ตอนที่ 1 คนที่มีตัวตน

ตอนที่ 1 คนที่มีตัวตน

ณ เมืองเอส ด้านหน้าของคฤหาสน์สไตล์คอร์ทยาร์ด น้ำพุดนตรีที่มีน้ำกระเซ็นลงหินราวกับสายฝน และแสงไฟ นีออนที่ตกแต่งพิธีเฉลิมฉลองแห่งนี้ให้สวยงาม ฝูงแขกเห สื่อกำลังโอบล้อมคู่รักหนุ่มสาว br/ เพื่อแสดงความยินดี อวยพรแก่พวกเขาทั้งสอง

สูทยี่ห้ออามานี่ที่ฟิตพอดีตัวของยศพลพร้อมปกคอเสื้อ ที่เปิดออกเล็กน้อย เผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีม่วงเข้มภายใน กระดุมประดับเพชรเป็นประกายระยิบระยับแสบตา ริม ฝีปากเม้มแน่นที่เซ็กซี่และเท่ห์ แผ่รัศมีที่ br/ มีความ อันตรายออกมา ราวกับเสือชีตาห์ที่เดินลาดตระเวนใน ถิ่นของตน

คนที่เคียงข้างเขาคือยุพิน ยุพินสวมชุดราตรียาวลาก พื้นสีขาวและมีรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข มวยผม สีน้ำตาลแดงดังลูกเกาลัดถูกพันม้วนเป็นวงที่หลังหัว ดอก กุหลาบทรงเลขแปดดอกหนึ่ง br/ ก็งามพริ้งน่าหลงใหล ดอกไม้สีแดงมาประกอบทำให้สาวสวยดูเด่น สะท้อนให้ เห็นใบหน้าเป็นสีชมพู ดูเหมือนเป็นคนที่ต้องแตะต้อง ด้วยความสุภาพอ่อนโยน

หน้าตาของยุพินก็นับว่าสวย แต่พอยืนอยู่ตรงหน้ายศ พลแล้ว ก็เหมือนกับว่ารัศมีของเธอจะถูกบดบัง เหมือนดังไข่มุกที่โดนดวงจันทร์บดบังรัศมีความงาม แต่ว่ารอย ยิ้มใบหน้าที่มีความสุข ก็เพียงพอที่จะทำให้แขกเหรือผู้ หญิงในงานอิจฉาจนอกแตกตายได้

วันนี้เป็นงานเลี้ยงงานหมั้นของพี่ยุพิน จารวีดีใจ มาก เธอใช้มือถือถ่ายรูปในงานทุกมุม หามุมที่ดีที่สุด ที่ถ่ายออกมาแล้วพี่สาวดูสวยหวาน เธอมองผ่านหน้าจอ โทรศัพท์มือถือ เห็นยศพลซึ่งลูกตาดำของเขา br/ มีสี ดำราวกับหินออบซิเดียน สายตาที่คมกริบคู่นั้นมองมาที่ เธอด้วยความรวดเร็วดุดัน ทำให้คนมีความรู้สึกเหมือนถูก ของลักษณะเรียวแหลมเสียบแทง จารวีตกใจตัวสั่นจน โทรศัพท์มือถือในมือเกือบจะตกลงไปบนพื้น

พอมีสติกลับมา เธอก็ค่อยถือโทรศัพท์มือถือให้ดีขึ้น ใน ตอนที่จ้องมองดูอีกรอบ ก็มองไม่เห็นยศพลที่ดื้อรั้นหัว แข็งท่ามกลางกลุ่มคนนั้นแล้ว จารวีสูดลมหายใจเข้าไป ใหม่ ปรับท่าทางการจับโทรศัพท์มือถือให้ดี ทันใดนั้น มี คนตีหลังของเธอ เธอตกใจจนกรีดร้องออกมา “อ๊ะ….”

เธอหันมามองเห็นใบหน้าที่มีรอยยิ้มอ่อนหวานของยุพิ น “น้องวี เธอเล่นอะไรอยู่เหรอ?” จารวีเอารูปภาพใน โทรศัพท์เปิดรูปให้ยุพินดูทีละรูป “พี่พิน ดูสิ สวยมั้ย…

รอยยิ้มบนใบหน้าของยุพินค้างไว้ชั่วขณะ “น้องวี ไม่ ต้องถ่ายแล้ว พี่ยศพลเห็นเข้าจะโกรธเอานะ”
“เชอะ พี่พินล่าเอียงนี่นา พี่ปกป้องและเข้าข้างเขา ไม่น่า ล่ะพี่ถึงไม่รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ ทำไมเขาถึงต้องระวังและ รอบคอบกับ งานหมั้นมากขนาดนี้ บ้านฝ่ายชายไม่เห็นจะ มาเลยสักคน แถมยังไม่ยอมให้ถ่ายรูปอีก แล้วก็ไม่ให้คน อื่นมุงดูด้วย….” จารวี ซุบซิบอย่างไม่พอใจ

แขกที่ลานกว้างในวันนี้ล้วนแต่เป็นญาติและเพื่อนๆของ ยุพิน ก่อนจะเข้ามาในงานทุกคนก็ถูกริบโทรศัพท์มือถือ ไว้หมด หรือว่า ผู้ชายคนนี้จะมีโทษฆ่าคนตายแล้วลี้ภัยมา หรือเปล่า มีแต่ความคิดที่ไม่ดีผุดขึ้นมาในหัวของจารวี

ยุพินหัวเราะอย่างนุ่มนวล “น้องวี เธออย่าคิดฟุ้งซ่าน สิ แล้วก็รีบเก็บมือถือซะ พี่ยศพลเขามียศมีตำแหน่ง ไม่ เหมือนพวกเราที่เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าเขาโดนพวก สื่อมวลชนประโคมข่าว จะทำให้ภาพลักษณ์ของบริษัท เขาดูไม่ดีไปด้วย เอาล่ะๆ ทำไม วันนี้พูดมากจริง ๆ ไป๋ ไป เอายามาให้พี่หน่อยสิ… ยุพินเป็นโรคหัวใจ ต้องคอยกิน ยามาตลอด วันนี้ยุ่งมาทั้งวันจนไม่มีเวลาได้กินยาเลย ดัง นั้นต้องฉวยโอกาสตอนที่พี่ยศพลกำลังยุ่งๆ ไปกินยา

“ได้ค่ะ พี่พิน เดี๋ยวหนูจะรีบกลับมานะ…. จารวีใส่เสื้อ เชิ้ตเจ้าหญิงสีเหลืองอ่อน ท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์สี อ่อน เธอเต็มไปความงามที่เปล่งประกายเจิดจรัสแบบเด็ก สาววัยเยาว์ เธอรีบวิ่งไปที่ประตูใหญ่
ขึ้นบันไดได้ไม่นาน ก็อดใจไม่ได้ที่จะหยิบมือถือออกมา รูปภาพของ พ้นสวยจริง อย่างกับเป็นเจ้าหญิงเลย…. ทันใดนั้น ก็มีเสียงทุ้มตลอดออกมาจากในห้อง