ตอนที่ 1 หาเรื่องเข้าตัว

ชั้นสองของโรงแรมหาวเย่ว หรงโม่เพิ่งเดินออกจากห้อง ส่วนตัว เดินไปที่ทางเข้าลิฟต์ด้วยความสงบและความ สง่างาม เหมือนสิงโตที่หลับไหล ร่างกายมีความสง่างาม และเย็นชา แต่มีเฉยชาและจอมเผด็จการ

เนื่องจากดื่มเหล้ามาบ้าง จุนอี้หน้าแดง ดวงตาสีดำลึก เผยให้เห็นแสงที่คมชัด ใบหน้าที่สวยงามเหมือนตัดแต่ง ด้วยใบมีด สมบูรณ์แบบเหมือนเทพเจ้า ที่อยู่ที่สูง

หรงโม่มีบอดี้การ์ดสวมด้วยเสื้อสูทสีดำสี่คนตามมาด้วย เย็นชาเหมือนเจ้านายของพวกเขา ไม่ค่อยแสดงสีหน้า ความรู้สึก

“ติงตง”

ประตูลิฟต์เปิดออก หรงโม่กำลังจะก้าวขึ้นลิฟต์ แต่เมื่อ เห็นสถานการณ์ภายในคิ้วสวยก็ชิดติดกัน ใบหน้าที่เย็น ชาทำให้รู้สึกถึงความเย็น จ้องมองผู้หญิงในลิฟต์อย่าง เย็นชา

นั่นมันเป็นคนที่สวยและงดงามเหมือนเอลฟ์ เป็นผู้หญิง ที่สวยเซ็กซี่และมีเสน่ห์เหมือนนางฟ้า

มีใบหน้าที่สวยงามมาก ผมดำเข้มเหมือนเส้นไหมทอ พาดอยู่ด้านหลัง ใบหน้าที่สวยหรูใสสะอาด สีแดงเล็ก น้อย

สันจมูกที่โด่ง ดวงตาที่เปล่งประกาย สวยใสฉ่ำน้ำ มีความบริสุทธิ์เหมือนเอลฟ์ตัวน้อย แต่มีเสน่ห์เหมือน นางฟ้าเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงมีความบ้าหรือความวิกลจริต(มี เสน่ห์ที่น่าหลงใหล)เล็กน้อย กัดริมฝีปากสีชมพูนั้นอย่าง แน่น มีเลือดแอบซ่อนอยู่

เดรสยาวสีขาวเผยให้เห็นถึงรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ เนื่องจากความร้อนในร่างกายทำให้ดิ้นรนอย่างกระ สับกระส่าย แม้ว่าจะเป็นชุดยาวสีขาวที่หุ้มร่างกายที่ สมบูรณ์แบบทั้งหมดไว้ แต่ก็ยังทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหล

หรงโม่กลั้นลมหายใจในทันที แววตามืดสนิท

ผู้หญิง

ยังเป็นผู้หญิงที่ถูกวางยา

อาจเป็นเพราะรู้สึกถึงความเย็นชาของสายตา มู่ฉิ่งเหยี

ยนถูกความร้อนในร่างกายแผดเผาจนสติไม่อยู่กับเนื้อ

กับตัวเข้าใกล้ลมหายใจที่เย็นชา เหมือนว่าจะต้องเข้า

ใกล้ลมหายใจที่เย็นชานั้นเท่านั้นถึงจะทำให้ความร้อนใน

ร่างกายทั้งหมดกระจายออกไปได้

คิดไม่ถึงว่าจะสะดูด และทั้งร่างกายล้มลงในอ้อมแขนข องหรงโม่

รู้สึกถึงอุณหภูมิเย็นจัด มู่จิ่งเหยียนรู้สึกสบายมาก มัน ยากที่จะได้ถูไถในอ้อมแขนของหรงโม่ ส่งเสียงเบาๆโดย ไม่รู้ตัว
“อืม…”

เห็นฉากที่ผ่านเข้ามาทันที เมื่อเห็นด้านหลังหรงโม่มี บอดี้การ์ดสี่คนสีหน้าดูตึง ตะโกนเสียงดังซวยแล้ว

พวกเขารู้ว่าคุณขายบ้านเขารักความสะอาดอย่าง รุนแรง และไม่ยอมให้ผู้หญิงเข้าใกล้

“หลบไป

กลับ รู้สึกถึงความอบอุ่นของผู้หญิงที่ถูไถในอ้อมแขน ของเขา

ใบหน้าที่เย็นชาของหรงโม่หน้าคล้ำลง เผยการถากถาง และความเยือกเย็นเล็กน้อย ริมฝีปากบาง ๆ คายสองคำ ออกมาอย่างเย็นชา

ดวงตาที่คมกริบเต็มไปด้วยอาฆาตแค้น

ผู้หญิง ปัญหา

ณ เวลานั้น สติทั้งหมดของมู่จิ่งหยียนได้ถูกโยนออกไป ถึงบนฟ้าแล้ว

เธอแค่รู้สึกว่าร่างกายที่กอดอยู่นี้รู้สึกสบายเป็นพิเศษ โดยไม่รู้ว่าตัวว่าได้ตกอยู่ในอ้อมแขนของซาตานแล้ว

หรงโม่ใบหน้าที่เยือกเย็นเริ่มมืดและเข้มขึ้น รู้สึกว่าเป็น ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนปลาหมึกยักษ์แปดขารัดร่างตัวเอง อยู่ ไอเย็นในร่างกายเพิ่มขึ้น
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆคือ ในหัวใจ ไม่มีความรังเกียจ

โรคที่รักความสะอาดอย่างรุนแรงและไม่ชอบผู้หญิง เข้าใกล้ไม่ได้แสดงอาการปฏิเสธเลยเล็กน้อย ดูเหมือน ว่าจะมีปฏิกิริยาตรงกันข้ามเล็กน้อย กลิ่นหอมอ่อน ๆ สูด ดมเข้าไปรู้สึกมีกลิ่นหอม

“หญิงสาว หลบไป

หรงโม่มีสติทันที หายใจความเย็นชาเข้า ใบหน้าที่มืด และเย็นชาค่อนข้างขี้เกียจและลมหายใจที่อันตราย

“อืม อึดอัด……. ”

มู่จิ่งเหยียนที่ขาดสติยังไม่รู้ตัวว่า ณ ตอนนี้เธอกำลังตก อยู่ในสภาพแวดล้อมที่อันตรายขนาดไหน รู้สึกทรมาน เหมือนถูกไฟเผาไหมร้อนไปทั้งตัว

หรงโม่ก้มหัวลง มองผู้หญิงที่กระสับกระส่ายในอ้อม

แขน

ดูจากหัวใจที่เป็นเหมือนน้ำแสดงความรู้สึกแปลกๆไม่ สบายใจเล็กน้อย ดวงตาที่ลึกก็ส่องแสงจ้า เหมือนบ่อ โบราณพันปีแห่งหนึ่ง ที่ทำให้คนมึนเมา แต่คาดเดาไม่ได้

“หญิงสาว นี่คือสิ่งที่คุณหาเรื่องเอง”

เสียงแหบเสน่ห์นั้นมีความเย็นชา
มืออันใหญ่และเรียวใหญ่ คว้าร่างอันเล็กและบอบบาง ของมู่จิ่งเหยียนโอบไว้ในแขนและก้าวเข้าลิฟต์ไป ยังไม่ ลืมที่จะสั่งคนเสื้อดำสี่คนที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างเย็นชา

“ไปรอด้านล่าง”

“ครับ ท่าน”

ไปจากสายตาของบอดี้การ์ดเสื้อดำสี่คนที่กำลังตก ตะลึง

คุณชายที่บวชเป็นพระมาเกือบสามสิบปี นี่ถึง เวลา…………ลาสึกแล้วหรือ

เมื่อก้าวเข้าสู่ลิฟต์ หรงโม่ล็อกมู่จิ่งเหยียนอยู่ในลิฟต์ ก้มหัวลงแล้วจูบริมฝีปากของเธออย่างหนัก แค่กดเข้าไป แรงๆ

ช่วงเวลาที่ริมฝีปากสัมผัส ร่างกายของหรงโม่ก็สั่น ใน ดวงตาลึกๆมีแสงระยิบระยับ

ในขณะนี้ในใจเขาไม่มีร่องรอยของความขยะแขยง และความรังเกียจ กลับกลายเป็นความสวยงามที่ทำให้ใจ สั่น

ลิฟต์ขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุด ก้าวออกจากลิฟต์ ทางเข้า มีพรมแดง หรูหรา ร่างกายที่สูงของหรงโมโอบกอดสาว น้อยผู้ซึ่งปลุกกระแสลมและจุดไฟแล้วเดินไปที่ห้อง

ถูกโอบกอดตลอดทาง มู่จิ่งเหยียนที่ขาดสตินานจนลืมว่าปีนี้เป็นปีอะไร

เมื่อเข้าห้อง หรงโม่วางมู่จิ่งเหยียนลง กดไว้ด้านหลัง ประตู แขนอันเรียวยาวจับเธอไว้อย่างแน่น เริ่มจัดการสิ่ง เล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง

อุณหภูมิในห้องมืดก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

จากที่เขามีโรครักความสะอาดอย่างรุนแรงและเกลียด ผู้หญิงอยู่เสมอ กลับไม่มีปฏิกิริยารังเกียจเลยแม้แต่น้อย กลับรู้สึกว่าเกือบทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นทำให้เขา หลงใหล

ณ เวลานี้ แม้แต่หรงโม่ก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อ

หัวใจที่เย็นชามีกระแสที่อบอุ่นไหลผ่านไปมา ดวงตา สีดำลึกจ้องไปที่สาวน้อยในอ้อมแขนของคนที่เผด็จการ “หญิงสาว จำไว้นะ คุณเป็นของฉัน”