บทที่ 8 คนไม่ดีก็ย่อมจะเจอคนไม่ดี

บทที่ 8 คนไม่ดีก็ย่อมจะเจอคนไม่ดี

“ท่านพ่อเจ้าคะ!” ซูซือเองก็โมโห “เมื่อกี้นางตบตีลูก เจ้าค่ะ……

ซูเฉียวที่อยู่ข้างๆน้ำตาคลอ รีบแย่งพูดก่อน ด้วยเสียงต่ำ “อย่าไปโทษพี่ใหญ่เลยเจ้าค่ะ ลูกไม่เป็นไร พี่ใหญ่ทำเพื่อ จวนซู หากพี่ใหญ่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพระชายาหลวง จวนซูก็คงจะมีหน้ามีตาด้วยเช่นกันเจ้าค่ะ!”

ในอดีตนั้นซูเฉียวเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด ถึงจะโดน รังแก แต่ก็จะพูดดีเพื่อผู้อื่น คิดถึงใจผู้อื่น ก็เพราะเป็นเช่น นี้ ถึงโดนทุกคนเหยียบหัวอยู่เช่นนี้

ตอนนี้นางต้องแสดงเป็นลูกสาวที่ดีต่อหน้าซูไท่ซื้อ

และตอนนี้นางเองก็รู้ว่าต้องเป็นเพราะผู้เฒ่าซูออกตัว ช่วยนางแน่นอน

ไม่เช่นนั้น พ่อคนนี้จะสนใจความเป็นความตายของนาง ได้อย่างไร

ซูซือหลอกนางไปที่จวนรัชทายาท เพื่อแย่งแผ่นที่สมบัติ แล้วฆ่านางให้ตาย ส่วนนายหญิงซูนั้นเป็นผู้รับแผนต่อ มาทำลายชื่อเสียงของนาง ถึงนางจะมีชีวิตกลับ จากจวนรัชทายาท ก็ย่อมจะโดนจับไปถ่วงคอกหมู่เช่นกัน

สุดท้าย ก็ตายอยู่ดี

คนพวกนี้ ช่างโหดร้ายนัก

และเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ ซูไท่ซือและผู้เฒ่าซูซือก็น่าจะรู้

เพียงแต่ว่าตอนนี้ซูเฉียวไม่รู้ว่าเขาเย็นชาจนไม่อยากยุ่ง หรือว่าเขาก็เป็นคนเบื้องหลังเช่นกัน……

จวนซูนี้ ทำให้นางรู้สึกถึงความเย็นชา

มีเพียงการวางแผนทําร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เพราะเช่นนั้น นางเองก็ไม่อ่อนมือ

“เหอะ!” ซูไท่ซือไม่ค่อยชอบซูเฉียว เลยหันไปจ้องนาง “การได้เป็นพระชายาหลวง พูดง่ายมากนัก!”

เขาเองก็อยากให้ซูซือกลายเป็นพระชายาหลวง แต่ เซียวจิ๋นเหยียนคนนี้เก่งด้านการวางแผน ไม่เคยยอมเลย เลยทำให้ซูไท่ซือกังวลไม่น้อย
ซูไท่ซือกระพริบตาเล็กน้อย แล้วมองซูซือด้วยสายตา ที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด “แล้วก็ พระชายารองโปรด เข้าใจในฐานะของตนเองด้วยขอรับ ที่นี่ไม่ใช่จวน รัชทายาท!”

นี่เป็นครั้งที่สองที่พูดถึงเรื่องนี้ เป็นการเตือนที่ค่อนข้าง ร้ายแรงแล้ว

กลางดึกเช่นนี้ เขาหงุดหงิดอยู่แล้ว แล้วยังต้องมา จัดการเรื่องวุ่นวายใจพวกนี้อีก

ก็ย่อมที่จะไม่พอใจอยู่แล้ว

ผู้เฒ่าซูให้ความกดดันกับเขา เขาเองจึงไม่สามารถที่จะ ไม่ปกป้องซูเฉียว

“กลับ!” พูดจบ ซูไท่ซือก็พูดกับบ่าวที่อยู่ทางซ้ายและ ขวา

ก่อนที่จะจากไป ก็หันไปมองซูเฉียว เขารู้สึกว่านาง เปลี่ยนไป แต่ก็ดูไม่ออกว่าเปลี่ยนตรงไหน

แต่ว่า สามารถทำให้ผู้เฒ่าซูมาเอ่ยปากได้ เรื่องต้องไม่ ง่ายแน่นอน
จําหลินที่หลบอยู่ในที่มืด มือแน่น

เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าซูเฉียวจะโกหกเช่นนี้

และซูซือก็ไม่มีโอกาสแม้แต่พูดแก้ตัวให้ตนเอง

แต่ว่าซูไท่ซือได้พูดเช่นนั้นแล้ว ในจวนซูนี้ พวกเขาก็ ย่อมจะทำอะไรซูเฉียวไม่ได้แล้ว

ก็คงต้องหาวิธีใหม่

“นางชั้นต่ำ คอยดูต่อไปแล้วกัน!” ซูซือจับหน้าของ ตนเอง แล้วพูดอย่างโหดร้าย “ไม่ได้ของ องค์รัชทายาท ไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่นอน!

พูดจบก็จากไปพร้อมกับจิ๋วหลินเลย

มองดูแผ่นหลังของพวกเขา ซูเฉียวก็ยิ้มอย่างเย็นชา “องค์รัชทายาท ก็ไม่ปล่อยเจ้าเช่นกัน!”

นางรู้สึกว่าคงต้องไปพบองค์รัชทายาทแล้วล่ะ

ต้องไปคุยกันสักครั้ง!

“ท่านเจ้าคะ ข้างบนลมแรงหรือไม่? ดูเรื่องสนุกมาตั้งนาน ไม่เหนื่อยบ้างหรือ?” ห้องครัวกลับไปสงบอีกครั้ง แต่ ซูเฉียวกลับพูดไปทางด้านบน

โจวไปมู่ที่ไปแล้วกลับมาก็มองซูเฉียวด้วยความเหลือ เชื่อ

ยัยตัวแสบนี้เป็นดอกไม้สีขาว และคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมมาก การกระทําเมื่อกี้นี้ของนาง ช่างโหดร้าย แต่กลับมีผล

แต่ว่า ตอนนี้สิ่งที่โจวไป๋มู่กังวลคือ ซูเฉียวกลับใช้หยก นั้นไปบังธนู ตอนนี้กลายเป็นเศษหยกไปหมดแล้ว……

พวกเขาสืบหามานานเช่นนั้น ถึงพบว่าบนตัวของซูเฉียว มีหยกที่สามารถใช้เป็นยารักษาได้ แต่กลับโดนทําลาย

ไปแล้ว!

“เจ้านี่ช่างทำลายข้าวของจริงๆ หยกนี้มูลค่ามหาศาล เชียวนะ!” โจวไป๋มู่กระโดดลงมา แล้วเดินไปที่เศษหยก มองด้วยสีหน้าที่เสียดาย

“มูลค่ามหาศาล ก็ไม่สำคัญเท่าชีวิต!” ซูเฉียวเองก็พูด ตาม “แต่ว่าคุณชายน้อยโจว มาตำหนักของข้าดึกเช่นนี้ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดหรือ? หากมานัดเจอกับน้องเล็ก ของข้าละก็ วันนี้คงมาผิดจังหวะ เพราะนางบาดเจ็บที่เท้า!”

โจวไปมู่โดนแซวจนหูแดง แต่หน้ากลับขาว “อย่าพูดไป เรื่อย ระวังภัยมาจากปากนะ”

“คุณชายโจวน้อยวางใจได้ ข้าไม่มีทางพูดออกไป แน่นอน!” ซูเฉียวขมวดคิ้ว จากนั้นก็ยิ้มตาหยี ยังต้อง ขอบคุณเขาที่ตอนกลางวันเดินเข้ามาในแผนของตนเอง ง่ายดายเช่นนั้น

แต่ว่า ซูเฉียวรู้สึกว่าคนนี้ไม่ค่อยมีสมองสักเท่าไหร่

“เรื่องตอนกลางวัน ยังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้าเลย!” โจว ไป๋มู่ย่อมจำได้ ตอนนี้จึงกัดฟันพูด “ใช้ข้าเพื่อจัดการภัย อันตรายที่ใหญ่หลวงในใจ ก็ต้องมาการตอบแทนบ้างสิ!”

ยิ้มที่มุมปาก ซูเฉียวหัวเราะในใจ ก็ไม่ถือว่าโง่เขลา ขนาดนั้น

ที่เขารู้ตัวแล้วสินะ

“คุณชายโจวน้อยเล่นตลกแล้ว ตอนนั้นข้าไม่ได้ขอร้อง ให้ท่านจับหลันซินไปสักหน่อย!” ซูเฉียวเองก็ก้มหน้ามอง ดูหยก
นางรู้ถึงแม้ว่ามูลค่าของหยกนี้มีค่าเท่ากับสมบัติทั้งหมด ของราชอาณาจักร โจวไป๋มู่ก็คงไม่เหลียวมอง ตระกูลโจวนั้นรวยล้นเหนืออาณาจักรอยู่แล้ว แต่เขากลับมาสนใจแต่หยกที่แตกเป็นเศษ

ก็ดูค่อนข้างจะแปลก

โจวไป๋มู่โดนเถียงจนพูดไม่ออก เลยจ้องนาง “เจ้า…..พูด เก่งนัก!”

“ขอบพระคุณที่ชมเจ้าค่ะ!ซูเฉียวยักไหล่ ในใจมีความ เย็นชา จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินไปเลย “ตำหนักของน้อง เล็กอยู่ทางทิศตะวันออก ข้างๆบ่อน้ำ ไม่ต้องขอบคุณ!

“ยัยตัวแสบ!” โจวไป๋มู่จ้องนาง แล้วกัดฟัน หากไม่ใช่ เพราะเขาไม่ตบตีผู้หญิง ตอนนี้เขาอยากซ้อมตีซูเฉียว มาก นิสัยเช่นนี้ แย่สุดๆ

“กลับเถอะ! ขายหน้า! ” วินาทีที่ซูเฉียวหันหลัง เซียว ยี่หันก็เดินเข้ามา แล้วตบเบาๆที่ไหล่ของโจวไป๋มู่ หมายความว่า แค่ยัยตัวแสบคนเดียวเขายังทำอะไรไม่ได้
ทำให้โจวไป๋มู่ยังเกลียดซูเฉียวเข้าไปใหญ่

“ว่าที่พระชายาของเจ้าคนนี้ ช่างแปลกนัก! ข้าสงสารเจ้า นัก!” โจวไป๋มู่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยอม “ยังเอาหยกมาบัง ธนูอีก!”

“คนไม่ดีก็ย่อมจะเจอคนไม่ดี ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ!” เซียวยี่หันก็ไม่ชอบซูเฉียวเช่นกัน ตอนนั้น นางให้ป้ายดำ ให้ฮ่องเต้ลงราชองค์การให้แต่งงานกับเขา เขากำลังสู้รบ อยู่ ไม่สามารถมาทำอะไรได้ นางช่างหาจังวะที่เหมาะสม ดีนัก

พอได้ยินเช่นนี้ โจวไป๋มู่ก็รู้สึกดีขึ้น “ใครคือคนไม่ดี?” แต่ว่าคำพูดของเซียวยี่หัน เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก

“ไม่กลับ?” หันไปมองโจวไป๋มู่เสร็จ เซียวยี่หันก็เดินจาก ไปเลย

การกระทำนั้นหมายความว่า ถ้าเจ้าไม่กลับ ข้ากลับเอง เจ้าค่อยๆพูดไปเองแล้วกัน ไม่รีบ

โจวไป๋มู่เลยทำได้แค่รีบตามไป แต่เขาอยากรู้มากกว่า ว่าใครกันที่จะจัดการซูเฉียว
ซูเฉียวมองของในห้องที่โดนค้นจนยุ่งไปหมด นางขมวด คิ้ว เดินเข้าไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็หยุดเดิน แล้วรีบกลั้น หายใจ ในอากาศ ยาพิษ….

ดูแล้ว คนที่อยากฆ่านางนั้นก็มีไม่น้อยเลยนะ

“นางชั้นต่ำที่สมควรตาย!” หลังประตู มีมีดสั้นแทงเข้ามา พร้อมกับคําสาปแช่ง

นางหลบไปด้านข้าง แล้วขมวดคิ้วพร้อมกับกลั้นหายใจ

ฟังเสียงแล้วเหมือนเป็นหญิงชรา น่าจะเป็นบ่าวในบ้าน ไม่ใช่บ่าวของตำหนักนายหญิงซู ก็คือบ่าวของตำหนัก นายหญิงชิว กล้าดียังไงใช้วิธีต่ำช้าเช่นนี้มาทำร้ายนาง

แต่นางก็คิดได้ว่าเรื่องผิดปกติ ในห้องนี้โดนคนวางยา พิษ แล้วหญิงชรานี้ทั้งด่าและใช้มีดแทงนางในเวลา เดียวกัน ก็คงจะสูดยาพิษเข้าไปในปอดแล้ว จากนั้นก็ ตายเพราะยาพิษ!

สะดุ้ง หากคนนี้ตายในห้องของนาง ก็คงจะเป็นปัญหา

สินะ

นี่เป็นการใส่ร้าย
และเป็นวิธีที่ค่อนข้างมีเล่ห์เหลี่ยมสูง

หากนางโดนยาพิษและตายไปพร้อมกับหญิงชราท่านนี้ ก็คือสมควรตาย สมน้ำหน้า

แต่หากมีเพียงหญิงชรานี้ตายไปคนเดียว ก็คือนางโหด เหี้ยม ฝีมือร้าย ใจไม่ซื่อ

ไม่ว่าเหตุผลไหน ก็สามารถกำจัดนางได้