Ep.4

บลิซเซิร์ดเหยียดยิ้ม ดวงตาสีอำพันเข้มจดจ้องลูกเจี๊ยบที่ กำลังผลัดขน จะสวยสักแค่ไหนเชียว อย่างมากหล่อนก็คงจะสวย แค่หน้าตาเท่านั้น ภายใต้เสื้อผ้าเนื้อนุ่มก็คงจะเละไม่เหลืออะไร ดีแล้ว สีสันความสวยงามของดอกไม้ก็คงจะมัวหมองโรยราไม่ น่าดู ชายหนุ่มไม่มีทางเชื่อหรอกว่าร่างกายของหล่อนจะสวยไป กว่าคู่นอนที่เขาเคยผ่านมา ขนาดนางแบบสาวชื่อดังก้องโลกที่ เขาเคยนอนด้วยก็ยังไม่สวยถูกใจเขาเท่าไรนักเลย

เอมฤทัยหันหลังให้ชายหนุ่ม ก่อนที่จะค่อยๆ ปลดเปลื้อง อาภรณ์ของเธอทีละชิ้นทีละชิ้นช้าๆ อย่างใจเย็น จนกระทั่งเหลือ เพียงบราเซียลายลูกไม้สีหวาน กับผ้าลูกไม้ผืนเล็กที่ปกปิดส่วนที่ เป็นหญิงของเธอแค่สองชิ้นเท่านั้น

บลิซเซิร์ดที่ในใจคิดดูถูกนักร้องสาวตลอดเวลา ต้องตะลึง มองความสวยงามผุดผ่องเย้ายวนใจตรงหน้าอย่างเผลอไผล และแอบชื่นชมเรือนร่างของนางแมวยั่วสวาทสาวโดยไม่รู้ตัว

โอ้พระเจ้า ขนาดบั้นท้ายของหล่อนยังเต็มตึงงามงอนขนาด

แต่ชายหนุ่มก็พยายามคิดว่า มันก็คงจะสวยแค่เพียงด้านหลัง เท่านั้นแหละ ด้านหน้าของหล่อนคงไม่น่าดูหรอก หล่อนอาจจะ หน้าท้องลาย หน้าอกอาจจะหย่อนคล้อยไม่น่าปรารถนาก็เป็นได้ แต่ทว่าหัวใจของเขาตอนนี้กลับเต้นรัวราวกับกลองศึกที่เต้นระทึกลุ้นไปกับสิ่งที่กำลังจะได้เห็นตรงหน้า

แล้วหัวใจของชายหนุ่มก็กระตุกวาบ เมื่อบราเซียผืนเล็กหลุด ออกจากร่างขาวผ่องนวลเนียนนั้น บลิซเซิร์ดแทบลืมหายใจ เมื่อ ร่างระหงที่เปลือยท่อนบนค่อยๆ หมุนร่างกลับมาทางเขาช้าๆ ร่างสูงใหญ่ก็เหมือนจะถูกสาปให้ยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่อดวงตาคม กล้าเต็มไปด้วยเพลิงปรารถนาจ้องมองไปยังปทุมถันคู่งามเข้า ยวนใจมากที่สุดตรงหน้า

บลิซเซิร์ดแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยว่า ถูกนางแมวสาวผลักร่าง ของเขาลงเตียงกว้างตั้งแต่เมื่อไร เพราะชายหนุ่มมัวแต่มองรูป ร่างผุดผาดงดงามไร้ที่ตินั้นไม่วางตา กระทั่งร่างเกือบเปลือยมา นั่งทับอยู่บนกลางกายของเขา แล้วโน้มทรวงอกอวบอิ่มเข้ามา ใกล้ เบียดความนุ่มเข้ากับความแกร่งอย่างยั่วยวน หัวใจของ ผู้ชายที่คิดว่า จะไม่มีวันเกลือกกลั้วกับผู้หญิงชั้นตรงหน้าคง ต้องกลืนน้ำลายตัวเองหลายอีกทีเดียว เมื่อบางสิ่งบางอย่างใน ร่างกายของเขากำลังปวดหนึบเรียกร้องต้องการเธอ

“คุณจะไม่ลองชิมดูหรือคะ เอาแต่จ้องมองแบบนี้ จะรู้หรือคะ ว่า มันจะหวานสักแค่ไหน” หญิงสาวจงใจพูดยั่วทั้งน้ำเสียงทั้ง แววตา ก่อนที่จะดึงร่างหนาให้ขึ้นมาเกยทับร่างของตนเองที่พลิก ตัวนอนหงายรอรับสัมผัสจากเขา

ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ เพราะน้ำแข็งในใจที่เย็นชาได้ละลายลงที ละน้อยด้วยไฟราคะที่สาวน้อยร้ายเดียงสาจงใจจุดเผา เมื่อ หล่อนเสนอเขาก็จะสนองให้ ดวงตาสีอำพันเข้มคมกล้าส่อง ประกายระยับไหว เมื่อเชยชมดอกบัวสองข้างสลับกันไปมา ก่อนที่จะก้มลงจับริมฝีปากร้อนๆ ลงบนยอดกันสีหวานอย่างหลงใหล มึนเมา สองมือคร้ามก็กอบกุมคลึงเคล้นเข้างามเต็มตึงอย่างคลั่ง ไคล้

เอมฤทัยที่พยายามหักห้ามใจตนเองไม่ให้หลงระเริงไปกับบท พิศวาสของซาตานร้าย ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกวาบหวามรัญจวนใจ จนต้องเปล่งเสียงหวานๆ ออกมาเบาๆ กายสาวบิดเราไปด้วยไฟ ปรารถนาที่ชายหนุ่มแปลกหน้าเป็นคนจุดกลับให้ เธอกำลังรอ บางอย่างด้วยความทรมานทั้งร่างกายและหัวใจ

“คุณสวยเหมือนกันนะลูกเจี๊ยบ” ใช่แล้ว หล่อนคือลูกเจี๊ยบ ลูกไก่ในกำมือของเขา สำหรับผู้ชายวัยสามสิบต้นๆ อย่างบลิซ เซิร์ด ผู้ชายที่ยังไม่เคยเจอสาวใดที่ใบหน้าอยู่ระดับมัธยมแต่นม อยู่ในระดับปริญญาเอก หล่อนสวยซ่อนรูปจริงๆ ผิวพรรณขาว สะพรั่งดั่งดอกไม้แรกแย้ม และเต็มไปด้วยเลือดฝาดสาว เมื่อถูก เขาสัมผัสเพียงเบาๆ เท่านั้น

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ผู้หญิงกร้านโลกคนนี้จะยังคงมีความ สวยงามลออตาราวกับดอกกุหลาบแรกแย้มแสนสวยที่ยังไม่เคย มีภุมรินตัวใดมาดูดกลืนน้ำหวานจากยอดเกสรดอกไม้แสน หวานทั้งสองข้างยังดูสดใหม่ ยั่วยวนใจเขาให้เชยชมเธออย่าง กระหายไม่รู้จักอิ่ม หรือว่าเธอจะมีวิธีทำให้ตนเองสวยและสาว ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ

แล้วดอกไม้ดอกอื่นเล่าจะงดงามอย่างเช่นดอกไม้นุ่มละมุนที่ อยู่ในอุ้งมือของเขาทั้งสองข้างนี้หรือเปล่า บลิซเซิร์ดคิดขณะที่ เลื่อนกายลงมาอย่างอ้อยอิ่งเพื่อจะสำรวจร่างกายสาวตามที่ใจปรารถนา แต่ทว่ายังไปไม่ถึงจุดหมาย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ยั่วใจสตรี ก็เงยหน้าขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าบางอย่างในร่างกายของ เขากําลังผิดปกติ

ดวงตาที่เปล่งประกายระยับไปด้วยเพลิงพิศวาสเมื่อครู่ เบลอๆ เหมือนคนง่วงนอน นิ้วเรียวใหญ่มาที่ใบหน้าของหญิง สาวเหมือนจะคาดโทษเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้

“นี่คุณ…คุณวางยาผมหรือ เอมฤทัย แล้วเราจะได้เห็นกัน ผม ไม่ปล่อย คะ…” คำว่า “คุณ” และประโยคถัดมาเลือนหายไปกับ พร้อมกับดวงตาสีอำพันเข้มที่ปิดสนิทลง แล้วใบหน้าคมคร้าม นั้นก็ฟุบลงบนหน้าท้องแบนราบ และหลับสนิทลงตรงนั้น

ร่างนุ่มที่ถูกเกยทับครึ่งตัวถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่าง โล่งอก เธอลุ้นแทบตายคิดว่า ยานอนหลับที่เธอแอบป้ายเอาไว้ รอบยอดปทุมถันทั้งสองข้างจะไม่ออกฤทธิ์เสียแล้ว

หญิงสาวดึงร่างของตนเองให้หลุดออกมาจากร่างหน้าอย่าง ว่องไว ก่อนที่จะรีบหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่อีกครั้งให้เรียบร้อย แล้วมองไปทางคนตัวโตที่หมดสภาพอยู่บนเตียงด้วยประกายตา ยิ้มเยาะ ก่อนที่จะเอาสิ่งของที่มีค่าในตัวชายหนุ่มออกมาจน เกลี้ยง มูลค่าก็คงจะไม่ต่ำกว่าสามสี่แสนบาทเป็นแน่ เอมฤทัย คํานวณอย่างคร่าวๆ ในใจ

“เฮอะ! คนร้ายกาจอย่างคุณสมควรจะโดนแบบนี้แหละ ของ ถือเสียว่าเป็นค่าเสียเวลาและค่าสึกหรอของฉันก็แล้วกัน” จบ ประโยคที่แสนจะสะใจ ร่างระหงก็เดินเอาของมีค่าไปเก็บใส่กระเป๋าใบเล็ก ก่อนที่จะเดินไปสำรวจตนเองหน้ากระจกดูความ เรียบร้อยของตนเองแล้วเดินเฉิดฉายออกไปจากห้อง

มาร์คลูกน้องของบลิซเซิร์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู มองผู้หญิง ของเจ้านายด้วยสีหน้าแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิด ว่าเจ้านายของตนเองคงจะจัดการธุระกับเธอเรียบร้อยแล้วจึงได้ ปล่อยนักร้องสาวออกมา ร่างสูงเกินสันทัดในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำทั้ง ชุดยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู กะว่าอีกสักห้านาทีเขาค่อยเข้าไปหา เจ้านายก็แล้วกัน

เอมฤทัยเมื่อได้โอกาสก็รีบกดลิฟต์ และขึ้นแท็กซี่หนีกลับที่พัก อย่างรวดเร็ว กลัวว่าผู้ชายบ้าคนนั้นกับลูกน้องของเขาจะตามมา ทัน ถึงแม้ว่ายานอนหลับที่เธอป้ายเอาไว้ที่ทรวงอกจะแรง แต่มัน ก็ถูกชุดชั้นในเสียดสีจนเหลือปริมาณไม่มาก ไม่อย่างนั้นมัน คงจะไม่ออกฤทธิ์ช้าแบบนั้น และหญิงสาวก็กลัวว่า “ไอ้คนเลว นั่นจะตื่นขึ้นมาเอาเรื่องเธอในภายหลัง

สงสัยเธอคงต้องหยุดทำงานสักพัก รีบเอาของมีค่าไปขาย เก็บเงินไปเป็นค่ารักษาพยาบาลให้กับพ่อของเธอ และส่วนที่ เหลือก็จะเก็บเอาไปเป็นค่าเดินทางในการตามหาแม่ของเธอ เพื่อไปดูให้เห็นกับตาว่า แม่ของตนเองเป็นอย่างที่ไอ้ผู้ชายปาก พล่อยนั่นพูดหรือเปล่า

แต่ก่อนอื่นเธอจะต้องไปหาปิ่นมุกเพื่อนรักกับดลสิทธิ์ที่เป็น เหมือนพี่ชายที่แสนดีของเธอทั้งสองคนเสียก่อน เพื่อจะไปเล่า และปรึกษาปัญหาที่เธอกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ให้ทั้งสองคนฟัง เพราะเอมฤทัยมีลางสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่า เรื่องร้ายอาจจะเกิดขึ้นกับเธอเร็วๆ นี้ ถ้าหากว่า ผู้ชายนัยน์ตาสีอำพันเข้มนั่นเจอตัว เธอแล้วหาทางกลั่นแกล้งเธอ

คิดได้ดังนั้น เอมฤทัยก็รีบเอาของมีค่าทุกชิ้นที่รับมาได้จาก ผู้ชายร้ายกาจคนนั้นไปขายตามร้านที่เขารับซื้อทอง แหวนเพชร และนาฬิกายี่ห้อดัง เมื่อเธอขายได้แล้วก็ลองเอาเงินมารวมกัน ก็ได้ถึงสามแสนกว่า และมันก็เพียงพอสําหรับค่าผ่าตัดของพ่อ เธอที่กำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งพอดี