บทที่ 3 ตามที่พวกเขาปรารถนา

ในที่สุดวันแต่งงานก็ถูกกำหนดขึ้นในอีกสามวัน

หลังจากที่พ่อแม่ของซือโม่หยุนได้ตรวจสอบประวัติ ของหนิงเฟยแล้ว ก็พึงพอใจกับหล่อนอย่างมาก อย่าง น้อยหล่อนเป็นผู้หญิง!

ผู้ใหญ่ทั้งสองได้รีบแจกการ์ดเชิญงานแต่งเพื่อกั้นไม่ ให้ลูกชายตัวเองเปลี่ยนใจ กลัวว่าจะเกิดผิดพลาดอะไร

ขึ้นระหว่างทาง

ทีนี้ วงการของผู้ที่มีอำนาจในเมืองนั้นกำลังร้อนระอุ

“ประธานซือจะแต่งงานจริงๆเหรอครับ? ไม่ทราบว่า เป็นลูกสาวบ้านไหนครับ ทำไมถึงไม่มีข่าวออกมาเลย?”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะการ์ดเชิญ

ฉันยังอยากให้ลูกสาวของฉันไปลองดู”

“พูดไปข้อความบนการ์ดเชิญ ไม่ให้นักข่าวคนใดคน หนึ่งมาสถานที่ ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปใดๆเลยนี่มันเกิด อะไรขึ้นเนี่ย?

“เฮ้อ! ฐานะของตระกูลซือใครจะกล้าขัดขืนล่ะ แค่ ถูกรับเชิญก็แทบจะต้องขอบคุณฟ้าดินกันแล้ว

สามวัน ผ่านไปในกระพริบตา ซือโม่หยุนได้คำนึกถึง สถานการณ์ของหนิงเฟย จึงได้รับเธอเข้ามาอยู่ก่อนที่บ้านพักเขา

เรื่องราวในครั้งนี้ทำให้หนิงเฟยรู้สึกดีกับผู้ชายที่ กำลังยืนอยู่บนปลายยอดพีระมิด

เมื่อถึงวันแต่งงาน หนิงเฟยนั่งอยู่บนรถเพื่อเดินทาง ไปยังโรงแรม

เจียงหลิงได้เห็นหนิงเฟยสวมชุดแต่งงานเป็นครั้งที่ สอง เลยอดไม่ได้ที่จะถอนหายในใจ หวังว่าในครั้งนี้

หล่อนจะพบกับความสุขของตัวเองแล้วจริงๆ

หนิงเฟยมองดูทิวทัศน์ที่ผ่านไปตามทางนอกหน้าต่าง หล่อนค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ซือโม่หยุนพูดขึ้น มาเมื่อคืนนี้

ข่าวเรื่องการแต่งงานจะไม่แพร่ออกไปตอนนี้ แต่เริ่ม จากตอนนี้เธอก็คือนายหญิงของตระกูลซือ จำฐานะ ของตัวเองเอาไว้ด้วยล่ะ”

“เข้าใจแล้ว แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่ไม่เป็นจริง ฉันเองก็ไม่สนใจแล้ว” หล่อนพยายามทำเป็นเหมือนไม่ แยแส

เมื่อได้ยินแบบนั้น ปากของผู้ชายก็กระตุกขึ้นมาและ พูดว่า “ไม่ได้หรอก”

และภายใต้การจัดงานของซือถิงหยัง หลินเวยเองก็ ยังได้รับการ์ดเชิญอย่างสุดวิสัย
“งานแต่งงานของซื้อโม่หยุนอย่างนั้นเหรอ?

สีหน้าของหลินเวยดูผิดปกติเล็กน้อย ไหนบอกว่า คุณชายหนุ่มคนนี้เป็นเกย์ไม่ใช่รึ?

อย่าคิดว่า หลินเวยรีบสั่งให้คนเตรียมของขวัญเอา ไว้อย่างรวดเร็ว ถ้าหากตีสนิทกับคุณชายใหญ่ซือของ ตระกูซือนี้ งั้นนั้นผู้สืบทอดของตระกูลหลิน จะเหลือถึง น้องชายคนนั้นของเขาเหรอ?

ในขณะที่หลินเวยกับของขวัญที่เตรียมเพื่อจะไป โรงแรม และความไม่คาดคิดก็เกิด

เมื่อเหล่าบริกรที่อยู่ในงานเลี้ยงต่างก็บอกว่าเขา เข้าไปไม่ได้?!

“คุณทำความเข้าใจผิดหรือเปล่า ฉันมีการ์ดเชิญนะ” เพื่อกังวลถึงความเสียหน้า หลินเวยจึงได้ลดเสียงลงต่ำ และพูดออกมา

บริกรจึงโค้งตัวลงแล้วตอบกลับอย่างสุภาพว่า “คุณชายโตของพวกเราบอกเอาไว้น่ะครับ เชิญคุณรอ อยู่ด้านนอกนะครับ เขาจะออกมาพบคุณหลังจากงาน เลี้ยงแต่งงานจบครับ”

เมื่อพูดย่างนี้ หลินเวยจึงได้แต่คิดว่ามันคงไม่ง่ายล่ะ ที่จะกลับไป ซือโม่หยุนถึงกับเป็นคนพูดเอง หรือว่า ตนเองไม่ให้ให้หน้าเขา?
แล้ว การแต่งตัวที่ถูกกาลเทศะหลินเวย ก็ยืนตาก แดด และตกเป็นเป้าหมายของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา รอบๆด้วย

หากตอนนี้หลินเวยกลับไปในตอนนี้ ก็จะพบว่าไม่ ไกลจากด้านหลังของเขานั้น จะมีผู้คนอีกคนที่ตกอยู่ใน สถานการณ์เดียวกันกับเขา “บุคคลเป้าหมาย

“พี่ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริงๆ ให้ผมเข้าไป เถอะนะ!” ซือถิงหยางร้องขอความเมตตาด้วยสีหน้า ขม

ซือโม่หยุนอยู่ในชุดสูทติดเข็มกลัด “ถ้าหากคนที่นาย พามา เขาไม่ไป นายเองก็อย่าคิดไปไหนเลย!

เมื่อพูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง

ฟ้าเริ่มจะมืดลงแล้ว หลินเวยที่รออยู่อย่าง กระวนกระวาย ซือถึงหยังหิวจนเวียนหัวตาลาย

จนกระทั่งมีบริกรคนหนึ่งเดินออกมาและพูดกับหลิน เวยว่า “คุณชายโตของพวกเราบอกว่า วันนี้ท่าน เหนื่อยแล้ว ขอให้คุณหลินนัดหมายมาใหม่วันอื่นครับ”

หลินเวยแอบกำหมัดของเขาไว้แน่น จากนั้นก็ปล่อย แล้วยิ้มตอบส่งๆไป

อากาศยามค่ำคืนหนาวราวกับน้ำ หนิงเฟยดื่มเบียร์ ในงานเลี้ยงนิดหน่อย แต่ก็ยังส่วนมากก็ถูกซือโม่หยุนดื่มเอาไว้หมด หล่อนอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นเก้าอี้ นุ่มๆตรงระเบียงและชมดูเกมส์ที่ตระกูลซือได้สร้างขึ้น

สมกับที่เป็นอาณาบริเวณของเถ้าแก่ใหญ่จริงๆ สวน ดอกไม้ด้านหลังนี้สวยมากๆ

และในเวลานี้ ซือโม่หยุนก็เดินเข้ามา เส้นผมที่เปียก เล็กน้อยนั้นทำให้เขาที่เย็นชาเล็กกว่าปกติ และสิ่งที่ถูก แทนคือเสน่ห์ที่ยั่วยว เพียงแต่มองบนใบหน้าเขาแล้วมี ความหนาวเหน็บอยู่บ้างเล็กน้อย

“เอ่อ………เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?”

“พ่อแม่ของฉันอยากให้พวกเรานอนด้วยกัน”

“ไม่เป็นไร เตียงออกจะใหญ่ ฉันนอนอีกฝั่งก็พอแล้ว ล่ะ” หนิงเฟยพูดด้วยความเข้าใจ

“พวกท่านคงจะแอบฟังอยู่ข้างๆ”

“อย่างนั้นจะทำอย่างไรกันดีล่ะ?”

“ก็ทำตามที่พวกเขาต้องการ”

ทันทีที่พูดจบ หนิงเฟยก็เบิกตาโพลง มองไปที่ซื้อโม่ หยุนที่เริ่มถอดเสื้อผ้า…….