ตอนที่8 ณิชา เธอคิดลองดีกับฉันเหรอ?

ขณะที่ฉันล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า พอมองเห็น หมายเลขคุ้นตาที่หน้าจอ ก็ตกใจจนเกือบโยนโทรศัพท์ ทิ้ง

ยังดีที่ติณณาช่วยคว้าไว้ได้

เธอมองดูกลุ่มตัวเลข9ตัวบนหน้าจอ แป๊ปเดียวก็ถาม ว่า”ดนุนัย?”

ฉันพยักหน้าเงียบๆ

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่องไม่หยุด

ติณณาเห็นฉันไม่มีท่าทีจะรับสาย พูดโดยทันทีว่า “ฉัน รับให้เอง”พูดจบก็กดปุ่มรับสาย

พอเธอกดรับ ฉันกลัวจนคว้าโทรศัพท์กลับมา ยกขึ้น แนบหูพูดด้วยเสียงสั่นๆ“สวัสดีค่ะ”

“อยู่ที่ไหน?”

เสียงกระวนกระวายใจของชายหนุ่มดังมาจากปลาย สายอย่างรวดเร็ว

ใจของฉันสั่น มองไปที่ติณณา แล้วก่อนตอบว่า “ฉัน อยู่ที่…ของเพื่อน”
“ภายใน 1 ชั่วโมงต้องกลับมาถึงบ้าน

ดนุนัยพูดจบ ก็วางหูโดยไม่ให้โอกาสฉันได้ตอบ ปฏิเสธ

คำพูดของเขาเหมือนพระราชโองการ ถึงแม้ว่าติณ ณาบอกให้ฉันไป ฉันกลับไม่กล้า แต่สุดท้ายแล้วก็ถูกเธอ เปลี่ยนแผนการในใจ แถมยังกำชับฉันเรื่องพวกนี้อีกด้วย

ฉันไปที่นั่นหลังจากวางสาย ยังเหลือเวลาอีก 1นาที จะครบ 1 ชั่วโมง พอกดออดประตูบ้านของดนนัยก็ตรง เวลาพอดี

เขาเปิดประตูออกมา มองนาฬิกา”เธอจงใจสินะ?”

“อะไรคะ?”ฉันมองเขาด้วยแววตาที่จงใจ

เขามองฉัน ด้วยท่าทีประหลาดใจอย่างไม่สามารถ ซ่อนไว้ได้ แต่ก็รีบหมุนตัว กลับไป ชี้ซองเอกสารบนโต๊ะ แล้วพูดว่า”เอาไปเซ็นชื่อได้แล้ว”

“นี่คืออะไรคะ?”ฉันพูดไปพลางเดินไปรับมา แล้วเท เอกสารข้างในออกมา

บัตรเครดิตใบหนึ่งหล่นออกมาด้วย

ข้างในคือสัญญา พูดให้ถูก มันคือสัญญาการเลี้ยงดู

ฉันอึดอัดใจ
ไม่รอจนฉันพูดจบ ชายหนุ่มชิงพูดอธิบายก่อน เป็นผู้ หญิงของฉันเป็นเวลา 1 ปี ฉันให้ 50,000 เหรียญต่อเดือน และยังมีบัตรเครดิตที่มีวงเงิน 50,000 แต่ถอนเงินไม่ได้

“ฉันไม่ทำค่ะ” เขายังพูดไม่จบฉันก็ขัดจังหวะ เอา สัญญาไปวางบนโต๊ะกาแฟ มองเห็นสีหน้าดนุนัยไม่สบ อารมณ์ จึงพยายามลองใช้อารมณ์และใช้น้ำเสียงพูดดีๆ ว่า“ขอโทษด้วยค่ะ วันนั้นฉันดื่มมากไป เลยพูดจาเหลว ไหล”

วันนั้นฉันดื่มมากไป พอสร่างเมาแล้ว ฉันก็ยากที่จะ ยอมรับเรื่องแบบนี้ได้จริงๆ

ในที่สุด ฉันที่เติบโตในบ้านเด็กกำพร้ามา19ปี ได้รับ ความช่วยเหลือจากคนใจดีมากมาย ท้ายที่สุดก็เป็นได้ แค่หญิงร่ำรวยจากการเป็นชู้.…….

“ไม่เซ็นก็ตามใจ พรุ่งนี้ฉันจะไปจดทะเบียนสมรสกับ จิณณาแล้ว และจะจัดงานแต่งงานครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิม ด้วย”

ดนุนัยเดินมาถึงด้านข้างของฉัน นั่งลงบนโซฟาแล้ว ไขว่ห้าง สงบเยือกเย็น

ตีงูต้องตีให้ถูกจุดตาย

คำพูดของเขา ทำให้ฉันตายแล้วจริงๆ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ความปรารถนาของบ้านจันทร์ก็ได้ รับการเติมเต็มโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ดนุนัยเป็นคนแบบนั้น พอถึงเวลา เขาต้องมีวิธีทำให้ฉันคายหุ้น 4% ออกมา แน่ๆ…

เป็นศัตรูกับเขา ฉันกลัวว่าแม้แต่กระดูกก็จะไม่เหลือ

ฉันยืนอยู่ที่เดิม ความคิดเป็นหมื่นพัน ไม่ว่าจะเป็นยัง ไง ฉันก็รู้ดี คิดจะทำให้บ้านจันทร์ไม่เป็นสุข มีเพียงแค่ทำ ตามวิถีของดนุนัยเท่านั้น

“คิดได้หรือยัง?”

ได้ยินดนุนัยเร่ง ฉันไม่พูดอะไรเลย ย่อตัวนั่งลง หยิบปากกาขึ้นมา แล้วพลิกไปหน้าสุดท้ายของสัญญา โดยตรง

ตอนที่เตรียมเซ็นชื่อของตัวเองลงไปกลับเห็นข้อ บังคับข้อหนึ่ง เนื้อหาคือ ฉันไม่สามารถทำตัวสนิทสนม กับชายอื่นได้ ในเวลาเดียวกันฉันไม่สามารถถามเขา เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนอื่น

ฉันเข้าใจได้ทันที นี่คือหลุมพรางที่ดนุนัยมอบให้ ฉัน ทำให้ฉันตกอยู่ในฐานะต่ำต้อย เงยหน้าขึ้นมาไม่ได้ ตลอดไป

“โอเคไหม”

ฉันเงียบงันไม่เปล่งเสียงใด เดิมคิดจะเซ็นชื่อจิณณา แต่ เมื่อฉันเพิ่งจะเซ็นไปได้2คำ ตอนที่คำว่า“ณา”ยังเขียนไม่ เสร็จ ฉับ พลันมีคนดึงปากกาไป
ทันทีทันใด เหนือศรีษะของฉันดนุนัยเตือนอย่างเย็น เยียบ”ณิชา เธอคิดลองดีกับฉันเหรอ?”