๑.๓ เจ้าสาวคลุมถุงชน
“อย่าเพิ่งถามได้ไหมวะแมท นายให้คนไปเอาเหล้ามา ดื่มก่อนเถอะ”
“อะไรของนายวะ มาถึงก็จะซัดเหล้าเลยเหรอ มีอะไร หรือเปล่า” แมทธิวเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว แต่ก็ยอม ทําตามความต้องการของเพื่อนรักโดยการหันไปสั่งพ่อ บ้านที่เข้ามาคอยอำนวยความสะดวกเมื่อเห็นว่าเจ้านายมี แขก
“เปล่า แค่อยากดื่มเฉยๆ” คนปากแข็งแบมือยักไหล่ พลางทรุดตัวนั่งลงและพาดแขนทั้งสองข้างไปตามพนัก โซฟาด้วยท่วงท่าแบบสบายๆ
ไม่ถึงห้านาทีพ่อบ้านของแมทธิวก็นำเหล้าวิสกี้แมคคัล เลนชั้นเลิศมาวางให้ที่โต๊ะพร้อมกับแก้วสองใบ แมทธิว จัดการรินใส่แก้ว ก่อนจะส่งให้เอเดนด้วยตัวเอง ชายหนุ่ม รับไปดื่มสองสามอึก แล้วคลึงแก้วราคาแพงใบนั้นเหมือน เป็นของเล่นที่น่าสนใจ
“คราวนี้จะบอกได้หรือยังว่านายมีเรื่องอะไร ถึงได้ถ่อ สังขารมาซดเหล้าที่บ้านฉัน”
“มาดามแทลลีย์หาเมียให้ฉันว่ะ” เอเดนยอมเปิดปากในที่สุด
“เฮ้ยจริงน่ะ! ไม่อยากจะเชื่อ!” เจ้าของดวงตาสีเทอร์ค วอยซ์อุทานเสียงดัง ก่อนจะหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ
“อืม” คนถูกหัวเราะตอบเนือยๆ “นายหยุดหัวเราะได้หรือ เปล่าวะ ฉันซีเรียสนะโว้ย”
“โทษทีว่ะ ก็มันขาจริงๆ นี่หว่า ใครจะคิดว่าเพลย์บอยตัว พ่ออย่างนายถูกแม่บังคับให้มีเมีย แล้วว่าที่ลูกสะใภ้ของ แม่นายเป็นใครวะ”
“หลานสาวของคุณซาร่าภรรยาเพื่อนพ่อฉัน”
“สาวไทยหรือ?” แมทธิวถามอย่างจำคนที่เพื่อนพูดถึงได้ แม้จะไม่สนิทสนมเป็นการส่วนตัวแต่ก็เคยถูกแนะนำให้ รู้จักกับซาร่าหรือมาดามแซนด์เบิร์กในงานราตรีสโมสร ซึ่งเป็นที่รวมตัวกันของเหล่าบรรดานักธุรกิจชั้นนำ
“ที่ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าเจอกับว่าที่เมียแล้วใช่ไหม”
“เพิ่งเจอวันนี้ล่ะ เธอมาที่บ้านกับคุณซาร่า”
“เป็นไงบ้าง”
“ก็ไม่เลว” เอเดนตอบสั้นๆ ก่อนจะสาดน้ำสีอำพันในแก้ว ลงคอพรวดเดียว
“เฮ้ยเบาๆ สิ นั่นเหล้านะเว้ย ไม่ใช่น้ำหวาน” แมทธิว เตือนพลางส่ายศีรษะเพราะรู้ดีว่าเตือนไปก็เท่านั้น คน อย่างเอเดนเพื่อนของเขาถ้าคิดจะทำอะไรแล้วไม่มีใคร ห้ามได้
“กลัวอะไร เมาก็แค่นอนบ้านนาย”
“ถ้างั้นก็เชิญซดตามสบาย”
เอเดนเทเหล้าใส่แก้วแล้วสาดลงคอพรวดเดียวจนหมด ความร้อนของแอลกอฮอล์ที่ถูกบ่มมาอย่างดีบาดคอลงไป ถึงท้อง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกระคายแต่อย่างใด
“แล้วทำไมนายต้องมานั่งซัดเหล้าอยู่อย่างนี้วะ ถ้าเธอ น่ารัก นายก็น่าจะแฮปปี้ไม่ใช่เหรอ”
“ฉันยังไม่ได้บอกสักคำว่าน่ารัก”
“แต่แม่นายก็ปลื้ม ท่าทางงานนี้นายจะตกที่นั่งลำบากว่ะ”
“นั่นล่ะที่น่ากลุ้ม ฉันกลับดีกว่าว่ะ” เอเดนระบายลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วลุกขึ้น
“อะไรของนายวะ เมื่อกี้ยังบอกว่าจะนอนบ้านฉันอยู่ เลย”
“เอาไว้วันหลังแล้วกัน ไปล่ะ” เขายกมือโบกให้เพื่อน แล้วก้าวนุ่มๆ ออกไปโดยไม่สนใจอะไรอีก
พาหนะสมรรถนะสูงแล่นออกจากคฤหาสน์สุดหรู หลัง จากที่มาจอดได้ไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยความเร็วค่อนข้าง สูง แต่คนขับไม่ได้มุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ของตัวเองอย่างที่ บอกกับเพื่อนรักเอาไว้ เอเดนเหยียบคันเร่งและบังคับพวง มาลัยให้รถแล่นไปข้างหน้าโดยไร้จุดหมาย ความจริงเขา กะจะเมาแล้วนอนค้างที่คฤหาสน์ของแมทธิว แต่ที่ต้องหนี มาก่อนนั้นก็เพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องของว่าที่เจ้าสาว
“รดาดาว…” เสียงทุ้มพึมพำกับตัวเอง พลางคิดถึงใบหน้า หวานๆ ของเธอ ไม่ใช่แค่หน้าที่หวาน แต่ปากของเธอก็ หวานเป็นบ้า หวานเสียจนอยากชิมอีกครั้ง อีกครั้ง และ อีกครั้ง ไม่ใช่แค่ชิมที่ปาก แต่เขาอยากชิมทุกตารางนิ้ว บนเรือนกายของเธอ!
เอเดนขยับตัวอย่างหงุดหงิดเมื่อตัวตนของเขาคึกคัก ประเจิดประเจ้อขึ้นมาประจานตัวเองไม่น่าเชื่อว่าแค่จูบ เดียวจะทําให้เขาอยากได้เธอจนแทบคลั่งสัญชาตญาณบางอย่างบอกว่ากุลสตรีเช่นรดาดาวพร้อม จะกลายเป็นไฟได้เสมอหากได้รับการสอนที่ดี และคน ที่จะมอบประสบการณ์นั้นให้เธอเป็นคนแรกก็ควรจะ เป็นเขา ความปรารถนาเช่นนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันและ รุนแรงทันทีที่ริมฝีปากของเขาประกบลงบนเรียวปาก กระจับสีหวานของเธอ แต่เอเดนรู้ดีว่าแม่ของเขาไม่มี ทางยอมให้ทำเล่นๆ กับรดาดาวเป็นแน่ ดังนั้นหากเขา จะได้เธอก็มีวิธีเดียวคือต้องแต่งงานซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขา ต้องการในเวลานี้
ความต้องการสองอย่างเกิดขัดแย้งกันอย่างรุนแรง คน แบบเอเดนไม่มีทางยอมให้ใครหรืออะไรมาบีบบังคับได้ แน่ๆ เขาต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเลือก ดังนั้นชายหนุ่มจึง หักพวงมาลัยจอดข้างทางแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของตัว เองขึ้นมากดหาเลขาฯ ส่วนตัว
“แฟรงค์หาเบอร์โทรศัพท์ที่จดทะเบียนในชื่อของมาดาม แซนด์เบิร์กมาให้ผมทุกเบอร์” เอเดนบอกความประสงค์ ของตัวเองทันทีที่ปลายสายกดรับ
“เอ่อ…ได้ครับเจ้านาย” แฟรงค์รับคงงๆ เพราะตอน นี้ดึกมากแล้ว ทำไมจู่ๆ เจ้านายของเขาถึงเกิดอยากได้ เบอร์ของมาดามแซนด์เบิร์ก ถึงจะสงสัยแต่ก็ไม่ใช่วิสัยที่ จะถามเพราะหน้าที่ของเขาคือทำตามคำสั่งของเจ้านาย เท่านั้น
“ใช้เวลานานเท่าไหร่”
“ไม่เกินห้านาทีครับ”
เมื่อได้คําตอบที่พอใจเอเดนก็กดวางสาย แล้วนั่งรอใน รถ เคาะนิ้วบนพวงมาลัยเป็นจังหวะเดียวกับเสียงเพลงที่ ดังอยู่
ร่างอ้อนแอ้นในชุดนอนเนื้อดียังคงนอนลืมตาโพลงอยู่ บนเตียง ท่ามกลางความมืดทั้งๆ ที่เข้านอนตั้งนานแล้ว เพราะคิดถึงคำถามของอาสาวตอนที่กลับจากคฤหาสน์ โกลเดนกรีนเมื่อตอนเย็น
“คุณเอเดนเป็นยังไงบ้างน้องนิ่ม”
“ก็ดีค่ะอาชม” เธอตอบแบบกลางๆ ที่สุด จนแล้วจนรอด ก็ไม่กล้าบอกถึงความกักขฬะของเขาให้ผู้เป็นอารับรู้
“อาคิดแล้วว่าน้องนิ่มต้องชอบคุณเอเดน ผู้ชายแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆ เลยนะน้องนิ่ม”
“อาชมคะ คุณเอเดนเขาเหมาะกับนิ่มจริงๆ หรือคะ”
“จริงสิ ไม่อย่างนั้นอาจะให้น้องนิ่มบินจากเมืองไทยมาที่ นี่ทำไม อาอยากให้น้องนิ่มได้คู่ครองดีๆ แบบคุณเอเดน อีกอย่างคุณจูเลียก็ดูเอ็นดูน้องนิ่มมาก น้องนิ่มตัดปัญหา เรื่องแม่ผัวกับลูกสะใภ้ไปได้เลย น้องนิ่มโชคดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งอีกนะ แต่ก็ไม่แปลก หรอกเพราะหลานของอาน่ารักขนาดนี้ ใครๆ เห็นก็ต้อง ชอบ” ชมพูนุชบอกอย่างมั่นใจ เพราะดูเหมือนอะไรๆ ก็ เป็นใจไปเสียหมด
“แล้วถ้าคุณเอเดนปฏิเสธที่จะแต่งงานกับนิ่มล่ะคะอา ชม” คนถูกจับคู่อยากให้ผู้เป็นอาเตรียมใจไว้บ้างจึงถาม ประโยคนั้น
“อามั่นใจว่าคุณเอเดนไม่มีทางปฏิเสธหลานสาวของอา แน่นอน” ชมพูนุชบอกอย่างมั่นใจอีกครั้ง
รดาดาวได้แต่ถอนหายใจด้วยความหนักอึ้ง ท่าทางที่ เอเดนแสดงออกกับเธอไม่ได้มีทีท่าว่าความมั่นใจของ ชมพูนุชจะใกล้เคียงเลยสักนิด ตรงกันข้ามสายตาของ เขายังเต็มไปด้วยการจาบจ้วง และแสดงกิริยาคุกคามใส่ เธอออกมาอย่างเปิดเผย ขนาดเจอกันแค่ไม่กี่นาที เธอก็ ยังถูกเขา ‘ปล้นจูบ’ ไปแล้ว ถ้าอยู่กันสองต่อสองนานกว่า นั้นเขาต้องทำอะไรมากกว่าจูบเป็นแน่…
แก้มนวลและริมฝีปากสีระเรื่อร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อ ตระหนักถึงความรู้สึกแสนวาบหวามยามที่โดนริมฝีปา กร้อนๆ ประกบจูบอย่างดูดดื่ม
กริง!
ความคิดฟุ้งซ่านของสาวน้อยหยุดชะงักลงชั่วคราวเมื่อ โทรศัพท์เครื่องที่ชมพูนุชให้เธอไว้แผดเสียงดังขึ้นพร้อม กับแสงไฟหน้าจอกะพริบวูบวาบ มือเรียวเล็กคว้าเครื่อง มือสื่อสาร งวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงมาดู เบอร์ที่แสดงบน หน้าจอไม่ใช่เบอร์ที่บันทึกไว้ในเครื่อง ทําให้คิ้วเรียวสวย ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ต่อมาก็เข้าใจว่าอาจจะเป็นใคร สักคนที่โทร.ผิดเข้ามาเพราะปกติเบอร์นี้เธอใช้เฉพาะ โทร.หาอาสาวและโทร.กลับบ้านเท่านั้น สาวน้อยตัดสิน ใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะโทร.ผิดนะคะ” เสียง หวานกรอกลงไปในโทรศัพท์อย่างสุภาพ
“ยังไม่หลับใช่ไหมสาวน้อย”
“คุณเอเดน!”
รดาดาวอุทานชื่อนั้นออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงที่ตอบ กลับมาตามสาย แม้เพียงระยะสั้นๆ ที่ได้คุยกัน เธอก็ จำเสียงห้าวทุ้มซึ่งเต็มไปด้วยการวางอำนาจของเขาได้ อย่างแม่นยำ
“อุทานซะเสียงดังเชียว ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอที่ผม โทร.มาหา
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ นิ่มแค่แปลกใจ ว่าแต่คุณมีธุระอะไรกับนิ่มหรือว่าอยากคุยกับอาซมคะ”
“แล้วผมโทร.หาใครล่ะ” ปลายสายย้อนถามแบบยียวน ทำเอารดาดาวอึ้งอยู่พักหนึ่ง
“คุณได้เบอร์นี้มาจากไหนคะ” เธอถามกลับไปอย่างอ้อม
แอ้ม
“ได้มาจากไหนไม่สำคัญ แต่ผมรู้ว่าคุณดีใจที่ผมโทร.มา และที่สำคัญตอนนี้คุณกำลังคิดถึงรสจูบของผมอยู่…”
“ปะ…เปล่านะคะ” รดาดาวปฏิเสธอย่างละล่ำละลัก มัน น่าอายจะตายไปที่เอเดนล่วงรู้ความรู้สึกนึกคิดของเธอ ในเรื่องน่าบัดสีแบบนั้น
“อย่าปฏิเสธซะให้ยากเลย คุณรู้อะไรไหมรดาดาวว่า คุณเป็นผู้หญิงที่โกหกไม่เก่งหรอก ผมรู้ว่าคุณชอบที่จูบ กับผมเมื่อตอนเย็น และตอนนี้คุณก็กำลังคิดถึงผมด้วย ผมบอกอะไรให้อย่างเอาไหม เผื่อคุณได้ฟังแล้วอาจจะ สบายใจขึ้นก็ได้”
“คะ คุณจะบอกอะไร?”
“ผมเองก็คิดถึงตอนที่เราจูบกันเมื่อตอนเย็นเหมือนกัน แต่ผมคิดไปไกลกว่านั้นนะ ผมคิดถึงตอนที่เรากำลังเมกเลิฟกันอย่างเร่าร้อน คุณครางเสียงดังน่าฟังมาก แล้ว ก็บอกผมว่า เอเดนขา…เร็วๆ ค่ะได้โปรด… ต้องให้บอก ด้วยไหมว่าผมเมกเลิฟกับคุณด้วยท่วงท่าไหนบ้าง คุณถึง ได้ร้องครวญครางขนาดนั้น” น้ำเสียงของเอเดนเหมือน กำลังยั่วเย้าด้วยความสนิทสนม หากก็มีอาการกระเส่า คล้ายดั่งว่าเขากําลังรู้สึกอยู่จริงๆ
“คุณเอเดน!”
รดาดาวอุทานอย่างตกใจ มือไม้สั่น พานจะทำโทรศัพท์ ร่วง แต่กระนั้นคำพูดของเขาก็ทำให้เลือดของสาวสะพรั่ง ฉีดพล่านไปทั่วร่างด้วยความซ่านสยิว มโนภาพร่าง เปลือยเปล่าของตัวเองกำลังถูกร่างใหญ่ทรงพลังซึ่งเต็ม ไปด้วยมัดกล้ามอันแข็งแรงท่ารักอย่างเร่าร้อนก็ผุดพราย ขึ้นในสมองอย่างแจ่มชัด ทั้งๆ ที่เกิดมาเธอไม่เคยมีความ คิดสัปดนเช่นนี้มาก่อน
รดาดาวรู้สึกอับอายจนหน้าหวานใสแดงระเรื่อ เมื่อ สำเหนียกได้ว่ามีปฏิกิริยาบางอย่างเกิดขึ้นกับจุดที่อ่อน ไหวและไวต่อการสัมผัสบนร่างกายของตนเอง
“กรุณาหยุดพูดเรื่องบ้าๆ เถอะนะคะคุณเอเดน” สาว น้อยรีบห้ามปรามไม่ให้อีกฝ่ายพูดอะไรลึกซึ้งมากไปกว่า นั้น
“ถ้าคุณไม่อยากฟังก็กดวางสายแล้วปิดโทรศัพท์หนีผมสี”
“นิ่มมีมารยาทพอที่จะไม่ทำแบบนั้น”
“แสดงว่าคุณก็ชอบฟังสิ่งที่ผมพูดเหมือนกันใช่ไหม” เอเดนหัวเราะมาตามสาย แต่น้ำเสียงเขาช่างน่าฟังเหลือ เกินในความรู้สึกของรดาดาว
“ไม่จริงค่ะ”
“อย่าปฏิเสธเลยรดาดาว คุณอยากเมกเลิฟกับผม เหมือนอย่างที่ผมก็อยากเมกเลิฟกับคุณ ออกมาหาผมสิ สาวน้อย ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้”
“หยาบคายที่สุด นิ่มไม่เคยมีความคิดแบบนั้นในสมอง”
“เรื่องเซ็กซ์ไม่ใช่เรื่องหยาบคายเลยแม่สาวเวอร์จิ้น แต่ เป็นเรื่องของความปรารถนาล้วนๆ ผมเชื่อว่าถ้าคุณได้ ลองคุณต้องชอบ คิดดูสิแค่จูบยังให้ความรู้สึกซาบซ่าน ขนาดนั้น แล้วถ้าได้เมกเลิฟกันจริงๆ มันจะให้ความรู้สึกที่ วิเศษขนาดไหน”
“หยุดระรานนิ่มเถอะนะคะ ถ้าไม่อย่างนั้นนิ่มจะขอ อนุญาตวางสายแค่นี้” เสียงหวานขอร้องเขาไปตามสาย ด้วยความเป็นกุลสตรีที่ถูกอบรมมาเป็นอย่างดีจึงกระดาก ที่จะพูดและฟังเรื่องแบบนี้
“เดี่ยวก่อนสิรดาดาว” เขาทอดเสียงให้นุ่มน่าฟังกว่าเดิม
รดาดาวรู้สึกสับสนไปหมด ผู้ชายคนนี้ช่างมากชั้นเชิง เหลือเกิน เมื่อครู่นี้เขากำลังก่อกวนอารมณ์ของเธออยู่ แท้ๆ แต่ตอนนี้น้ำเสียงของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลัง โดนออดอ้อน
“คุณมีอะไรจะคุยกับนิ่มอีกคะ” เมื่อเขาพูดดีด้วย คนที่ ไม่เคยโกรธใครจริงจังก็เลยต้องพูดดีตอบ
“ผมบอกตรงๆ นะ ผมไม่พร้อมจะแต่งงาน แต่ถ้าเรื่อง เช็ก ผมไม่เกี่ยง
“นิ่มก็ไม่ได้มาที่อเมริกาเพราะเรื่อง เอ่อ…เรื่องเซ็กซ์ค่ะ”
“ดูเหมือนความต้องการของเราจะไม่ตรงกันนะ
“ถ้าคุณไม่อยากแต่งงานกับนิ่ม นิ่มก็ไม่ว่าอะไรนะคะ นิ่ม ก็แค่ทำตามที่ผู้ใหญ่เห็นว่าสมควร” รดาดาวยืนยันคำพูด เดิมของตัวเอง ถึงเขาจะทำให้เธอใจเต้นแรงไม่เป็นสำ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สบตากัน และเขาก็มีคุณสมบัติเพียบ พร้อมอย่างที่ผู้เป็นอาพร่ำบอก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะดึงดันแต่งงานกับเขาให้ได้
“คี พูดง่าย ”
เขาตอบกลับมาห้วนๆ คล้ายไม่พอใจคำพูดของเธอนัก ความจริงเขาน่าจะดีใจไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้ทำเสียง หงุดหงิดแบบนั้น คนอะไรเข้าใจยากจริงๆ
“คุณมีอะไรอีกไหมคะ
“ไม่”
“ถ้าเช่นนั้นนิ่มขออนุญาตวางสายนะคะ” รดาดาวไม่รอ ให้เขาอนุญาต พูดจบเธอก็วางสายทันที
“บ้าชิบ!”
เอเดนสบถด้วยความหงุดหงิด แม่สาวกุลสตรีทำให้ ความขัดแย้งในตัวเขารุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เธอมาที่นี่ ตามใบสั่งของมาดามแทลลีย์ และทำท่าว่าจะชื่นชอบรส จุมพิตสวาทของเขา แต่เมื่อเขาบอกว่าไม่อยากแต่งงาน ด้วย เธอก็รับฟังอย่างสงบ และเหมือนไม่ได้แยแสต่อ เสน่ห์ของเขาแต่อย่างใด
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ