บทที่ 12 คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย

บทที่ 12 คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย

มือข้างหนึ่งของหยิ่นหานโอบเอวของหญิงสาวเอาไว้ เขาล้มลงจนหลังเจ็บ ริมฝีปากงามพูดถึงอุบัติเหตุที่เกิด ขึ้น “ผู้หญิง เล่นภาษาอะไรของเธอ”

น้ำเสียงและรอยยิ้มที่บอกไม่ถูก

เขาคิดว่าที่เธอกล้ารับปากก็เพราะว่าเคยซ้อมมา แต่ใคร จะไปรู้เธอหลับตาปี่แล้วพุ่งเข้ามาใส่ ถ้าเกิดว่าเขาไม่ยั้ง มือเธอต่างหากที่จะเป็นคนเจ็บตัวล้มลงไปที่พื้น

หลังจากที่เขายังมือ เธอก็กดลงที่ไหล่ของเขา สองคนก็ สูญเสียการทรงตัวก็เลยทำให้กลายเป็นภาพที่ทุกคนคิด ว่าเขาล้มลงที่พื้น

สองมือของเธอกองอยู่บนออกเขา หน้าของเธอแดง เธอ อยากจะลุกขึ้นแต่เขาก็โอบเอวเธอไว้กดลงเธอด้านล่าง อกแข็งแกร่งของเขากฏร่างของเธอไว้อย่าง ร่างทั้งร่าง ของเขาอยู่บนตัวเธอ

หนักมาก

เสี่ยวซีหันใบหน้าที่แดง แล้วก็พูดอย่างโกรธ “ทะลึ่งลุกขึ้น”

“ทะลึ่ง”

เขาแทบบ้า “แม่สาวน้อย ถ้าเกิดว่าไม่ทำอะไรเลย เดี่ยว เธอจะต้องมาขอโทษฉันอีกเรื่องเรียกฉันแบบนี้

พูดจบเขาก้มหัวลงก็จูบเธอ เสี่ยวซีร้องตะโกนแล้วก็หัน หน้าหนี เม้มปากตัวเองแน่น เธอทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้หยิ่ นหานยิ่งรู้สึกสนุก เขามีชีวิตมายี่สิบกว่าปีไม่เคยมีผู้หญิง คนไหนปฏิเสธหรือต่อต้านจูบของเขาเลย

ร่างกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะ เอาชนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมามากมาย

เขายิ่งอยากจะเอาชนะหญิงใต้ร่างคนนี้

เสิ่นเสี่ยวซีทั้งโกรธทั้งอาย ถ้าเกิดว่าสายตาสามารถฆ่า คนได้ ชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอคนนี้จะถูกแหลกเป็นผุย ผล

เขาจงใจเอาแขนวางไว้ข้างตัวเธอ ลมหายใจอุ่นๆปะทะ ลงบนหน้าเธออย่างรู้สึกได้ เขาพูดเสียงเบา “ทุกคนก็เห็น ชัดว่า เธอเป็นคนน็อคฉัน สรุปแล้วใครกันแน่ทะลึ่ง เธอ หรือฉันกันแน่
“คุณมัน”

เขาทำไมถึงกล้าพูดจาแบบนี้

เงินเสี่ยว โตขนาดนี้ไม่เคยโกรธใครมาก่อน เธอโกรธ จนผนกหัวขึ้นมากัดลงไปที่ไหล่ของเขา

เสียงร้องของเขาดังลั่นห้องซ้อม

เสื่นเสี่ยว เตรียมตัวที่จะบอกลา

เธอหนีออกมาจากโรงซ้อมเทควันโด้ ไม่เพียงแต่กัด อีกฝ่ายเท่านั้น แต่ยังทำให้ลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทไม่ พอใจ ทำเรื่องสัญญาเป็นโมฆะไปอีก

แต่เมื่อเธอกลับถึงบริษัท กลับมีคนจัดการเรื่องที่ทำงาน ให้เธอใหม่ จนกระทั่งผู้จัดการใหญ่เฉิงซือหมินก็เข้ามา หาเธอด้วยตัวเอง เขากดไหล่เธอให้นั่งที่ที่นั่งใหม่ เขาพูด อย่างหัวเราะว่า “เสี่ยวซีต่อไปเธอนั่งที่นี่แหละ ขาดเหลือ อะไรก็บอกเสี่ยวหลี่ ไม่ก็มาบอกกับฉันเลยก็ได้ เข้าใจ ไหม”

เสี่ยวซีถึงกับงง ไม่รู้เรื่องที่เมื่อเธอออกไปหยิ่นหานก็ โทรศัพท์มาหาเฉิงซือหมินที่บริษัทถามเรื่องเกี่ยวกับเงิน เสี่ยวซี เฉิงซือหมินเป็นคนฉลาดก็รู้ว่าหยิ่นหานต้องรู้สึก อะไรกับเสิ่นเสี่ยวซีแน่
“ผู้จัดการคะ ฉันทําเรื่องสัญญาพังแล้ว ฉันว่าฉันลาออก ดีกว่าค่ะ

“ไม่ต้องหรอก เรื่องสัญญาอะไรนี่จัดการเรียบร้อย แล้ว เธอก็ตั้งใจทำงานไป คืนนี้เราเหมาห้องที่ผับเฟยจื่อ จัดงานเลี้ยงสำหรับต้อนรับเธอ งานนี้เธอพลาดไม่ได้ นะ” เฉิงซือหมินจะปล่อยให้เธอไปไม่ได้สวรรค์อุตส่าห์ ส่งแม่พระมาให้แบบนี้ พอเธอมาอยู่ก็สามารถจัดการบริ ษัทหยิ่นจื่อซะอยู่หมัด

ความมืดสลัว

เมื่อกู้หมิงจวิ้นกลับถึงบ้าน ก็เห็นเสิ่นอานนี่กำลังง่วนอยู่ ในครัว

อยู่ดีดีเขาก็คิดขึ้นมาในใจก็มีความรู้สึกเปรียบเทียบ เหมือนกับเดือนที่ผ่านมา เขาก็ต้องยอมรับว่าว่าเสี่ยวซี ต่างหากที่เป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้ พอวันนี้มาเห็นคนอื่น สวมผ้ากันเปื้อนของเธอ ในใจเขาก็รู้สึกไม่ค่อยชิน

อานนี่หันหน้ามาเห็นเขากลับมาบ้าน ก็ยิ้มแล้วก็เดินมาก อดเอวเขา “พี่หมิงจวิ้นพี่ว่าฉันใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้สวย ไหม

เขานิ่งแล้วก็ปลดมือเธอออก “พี่เธอล่ะ”
“เธอโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึก” เธอยิ้มในอ้อมกอด ของเขา “ในที่สุดพวกเราก็มีเวลาพอที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว”

“อานนี่”

เขาพูดเสียงเข้ม “ที่นี่ที่บ้าน เสี่ยวซีจะกลับมาเมื่อไหร่ ก็ได้”

เธอแหงนหน้ามองเขา “กลับมาแล้วยังไง ที่พี่ซื้อที่นี่ ก็ เพื่อจะแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ กู้หมิงจวิ้น พี่กล้าพูดเห รอว่าไม่ได้ซื้อบ้านหลังนี้เพราะฉัน” เสี่ยวซีกลับมาแล้วยัง ไง เธอควรจะรู้ตั้งนานแล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเรา นี่ยัง ถือว่าฉันยังปรานีนะที่โกหกเธอ ไม่งั้นฉันบอกความจริง ไปแล้วแล้ว”

ในความคิดของเสิ่นอานนี่ คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็น เมียน้อย