บทที่ 11 ยากเกินไป ยังต้องควบคุมตัวเอง

บทที่ 11 ยากเกินไป ยังต้องควบคุมตัวเอง

องครักษ์พร้อมทั้งผู้รับใช้ รื้อค้นห้องของซูเฉียวจนทั่วทุก ซอกทุกมุม พลิกแผ่นดินหาแล้ว

ห้องก่อนหน้านี้ต่างไม่ได้ลงแรงอย่างหนักแบบนี้มาก่อน

ซูซี่อซังเห็นเช่นนี้ มองไปดูเซียวยี่หันโดยไม่รู้ตัวแล้ว กล่าวอย่างไรอีก ซูเฉียวก็ยังเป็นพระชายาในอนาคตของ เขา ทั้งเป็นตัวแทนของใบหน้าอ๋องหันด้วย

ผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้ดูเหมือนจะมากเกินไปบ้างแล้ว

คนฉลาดอย่างซูซื่อชังเช่นนี้ ต้องรู้ว่าในนี้มีเลศนัย

แน่นอน

แต่เมื่อเขาได้เห็นเซียวยี่หันท่าทีด้านชา ลักษณะเรื่องไม่ เกี่ยวข้องกับตัวเอง ก็ไม่มีทางเลือกแล้วด้วย

ได้เห็นความเฉยเมยในใบหน้าของซูเฉียวอีก ก็ยิ่งจับคน เหล่านี้ไม่มั่นแล้ว

ดูเหมือนหลายอย่างล้วนเปลี่ยนไปหมดในชั่วข้ามคืนเดียว

“ใต้เท้า นายหญิง ท่านอ๋อง ค้นไม่พบอะไรเลย!” หลัง จากค่อนครึ่งชั่วยามไปแล้ว จึงมีคนเข้ามา

ลานบ้านของซูเฉียวได้เปลี่ยนโฉมหน้าไปหมดแล้ว

ในความเป็นจริง สีหน้านายหญิงซูดูไม่ค่อยดี เมื่อนาง ได้ยินผลบั้นปลาย เป็นเรื่องนอกเหนือความคาดหมาย อย่างเห็นได้ชัดแล้ว คิดพูดเป็นไปไม่ได้ ก็อดทนอีกแล้ว

ในใจยิ่งเดือดร้อนบ้างแล้ว สิ่งของไม่ได้อยู่ในห้องของ ซูเฉียว ไม่มีใครตายในลานบ้านของนาง ทุกอย่างนี้ยาก ที่จะจินตนาการเกินไปแล้ว นางคิดไม่ออกว่าเกิดปัญหา อะไรขึ้นแล้วที่ตรงไหน

หลายปีมานี้ ในจวนหลังนี้ นางคิดให้ใครตาย ใครก็ต้อง ตาย ให้ใครเป็น ใครก็เป็นเ

แต่ดัน ครั้งนี้ต่อหน้าซูเฉียว ทุกอย่างล้วนผิดพลาดไป หมดแล้ว

ไม่เพียงแต่นางทำผิดพลาด ซูซือก็พลาดมืออีกครั้งแล้ว
ต่อให้นางโง่อีกก็เข้าใจ ซูเฉียวแตกต่างไปแล้ว

เพียงแต่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว นางกลับเปลี่ยนไปใน ข้ามคืนเดียวแล้ว?

แต่เห็นลักษณะของซูเฉียว ยังขวัญอ่อนเหมือนหนูแบบ นั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

คิดถึงตรงนี้ นายหญิงซูมองชิวหลันเซียงปราดเดียวแล้ว ก้นบึ้งสายตาแฝงความแค้นลึกซึ้ง หลายปีมานี้ ตลอดที่ ผ่านมานางได้พยายามทุกวิถีทางเพื่อป้องกันไม่ให้ซูซื่อ ชังรับภรรยาน้อย กลับดันเฝ้าไว้ไม่อยู่ รับเอาชิวหลันเซี ยงคนนี้กลับเข้าในจวนแล้ว

ขณะเข้าจวน ท้องของชิวหลันเซียงก็โตแล้ว

เริ่มแรกท่านย่าซูยังมีชีวิตอยู่ เพื่อเลือดเนื้อเชื้อไขของ ตระกูลซูแล้ว ก็รั้งตัวลงมาแล้ว

โชคดีที่เป็นชีวิตชนชั้นต่ำด้วย ให้กำเนิดลูกสาวคนหนึ่ง

จึงได้ให้นายหญิงซูเก็บพวกเขาแม่และลูกสาวมาจนถึงทุกวันนี้
หลายปีที่สำคัญมานี้ ชิวหลันเชียงประจบนางทุกที่ทุก แห่ง เอาอกเอาใจนาง ร่วมมือกับนางรังแกบีบบังคับซู เฉียว จึงให้นางสงบจิตสงบใจแล้วบ้าง จึงได้ให้พื้นที่โต๊ะ หนึ่งแก่ชิวหลันเซียงแล้ว

แต่กลับร่างโดยพลัน ชิวหลันเซียงก็ได้ประสานกับซู เฉียวหนึ่งร้องหนึ่งรับ เกือบจะเอานางจนถึงที่ตาย!

แน่นอนนางย่อมไม่สามารถทนได้แล้ว

ณเวลานี้ นายหญิงซูคิดถึงชิวหลันเซียงขึ้นมาอีกแล้ว นางยังรู้สึกว่าซูเฉียวไม่ได้มีความสามารถในการพลิกมือ สะท้านภพขนาดนั้น

หลังจากนั้นประกายตาของชิวหลันเซียงก็เย็นยะเยือก

แล้ว

หลังจากที่เรือนหลายหลังถูกค้นหมดแล้ว ตั้งแต่ด้าน หน้าถึงด้านหลัง เรือนของผู้เฒ่าซูย่อมไม่มีใครกล้าที่จะ ค้นหา แหล่งสุดท้ายก็เป็นเรือนของนายหญิงซูแล้ว

ตั้งแต่ต้นจนจบเซียวยี่หันสีหน้าเฉยเมย

นางเติบใหญ่ขึ้นในพระราชวังตั้งแต่เป็นเด็ก จวนซูจุดนี้ ก็เป็นแผนกเด็กทารกโดยสิ้นเชิง
เขาถึงกับเดาได้ทั้งกระบวนการและผลลัพธ์แล้ว

เพียงแต่ในเมื่อฮ่องเต้ทรงบัญชาส่งเขามาแล้ว เขาก็ต้อง เดินผ่านกระบวนการนี้ให้ดี

ชิวหลันเซียงกุมผ้าเช็ดหน้าในมือไว้ให้แน่นโดยไม่รู้ตัว บนใบหน้าค่อนข้างเครียดบางส่วน ลูกตากลับมองไปที่ซู เฉียวแล้ว

นางรู้สึกด้วยว่าซูเฉียวไม่เหมือนเดิมแล้ว

แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว รู้สึกอีกว่าปกติไม่แตกต่างอะไรกัน

ยังเป็นลักษณะตกปากรับคำไปเรื่อยเปื่อย ขลาดกลัว เกิดเรื่อง กระทั่งศีรษะไม่กล้ายกด้วย

“ค้นเถิด!” ซูซื่อชังมองดูนายหญิงซูแล้วคราหนึ่ง สูดลม หายใจเข้าลึก ๆ คำหนึ่ง จึงเอ่ยปากกล่าว

ถ้าค้นยาพิษนี้ไม่พบ ได้แต่ต้องสอบสวนในพื้นที่อื่น ๆ อีกแล้ว

ทั้งผู้รับใช้และองครักษ์ต่างไม่กล้าเคลื่อนไหวใหญ่โต ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นนายหญิงผู้ดูแลครอบครัว ต่อให้ต้องถูกคุม ขังจองจำแล้ว แม้ว่าต้องเสียหน้าแล้ว ก็ยังเป็นนายหญิงซู ยังเป็นนายหญิงผู้ดูแลครอบครัวของจวนซูนี้ด้วย

ซูเฉียวเอาแต่ก้มศีรษะ ฉวยโอกาสที่ไม่มีใครสังเกตเห็น สะบัดแขนเสื้อแล้วคราหนึ่ง…

ไม่มีใครสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของซูเฉียว

แต่เซียว หันกลับสังเกตเห็นแล้ว เงยหน้าขึ้นมองไป อย่างรวดเร็วแล้ว

ก็ได้เห็นซูเฉียวก้มศีรษะลง ท่าทีหญิงสาวผู้น่ารัก ราวกับ ว่านางไม่ได้ทําอะไรมาก่อนเลยแบบนั้น

กลับทำให้เซียวยี่หันขมวดคิ้วแล้วทันที เขารู้สึกราวกับ ว่าเขาได้พลาดอะไรบางอย่างไปแล้ว

เรื่องบางอย่างไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิดเช่นนั้น

คิดถึงคำพูดของซูเฉียวไม่กี่คำเมื่อวานนี้ ก็ทำให้แผน ของหมิงจูจิ้วจู่ไม่มีที่ไหนเลยที่จะใช้การได้ ยิ่งทำให้โจว ไป๋มู่จัดการหลันซินแล้ว ยังทำให้นายหญิงซูเสียเปรียบ อย่างมาก เสียหน้าไปหมด ยิ่งทำให้ผลักซูชิงออกไป รักษาชื่อเสียงเกียรติยศของตนเองไว้แล้ว
ทั้งหมดนานานี้ ทําให้เซียวยี่หันรู้สึกว่าซูเฉียวไม่ได้ง่าย บริสุทธิ์อย่างที่เห็นผิวเผินอย่างนั้น

แน่นอน ไม่ได้เป็นคนขวัญอ่อนอะไรแล้ว กล้านำป้ายดำ มากราบบังคมทูลขออภิเษกสมรสกับเขาต่อหน้าพักตร์ ฮ่องเต้ได้แล้ว

ในใจยิ่งส่งเสียง มอย่างเย็นชาแล้วคราหนึ่ง

นายหญิงซูผิดหวังจริง ๆ นางออกแบบได้ดีมากแบบนั้น เมื่อวานนี้ ในที่สุดก็ไม่ได้อะไรเลย

ตอนนี้นางเชื่อว่าเรือนของตนเองสะอาดสะอ้าน

ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นดินแดนของตัวเอง หลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาด้วย สีหน้าลังเล

“เป็นอย่างไรแล้ว?” คิ้วซูซื่อชังขมวดแล้วทันที บน ใบหน้ายังแฝงความน่าทึ่งหลายส่วนไว้แล้ว “หาพบแล้ว?”

ผู้รับใช้คนนั้น อ้าฝ่ามือออก พยักหน้าแล้ว “ได้ให้แพทย์ พิษวิทยาทดสอบยาแล้ว ก็เป็นยานี้.…….
“เป็นไปได้ยังไง?” นายหญิงซูแข็งที่อไปทันที ก็จะก้าว ขึ้นหน้ามา แต่กลับถูกชิวหลันเซียงปรามไว้แล้ว “นาย หญิง อย่าวู่วาม ใต้เท้าต้องสืบค้นหาความจริงแน่นอน!”

หางตาสะกิดรอยยิ้มขึ้นมาปราดหนึ่ง

ความจริงนางยิ่งรู้ว่าเป็นใครเอาสิ่งของวางไว้ที่นี่

ยิ่งคิดรู้ว่าป่าหลี่ตายอยู่ในเรือนของตนได้อย่างไร

เพียงแต่ทุกสิ่งตรงหน้านี้ เป็นผลดีต่อนางมาก ดังนั้นนาง จะไม่มีวันสร้างปัญหาเด็ดขาด ให้ทุกสิ่งหยุดอยู่เท่านี้พอ ฝุ่นควันตลบหยุดนอนลงก็ดีแล้ว

“ใต้เท้า ท่านต้องตัดสินใจให้ความเป็นธรรมกับข้า ภรรยาน้อย นี่ต้องมีคนใส่ร้ายข้าแน่ ๆ !” นายหญิงซูก็ร้อน ใจแล้ว ของนี้วางอยู่ในห้องของซูเฉียวแท้ๆ แต่ตอนนี้ กลับวิ่งเข้ามาอยู่ในเรือนของตนเอง นางย่อมไม่ยอมรับ แล้ว ทั้งไม่สามารถยอมรับได้ด้วย

เซียวยี่หันส่งเสียงฮึมเบา ๆ แล้วเสียงหนึ่ง มองดูแพทย์ พิษวิทยาที่เป็นผู้ชันสูตรศพซึ่งติดตามมาด้วยว่า “เจ้า แน่ใจว่าป้าหลี่ก็ถูกวางยาพิษชนิดนี้ตาย?”

“ใช่” แพทย์พิษวิทยาหยุดสั้น ๆ และตรวจสอบอีกครั้ง แล้ว กล่าวอย่างแน่ใจมาก
จากนั้น เซียวยี่หันก็โบก ๆ มือแล้ว ว่า “ดีแล้ว ถอย!”

ทักทายกับซู อ งอีกครั้ง พาคนจากไปแล้ว

เขาเป็นคนฉลาดด้วย ฮ่องเต้ทรงส่งเขามาที่นี่ ทรงคิดจะ หาปัญหาให้เขาด้วย

ขุนนางผู้บริสุทธิ์ยากตัดขาดจากงานการบ้านการเรือน

แต่ตอนนี้ ตรงหน้าไม่ต้องให้เขามาพิจารณาคดีความ แล้ว ให้ซูซื่อบังเองมาตัดสินพิจารณาคดีความเองก็ได้ แล้ว

สําหรับฮ่องเต้ที่นั่น ก็ต้องปล่อยให้ซูซี่อยังไปมอบตัวเอง

แล้ว

เมื่อออกจากจวนไทซือ แพทย์พิษวิทยาส่ายหน้าแล้ว “จิตใจอิสตรีพิษมากที่สุด ผู้ได้กลิ่นยาต้องตาย กระทั่ง ทาสผู้ติดตามให้บริการข้างกายตนหลายปียังไม่ยอม ปล่อยทั้งหมด เพียงเพื่อใส่ร้ายนายหญิงคนเดียว ช่างไม่ คุ้มค่าเกินไปแล้ว! ในที่สุด เสียทั้งฮูหยินและรี้พลแล้ว!”

เซียวยี่หันหรี่ตาทันทีแล้ว “ผู้ที่ได้ยินต้องตาย?”
แพทย์พิษวิทยาพยักหน้า “ถูกแล้ว!”

“แล้วเจ้าล่ะ?” เซียวยี่หันถามกลับแล้วประโยคหนึ่ง ความหมายในวาจา เจ้าได้ยินด้วยก็ต้องตายหรือ?