บทที่ 4 อย่าทําตัวเหมือนคนหยิ่ง

ฉินรั่วจิ่น ตกใจอีกครั้งกับการกระทําของเขา เธอไม่เคยเข้าใกล้กับผู้ชายแบบนี้เลย ตอนนี้เธอกลัว และอยากจะหนีแต่ร่างกายของเธอไม่สามารถขยับ ทําได้เพียงแค่หันไปอีกทางหนึ่ง

“เธออยากจะหนีข้า หรอ ?” เขาถามด้วยความ โมโหและประชด

ฉินรั่วจิ่นพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “ ฉันไม่กล้า ค่ะ”

แต่อีกฝ่ายก็ตะโกนร้อง “เธอเป็นผู้หญิง ที่น่า เกลียด ข้าแต่งงานกับเธอแค่เพื่อประเทศแค่นั้น อย่า ทําตนเองเหมือนมีคุ้มค่า ทำตัวเหมือนคนหยิ่ง!

หลังจากที่เขาตะโกนพูด เธอรู้สึกกลัวมาก นี่ก็ คือสามีของเธอ ฮ่องเต้ของแคว้นคังชิ่ง มี นิสัย ที่บ้า คลั่งขนาดนี้ ในสายตาของเขา ตนเองเป็นเพียงแค่ผู้ หญิงที่น่าเกลียด สุดท้าย เขาก็คิดว่า เธอมีใบหน้าที่ น่าเกลียด ?

ตอนนี้ หัวใจของ ฉินรั่วจิ่น รู้สึก เจ็บ หัวใจ เหมือนถูกน้ำส้มสายชูเท่เข้ามา รสชาติเปรี้ยวและขม ขึ้นมา

ผู้ชายยื่นมืออันใหญ่ออกมาจับแขนของเธอ อย่างเย็นชาเหมือนการกระทำที่ทำกับสัตว์

ฉินรั่วจิ่น รู้สึกว่า ข้อมือ มีความเจ็บปวดจน ให้ เธอร้องออกมา

เธอยังไม่ทันไปเช็คความเจ็บปวดจากข้อมือ ก็เจอดวงตาสีดำที่เหมือนหลุมดำที่ไม่มีสิ้นสุด

ดวงตาที่มืดมนและสายตาที่ เลวร้าย ดูเหมือน จะทำให้เธออยู่ลงนรกชั้นที่18 เพราะอะไร ทำไมถึง ทําให้เขาเกลียดตัวเองมากขนาดนี้ เราเคยรู้จักเขา แต่ก่อนหรือเปล่า หรือเคยทําอะไร ให้เขาโกรธ

เขายิ้มยั่วและ กล่าวว่า” น่าเสียดายจริงๆ ร่างกายที่สวยและอ่อนโยนแบบนี้ แต่มาพบกับใบหน้า ที่น่าเกลียด ที่ต้องใช้ผ้าคลุมหน้าไว้ทุกวัน”

เธอหนีออกจากมือของเขาแล้วร้องเจ็บ คุณจะ หาอะไร สามีของเธอเป็นกษัตริย์แคว้นคังซิ่ง เป็น ผู้ชายที่เน้นลักษณะภายนอกงั้นหรอ เธอเคยคิดในใจ เมื่อทุกคนสงสัยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดที่สุดใน โลกเธอมักจะปลอบใจตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ และ ในอนาคตถ้าใครไม่ได้รักเธอโดยใช้ลักษณะ เธอก็จะ แต่งงานกับผู้ชายคนนั้น ให้ผู้ชายที่รักเธอจริงๆนั้น รู้ ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก จะให้ผู้ชายที่เป็น สามีที่มีความสุขที่สุดในโลก

แต่ความฝันทั้งหมดของเธอถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ใน ที่สุดเธอก็แต่งงานกับผู้ชายที่เกลียดใบหน้าเธอ ตอน นี้เธอพึงรู้ว่าลักษณะของผู้หญิงเป็นนั้นสิ่งสำคัญมาก และผู้ชายมองแต่สิ่งนี่อย่างเดียว ความคิดเธอใสซื่อ เกินไป แล้วเธอสาบาน ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ได้รักเธอจริง เธอจะไม่ถอด ผ้าคลุมหน้านี้จน ตลอดชีวิตแล้ว

“เธอคิดว่า ข้า จะทำอะไร ? ข้าให้ทุกอย่าง สำหรับเธอ เธอคิดว่าทั้งหมดนี้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย กลับหรอ? ”

ระหว่างตรงตาดำของเขานั้นก็ขยายใหญ่ ยิ้มเหี้ยมเหมือนปีศาจที่จ้องอาหารของเขาไว้ ทำให้รู้สึก น่ากลัวมาก

“ค่าใช้จ่าย? คุณจะทำอะไร? ออกไป อออก

ไป…. “ฉันรั่วจิ่น ได้รับการคุ้มครองจากพ่อตั้งแต่เด็ก ครั้งแรกที่พบเจออันตราย อะไรคือความน่ากลัว ผู้ชายคนนี้ดูบ้าและสายตาที่ไม่พอใจ เป็นสิ่งที่น่ากลัว ที่สุดที่เธอเคยเห็น มันเป็นเหมือนหลุมดำที่สามารถ กลืนทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้เธอรู้สึกสับสน กลัว และ ทำอะไรไม่ได้

“นางมาร สิ่งที่เธออยากได้ไม่ใช้สิ่งนี่หรอ ไม่ ต้องทำหน้าเหมือนไม่อยากได้ ข้า คืนนี่ พอใจ แน่ๆ วินาทีต่อไป ฉินรั่วจิ่น ไม่มีเวลาที่วิ่งหนี โดน

ร่างกายที่ใหญ่และหนักทับลงมาอย่างไม่สงสารเธอ