ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

“แต่ว่า ฉันคิดว่าพี่สาวจะไม่มีความสุข… จารวีพูดเสียง ต่ำ เฉลิมชัยมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจในคำพูดของเธอ

“เธอยังเด็กอยู่ อะไรก็ไม่รู้สึกอย่าง เอาล่ะ อย่าพูดอะไร ที่ให้พี่สาวเธอไม่สบายใจ ถ้าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็ กลับโรงเรียนไปซะเลยสิ!”

“ทราบแล้วค่ะ คุณลุง…” คุณลุงเป็นนักธุรกิจที่ชอบ ประจบสอพลอคนที่ฐานะสูงกว่าและยโสโอหังกับคน ที่ฐานะด้อยกว่าตน แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นญาติของเธอ เธอไม่กล้าจะ โต้กลับมากนัก มีคำพูดที่อยากจะพูดออกมากมาย แต่ สุดท้ายก็ต้องเก็บเอาไว้

วันรุ่งขึ้น ที่ประตูทางเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง ในเมืองเอส

รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงกลางของหน้า ประตูโรงเรียนอย่างไม่แคร์ใคร รถคันนี้เป็น br/ รถแบบ เปิดประทุน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนรวยที่มีอำนาจและป่าเถื่อ น ยศพลใส่เสื้อหนังฟิตพอดีตัวสีดำสนิท เลยทำให้ดูเป็น แบดบอย แว่นกันแดดสีดำทำให้มองไม่เห็นแววตาของ เขา เขายืนกอดอกเอนพิงประตูรถ สายตาช่าเลืองมองไปที่กลุ่มเด็กนักศึกษาสวยสะอาดบริสุทธิ์ที่ เดินออกมาจากประตูโรงเรียน

“ว้าว พี่สุดหล่อคนนี้เท่จัง ไม่รู้จะมาหาใคร” กลุ่ม นักเรียนหญิงวัยรุ่นหยุดเดินแล้วเดินเป็นวงรอบๆ รถ คุย กันด้วยเสียงเล็กแหลมราวกับนก โลกสวยงามราวกับมี ฟองสบู่สีชมพูลอยอยู่เต็มฟ้า

จารวีกอดหนังเดินเบียดออกมาจากในเหล่าเพื่อน นักเรียนอย่างใจลอย ขณะที่มองไปรอบๆอยู่นั้น ยศพล เดินตรงมายังเธออย่างดุดัน

เขาดึงมือเธอขึ้นรถโดยที่เธอไม่สามารถมีข้อแก้ตัวใด ๆ ได้ “จารวี ขึ้นรถมากับฉัน”

พอจารวีรู้ว่าคือยศพล ก็ตกใจหน้าซีด หดมือเข้ามา

แล้วเดินถอยหลังกลับ

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป…” ยศพลหัวเราะเสียงต่ำอย่าง ชั่วร้าย “หรือว่าเธอไม่อยากได้วิดีโอนั่นคืนแล้ว?”

ราวกับจารวีถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอจ้องมองเขม็ง ยศพลกดเสียงต่ำลง “99 ถนนพหลโยธิน ที่ Versail วิลล่า…ถ้าเออยากได้คืน งั้นคืนนี้มาหาฉันล่ะ…” พอพูด จบยศพลก็ยืดตัวตรง จานั้นก็เอานิ้วไปเคาะที่ตรงกลาง ระหว่างคิ้วของจารวี การกระทำนั้นพาลและสถุนมาก ๆเสียงกรี๊ดกร้าดของกลุ่มเด็กสาวยังคงดังอยู่ แม้รถ สปอร์ตหรูของยศพลจะขับหายลับสายตาไปแล้ว

“นั้นหมายความ ฉันต้องได้เธอแน่ๆ!” อังคณาที่อยู่ข้างๆ จารวีมาตลอดพูดด้วยความตกใจ เอขยับแว่นเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้ามาชนกัน “จารวี พวกเธอสองคนมีประเวณี กันเหรอ?”

ประเวณี คำนี้เสียดแทงจิตใจของจารวีลึกมาก เธอหัน ไปจ้องเขม็งอังคณา “โรคจิต แถมยังปัญญาอ่อนอีก”พอ พูดจบจารวีก็เดินจากไปอย่างไว จารวีค่อยๆ ขี่จักรยาน ของเธอเข้าไปใน br/ ถนนพหลโยธิน ละแวกนี้เป็นย่าน คนรวย ไกลจากตลาดที่วุ่นวายมาก ทิวทัศน์สวยงาม บ้าน พักตากอากาศแต่ละหลังมีรั้วที่อยู่ห่างกันมาก อยู่ติดกับ มหาสมุทร ระหว่างทางมีทุ่งหญ้า br/ เขียวขจีและทิวลิ ปที่สวยงาม

ในที่ทีไกลโพ้น เธอเห็นบ้านพักตากอากาศสีขาว ด้าน บนมีป้ายติดว่า Versailวิลล่า เมื่อมองจากด้านนอกเป็น สิ่งก่อสร้างที่มีลักษณะป้อมปราการแบบฝรั่งเศส แต่ละ หลังมีความหรูหรา br/ มีสง่าราศีพอๆกันหมด จารวี จักรยานไปล้อกไว้บนสนามหญ้า สะพายกระเป๋าหนังสือ เดินตรงผ่านเข้าไปในรั้วเหล็กสีดำ

“เอี๊ยดดด…. จู่ๆก็มีเสียงเบรกกะทันหันของรถดังขึ้น อยู่ที่ด้านหลังของจารวี เธอหันหลังมา ยศพลถอดแว่น กันแดดสีดำออก แล้วเดินเข้าไปสำรวจเรือนร่างของเธอด้วยสายตาอันชั่วร้าย

“ขึ้นรถ…” ยศพลพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส

จารวีเดินไปที่ด้านหน้าของรถอย่างกับเต่า เธอลังเลสัก พัก แล้วตัดสินใจเข้าไปนั่งข้างหลัง

“ลงมา!” ยศพลรู้สึกขัดใจอย่างมาก! “มานั่งข้างฉันนี่! ถ้าอยากได้วิดีโอ ก็เข้ามานั่งซะสิ”

จารวีลงจากรถด้วยความจำเป็น แล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ เพื่อวิดีโอ ฉันต้องอดทนอดทน ฉันต้องอดทน….จารวี กําลังสะกดจิตตัวเอง