ตอนที่ 11 ที่จริงอยากทำสิ่งนี้กับเธอ

ตอนที่ 11 ที่จริงอยากทําสิ่งนี้กับเธอ

ตระกูลเดิมขุนทดมันก็ไม่มีหวังอะไรแล้วเหมือนคนอย่าง วราลี วังสาไม่อยากคิดถึงอีกต่อไปแล้วเพราะว่าความคิด ไม่ตรงกันก็ไม่อยากทํางานร่วมกันอีกต่อไป ยิ่งพูดยิ่งแย่

วัสจากลับไปบ้านตระกูลศรีทองด้วยความหดหู่ใจแต่ บังเอิญพบกับคุณหมอภาคิณ

“คุณวัสจา ปัญหาเป็นอย่างไรบ้าง”คุณหมอภาคิณคือ ผู้ชายใส่แว่นที่ดูอบอุ่น การพูดของเขานั้นสุภาพและอ่อน โยนมาก

วัสจาดวงตาเศร้าสร้อยและไม่ยอมพูดอะไรนอกจากว่า “พี่ที่ฉันเคารพนับถือต้องมาเข้าโรงพยาบาล

ร้ายแรงมากไหม?

“ความดันโลหิตค่อนข้างสูง”ต้องนอนพักซักระยะหนึ่ง แต่วัสจาได้พอเจอหมอภาคิณ และคิดขึ้นมาได้ว่าวรพล ไม่แน่ว่าเขาอาจจะช่วยเราได้ นิสัยของเขาเมื่อเทียบกับ ธัชชัยที่หยิ่งจองหองนั้น
* คุณหมอภาคิณ วรพลตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

คุณหมอภาคิณยิ้มอย่างแผ่วเบา “ตอนดีอาการดีขึ้น แต่ ต้องทำกายภาพบำบัด”

“คุณหมอต้องทํางานหนักแย่เลย แต่เนื่องจากวรพลต้อง ทํากายภาพบำบัดเธอจึงจะไม่เจอเขา ดังนั้นเธอจึงไม่มี อะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องการบริจาคเงิน

แต่อย่างไรก็ตามบ้านนี้ยังเหลืออีกหนึ่งคนที่สามารถ ช่วยเหลือได้ คนที่เป็นผู้นำของเมืองS มีความเฉียบแหลม

ทางด้านธุรกิจ – ธัชชัย

ถึงแม้เขาจะทําเรื่องไม่ดีไว้กับวังสา แต่เขาก็มีความ สำคัญกับพี่ใหญ่ ไม่รู้ว่าเขาจะยอมช่วยเหลือเด็กเหล่านั้น ไหม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ลองซักหน่อย

ถ้าหากคุณอยากจะได้เงินใคร คุณก็ต้องทำดีกับเขา ก่อน วังสาหันไปถามป้าอ้อย ธัชชัยชอบกินอะไร ไม่ชอบ

กินอะไร

ป้าอ้อยคิดว่าตัวเองฟังผิดเลยถามว่า “ชายน้อยชอบกิน อะไร?”

วัจสาผงกหัว “ใช่แล้ว มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่มี ไม่มีหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า” ป่าอ้อยแสดงรายการอาหาร ที่ชายน้อยนั้นชอบกันอย่างสนุกสนาน ฉันดีใจที่เห็นนาย หญิงกำลังเตรียมทำอาหารอย่างจริงจัง ในที่สุดวังสา ก็ได้ลุกขึ้นมากทําอาหาร เชื่อว่าในไม่ช้าชายน้อยจะชอบ ในความงามและความอบอุ่นของวัจสา ในเวลานั้นทั้งสอง คนจะเปิดใจให้แก่กัน

ป้าอ้อยพียงแค่คิดว่ามันเป็นภาพความสุขและความ ปรองดอง

วัจสากำลังถือสูตรอาหารเพื่อศึกษาวิธีการทำซี่โครงหมู เปรี้ยวหวาน พาสต้าเนื้อพริกไทยดำและผลไม้กีวี้กับอโว คาโด

ตอนบ่ายผ่านไปในที่สุดวัจสาก็ทำอาหารในแบบที่พอใจ ออกมา

ในเวลานั้นธัชชัยกำลังเลิกงานกลับบ้านป่าอ้อยกำลัง จํานําอาหารของวังสาขึ้นไปด้านบน พอเห็นธัชชัยกลับ มาก็หยุดชะงัก

“ชายน้อยวันนี้นายหญิงเตรียมอาหารที่ค่ำที่คุณ โปรดปรานไว้ รีบไปรับประทานเถอะ” ป้าไปเสริฟ์อาหาร ให้ชายใหญ่ของคุณก่อน

ธัชชัยยืนมองดูอาหารที่มีกลิ่นหอมเย้ายวนบนโต๊ะอาหาร และคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรหรือมีอะไรที่ ต้องคุยกันอีก

วังสาหยิบจานสลัดจานสุดท้ายออกมาจากห้องครัว สายตาเจ้าเล่ห์ของธัชชัยกำลังจับจ้องที่วัจสาและทำให้ หัวใจของเธอนั้นเต้นสั่นระรัว ทำให้นึกถึงภาพตอนที่อยู่ ในห้องน้ำขึ้นมา แล้วใบหน้าก็ร้อนวูบวาบทันที

หลังจากนั้นไม่นานเธอได้ใช้ความกล้าทั้งหมดบอกให้ ธัชชัยนั่งลง

ธัชชัยวางกระเป๋าไว้ข้างตัวและคลายเนคไทค์ออกและ ถามวัจสา “คุณทำเองทั้งหมดนี้หรอ”

เขามองเข้าไปในดวงตาของวัจสาและดูคำพูดที่เธอพูด

ออกมาคิดว่าเธอต้องมีอะไรพูดกับเขาแน่

เธอคนนี้เปรียบเป็นรสชาติอาหารก็เสมือนจะเป็นรักแรก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีได้แต่มองโต๊ะที่เต็มไปด้วย อาหารเท่านั้นแต่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้สึกถึงครอบครัวที่ อบอุ่น

แต่เขารู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงภาพลวงตา

วัจสาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณลองชิมสิ”
ธัชชัยมองดูซุปข้นขาวที่อยู่ตรงหน้าและหยิบซ้อนนั้น ขึ้นมาชิม มันหอมหวานเข้มข้นมาก เหมือนผิวที่ขาว เนียน ของวังสา ฉันไม่รู้ว่าจะสัมผัสผิวที่เนียน นุ่ม ของเธอได้ อย่างไร

วังสารู้สึกไม่สบายใจที่เห็นสายตาของธัชชัยที่มองมา มันเป็นวิสัยทัศน์ที่ค่อนข้างแย่ ทำให้เธอดูราวเหมือนว่า กำลังยืนเปลือยกายอยู่

เธออดที่จะประหม่าไม่ได้เลยพูดไปว่า “อร่อยไหม”

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัวแลดวงตาของเขา อันตรายมากเลยทีเดียว

“ผมไม่มีอะไรจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการทั้งนั้น”เสียงที่

เย็นชาของธัชชัยดังขึ้น

วัจสารู้ว่าสายตาของธัชชัยกำลังมองเธออยู่และการกระ ทำของเขาก็ชัดเจนเกินไป เธอเลียริมฝีปากและพูดอย่าง อ่อนโยนว่า “มีเด็กคนหนึ่งที่ต้องการเงินบริจาคสองแสน บาทคุณช่วยฉันได้ไหม”

ธัชชัยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดปาก อย่างช้าๆ “ได้สิ ขึ้นไปข้างบนกับฉัน ฉันจะให้เช็คกับ เธอ”
วัจสาไม่เชื่อว่าอะไรมันจะง่ายดายแบบนี้และพูดออกมา ว่า “จริงหรอ”

“เธอไม่อยากได้หรอ” คนที่เดินข้างๆเธอนั้นหยุดเดิน และถาม

“อยากได้สิ”วัจสารีบเดินตามขึ้นมาด้วยก้าวเล็กๆและ

ตอบรับ

ในใจคิดว่าแค่เงินสองแสนคงไม่เป็นไรหรอกสําหรับ คนรวยอย่างเขาและเด็กคนนั้นก็ได้รับการช่วยเหลือ

ความยาวของขาธัชชัยทําให้เขาเดินเร็วมาก ทําให้วังสา เดินตามไม่ทัน

เขาพาเธอเข้าไปในห้องเก็บหนังสือแต่ไม่น่าแปลกใจที่ ห้องเก็บหนังสือจะมีเช็ค วัจสาไม่ได้สงสัยและเดินตาม เขาเข้าไป

ธัชชัยเปิดประตูโดยไม่พูดอะไรซักคำ วัจสาทำได้เพียง ก้าวเท้าตามเข้ามาแล้วประตูก็ปิดดัง ปิ๊ง!

ร่างของชายรูปร่างสูงอยู่ตรงประตูตรงที่วัจสายืนอยู่ ลม หายใจของเขาใกล้จนสามารถสัมผัสได้ ธัชชัยนั้นคิดจะ ท่าไรกันแน่?
เขาวางมือทาบที่ประตูและโน้มตัวเข้ามา ไม่ใช่จะมา เขียนเช็คให้หรอ?

“นี่คุณกำลังจะทำอะไรกันแน่” วัจสาตะโกนด้วยความ หวาดกลัว

หน้าอกที่กว้างของชายคนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าวัจสา และมองเธอในลักษณะมีเลศนัย มองดูเส้นโค้งเว้าบนรูป

ร่างของเธอที่มีความสวยงาม

“สองแสนแลกกับการขายตัวของเธอมันถูกไปรึเปล่า ฉันให้เธอสิบล้านกับแค่นอนกับฉันสิบครั้ง น่าสนใจใช่ ไหม”นัยน์ตาของเขานั้นมีความต้องการที่สูง เขาสามารถ ทําให้ร่างกายของเราและร่างกายของวัจสามีส่วนโค้งที่ ลงตัวพอดีได้

วัจสาฟังเขาพูดดวงตาเธอเริ่มโกรธ ธัชชัยกำลังเยาะ เย้ยเธอ อะไรคือการจะให้เงินเธอ ทุกอย่างเป็นเพียงข้อ แก้ตัว ผู้ชายคนนี้นั้นเลวร้ายเกินไป

ธัชชัย! ถ้าคุณจะไม่ให้ก็วางลงไป พูดแบบนี้ทำแบบนี้ ต้องการอะไรกันแน่ คุณก็ไม่ใช่เด็กแล้ว อย่ามาทำตัว แบบนี้ ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! วัจสาตะโกนด้วยความโกรธ

แต่ทว่าร่างกายของเขาแข็งแรงเกินไป วังสาเกือบจะ หายใจไม่ออกเพราะสู้ความแข็งแรงของเขาไม่ไหว
ธัชชัยยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันต้องตรวจสอบสินค้า ก่อน”เขาใช้ขาของตัวเองกดทับขาของเธอไว้ ใช้ร่างกาย ส่วนบนไม่ให้ร่างกายของเธอขัดขืน

“ธัชชัยคุณเปรียบเสมือนสัตว์ร้ายและฉันกำลัง….”วัจสา ยังพูดไม่จบแต่ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แต่ทุกอย่างและร่างกายเธอนั้นได้ตก เป็นของเขา

วัจสารู้สึกถึงความอัปยศมากมาย สิ่งที่เขาทำกับเธอนั้น รุนแรงมากเหมือนสัตว์ร้าย”อย่ามาแตะต้องฉัน ออกไป ซะ”

ถูก จลาต่อว่าอย่างหนักแต่เขากลับสวนเธอออก มาว่า “ผู้หญิงโง่”

ใบหน้าของวัสจาเต็มไปด้วยน้ำตา ธัชชัยคุณทำแบบนี้ กับพี่ชายคุณได้ยังไง ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฉันจะเป็น พี่สะใภ้คุณนะ ธัชชัยมองอย่างเฉยเมยและไม่สนใจ

“ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ “นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆระหว่าง ชายหญิงหรอกหรอในสายตาของธัชชัย วัจสาไม่ใช่พี่ สะใภ้ในนามเธออาจจะใช่แต่ไม่ใช่ของพี่ใหญ่ ทำแบบนี้ กับภรรยาตัวเองต้องขอโทษพี่ใหญ่ด้วยหรอ บางทีพี่ใหญ่ อาจจะชอบก็ได้
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะไร้ยางอายขนาดนี้” วัสจาตกใจคำ พูดของธัชชัย เห็นได้ชัดว่าความคิดเขาแย่มาก

“เธอต้องการสองแสนใช่ไหม”

วัจสาโกรธมากจนตบหน้าธัชชัยแล้วเดินออกไป

ธัชชัยที่ยืนอยู่ที่เดียวกันใบหน้าเขาเริ่มปรากฏรอยแดง

ขึ้นมา

เขาคิดไม่ถึงว่าวัจสายังคงสะอาดบริสุทธิ์ ในตอนแรกที่ วัจสาจะแต่งงานเข้ามาในบ้านหลังนี้ด้วยความเต็มใจหรือ ไม่ ก็ถือว่าเธอนั้นมีความผิดมากแล้ว

ธัชชัยไม่เชื่อว่าไม่มีใครที่ไม่ชอบแต่งงานกับคนรวย และเดิมทีชื่อในการแต่งงานครั้งนี้ต้องเป็นชื่อของวรพล

ไม่ว่าผู้หญิงหน้าไหนที่เข้ามาแต่งงานก็เพื่อเงิน เมื่อว รพลตายไปทรัพย์สมบัติทั้งหมดจะเป็นของผู้หญิงคนนั้น

ตอนบ่ายที่วัจสาจัดทำอาหารขึ้นมาเพื่อให้เขาพอใจและ เข้ามาขอเงิน พูดถึงเรื่องบริจาคเงินเพื่อเป็นข้ออ้างต่างๆ เขาแสดงให้เธอได้เห็ว่าผู้หญิงที่เข้ามาโดยเจตนาไม่ดีนั้น เป็นอย่างไร
แต่เขาได้เห็นน้ำตาของเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ หาก ครั้งนี้ที่ทําเป็นการทำลายเธอแล้วละก็ เธอจะต้องเสียใจ อย่างแน่นอน

ดังนั้นธัชชัยจึงปล่อยเธอไปเพราะน้ำตาของเธอทำให้ เขาใจอ่อน

วังสาร้องไห้ลงมาจากห้องเก็บหนังสือ ธัชชัยเป็นคนน่า รังเกียจจริงๆ! รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นพี่สะใภ้! ยังทำเรื่องหยาบ คายล่วงเกินกัน

วัจสาเกลียดจนอยากจะฆ่าธัชชัยให้ตายสิ้นดี

แต่เรื่องนี้ก็ไม่สามารถบอกวรพลได้และไม่สามารถบอก ออกไปได้เพราะเขาป่วยอยู่ ถ้าพูดออกไปคงจะเกิดความ ละอายใจและความโกรธที่ตามมา

ธัชชัย!นี้คือสิ่งที่คู่ควรกับพี่ใหญ่ที่เสียสละช่วยชีวิตเขา ไหม? วัจสาคิดถึงวรพลแล้วรู้สึกเศร้าใจแทน

ป้าอ้อยที่เพิ่งออกมาจากโถงห้องใหญ่เห็นหน้าของวัจสา เต็มไปด้วยน้ำตาด้วยรีบเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว”นายหญิง เป็นอะไรทำไมร้องไห้แบบนี้”

“เมื่อสักครู่ยังคุยกับคุณชายน้อยดีๆอยู่เลย” ป้าอ้อยไม่ คิดว่าคนที่จะทำเรื่องแบบนี้คือชายน้อย