บทที่ 5 ยกก้อนหินมาทุบขาตนเอง

บทที่ 5 ยกก้อนหินมาทุบขาตนเอง

“คุณท่านเจ้าคะ อย่าไปฟังพวกนางเลยค่ะ พวกนางหวัง ร้ายต่อข้าค่ะ!” นายหญิงซูรนไปหมดแล้ว นายหญิงชิวหัก หลังกะทันหันเช่นนี้ ทำให้นางทำตัวไม่ถูก

และซูเฉียวก็พยายามเป่าหูไม่เลิก นายหญิงซูเลยกลัว ในทันที

ผลักซูซือเบาๆ

ซูซือเคยเสียเปรียบในมือซูเฉียวหนึ่งครั้ง เวลานี้เลยรู้สึก ไม่ดีในใจ

แต่ก็ยังคงจำใจไปคุกเข่าต่อหน้าซูซื่อชัง “ท่านพ่อ ท่าน แม่เป็นผู้ที่มีเหตุมีผลมาโดยตลอด ดูแลบ้านเป็นระเบียบ จะทำเรื่องไม่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร ต้องเป็นเพราะว่าโดน น้องรองกับนายหญิงชิวใส่ร้ายแน่ๆเจ้าค่ะ ท่านพ่อคืน ความยุติธรรมให้ท่านแม่ด้วยเจ้าค่ะ!”

ซูซื่อชังมองหน้านายหญิงซูที่ร้องไห้จนหน้าลาย แล้ว มองนายหญิงชิว ก็เห็นความแตกต่างได้ชัดเจน

และวันนี้นายหญิงซูก็ทำให้เขาเสียหน้ามามากพอแล้ว
เลยสะบัดแขนเสื้อ แล้วจ้องซูซือ “พระชายารองลุกขึ้น ด้วยขอรับ ข้าไม่สมควรให้ท่านมาคุกเข่าเช่นนี้”

เมื่อครู่นี้องค์รัชทายาทไม่ได้เข้าบ้าน ซูซื่อชังก็รู้แล้ว ว่าลูกสาวคนนี้ของตนเองไม่ได้มีศักดิ์อะไรในจวน รัชทายาท

เพราะเช่นนั้น เขาจึงสีหน้าดูไม่ค่อยดี

ซูซือสะดุ้งเล็กน้อย แล้วมองหน้าพ่อของตนเองด้วย สายตาที่เหลือเชื่อ!

ท่านพ่อคนนี้เห็นแก่ตัวแค่ไหน นางเองก็รู้ดี ตอนนั้นเขา คิดจะส่งลูกสาวทั้งสามเข้าไปในจวนรัชทายาทด้วยซ้ำ เพื่อประจบองค์รัชทายาท

ขนาดนายหญิงซูเองก็ยังเข้าใจ ตอนนี้นางหมดหนทาง แล้ว

“นายหญิงทำผิด ฝีมือโหดร้าย ใส่ร้ายคุณหนู ขังไว้หลัง บ้าน หากไม่ได้รับคำสั่งจากข้า ห้ามใครไปเยี่ยม!” ซูซื่อ ชังยกมือขึ้น แล้วพูดด้วยความเย็นชา

ซูเฉียวก้มหน้าแล้วยิ้ม นางรู้ การที่ดึงนายหญิงชิวมาอยู่ พวกเดียวกันนั้น นายหญิงซูต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน แน่นอน
ตั้งแต่ที่นางลงจากรถม้า แล้ววิ่งไปที่หน้าประตูจวนซู นางก็วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว

และก็ผ่านไปค่อนข้างดี

“ท่านพ่อคะ ไม่ได้นะเจ้าคะ!” ซูซือเริ่มรน นางไม่มีศักดิ์ ในจวนรัชทายาทอยู่แล้ว หากตอนนี้ ท่านแม่ของนางเกิด เรื่องอีก นางต้องแย่แน่ๆ

“ทำไมหรือ? พระชายารองยังมาจะยุ่งเรื่องของจวน ไทซือหรือ?” วินาทีที่องค์รัชทายาทไม่ได้เข้ามาพร้อมกับ ซูซือ ซูซี่องก็ทอดทิ้งลูกสาวคนนี้แล้ว

เขาเองก็ไม่กลัว เพราะเขายังมีลูกสาวอีกสองคน

ถึงซูเฉียวจะต้องสมรสกับอ๋องหัน แต่การทำลายเรื่อง สมรสเช่นนี้ ขอเพียงประโยคเดียวของฮ่องเต้ก็เพียงพอ

ซูซือมองใบหน้าที่เย็นชาของซูซื่อฟัง อยากจะพูดอะไร บางอย่าง แต่สุดท้ายก็ส่ายหน้าไปมา แล้วนั่งลงกับพื้น

คิดไม่ถึง วางแผนเพื่อทำลายซูเฉียวนั้น ตอนนี้กลับ กลายเป็นเช่นนี้

นี่ก็คือยกก้อนหินมาทุบขาตนเอง
มีแม่บ้านหญิงมากักตัวนายหญิงซูออกไป และภายใน ห้องรับแขก เฉียวคุณเข่าอยู่เงียบๆ ก้มหน้า ยังคงแสดง ถึงความอ่อนแอ

ซูเฉียวในลักษณะเช่นนี้ ซูชื่อชังดูแล้วก็หงุดหงิด เลย ยกมือขึ้น “เอาเถอะ ถอยกันไปได้แล้ว ข้าต้องการความ สงฆ์

เรื่องของวันนี้โดนล็อกันไปทั่วในอีกวัน เขาถือว่าเสีย หน้ามากเลยจริงๆ

ไม่เพียงแต่นายหญิงเสียหน้า ลูกสาวเองก็ยังกลายเป็น ตัวตลก

ตอนนี้เขาโกรธมาก และยิ่งโกรธที่นายหญิงซูทำงานไม่

ได้เรื่อง

ซูเฉียวตอบรับอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้อง ของตนเลย

นางยิ้มที่มุมปาก มีความโล่งอก

เดินเข้าไปในตำหนัก ก็เห็นแม่บ้านคนหนึ่งจ้องตนเอง นางเดินเข้าไปใกล้ ก็มีน้ำร้อนถูกโยนเข้ามาพร้อมกับแก้ว
ซูเฉียวที่ไหวตัวทันขยับไปทางข้าง แก้วน้ำตกลงที่พื้น แตกสลาย และน้ำก็หก ยังมีไอร้อน หากเมื่อครู่หกบนตัวซูเฉียว ผลที่ตามมานั้นคาดไม่ถึง จริง!

“นางชั้นต่ำ กล้าใส่ร้ายคุณหนูสาม นายหญิงชิวรับสั่ง แล้ว ตอนนี้เจ้าไปคุกเข่าหน้าประตูจวน บอกว่าคนที่ไป เจอ เมื่อคืนคือเจ้า ก็จะสามารถเก็บชีวิตไว้ได้!” แม่บ้าน นั้นพูดด้วยความโหดร้าย ไม่เห็นซูเฉียวที่เป็นบุตรสาว รองในสายตาเลย

ในความทรงจำ ซูเฉียวอยู่ในตำหนักไม่มีศักดิ์แม้แต่น้อย

จริงๆ

เพราะว่าซูซือและซูชิงต่างก็มีมารดา มีเพียงนางที่ไม่มี

คนสนใจ

ซูเฉียวถอยหลัง แล้วยิ้มอย่างเย็นชา “นายหญิงชิวพูด เช่นนี้หรือ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว!” แม่บ้านพูดโดยไม่ลังเล

อยู่ในบ้านหลังโตเช่นนี้ เจ้านายที่ไม่ถูกโปรดปราน ยังสู้บ่าวไม่ได้เลย

“ได้สิ!” ซูเฉียวพยักหน้า นางเองก็รู้ นายหญิงชิวไม่ ปล่อยนางไปแน่ๆ เลยพุ่งเข้าไปแล้วจับที่คอเสื้อของแม่ บ้าน กำมือแน่น แล้วกดไปที่บางจุดบนร่างกายของนาง

ตามความรู้ของนาง นางรู้ดีทุกจุดบนร่างกายของมนุษย์

รู้ว่าถ้ากดที่จุดไหนจะทำให้คนเจ็บปวดราวกับตาย แต่ กลับไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ

แม่บ้าน “โอ๊ยยยย” ร้องเสียงดัง แต่กลับไม่สามารถหลุด พ้นจากการควบคุมของเขา

นางเองก็คิดไม่ถึง ซูเฉียวที่ใจไม่กล้าจะกล้าทำกับนาง เช่นนี้

อีกทั้งซูเฉียวที่อ่อนแอจะมีเรี่ยวแรงขนาดนี้ ในใจก็ยิ่งไม่ เข้าใจไปใหญ่

จนกระทั่งแม่บ้านเจ็บจนพูดไม่ออก ซูเฉียวถึงปล่อยมือ แต่ก็ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูด “กลับไปบอกนาย หญิงชิว ถ้าอยากเป็นนายหญิงหลวงของจวนซู ฝันไป เถอะ!”
ก่อนหน้านี้ที่นางช่วยนายหญิงชิวก็เพื่อจะทำลายนาย

หญิงซู

แต่ก็นะ เป็นเพราะอำนาจของทางฝั่งแม่นายหญิงซู ซู ไท อเองก็ไม่กล้าหย่าร้างกับนางหรอก

มากสุดก็แค่ละเลยนาง

ตำแหน่งนายหญิงหลวงของจวนไท่ซือนี้ไม่มีทางเปลี่ยน ง่ายๆหรอก

และนี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่ซูเฉียวต้องการ ตอนนี้นายหญิงซูก็ เหมือนเป็นเสือที่โดนถอนเขี้ยวไป ไม่มีความอันตรายใดๆ แล้ว

นายหญิงชิวเห็นสีหน้าที่แม่บ้านร้องไห้อย่างทรมาน ขมวดคิ้วแล้วถาม “เจ้าร้องไห้ทำไมใครตายหรือ?

“นายหญิง นางชั้นต่ำนั่นกล้าดียังไงมาตีข้าน้อย! ข้าน้อย ข้าน้อยไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ!” แม่บ้านพูดด้วยเสียงสะอื้น

นางไม่รู้ว่าซูเฉียวทำได้อย่างไร แต่วินาทีนี้ รู้สึกแค่ว่าทั้ง

ร่างกายเจ็บปวดไปหมด
“นางกล้าตีเจ้า?” นายหญิงชิวมองหน้าแม่บ้าน “เจ้าไป หกล้มที่ไหนมาเองหรือเปล่า แค่มดนางยังไม่กล้าเหยียบ ตายเลย!”

บนใบหน้ามีความเย็นชา แล้วหันไปมองซูชิง “ชิงเอ๋อ เจ้าไปดูซูเฉียวสิ วันนี้นางเก่งนัก เพียงแต่ว่า นี่คือสิ่งที่ข้า ต้องการ แต่ว่าตอนนั้นนางพูดจาไปเรื่อย ทำให้ชื่อเสียง ของเจ้าเสื่อมเสีย ต้องห้ามปล่อยนางไปง่ายๆ เรื่องนี้ ต้อง ให้นางออกไปแก้ข่าว ไม่เช่นนั้น ชีวิตของเจ้าจะพังเอา นะ!”

ซูชิงเองก็สีหน้าแย่ พยักหน้าเบาๆ แล้วยื่นมือไปพยุง นายหญิงชิว “ท่านแม่วางใจได้เจ้าค่ะ ลูกจะไปหานาง ตอนนี้เลย ให้นางไปแก้ข่าวเดียวนี้เลยเจ้าค่ะ”

“ดี!” นยหญิงชิวตอบ

นางเชื่อว่าลูกสาวของตนเองต้องสืบทอดความฉลาด ของตนเองแน่นอน

แค่ไปจัดการซูเฉียวคนเดียว ง่ายดายสิ้นดี

ซูเฉียวไม่ได้กลับห้องนอน แต่กลับยืนอยู่ที่สวน ยืนอยู่ เงียบๆ มองดูดวงอาทิตย์ตกดิน

ซูชิงพาแม่บ้านเดินขาเป๋เข้ามา ซูเฉียวมองพวกนางทั้งสองด้วยแววตาที่หาเรื่องเล็กน้อย

แค่แววตานี้ ก็ทําให้ซูชิงโมโหจนขึ้นสมอง

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ซูเฉียวเห็นนาง มักจะทำความ เคารพเสมอ ทำตัวระมัดระวังตลอด ไม่เคยโอหังเหมือน ครั้งนี้ กล้าดียังไงใช้สายตาเช่นนี้มองนาง

เพราะเช่นนั้น ซูชิงจึงเดินเข้าไปโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น เตรียมสั่งสอนเฉียว

แต่ว่ายังไม่ถึงข้างกายซูเฉียว ก็ร้องออกมาเสียงดัง

แก้วน้ำที่แม่บ้านโยนแตกก่อนหน้านี้แทงไปที่เท้าของซู ชิง แค่แปปเดียวก็มีเลือดไหลเต็มพื้นไปหมด!