ตอนที่ 2 เป็นผู้หญิงของฉัน

พระจันทร์เย็นบนฟ้า มีแสงเงาตกกระทบเล็กน้อย อุณหภูมิในห้องร้อนเหมือนไฟ

เมื่อความเจ็บปวดมาถึง ดวงตาที่มีเสน่ห์ของมู่จิ่งก็ถูก ขัด

ในหัวมีแต่ความว่างเปล่า ความทรงจำที่คลุมเครือวิ่งเข้า มาในหัว การมาเป็นเรื่องวุ่นวายและน่าตกใจ ความทรงจำ ที่เข้ามาทำให้เธอปวดหัวเหมือนจะแยกออก ในที่สุดเธอก็ เป็นลมไป

รถสีแดงสดใสจอดอยู่ที่ท่าเรือห่างไกลจากในเมืองb ผ่านแสงจันทร์ที่สดใสสามารถมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่ง ที่คนขับกำลังคุยโทรศัพท์

“จัดการธุระเรียบร้อยหรือยัง”

“ไว้ใจได้ คุณซู พวกเราทำงานไม่เคยมีปัญหาอย่าง แน่นอน”

“ดี พรุ่งนี้ฉันจะส่งเงินที่เหลือไปยังบัญชีของคุณ”

ผู้หญิงวางสายลง ใบหน้าที่สวยงาม หัวเราะเยาะด้วย ความเย็นชา ดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งส่องประกายความหึง แต่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ปากแดงหัวเราะเหยียดหยามๆด้วย เสียงเบาๆ

“มู่จิ่งเหยียน เธอเป็นเพียงหนอนตัวหนึ่งที่ตระกูลซูของฉันเก็บมาเลี้ยง กล้าแย่งพี่เสี้ยนของฉัน

หลังจากวันนี้เธอก็จะเป็นเศษดอกไม้ปลิดปลิวและต้น หลิวเหี่ยวเฉา ฉันจะดูสิว่าสภาพแบบนี้ของเธอพี่เสี้ยนยัง จะชอบเธออยู่ไหม”

มู่จิ่งเหยียน ไปตายซะไป สั่งเสี้ยนต้องเป็นของฉันคน เดียว

ผู้หญิงที่น่ารังเกียจด่าว่าเสร็จ ก็ขับรถสีแดงสดใสอย่าง ภาคภูมิใจออกไป

ท้องฟ้าเริ่มสว่าง หลับนี้มู่จิ่งเหยียนหลับได้ไม่สนิทมาก นัก หัวที่ปวดอย่างรุนแรง ร่างกายที่อ่อนล้าทำให้เธอฝัน ร้ายตลอดทั้งคืน

ขณะที่ลืมตา ดวงตาที่สดใสในอดีต วันนี้กลับมีความ เฉยเมยเป็นพิเศษ ทั้งตัวมีไข้ ไม่มีอุณหภูมิร้อน

ขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกว่ารอบเอวมีแขนโอบแน่น

ภาพบ้าๆบอๆของเมื่อคืนเข้ามาในสมอง มู่จิ่งเหยียนกำ มือแน่น จนเล็บหยิกเนื้อเลย ดวงตาที่เย็นชาเพิ่มความ เย็นขึ้น

ซูม่อ เธอไม่ได้คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางยาเธอ แล้วยัง หลอกเธอมาที่โรงแรม ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะหาคนมา ทำลายเธอจริงๆ
เสียดายที่มู่จิ่งเหยียนไม่ได้เป็นไปตามที่เธอต้องการ และก็ยังกู้คืนความทรงจำของเมื่อสามปีที่แล้วได้โดย บังเอิญ

นึกถึงความทรงจำอันเจ็บปวดที่ผนึกไว้เมื่อสามปีก่อน

มุมปากของมู่จิ่งเหยียนก็ขยับขึ้น ดวงตาที่เยือกเย็นเผย ให้เห็นวิญญาณที่เยือกเย็น มันผสมกับความเจ็บปวดที่ รุนแรงเช่นกัน

ช่วงเวลาที่มู่จิ่งเหยียนตื่นขึ้นมา หรงโม่ก็ตื่นด้วย ลืมตา มองเห็นเป็นมู่จิ่งเหยียนจริงๆด้วย

ไม่เหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมาสดใสและมีเสน่ห์ แล้วก็ไม่มี ความคะนองและน่าหลงใหลเหมือนตอนโดนวางยา

ในขณะนี้นอกเหนือจากลมหายใจที่เย็นทั่วทั้งร่างกาย ของเธอแล้วยังมีอารมณ์อยากฆ่าคนด้วย เต็มไปด้วย ความโหดร้ายและความโศกเศร้าที่เจ็บปวด ใบหน้าที่ เยือกเย็นและสงบ

การเปลี่ยนแปลงของลมหายใจนี้ทำให้หรงโม่มึนไปสัก ครู

มู่จิ่งเหยียนรู้สึกถึงสายตาข้างๆเธอ จึงชำเลืองมองที่ห รงโม่ เป็นสายตาที่ไร้ความรู้สึกและเย็นชา ลุกขึ้นอย่าง เฉยเมย เปลือยกายลุกจากเตียง

เมื่อคืนนี้แม้ว่าฉันจะส่งมอบคืนแรกของฉันให้กับชาย แปลกหน้าคนนี้ไปแล้ว สำหรับคู่จิ่งเหยียนเมื่อได้ความทรงจำกลับมา ณ ตอนนี้ไม่มีเรื่องไหนสำคัญไปกว่าการ แก้แค้นอีก

หรงโม่ขมวดคิ้ว จ้องมองดวงตาที่เย็นชาของมู่จิ่งเหยียน รําคาญเล็กน้อย

หงุดหงิดนิดหน่อย ใบหน้าที่เย็นชายิ่งดำลง ดวงตาที่ดำ เหมือนหมึกดำเรืองแสงมืดๆ จับมือมู่จิ่งเหยียนอย่างไม่ พอใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณจะไปไหน”

“กลับบ้าน”

มู่จิ่งเหยียนเหลือบมองหรงโม่อย่างเย็นชา พูดมาสองคำ ดึงแขนออกแล้วลงจากเตียง

เมื่อเท้าสัมผัสพื้นก็ยืนไม่ไหว ทันใดนั้นก็หายใจเข้า

มู่จิ่งเหยียนขมวดคิ้ว ในใจด่าว่าผู้ชายที่มีพฤติกรรม สัตว์คนนี้

มองดูร่องรอยที่โดนตัวเองกระทำ ดวงตาที่ดำเข้มของห รงโม่กระพริบเล็กน้อย

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เลย จึงอดไม่ได้ที่จะโกรธ

ใบหน้าที่เยือกเย็นและหล่อเหลานั้นเต็มไปด้วยความ เย็นชา ดวงตาที่ลึกลึกเปล่งแสงเย็นสลัว
“อย่างไร กินฉันจนหมดตัวแล้วจะหนีไปง่ายๆเช่นนี้เลย หรือ”

หรงโม่เม้มริมฝีปาก ขมวดคิ้ว ใบหน้าที่เยือกเย็นและ หล่อเหลามีความเกียจคร้าน ดวงตาที่ดำเข้มเต็มไปด้วย ความโกรธจ้องมองมู่จิ่งเหยียน ไอ้เย็นในร่างกายเพิ่มขึ้น

ในขณะนี้หรงโม่โกรธมาก เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา ที่ไม่ได้รังเกียจผู้หญิง ฉันไม่ต้องการให้ตัวเองกลายเป็น วัตถุที่ถูกรังเกียจและไม่สนใจ ความรู้สึกนี้มันอึดอัดมาก

มู่จิ่งเหยียนแต่งตัวเสร็จ มองไปที่หรงโม่แล้วยักคิ้ว ใบหน้ายังเย็นชา จ้องมองที่หรงโม่ที่คิ้วขมวด

ต้องบอกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าสง่างามมาก มีความ เอื่อยเฉื่อย รูปร่างหน้าตาหล่อมาก เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุด ที่มู่จิ่งเหยียนเคยเห็นมา

ดวงตาที่ลึกล้ำที่มีความมันวาวกำลังจ้องมองตัวเอง อย่างแผดเผา

ต้องบอกว่าหายไปกับผู้ชายแบบนี้ในคืนแรกดีกว่าหาย ไปกับคนที่ซูม่อหามาให้

“แล้วคุณจะเอาอย่างไร” มู่จิ่งเหยียนยกคิ้วแล้วถาม กลับ น้ำเสียงยังคงเย็นชา

หรงโม่ดวงตาที่ลึกและดำเข้มคอดอันตราย ใบหน้าที่ เย็นยะเยือกดำขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของมู่จิ่งเหยียนในใจก็ยิ่งรู้สึกโกรธ เป็น ครั้งแรกในชีวิต เพราะผู้หญิงคนหนึ่งทำให้มีคลื่นในหัวใจ

“ เป็นผู้หญิงของฉัน”

“ขออภัย คุณผู้ชายท่านนี้ ฉันไม่มีความสนใจนั้น”

มู่จิ่งเหยียนยิ้มที่มุมปากเยาะเย้ยเล็กน้อย ดวงตาที่ไม่ แยแสแดกดันมากขึ้น จากนั้นหยิบออกมาหนึ่งร้อยหยวน จากร่างกายและวางมันลงบนเตียง พูดจบก็เดินออกจาก ห้องไป

“ลาก่อน นะ ไม่ ไม่ขอเจอกันอีก”

“ปัง” เสียงดังขึ้น ประตูถูกปิดอย่างแรง มู่จิ่งเหยียน หัวเราะเยาะเย้ยชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาเย็นชากับ พลังแห่งความเย็น ผู้ชาย อืมๆ

เดินออกจากโรงแรม มองท้องฟ้าที่สะอาด ดวงตาของมู่ จิ่งเหยียนส่องแสงเล็กน้อย คิดถึงเมื่อสามปีที่แล้ว

ในปีนั้น ผู้ชายที่เธอรักและเพื่อนรักของเธอทรยศเธอ ทั้งคู่

เชื่อเลยว่า ผู้หญิงที่เติบโตขึ้นมากับเขา เขาก็ยังไม่เชื่อ เธอ เพื่อนรักยังส่งเธอไปโรงพยาบาลโรคจิตตอนที่เธอ สลบด้วยมือของเขาเอง

ในโรงพยาบาลโรคจิตเธอต้องทนทุกข์ทรมานกับการ ทรมานกับเครื่องมือต่างๆและยา ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งร่างกายถูกทรมานไม่เหลือสภาพเลย

มีโรคเจ็บปวดอีกมากาย ใช้เวลาหนึ่งปีในการอดทน และในที่สุดก็หนีออกมาแต่ก็ยังถูกจับได้

ไล่ตามและไม่มีทางเลือกจึงโดดลงทะเล ไม่คิดว่าจะ โชคดี ถูกช่วยโดยพ่อของซูม่อ เพราะสาเหตุนี้ทำให้เธอ สูญเสียความทรงจำทั้งหมด

สามปีแล้ว เธอมู่จิ่งเหยียนก็กลับมาอีกครั้ง

ฉินหยูนข่าย กงซืออวี่ ฉันให้ชีวิตเธอมาสามปีแล้ว ครั้ง นี้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยพวกเธอไปง่ายๆแน่