไม่คิดถึงตัวเอง ต่อไปอย่าร้องไห้เสียใจหลังฉันนะ ”

วันที่สอง ภายใต้การแนะนำลอว์เฟิร์ม สำนักกฎหมายระดับสูงอยู่เมืองทั้ง สองชั้นเต็มไปมีทนายความคนไหนไม่อยากมางานในนี้ เพราะถ้าเข้ามางานนี่ละเงินเดือนดีอนาคตที่ไม่ขีดจํากัด

นัชชาหาทนายคนชื่อคุณทนายดรณ์ พนักงานต้อนรับ บอกว่าอีกสักครู่ทนายดรณ์ถึงจะมา ให้เธอนั่งรอที่โซฟาก่อน

นัชชานั่งโซฟา เธอรู้สึกเบื่อเลยหยิบหนังสือแล้วเขาก็ได้ยินเสียงคนตะโกน สวัสดีผู้จัดการเตชิต สวัสดีทนายดรณ์ ”

เมื่อได้ยินคุณทนายดรณ์ประโยคนี้ นัชชาก็เงยหน้าขึ้นมามอง และเธอก็กวาดสายตามองไปยังอีกด้านหนึ่ง

นั้นเป็นใบหน้าที่เธอคุ้นมากเพราะเมื่อไม่นานมานี้เธอกับเขา ซึ่งมีความสัมพันธ์ในเชิงอย่างว่านั้นกับเขามา ภาพจำในคืนนั้น แล่นผ่านเข้ามาในสมองอีกครั้ง ห้องสูท คืนที่มืดสนิท เตียงที่ นุ่มๆ และเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย…

ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ !

เห็นได้ชัดว่าเตชิตก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมาเจอนัชชา โดย บังเอิญที่นี่ เขาหรี่ตามองและหยุดเดินลงทันที พอดีกับที่พนักงาน ต้อนรับเดินมาบอก “คุณนัชชาคะ นี่คือคุณทนายดรณ์ค่ะ

คุณกรณ์สวมแว่นตาคู่หนึ่ง อายุอานามประมาณสามสิบกว่าๆ รูปร่างดูแล้วอ้วนไปนิดหน่อย “สวัสดีคุณนัชชา ยินดีมากที่ได้รับ ความไว้วางใจจากคุณ เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าครับ

นัชชาอยากจะปฏิเสธมาก แต่สถานการณ์ข้างหน้าไม่เป็นใจ

เธอได้แต่พยักหน้า “ได้ค่ะ”

“สำนักงานของคุณจะถูกใช้ในงานสัมมนาที่จะถึง เพราะงั้นมา จัดการเรื่องของผมก่อนเถอะ ” ทันใดนั้นเตชิตที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูด ขึ้น

บางทีคุณดรณ์คงจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดนั้นแต่ประโยคนี้ เข้าหูของนัชชามันก็กลายเป็นความหมายอีกอย่างหนึ่ง เขาตั้งใจใช่ไหม ?

ทั้งสามคนเดินไปที่ห้องทำงานในระหว่างทางนัชชาเห็นทุกคน เรียกเขาอย่างสุภาพ “ประธานเตชิต” เขาไม่ได้เป็น โฮสต์ ใน คลับ แต่เป็นท่านประธานของเตนทลอว์เฟิร์ม เป็นคนใหญ่คนโต ทางการบริหารและธุรกิจทั้งสองที่มีแต่คนเกรงขาม

เมื่อเข้ามานั่งตรงที่เก้าอี้ ร่างกายของนัชชาก็นั่งแข็งที่อ

“คุณนัชชาได้ยินมาว่าคุณต้องการจะฟ้องหย่า คุณสะดวกที่จะ เล่าสถานการณ์ของคุณกับสามีตอนนี้ให้ฟังได้ไหม ? ” ทนาย ดรณ์สู่ประเด็นอย่างรวดเร็ว

นัชชาแอบมองไปที่เตชิต เห็นอีกฝ่ายก้มหัวอยู่ แล้วจึงตัดสิน ใจพูดเสียงเบาๆว่า ” ฉันกับสามีแต่งงานกันมาหนึ่งปีแล้ว แต่วัน ก่อนเขาพาผู้หญิงคนอื่นมานอนที่บ้านและที่สำคัญผู้หญิงคนอื่นที่ ว่านั่นเป็นเพื่อนสนิทของฉันเองค่ะ แม่สามีของฉันก็รู้เรื่องนี้ทุก อย่างแต่ช่วยลูกชายของเขาปกปิดเอาไว้ มีแค่ฉันคนเดียวที่ไม่รู้ อะไรเลย จนตอนนี้ฉันอยากจะหย่าแต่พวกเขาไม่ยอม

“พวกคุณมีลูกด้วยกันไหมครับ? ”

“ไม่มีค่ะ” นัชชากัดริมฝีปาก เธอหยุดนิ่งไปชั่วครู่และพูดต่อว่า “พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ มีแต่ชื่อและใบทะเบียนสมรส แต่ไม่มีความจริงใจต่อกัน ”

ทนายดรณ์ดันแว่นขึ้น ซ่อนความประหลาดใจไว้ “สำหรับคุณ ตอนนี้แล้วเรื่องหย่านั้นง่ายมาก แต่ผมอยากจะทราบคำร้องขอ ของคุณ”
สายตาของนัชชามีความรังเกียจขึ้นมาทันที “ฉันต้องการ ทำลายชื่อเสียงของสามีและต้องการต่อสู้เพื่อแบ่งทรัพย์สินสมรส

คุณดรณ์พยักหน้า “ยังมีคำถามที่สำคัญกว่านี้ คุณมีหลักฐาน ว่าสามีของคุณนอกใจคุณไหมครับ ?”

ครั้งนี้นัชชาตะลึงไปเพราะคำว่า “หลักฐาน

“เช่นข้อความ วิดีโอ หรืออาจจะเป็นอย่างอื่น ที่พอจะพิสูจน์ได้ ว่าสามีของคุณมีคนอื่นจริงๆ ”

“… ฉันไม่มีหรอกค่ะ ”

“งั้นก่อนอื่นเลยนะครับ คุณจะต้องรวบรวมข้อมูลไว้ก่อนไม่ อย่างนั้นจะเป็นการพูดไปแบบไม่มีหลักฐานจะไม่เป็นผลในชั้น ศาลเอาได้ง่ายๆ เนื่องจากจุดประสงค์หลักของการฟ้องร้องคือ ต้องการชนะคดี ดังนั้นพวกเราจะต้องมีหลักฐานที่สามารถใช้ได้ ก่อน ”

คำพูดของดรณ์เหมือนน้ำเย็นที่ราดลงมาใส่นัชชาเต็มๆ การ พูดคุยจบลงเพียงเท่านั้นและไม่ได้ดำเนินการขั้นตอนต่อไปเพียง เพราะแค่คำว่าหลักฐานก็สามารถทำให้เธออึ้งไป แต่ก่อนจะออก ไปจากห้องทันใดนั้นเตชิตที่ยืนข้างๆก็พูดขึ้นมา “เดี๋ยวก่อนคุณ นัชชา ผมมีคำแนะนำเล็กๆน้อยๆ อยากจะบอกคุณ

ทุกคนรู้ว่าเตซิตไม่รับฟ้องคดีเรื่องการหย่าร้างแต่งงาน ทำ ให้ดรณ์อึ้งไปสักพักจนต้องพูดว่ามีกิจอื่นๆต้องทำเลยขอตัวออก ไปก่อน
ตอนนี้ในห้องทํางานห้องเดิมเหลือคนอยู่เพียงสองคน นัชชา ยืนอยู่กับที่ทั้งรู้สึกกดดันและเขินอาย ด้านหน้ามีผู้ชายนั่งอยู่ตรง เก้าอี้หนังใส่สูทที่เข้ากับตัวเขา

“คุณต้องการหย่าเหรอ ? ” เสียงเข้มๆของชายคนนั้นดังมา