ความฝันของสาวน้อย

ร่างสูงสง่าเดินเข้ามาช้าๆ

สายตาที่จ้องมาคมวาว ราวกับว่าไม่ใช่สายตาของผู้ ปกครองหนุ่มที่หล่อนคุ้นเคย ความคมปลาบกรุ้มกริ่ม เหมือนจะสื่อความนัยบางอย่าง แต่ทั้งที่ไม่เข้าใจแน่ชัด อกใจสาวน้อยผู้ไร้ประสบการณ์เชิงรักก็ยังต้นโครมคราม ตามด้วยอาการวาบหวิวจากช่องท้อง แล่นปราดสู่จุด สงวนลี้ลับที่ไม่เคยเผยแก่สายตาใครมาก่อน

แล้วร่างอ้อนแอ้นก็ถึงกับสั่นสะท้าน ทันทีที่ตกอยู่ภายใต้

วงแขนแข็งแรง

“แจ้…”

เสียงมีกังวานห้าวนุ่มนวลกระซิบเรียกข้างริมหูเล็ก

“ขา” เสียงขานรับเบาหวิว เรี่ยวแรงให้แข้งขายืนหยัด แทบจะไม่หลงเหลือ

“ขอให้อาได้รักแจ้เถอะนะ”

จะตอบอย่างไรดี…. หล่อนจะตอบอย่างไร
ใจน่ะอยากตอบตกลงสักร้อยครั้ง แต่ปากกลับหนักอึ้ง

“รู้ใช่ไหมว่าอาต้องการการแจ้ อยากกอด”แขนล่ำสันมัด ร่างอ้อนแอ้นแน่นเข้า “อยากจูบ…ปากรุมร้อนแนบลงมา ซิตปากเย็นๆ อึดใจเพื่อเป็นการสาธิต “และอยาก…ทํา ทุกอย่างให้แจ้ของอามีความสุข อนุญาตอาเถอะนะคน

เรี่ยวแรงที่มีพอแค่พยักหน้าก้บอกกว้างตึงไปด้วยมัด กล้ามแน่น

เหมือนกับว่าเขาใจจดจ่อรอให้หล่อนอนุญาตอยู่แล้ว ทันทีที่รับรู้ในอาการพยักหน้านิดเดียวของหล่อน ร่าง หล่อนก็ลอยลิ่วขึ้นสู่วงแขนแข็งแรง เมื่อถูกปล่อยอีกครั้ง สิ่งรองรับคือที่นอนหนานุ่ม

สมองของหล่อนคงงงงวยกับความสมหวังที่ฝันมาตลอด สักวันผู้ปกครองจอมเผด็จการรูปหล่อจะหันมาให้ความ สนใจหล่อนอย่างหนุ่มให้ความสนใจสาว ไม่ใช่อย่าง ผู้ใหญ่สนใจเด็กเล็กคนหนึ่ง กว่าจะได้สำนึกว่าจะเกิด อะไรขึ้นต่อไป ร่างสูงใหญ่ก็แนบลำตัวลงมาทาบทับ

ปากได้รูปงามที่หล่อนเคยนึกอยากสัมผัสด้วยปลายนิ้ว เพื่อให้รู้ว่าจะนุ่มเหมือนปากหล่อนหรือไม่ ก็ซุกไซ้ลงชิด ลําคอเรียวเล็กของหล่อน ก่อความซ่านสยิวแปลกๆ แก่ หล่อน
ปากอุ่นเป็นร้อนนั้นไม่ได้อยู่นิ่งกับที่ แต่กำลังลามองหา อกอวบตั้งเต้าที่กำลังสะท้านไหวตามแรงหอบหายใจของ ผู้เป็นเจ้าของ

“อ๊า …”

หล่อนหลุดเสียงครางออกมา เพราะเสียวหัวนมที่กำลัง ถูกดูดดึงจากปากหยักได้รูป

“อะ…อาภัณห์”

เสียงเรียกผู้ปกครองจอมเผด็จการที่หล่อนเคยอยาก ลูบไล้ผิวกายเขา สั่นพลิ้ว

“อูยส์…อย่าค่ะ! อย่า…

เสียงร้องห้ามลากยาว เมื่อรับรู้ได้ว่านิ้วยาวใหญ่กำลังรุก คืบเบิกทางที่ไม่เคยมีสิ่งใดเล็ดลอดเข้าไป

ปากห้ามปราม แต่กายสาวบิดส่าย แอ่นสะโพกเบียดเนิน นูนเป็นกระเปาะเข้าหามือใหญ่ อย่างวอนขอความแนบ ชิดยิ่งกว่าที่เป็นอยู่

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“คุณแจ้ค้า ตื่นยังคะ สายแล้วนะคะ”

ร่างบางที่กำลังนอนบิดส่ายอยู่บนเตียง ผวาเชือก เปลือกตาปิดสนิทอย่างคนกำลังหลับเบิกออกจากกัน

บ้าบอที่สุด! นี่แค่ฝันไปเองหรอกหรือเนี่ย?

“คุณแจ้…”

เสียงปลุกจากฝันวาบหวามเรียกเข้ามาอีก

“เออ ได้ยินแล้วน่า

บอกออกไปเสียงหงุดหงิดเพราะฝันค้างๆ คาๆ คือก็ไม่รู้ หรอกว่า ถ้าไม่ถูกปลุกเสียก่อน ความฝันจะไปสิ้นสุดลง ตรงไหน

“อีกครึ่งชั่วโมงจะตั้งโต๊ะอาหารเช้าแล้วนะคะ”

“เดี๋ยวลงไป”

ปัญจมาถอนใจเฮือก รู้สึกเลยว่าเช้านี้ตัวเองอารมณ์ไม่ ผ่องใสนัก

“อากัณห์บ้า! ทำไมต้องตามมารบกวนกันกระทั่งในฝันด้วยนะ” ปากบางบางอิ่มหึมง่ากับตัวเอง ตากลมใสสี น้ำตาลสวยขุ่นมัว

ความขัดอกขัดใจมีแน่ๆ แต่ที่มีมากกว่า อารมณ์ตื่นตัว ของหญิงสาวที่ถูกเร้า จนเกิดความปรารถนาอยากลิ้ม ลองในสิ่งที่ตัวเองก็ยังไม่รู้แน่ หากได้ลิ้มรสเข้าจริงๆ จะ วิเศษ แสนสุขอย่างที่จินตนาการอยู่บ่อยๆ หรือไม่

ตอนที่ 1

อกัณห์ นภนนท์ ถอนใจเฮือก รับรู้ว่าความสงบทางใจที่ หาได้ยากยิ่งในระยะหลังๆ มานี้ของเขา สิ้นสุดลง ทันที ที่ร่างอรชรอ้อนแอ้นขัดกับสัดส่วนบ่งบอกความเป็นอิตถี เพศ เดินเข้าประตูห้องนั่งเล่นที่เขากำลังนั่งหย่อนใจในวัน หยุด

พอเห็นเขาเจ้าหล่อนก็หยุดกึก แล้วสีหน้าเฉยๆ ก็เปลี่ยน เป็นร่าเริงสดใสพอๆ กับเสียงทักทายจากปากอิ่มสีชมพู ระเรือด้วยเลือดฝาดแห่งวัยสาว

“แน่ะ! วันนี้อาภัณห์อยู่บ้าน ทำไมคะ หรือสาวไม่ยอมรับ นัด”

“พูดมากเราน่ะ! แล้วนี่ไปไหนมาแต่เช้า?”

อกัณห์พยายามตีหน้าเคร่งขรึม หวังขู่ให้แม่หลานสาวต่างสายเลือดเกิดความยำเกรง เล็กทำหน้ายิ้มแป้นยั่วเย้า อย่างกับเขาเป็นเพื่อนเล่นเสีย

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล…..

“เช้าอะไรกันคะ”

เสียงใสๆ ค้านหลังพาตัวเองเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา

“จะสิบเอ็ดโมง สายแล้วค่ะ แล้วนี่อากัณห์อ่านอะไรอยู่

ไม่พูดเปล่า ขณะที่พูดยังขยับมายืนข้างๆ โน้มตัวยื่น หน้ายีนตาเข้ามาใกล้ เพื่อมองหนังสือในมือเขา

ใกล้เสียจนหน้าเรียวเนียนใส ประกอบด้วยเครื่องหน้า ไม่ว่าปาก ตา จมูก คิ้ว คาง รับกันอย่างเหมาะเจาะ แทบ จะชิดหน้าเขา จนเขาต้องเป็นฝ่ายผงะหนี ถลึงตาขุ่นๆ เข้าใส่

“นี่!”เขาทำเสียงดุ “จะพูดจะจาอะไรกับผู้หลักผู้ใหญ่ ก็ ทํากิริยาให้มีมารยาทหน่อย ไม่ใช่มายืนค้ำหัวหาความ คารวะไม่มีแบบนี้ ลูกผู้ดีเขาไม่ทำกันหรอกนะที่จะเห็น ญาติผู้ใหญ่เป็นเพื่อนเล่น
“จะจับบทเทศนาแจ๊อีกอีกแล้วเหรอคะ เฮ้ออออออ”

มีเสียงถอนใจยาวอย่างตั้งใจให้เขาได้ยิน แม่ใบหน้า เนียนใสจะถอยห่างไปแล้ว

“แจ้!”อภัณห์เรียกดุๆ